ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΝΤΡΟΠΉ

ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΝΤΡΟΠΗ

Όταν κατέρρευσε κάθε αντίσταση (Απρίλης’41) απέναντι στις Γερμανικές μεραρχίες, ο Γεώργιος Β’ και η Κυβέρνησή του έφυγαν στην Αίγυπτο. Μία από τις τελευταίες τους αποφάσεις, ήταν να ανοίξουν οι πόρτες ΟΛΩΝ των φυλακών και να αφεθούν ελεύθεροι ΟΛΟΙ οι κατάδικοι. Κλέφτες, δολοφόνοι, απαγωγείς, βιαστές, παιδεραστές, έμποροι ναρκωτικών, οι πάντες δηλαδή, γύρισαν, και πολύ σωστά, στα σπίτια τους και κοντά στις φαμίλιες τους, με μοναδικό σκοπό την επιβίωση. Για να ζήσουν...

Ε, η βασιλική εντολή δεν εισακούστηκε!

Δεν είμαι σίγουρος για τον ακριβή αριθμό, πάντως, οι Γερμανοί και Ιταλοί κατακτητές της πατρίδας μας, όταν παρέλαβαν τις Φυλακές, αυτές δεν ήταν άδειες!! Υπήρχε εκεί ένας αριθμός ελλήνων δεσμοφυλάκων, που φρόντισε να παραδώσει στους Κατακτητές τα κλειδιά των κελιών, μαζί με τους πάνω από 400 κρατούμενους για τα πολιτικά τους «πιστεύω», έλληνες κομμουνιστές!! Αυτοί μπορούσαν ή άξιζαν να πεθάνουν, σύμφωνα με το σκεπτικό

Μου έρχεται να βάλω τα κλάματα και μόνο που το γράφω, μετά από 70 ολόκληρα χρόνια. Από ντροπή βέβαια το κλάμα…

@radical 30