Σκέψεις και Γραπτά

«Στην Αγγλία για παράδειγμα, δεν πήγα πουθενά. Τι να δω; Το παλάτι του Μπάκιγχαμ; Δεν με νοιάζει. Όπως κι’ αν βρεθώ στην Γερμανία, δεν θα πάω να δω το Τείχος του Βερολίνου.

Ωστόσο, την Δήλο, τον Παρθενώνα και τις Μυκήνες, δεν μπορείς να τις αγνοήσεις. Τα οικονομικά δεδομένα αλλάζουν συνεχώς για όλους. Αυτό που δεν αλλάζει είναι η κληρονομιά, η ταυτότητά σας. Ο Παρθενώνας δεν φεύγει από την Αθήνα. Είναι ακόμα εκεί, για να θυμίζει ότι η πρόοδος και η ακμή μπορούν να επιστρέψουν».

Αυτά τα λίγα και απλά, δήλωσε σε συνέντευξή του, στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», ο διάσημος αμερικανός ηθοποιός, Robin Williams, κάνοντας φαντάζομαι, όλους τους Έλληνες πραγματικά υπερήφανους!

Της Χρύσας Πεταλά

Θα ήθελα να μοιραστώ αυτό με τους ιντερνετικούς μου φίλους-αναγνώστες. Θέλεις να σκεφτείς και δεν μπορείς, θέλεις να σταματήσεις να σκέφτεσαι και πάλι δεν μπορείς. Επειδή όταν θέλεις κάτι, βρίσκεσαι στην αντίθετη κατάσταση. Όπως πχ ο άρρωστος θέλει την υγειά του, ενώ κάποιος που την έχει ήδη, θα θελήσει κάτι άλλο.

Έτσι γίνεται... όταν σκέφτεσαι θες να σταματήσεις και το αντίθετο.
Πυρετός - το μυαλό καίει. Σκέψεις, σκέψεις, λέξεις, κόμματα, τελείες, κενά, παύσεις... το χάος!

Πάμε απ' την αρχή. Σκέφτεσαι... τί σκέφτεσαι; όλη μέρα τα ίδια πράγματα.. Για ποιο λόγο; για κανέναν λόγο! Απλά δεν μπορείς να βγάλεις τις σκέψεις από το μυαλό σου. Μα πώς να τις βγάλεις; βγαίνουν; Δε βγαίνουν! Απλώς ξεχνιούνται. Για την ακρίβεια δε ξεχνιούνται, απλώς περιμένεις να έρθει μια άλλη, πιο ισχυρή σκέψη και να καλύψει την προηγούμενη.

Τί θέλεις; Ξέχασες τι ήθελες. Αναλώθηκες στις σκέψεις και χάθηκες στα νοήματα. Τα πράγματα είναι απλά, λες, το μπέρδεμα είναι να τα καταλάβεις. Εδώ σε θέλω! βασανίσου λοιπόν. Σκέψεις κενές. Χωρίς περιεχόμενο. Υπάρχουν σκέψεις, όμως, χωρίς ουσία; Μάλλον όχι. Μόνο που μερικές σε οδηγούν σε φαύλα συμπεράσματα. Απατηλές ελπίδες. Γιατί να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου; Σύνελθε. Η ζωή είναι τώρα.. ούτε πριν ούτε μετά.

Τί να τα κάνεις τα όνειρα; - Χρειάζονται κι αυτά, στηρίζω τη ζωή μου, παίρνω κουράγιο. Πολύ δύσκολα μπορεί κάποιος να στηρίξει τον ίδιο του τον εαυτό, συνήθως τον χώνει πιο βαθιά στο μαύρο. Όχι από κακία, από άγνοια. Δε μπορείς να σκέφτεσαι εσύ για τους άλλους. Δε ξέρεις τι έχουν στο μυαλό τους. Σταμάτα λοιπόν τις εικασίες και ζήσε. Οι αμφιβολίες θα σε φάνε.

Τί κατάντια και αυτό;! Η συνείδηση να εμποδίζει το συνειδητό. Να θες να κάνεις κάτι και να εξουσιάζεσαι από μια φωνή μέσα σου!
Το συνειδητοποίησες ποτέ αυτό; Δεν είσαι εσύ! Είσαι η φωνή μέσα σου... Πόσες φορές έκανες αυτό που σκέφτηκες πρώτα; Χωρίς να υπακούσεις τελικά ακούσια -βέβαια- στο θέλημα της συνείδησης;!!! Καμία ίσως;;;

Μη ταράσσεσαι. Έτσι κι αλλιώς η συνείδηση ταυτίζεται με το εγώ σου. Σαφώς και δεν είναι διαφορετικά πράγματα, γιατί τότε θα ήσουν διχασμένη προσωπικότητα. Απλώς σου έδωσα ένα παράδειγμα από την παράνοια της σκέψης. Τρέλα! Νομίζεις ότι έχεις τακτοποιήσει τη ζωή σου. Ότι έχεις όλα όσα ήθελες και ξαφνικά μαζεύεις τα κομμάτια από φθαρμένες γωνίες της καθημερινότητας σου.

Γιατί έκανες ένα λάθος! Η ζωή σου, πραγματικά, εκτείνεται μέχρι εκεί που μπορείς να την ελέγξεις, δηλαδή, μόνο μέχρι τον ίδιο σου τον εαυτό. Από εκεί και πέρα δεν είναι ζωή σου. Μπορεί να είναι και ζωή σου, όχι όμως μόνο δική σου. Ό,τι δεν μπορείς να ελέγξεις σαφώς δεν είναι δικό σου.
Είναι αυτό που λέμε: "κανείς δεν είναι κανενός...

Άνθρωποι έρχονται φεύγουν στη ζωή σου. Ποιός θα μείνει και ποιός θα φύγει δεν το ξέρεις.. Έτσι είσαι όμως και εσύ για τους άλλους. Σε πόσων ανθρώπων τις ζωές μπήκες; Και έφυγες;
Όχι πάντα με τον καλύτερο τρόπο, ε;!

Καλωσορίσατε στη ζωή. Χρόνος διαμονής άγνωστος. Μπορείτε να παραμείνετε όσο επιβιώνετε. Καλή σας διασκέδαση .


Πηγή: www.lifo.gr