ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ H ΑΛΗΘΕΙΑ;;;

Συμβιβασμός με την κρίση

Δεν είναι η πρώτη φορά που τα μέσα "ενημέρωσης" βάζουν τα γιορτινά τους, πανηγυρίζοντας για κάτι που, με μαθηματική ακρίβεια, θα αποδειχθεί ανούσιο (στην καλύτερη περίπτωση) ή καταστροφικό (στην χειρότερη). Τα ίδια συνέβησαν τον Μάιο του 2010, μετά τον "θρίαμβο" του Μνημονίου, τα ίδια είχαμε και πιο πρόσφατα όταν στις αρχές Φεβρουαρίου τα κανάλια και οι εφημερίδες μας υποδέχθηκαν μια από τις πιο άτυχες στιγμές της ΕΕ ως "επιτυχία" (βλ. εδώ). Έτσι και τώρα. Η εθνική ανακούφιση για την επιμήκυνση αποτελεί πλάνη που, βέβαια, οι εξελίξεις θα σκορπίσουν στους πέντε ανέμους της συνεχιζόμενης Κρίσης.

Για να μην με κατηγορήσει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος για μεμψιμοιρία, να πω ότι, προφανώς, καλά κάναμε και δεχθήκαμε την επιμήκυνση και τη μείωση του επιτοκίου. Όσο για την δανειοδότηση των εκτός αγορών χωρών από το EFSF μετά το 2013, ο πεινασμένος δεν μπορεί να αρνηθεί το όποιο ξεροκόμματο του πετάνε. Τους λόγους όμως για την ανακούφιση και την θριαμβολογία δεν τους βλέπω. Αντίθετα, τα νέα είναι μαύρα κι άραχνα. Τα μαντάτα που μας ήρθαν από την Εσπερία επιβεβαιώνουν ότι η Ευρώπη αποφάσισε να μην αποφασίσει. Αποφάσισε να τρενάρει την Κρίση, βαθαίνοντάς την. Αποφάσισε ότι ο Τιτανικός πρέπει να συνεχίσει ακάθεκτος, πάση θυσία, την πορεία του προς το παγόβουνο.

Μήπως είμαι υπερβολικός; Μήπως καταστροφολογώ; Τίποτα δεν θα ήθελα φίλες και φίλοι περισσότερο από το να αποδειχθώ εσφαλμένος, να καταλήξω καλυμμένος με πίσσα και πούπουλα στην Πλατεία Συντάγματος, να με δείχνουν στα παιδιά και να λένε: "Αυτά παθαίνουν οι καταστροφο-οικονομολόγοι παιδί μου. Εσύ να σκέφτεσαι όπως τα Μέσα Ενημέρωσης, των οποίων τα ένστικτα είναι, εντέλει, σωστά. Να θυμάσαι την 24η Μαρτίου του 2011 ως μέρα που, σε πείσμα Κασσανδρών όπως αυτός ο απαίσιος, η Ελλάδα γύρισε σελίδα και, με αρωγό την Ευρώπη, νίκησε την Κρίση."

Πότε θα έπρεπε να πανηγυρίζουμε με μια τέτοια απόφαση; Πρώτον, αν αυτά που "κερδίσαμε", τα... κερδίσαμε. Τι σημαίνει "κερδίζω" σε μια διαπραγμάτευση; Σημαίνει ότι αποσπώ από το αντίπαλο μέρος κάτι που εκείνο δεν είχε συμφέρον να μου δώσει. Ή, τουλάχιστον, κάτι που δεν θα μου έδινε αν δεν πάλευα με νύχια και με δόντια να αποσπάσω. Υπό αυτή την έννοια δεν κερδίσαμε τίποτα. Ό,τι πήραμε θα μας το έδιναν και να μην το ζητάγαμε. Αν δεν γινόταν η επιμήκυνση, το 2013/4 θα κάναμε, θέλοντας και μη, στάση πληρωμών - αυτό δηλαδή που η Γερμανία δεν δέχεται επ' ουδενί. Σε αυτήν την περίπτωση, το δάνειο των €110 δισ του Μαΐου θα πήγαινε στράφι. Θα χάνανε οι παλαιοί δανειστές μας (των €300 δισ τα οποία μας γονάτισαν τον Μάιο, και τα οποία φαίνεται ότι... ξεχάσαμε - αν κρίνει κανείς ότι μόνο για τα 110 της τρόικας μιλάμε ) αλλά και οι νέοι (η τρόικα). Όσο για την αγορά νέων ελληνικών ομολόγων από το EFSF μετά το 2013, το ίδιο ισχύει: Δεδομένου ότι το ελληνικό δημόσιο σε καμία των περιπτώσεων δεν πρόκειται να επιστρέψει στις αγορές ως τότε, χωρίς αυτόν τον άμεσο νέο δανεισμό θα κάναμε στάση πληρωμών το 2013. Και πάλι χαμένοι θα έβγαιναν παλαιοί δανειστές και τρόικα. Οπότε, οι μεγάλες "κατακτήσεις" του Σαββατοκύριακου αποδεικνύονται κινήσεις που η τρόικα θα έκανε έτσι κι αλλιώς. Μπορεί η ελληνική κυβέρνηση να θεωρεί εαυτόν ωφελημένη από αυτές τις κινήσεις. Σε καμία περίπτωση όμως δεν δικαιούται τον ισχυρισμό ότι πέτυχε νίκη λαμπρή στο πεδίο των σκληρών διαπραγματεύσεων με τους "ξένους". Αν μη τι άλλο, τα ακούνε αυτά οι "ξένοι" και κουνάνε το κεφάλι τους. Αρκετά έχει διασυρθεί η αξιοπιστία της χώρας στο εξωτερικό. Δεν χρειάζεται να την διασύρουμε κι άλλο.

Μήπως όμως, ακόμα κι αν ισχύει το ότι αυτά που πήραμε θα μας τα έδιναν κι από μόνοι τους, είμαστε σε έναν λιγότερο ακανθώδη δρόμο; Μήπως διαφαίνεται το φως στο τούνελ; Μήπως η Ευρώπη έχει αρχίσει να κινείται, έστω και αργά, προς την σωστή κατεύθυνση; Απαντώ με μία σκληρή λέξη: ΟΧI! Όχι, προς το παρόν τουλάχιστον. Ας εξηγηθώ: Τι συνέβη τον περασμένο Μάιο; Οι εταίροι μας προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν την Κρίση προσθέτοντας νέα δάνεια στα υπάρχοντα την ώρα που το Μνημόνιο επέβαλε γενναία μείωση της πίτας (του ΑΕΠ της χώρας) από την οποία θα πρέπει να αποπληρώσουμε τα νέα και τα παλαιά δάνεια. Έτσι, αντί τα νέα δάνεια να καθησυχάσουν τις αγορές, μειώνοντας τα spreads, πέτυχαν το αντίθετο. Το ίδιο συνέβη σε άλλες χώρες (Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία και προσεχώς Ιταλία, Βέλγιο).

Το έχω γράψει δεκάδες φορές αλλά ας το ξαναγράψω άλλη μία φορά: Τα δάνεια βοηθούν τους φερέγγυους που αντιμετωπίζουν πρόβλημα ρευστότητας. Δεν βοηθούν τους αφερέγγυους των οποίων το πρόβλημα είναι η αδυναμία εξυπηρέτησης των υπαρχόντων δανείων λόγω χαμηλού εισοδήματος και περιουσιακών στοιχείων που δεν αρκούν για τον σκοπό. Σε αυτή την περίπτωση, η περαιτέρω δανειοδότηση, ιδίως όταν γίνεται υπό τον όρο της συρρίκνωσης των εισοδημάτων, μεταφέρει την πτώχευση στο μέλλον διογκώνοντας όμως το πρόβλημα. Αυτό ακριβώς έκανε το Μνημόνιο του Μαΐου: Αποσόβησε μια άμεση έκρηξη εξασφαλίζοντας μια κατά πολύ μεγαλύτερη έκρηξη για το 2013/4. Και τώρα που αυτό το κατάλαβαν όλοι (μιας και τους κατέδειξαν οι αγορές), τι κάνουν; Προσθέτουν κι άλλα δάνεια από το 2013, με μικρές ρυθμίσεις για τα υπάρχοντα, έτσι ώστε η έκρηξη του 2013/4 να αναβληθεί για το τέλος της δεκαετίας, οπότε θα είναι ακόμα ισχυρότερη από εκείνη που θα γινόταν το 2013/4.

Θα μου πουν κάποιοι: Καλό δεν είναι αυτό; Να μετατίθεται συνέχεια η έκρηξη στο μέλλον, έτσι ώστε ποτέ να μην έρθει ή, καλύτερα, έως ότου καταφέρουμε να ορθοποδήσουμε; Μακάρι να υπήρχε βάση σε αυτή την (κατά Dickens) Μεγάλη Προσδοκία. Η πικρή αλήθεια που η κυβέρνηση πεισματικά αρνείται να κοιτάξει στα μάτια είναι ότι, στο μεταξύ, η χώρα τελεί υπό την σκιά μιας απόλυτης στάσης επενδύσεων. Η επιμήκυνση που 'κερδίσαμε', ουσιαστικά, αποτελεί επιμήκυνση της περιόδου στάσης επενδύσεων στην χώρα. Επιμήκυνση που εγγυάται την ανάπτυξη της υποανάπτυξης. (Αλήθεια, ποιος τρελλός επενδύει σε μια χώρα όπου υπάρχει ωρολογιακή βόμβα που θα εκραγεί σε μια δεκαετία;)

Σας ρωτώ, λοιπόν, φίλες και φίλοι: Προς τι οι γιορτές, οι θρίαμβοι, η απλή ανακούφιση ακόμα; Η Ευρώπη, με την προχτεσινή της απόφαση, το μόνο που έκανε ήταν να αποφύγει μια ακόμα φορά τις δομικές αλλαγές στην αρχιτεκτονική της ευρωζώνης χωρίς τις οποίες καμμία επιμήκυνση, κανένας νέος δανεισμός, καμία μικροαλλαγή των όρων υπάρχοντος δανεισμού δεν πρόκειται να σταματήσουν την Κρίση που υπονομεύει ολόκληρη την οικονομία της ευρωζώνης. Που είναι το ευρωομόλογο κ. Πρωθυπουργέ, για το οποίο ξεκινήσαμε και καμπάνια; Το συζητήσατε καν με την κα Μέρκελ;

Μπορεί η δική μας πρόταση (με τον συνδυασμό αναδιάρθρωσης όλου του ευρωπαϊκού χρέους, το επιλεκτικό κούρεμα ομολόγων, την εκκαθάριση του τραπεζικού συστήματος και την επιστράτευση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων που προτείνει) να μην είναι η βέλτιστη (αν και δεν έχω δει κάτι καλύτερο, προς το παρόν). Όμως, λύση της Κρίσης χωρίς τέτοιου είδους δομικές αλλαγές δεν θα επιτευχθεί. Έως τότε η Ελλάδα μας θα αδυνατεί να ορθοποδήσει όσο σκληρά και να δουλέψουμε, όσο και να ανασκουμπωθούμε, όσο και βαθειά να βάλουμε το νυστέρι στην διαφθορά και στην αναλγησία.

Πότε λοιπόν δικαιούμαστε να ανακουφιστούμε; (Πόσο μάλιστα να γιορτάσουμε;) Όταν οι πλεονασματικές χώρες αποφασίσουν ένα απλό πράγμα: Να σταματήσουν να προσπαθούν να 'επιλύσουν' την Κρίση φορτώνοντας με φορολογικά βάρη τους πολίτες τους (Γερμανούς, Αυστριακούς, Φιλανδούς και Ολλανδούς) υπέρ των ελλειμματικών κρατών σε μια απέλπιδα προσπάθεια να αποφύγουν την εκκαθάριση των δικών τους ουσιαστικά πτωχευμένων τραπεζών (ιδίως των Γερμανικών), την αναδιάρθρωση του συνολικού ευρωπαϊκού χρέους, και την οριστική απώλεια της δυνατότητάς τους να εγκαταλείψουν την ευρωζώνη. Τότε, και μόνο τότε, να νιώσουμε την ανακούφιση που τόσο έχουμε ανάγκη.

Ένας συμβιβασμός με την Κρίση. Αυτό κόμισε ο κ. Πρωθυπουργός από την Ευρώπη. Και γιατί είναι μαύρο κι άραχνο μαντάτο αυτό; Επειδή η Κρίση είναι ασυμβίβαστη...


Βαρουφάκης
πηγή;protagon.gr

Εμφάνιση σχολίων
==================

* 1 Ο/Η Astefan έγραψε: (πριν 6 ώρες)

Γιατί επιμένετε, κύριε Βαρουφάκη, για μία σοβαρή ευρωπαϊκή λύση,
που μπορεί κάποτε - τα επόμενα 10 χρόνια, ας πούμε - να δεήσουν οι καλοί μας σύμμαχoi και δεν συζητάμε σοβαρά, για το τι μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας, για να σώσουμε την παρτίδα;

ΥΓ.. Είμαστε τόσο ανήμποροι, να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να δώσουμε λύσεις, στο δικό μας πρόβλημα, δίχως να περιμένουμε το μάνα εξ ουρανού;


* 2 Ο/Η Αγης έγραψε: (πριν 5 ώρες)

Κε Βαρουφάκη, επιμένετε (όπως παρατηρεί και ο Astefan) να μιλάτε για τους Ευρωπαίους, οι οποίοι κοιτάν το συμφέρον τους και τα λεφτά τους και καλά κάνουν και δεν λέτε κουβέντα για την ταμπακιέρα, για το τι πρέπει να κάνουμε εμείς για να σταματήσουμε να παράγουμε ελλείματα.
Το μόνο άρθρο σας που θυμάμαι να καταπιάναστε με τις διαρθρωτικές αλλάγες στην Ελληνική οικονομία, ήταν ένα απογοητευτικότατο για επιστήμονα, πολιτικάντικο κείμενο που λίγο έως πολύ έλεγε ότι δεν πρέπει να κάνουμε τίποτα..
Περιμένω από σας ένα άρθρο σοβαρό, επιστημονικό και εμπεριστατωμένο, αμιγώς τεχνοκρατικό, ΟΧΙ πολιτικό, για το τί θα πρεπει να κάνουμε ως χώρα. Τι μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να γίνουν, που θα πρέπει να στραφεί η οικονομία, πώς θα ορθοποδήσει ο δημόσιος τομέας, ποια είναι τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας κλπ..
Το ξέρω βέβαια ότι δεν θα το κάνετε, γιατί ποτέ δεν έχετε γραψει κάτι αντίστοιχο, και ποτέ δεν έχετε στεναχωρήσει τα παράσιτα στην οικονομία μας. Ελπίζω να με διαψέυσετε πανηγυρικά με έπομενο άρθρο σας,,,


* 3 Ο/Η Νούμερο έγραψε: (πριν 4 ώρες)

Μα αγαπητέ μου Άγη, δεν υπάρχει οικονομική επιστήμη, παρά μόνο Πολιτική Οικονομία. Το ότι οι οικονομολόγοι κατάφεραν να πασπαλίσουν με ολοκληρώματα κάποια αξιώματά τους, δεν κάνει τα οικονομικά exact science.


* 4 Ο/Η KT έγραψε: (πριν 4 ώρες)

Eξακολουθείτε να συζητάτε μόνο για το τι δυσοίωνο γίνεται έξω από το σπίτι μας, αγνοώντας τον τεράστιο ελέφαντα που κατσικώθηκε εδώ και δεκαετίες στο καθιστικό μας. Μπορεί πράγματι να βρισκόμαστε μέσα σε μια φουρτούνα για την οποία μόνοι μας να μην μπορούμε να κάνουμε πολλά για να την αποτρέψουμε, αν όμως δεν στρέψουμε το καράβι κόντρα στον καιρό, αν δεν ελέγξουμε τα στεγανά μας, αν δεν δουλέψουν οι αντλίες, οι πιθανότητες βύθισης πολλαπλασιάζονται. Σισσύφια προσπάθεια, αλλά αυτό είναι που μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας. Και δεν το κάνουμε. Αντίθετα, οι "εταίροι" μας πιο καλά εξοπλισμένοι, με ασφαλέστερα σκάφη, έχουν πολλές περισσότερες πιθανότητες να γλυτώσουν από τη φουρτούνα, όσο ισχυρή και αν είναι, και όσο και αν οι προσπάθειές τους δεν είναι πάντα οι πιο ενδεδειγμένες. Το να περιμένουμε απλά να μας ρίξουν σωσίβια χωρίς εμείς να κάνουμε τίποτα, δεν είναι και πολύ σοφό, αυτοί έχουν να αντιμετωπίσουν πρώτα τα δικά τους προβλήματα και θα μας βοηθήσουν μόνο αν πειστούν ότι πραγματικά επιθυμούμε να σωθούμε.


* 5 Ο/Η Αντώνης έγραψε: (πριν 4 ώρες)

Κύριε Βαρουφάκη
θεωρώ ότι είστε από τους λίγους οικονομολόγους που διατηρείτε τη σοβαρότητά σας σε αυτόν τον τόπο, αν και εγώ θεωρώ πως η λύση θα είναι πάνω από όλα πολιτική. Η πολιτική θέτει τους στόχους και η οικονομία ακολουθεί. Άρα το θέμα είναι τι θέλουμε να κάνουμε. Κατά την ταπεινή μου γνώμη χρειάζεται άλλη κατάσταση συνολικά,δηλαδή άλλη διακυβέρνηση και άλλη πορεία της χώρας. Με στάση πληρωμών έξοδο από ΟΝΕ εθνικοποίηση των τραπεζών και των ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων σαν τα πρώτα βήματα σε αυτή την πορεία


* 6 Ο/Η Ανώνυμος έγραψε: (πριν 4 ώρες)

Αν δεν το καταλάβατε κύριε Βαρουφάκη, σας την πέσαν τα πασόκια αναμασώντας τα Πεταλωτηλίκια.*


* 7 Ο/Η Γιώργος Μαυρωτάς έγραψε: (πριν 3 ώρες)

Πάντως εγώ αυτό που βλέπω, χωρίς να είμαι οικονομολόγος, είναι ότι ουσιαστικά "αγοράζουμε χρόνο" για να κάνουμε κάποιες διαρθρωτικές αλλαγές, απαραίτητες για την οικονομία μας. Αν αυτό δεν το κάνουμε όσο χρόνο και να αγοράσουμε, στράφι πάει. Αν συνεχώς λέμε "ουφ πήραμε παράταση, ας αράξουμε λίγο" και δεν τρέξουμε για να βελτιώσουμε τα του οίκου μας το χάσαμε το παιχνίδι (και δεν νομίζω ότι είναι υπόθεση μόνο της κυβέρνησης αυτό). Η λύση πιστεύω ότι καταρχήν εξαρτάται από την Ελλάδα. Θα πρέπει να προέλθει εκ των έσω και ας είναι οδυνηρή γιατί θα μας ξεβολέψει. Αν όχι, θα προέλθει εκ των έξω και θα είναι οδυνηρότερη...


* 8 Ο/Η How are you doin.... έγραψε: (πριν 3 ώρες)

Το κακό με τις Κασσάνδρες κ.Βαρουφάκη είναι ότι στο τέλος έχουν δίκιο...
Σε όλο αυτό το χρονικό που μας συνοδεύετε με τις αναλύσεις σας, δυστυχώς επιβεβαιώνεστε συνεχώς...
Να σας ρωτήσω κάτι προσωπικό? Δεν γνωρίζετε κάποιον απ'το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης για να δώσετε κι εσείς μια συμβουλή σ αυτούς τους φωστήρες?Μάλλον θα επέλθει κώφωση αλλά Σουφλιά...
Ευχαριστούμε που μας εξηγείτε κάποια πράγματα γιατί δεν είναι ξεκάθαρες για όλους οι οικονομικές αναλύσεις.


* 9 Ο/Η Λάμπης έγραψε: (πριν 3 ώρες)

Συνφωνώ απόλυτα με τους πιό πάνω Ν1,Ν2.
Δώστε μια πρόταση χωρίς ξένες πατερίτσες, όσο και δύσκολη για όλους μας να είναι.
Ευχαριστώ


* 10 Ο/Η ΓιαννηςΧ έγραψε: (πριν 3 ώρες)

κ. Βαρουφάκη,
ως νεος ανθρωπος συμμεριζομαι την ανησυχια σας και ακουω προσεκτικα τους γυρω μου (κυριως επιστημονες γιατι πιστευω στην επιστημη).
Παρ' όλα αυτα θα ηθελα να επισημανω μια διαφορετικη ερμηνεια της επιμηκυνσης του δανειου:
Λετε οτι η επιμηκυνση αναβαλλει την πτωχευση. Μπορει όμως καποιος να το ερμηνευσει αλλιως: οτι οι Ευρωπη δεν προκειται να μας αφησει να πτωχευσουμε. Η πρωτη ερμηνεια σας (αναβολη) οδηγει στο (οπως λετε) παγωμα επενδυσεων. Αν ομως δεχτουμε την δευτερη ερμηνεια δεν βλεπω λογο αποτροπης επενδυσεων. Οποτε οποια θεωρηση και να κανουμε βλεπω οτι οδηγουμαστε σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία.

* 11 Ο/Η Κωνσταντίνος Μ. έγραψε: (πριν 3 ώρες)

Πόσο πιο καθαρά να το πει ο άνθρωπος,τόσο καιρό τώρα τα γράφει αλλά κάποιοι κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν...
Ό,τι και αν κάνουμε εμείς δεν θα λυθεί το πρόβλημα...Όλα καλά να είναι από αύριο και πάλι θα πτωχεύσουμε,ούτε η πάταξη της διαφθοράς θα βοηθήσει,άμεσα,ούτε η κατάργηση των ρουσφετιών ούτε οι λοιπές μπαρούφες που μας πλασάρουν ο ΓΑΠ και ο Στος Καν για να χρυσώσουν το χάπι,λες και τους νοιάζει..
Το άμεσο πρόβλημά μας είναι το 140++% χρέος επί του ΑΕΠ που ---->>ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΘΕΙ ΠΟΤΕ<--- και η προοπτική είναι να πάει στο 160% σε 1-2 χρόνια από τον συνδυασμό ύφεση-έλλειμα..Πρώτα λοιπόν πρέπει να σβύσουμε τη φωτιά στο υπόγειο και μετά να βγάλουμε τον ελέφαντα από το σαλόνι και τον Πάγκαλο από την κρεβατοκάμαρα..


* 12 Ο/Η KB έγραψε: (πριν 2 ώρες)

κ. Βαρουφάκη μου αρέσει πολύ ο πρακτικός τρόπος που αναλύετε τα δεδομένα του εκάστοτε προβλήματος. Μου θυμίζετε έναν απίθανο καθηγητή που είχα την τύχη να είμαι μαθητής του στο πανεπιστήμιο.
Βρίσκω τις θέσεις σας πολύ λογικές και τα επιχειρήματά σας ισχυρά. Συμφωνώ απόλυτα με το οτι η κρίση του ευρώ είναι το βασικό πρόβλημα της ευροζώνης και όχι το ελληνικό δημοσιονομικό πρόβλημα-τακι.
Όσον αφορά τους δανειστές μας, ρίσκαραν και θα χάσουν ένα μεγάλο μέρος των χρημάτων που επένδυσαν/δάνεισαν (με σκοπό το κέρδος) σε εμάς. Οι απαιτήσεις τους για πωλήσεις αποκρατικοποιήσεις εκποιήσεις κτλ κτλ είναι για μένα περισσότερο μια προσπάθεια άσκησης πίεσης ώστε να συμαζευτεί όσο γίνεται η χασούρα τους. (Η σημερινή λογική προστάζει πως αν έχεις δανείσει σε κάποιον λεφτά και αντιληφθείς ότι αυτός δεν μπορεί να σου τα επιστρέψει, τότε θα κοιτάξεις να του πάρεις τα ότι περιουσιακό στοιχείο διαθέτει ακόμη και όταν αυτό δεν σου προκαλεί κανένα ενδιαφέρον. Δεν βαριέσαι... την πάτησα που την πάτησα ας του πάρω ότι έχει... από το τίποτα... καλά είναι και αυτά)

Όσον αφορά το δικό μας πρόβλημα και το τι μπορεί να γίνει στη χώρα μας τα πράγματα είναι απαισιόδοξα. Το πρόβλημα στην ελλάδα δεν είναι ούτε διαχειριστικό ούτε πολιτικό. Δυστυχώς είναι πρόβλημα έλλειψης παιδείας. Και λέγοντας παιδεία δεν εννοώ φυσικά πτυχία και γνώσεις (από αυτά έχουμε μπόλικα). Εννοώ βασικές αρχές και αξίες οι οποίες απουσιάζουν δυστυχώς από την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών της χώρας και οι οποίες είναι απαραίτητες ώστε να χτίστεί κάθε στέρεο οικοδόμημα σε μια κοινωνία (από μία απλή ιδιωτική επιχείρηση μέχρι έναν δημόσιο οργανισμό ή ακόμη και ένα πολιτικό φορέα. Η λίστα είναι άπειρη και εμπεριέχει κάθε δραστηριότητα που μπορεί να λάβει χώρα σε μια κοινωνία). Παρά τις γνώσεις και τα τυχόν συγκριτικά πλεονεκτήματα που μπορεί να διαθέτουμε ως έθνος-λαός-χώρα διχως τα εφόδια της βασικής παιδείας δεν πρόκειται (συνολικά) να κάνουμε τίποτα το αξιόλογο όσο και αν προσπαθήσουμε όσο και αν μας πληγώνει η κατάντια μας. Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε και το παραδεχτούμε τόσο το καλύτερο για εμάς.

Κατα την ταπεινή μου άποψη υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να επανενταχτούν αξίες αρχές και ηθική σε μια κοινωνία που τις στερείται.
Ιστορικά τέτοιου είδους αλλαγές (παγκοσμίως) συνέβησαν δυστυχώς ελάχιστες φορές και προήλθαν όταν σε δύσκολες συγκυρίες υπήρξε ένα (συνήθως) πρόσωπο που κατάφερε να εμπνεύσει τη μάζα (διότι περι μάζας πρόκειται) και κατάφερε να εμφυσήσει τις αρχές και τις αξίες του σε αυτή. Δυστυχώς, το παραπάνω φαινόμενο είναι εξαιρετικά σπάνιο και ακόμη πιο απογοητευτικό (για εμάς που ζούμε τώρα) είναι το γεγονός ότι ακόμη και όταν υπήρξαν οι κατάλληλες συγκυρίες και ο/οι εμπνευστές η διαδικασία κράτησε πολύ μα πολύ καιρό...
Περαστικά μας..


* 13 Ο/Η Forerunner έγραψε: (πριν 2 ώρες)

kυριε Βαρουφακη να σας κανω μια ερωτηση?
Διαβαζετε καθολου τα σχολια επι των αρθρων σας? Γιατι νομιζω οτι στου κουφου την πορτα οσο θελεις βροντα...
Αναπτυξατε μια προταση για την κριση χρεους στην Ευρωζωνη που βασικα προτεινει : α) μια παραλαγη της ιδεας του Ευρωομολογου που οι Γερμανοι εχουν δηλωσει οτι ναι μεν, αλλα τωρα δεν ειναι η ωρα.
Δηλαδη ναι σε ενα βημα δημοσιονομικης ενωσης, αλλα πριν παντερυτουν οι Γερμανοι με τους Ελληνες να εχουν βαλει οι δευτεροι σε ταξη τα δημοσιονομικα του και να εχει προχωρησει πρωτα η οικονομικη ενωση.
Δηλαδη προτεινετε κατι που οι Γερμανοι λενε ναι, αλλα για αργοτερα.

και β) μια μεταφορα χρεους απο την περιφερεια στον πυρηνα της Ευρωζωνης. Δηλαδη αναδιαθρωση χρεους στην περιφερεια και στηριξη του τραπεζικου συστηματος της Ευρωπης απο τον EFSF δηλαδη με αλλα λογια τον πυρηνα. Σε αυτο οι Γερμανοι λενε οχι και το ξερετε, παρολα αυτα επειμενετε στις προτασεις σας οτι το ελληνικο χρεος μοναδικη λυση ειναι να το πληρωσει ο βορειοευρωπαιος.

Αν δειτε το σχολιο μου στο αρθρο σας "Οι ελπίδες στο plan D" πολυ σωστα θα δειτε οτι σας ειχα προβλεψει τι θα γινει. Διοτι εγω ασχολουμαι με το τι ειναι εφικτο να γινει και οχι το τι νομιζω οτι πρεπει να γινει.

Απο εδω και περα που αυτο ειναι το δεδομενο για την αντιμετωπιση της κρισης χρεους στην Ευρωζωνη μεμονωμενη αντιμετωπιση του προβληματος καθε οικονομιας ξεχωριστα μεσω ενος μηχανισμου στα προτυπα ενος Ευρωπαικου Νομισματικου Ταμειου (EMS) και η αναδιαθρωση δημοσιου χρεους ειναι ενα θεμα που θα εξεταστει ξεχωριστα για καθε χωρα μετα το τελος της προσπαθειας δημοσιονομικης προσαρμογης. Επιπελον και πολυ σημαντικο αποφασιστηκε ενα νεο συμφωνο το Συμφωνο Ανταγωνιστηκοτητας ως ενα βημα οικονομικης ενωσης.
Τελειωμενα πραγματα. Αρεσει δεν αρεσει, τελειωσε. Τωρα εμεις που ειμαστε Ελληνες, ας αφησουμε την προσπαθεια μας να "σωσουμε" την Ευρωπη, και ας αρχισουμε την πιο δυσκολη προσπαθεια να "σωσουμε" την χωρα μας εφοσον πλεον εχει οριστικοποιηθει οτι η μοναδικη επιλογη ειναι αυτη της δημοσιονομικης προσαρμογης.

Γιατι εχουμε μια κυβερνηση που σε αυτη την προσπαθεια δεν κανει τιποτα σωστα και στην ωρα του. Προτεινω λοιπον να αρχισετε να ασχολειστε με αυτα που δεν κανει η ελληνικη κυβερνηση (και γενικα το πολιτικο συστημα) και οχι με αυτα που κατα τη γνωμη σας δεν κανει η Ευρωπη, αφου το Ευρωπαικο θεμα ουσιαστικα τελειωσε με τον τροπο που μολις σας εξηγησα.


* 14 Ο/Η ο Γεμάτος αναπάντητα ερωτήματα έγραψε: (πριν 2 ώρες)

@Άγης, είμαι της άποψης οτι απο τη στιγμή που ανήκουμε σε μία ένωση, σε μια ομάδα κρατών που (θα έπρεπε να) έχουν κοινό σκοπό η λύση θα πρέπει να προέλθει δια μέσω αυτής. Για την ακρίβεια νομίζω ότι η μόνη περίπτωση μια πρόταση για έξοδο από την Ευρωπαϊκή Κρίση να βελτιώσει την κατάσταση και να είναι κατά pareto αποτελεσματική (δηλαδή να βελτιώσει την κατάσταση όλων χωρίς να μειώσει το οικονομικό όφελος κανενός ευρωπαϊκού κράτους) είναι να προέλθει από την Ευρώπη.

Στην σημερινή παγκοσμιοποιημένη οικονομία ο κυριότερος παράγοντας για οποιαδήποτε κίνηση είναι το εξωτερικό περιβάλλον. Δεν νομίζω, με βάση τα όσα έχω διαβάσει από τον Κο Βαρουφάκη πως δεν τον έχει λάβει υπ' όψιν του, απλα προφανώς το θεωρεί δεδομένο και πρωταρχική σημασίας το να υπάρξει λύση ευρωπαϊκή και μετέπειτα σταθερότητα ώστε στο πλαίσιο αυτής να γίνουν οι διαρθρωτικές αλλαγές που απαιτούνται για να εξυγιάνουμε την οικονομία μας και να καθαρίσουμε τον Κόπρο που έχουμε δημιουργήσει. Ωστόσο και εγώ θα ήθελα μια απάντηση στο ερώτημα που έθεσες, απο τον Κο Βαρουφάκη.
Ωστόσο διαβάζοντας το post σου και κάνοντας την παραπάνω σκέψη αναρωτιέμαι εάν πραγματικά η Ελλάδα θα συμπεριφερθεί ως μια τυπική μονάδα οικονομίας για την ανάπτυξη της οποίας απαιτείται σταθερότητα. Τόσα χρόνια (30) που τα πράγματα ήταν καλά και υπήρχε αισιοδοξία τι κάναμε?
Τίποτα..Μήπως θα πρέπει να αναγκαστούμε να κάνουμε "βίαια" και με συνοπτικές διαδικασίες όλες τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις?? Οι Έλληνες έχουν ιστορικό επιτυχίας, αν κρίνω σωστά τη ιστορία, σε καταστάσεις πίεσης και γρήγορων αποφάσεων (τουλάχιστον πριν τον εμφύλιο).
Και αν τα πράγματα πρέπει να γίνουν έτσι, ποιος θα τα κάνει? Πάντως όχι αυτοί που είναι σήμερα στο Σύνταγμα. Και εμένα να βάλετε εκεί πέρα καλύτερα θα τα κάνω και ας είμαι φοιτητής της ΑΣΟΕΕ ακόμη. Τουλάχιστον εγώ έχω ένα κόλλημα με την αποτελεσματικότητα, θες οι καθηγητές που μου τριβελίζουν το μυαλό, τα βιβλία, διάφορα βίτσια, τι να πω. Οι 300 βουλευτές οι τουλάχιστον τα λειτουργικά στελέχη που κατέχουν θέσεις ευθύνης ούτε που την γνωρίζουν την λέξη. Δύσκολα τα πράγματα!
.


Protagon Newsletter