ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ

Τον Δεκέμβρη του 2009 ο Γιάννης Στουρνάρας προέβλεπε ότι η ύφεση τελειώνει και το 2010 θα επιστρέψουμε στην ανάπτυξη.


«Δεν συμμερίζομαι τις απόψεις ότι το 2010 από πλευράς ύφεσης θα είναι χειρότερο από το 2009. Θα είναι καλύτερο, θα πάμε σε θετικό πρόσημο» δήλωνε τότε στα Νέα. Δεν επιβεβαιώθηκε - αντί του «θετικού προσήμου» πήγαμε στο Καστελόριζο και στο ΔΝΤ.

Τον Ιούλιο του 2011, ο Γιάννης Στουρνάρας όταν ερωτήθηκε στο Mega πότε θα γυρίσει η χώρα στην ανάπτυξη, προέβλεψε «μέσα στον επόμενο χρόνο», δηλαδή το 2012. Ούτε τότε επιβεβαιώθηκε - αντί για την ανάπτυξη ήρθε το PSI και το δεύτερο Μνημόνιο.

Χθες, Ιούνιο του 2015, επίσης ο Γιάννης Στουρνάρας προέβλεψε Grexit εάν δεν κλείσει άμεσα η συμφωνία με τους δανειστές. Πιθανότατα ούτε τώρα θα επιβεβαιωθεί - ούτε αυτό όμως θα τον αποτρέψει από την επόμενη, εξίσου έγκυρη ενδεχομένως, πρόβλεψη.

Ο Γιάννης Στουρνάρας, άλλωστε, σε αντίθεση με τους περισσότερους τραπεζίτες - τεχνοκράτες, διακρίνεται για την πολιτική ευελιξία και προσαρμοστικότητά του. «Είναι καλύτερος πολιτικός απ' ό,τι τραπεζίτης», λέει άσπονδος φίλος του από τον τραπεζικό χώρο. Η αλήθεια είναι πως ο ίδιος δεν τον δικαίωσε όντας υπουργός της κυβέρνησης Σαμαρά, αλλά δεν πτοείται. Δείχνει να αναζητεί διακαώς την δεύτερη ευκαιρία του. Και διευρύνει σταθερά τα σύνορα της, αξιομνημόνευτης, πολιτικής προσαρμοστικότητάς του.

Γιος του γραμματέα του ΕΑΜ Φθιώτιδας και Εύβοιας, Κνίτης στα πανεπιστημιακά του χρόνια, συγκάτοικος του Γιώργου Ζανιά και φίλος του Ευκλείδη Τσακαλώτου στις εποχές της Οξφόρδης, βρήκε τη δίοδο της πολιτικής του απογείωσης μέσα από την, περίπου θρυλική πλέον, «ιδιαίτερη χημεία του» με τον Αντώνη Σαμαρά.

Εως τότε είχαν μεσολαβήσει πολλές άλλες πολιτικές φιλίες και... χημείες. Ο Γιάννος Παπαντωνίου ήταν καθηγητής του στο Πανεπιστήμιο κι αργότερα κουμπάρος του, ο Κώστας Σημίτης ήταν ο άνθρωπος που τον μύησε στο όραμα του εκσυγχρονισμού και τον έχρισε επικεφαλής του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων όταν μπαίναμε στην ΟΝΕ, ο Γιώργος Παπανδρέου ως πρωθυπουργός τον καλούσε σε κλειστές, μυστικές συσκέψεις και, λίγο πριν από τις Κάνες, του ζήτησε να αναλάβει το υπουργείο Οικονομικών.

Εκείνος τότε αρνήθηκε, έβλεπε ήδη ότι το καράβι μπάταρε. Η κορυφαία κίνηση τακτικής του Γιάννη Στουρνάρα ήταν όταν έπεισε τον Αντώνη Σαμαρά, την ώρα που μπάταρε το έτερο καράβι, εκείνο του success story, να τον στείλει από το υπουργείο Οικονομικών στην Τράπεζα της Ελλάδος με πενταετές συμβόλαιο.

Εκτοτε, στις φιλίες του δίνει αυστηρή προτεραιότητα σε ό,τι πηγάζει και εκπορεύεται από Φρανκφούρτη και Βερολίνο. Τύποις και ουσία, με βάση το κοινοτικό και ελληνικό δίκαιο, μοναδικό του αφεντικό είναι ο Ντράγκι κι εκείνος ουδέναν άλλον αναγνωρίζει. Οταν μιλά γι αυτόν τον αποκαλεί «Μάριο» και λέει ότι είναι φίλος του. Πολιτικός του «φάρος» έχει γίνει ο Σόιμπλε - ο γνωστός και ως «forget it Yannis».

Σε ιδεολογική και οικονομική βάση δεν συμφωνεί σχεδόν σε τίποτα μαζί του, αλλά προέχει το «φιλοευρωπαϊκό μέτωπο» και οι δρόμοι πολιτικής ανέλιξης που αυτό μπορεί να ανοίξει. Ο ίδιος ο Γιάννης Στουρνάρας, άλλωστε, θεωρεί εαυτόν πολύ πιο χρήσιμο πολιτικό και οικονομικό κεφάλαιο από τον Λουκά Παπαδήμο. Και σ' αυτή τη γραμμή χτίζει το μέλλον κι επενδύει στις «φιλίες» του.

Οταν ερωτάται για την... συνήθη αποτυχία των οικονομικών του προβλέψεων, το αγαπημένο του μότο είναι πως η συνταγή της εσωτερικής υποτίμησης εντός ευρωζώνης δεν θα επιτύχει όσο δεν ανοίγουν τα επαγγέλματα για να πέσουν οι τιμές. Το follow up ερώτημα γιατί ο ίδιος, ως υπουργός Οικονομικών, δεν εφάρμοσε αυτό το μοντέλο, απλώς το παρακάμπτει.

Οταν εγκαλείται για θεσμική υπέρβαση και για τις κινδυνολογικές του παρεμβάσεις - που αγγίζουν τα όρια της έμμεσης προτροπής σε bank run - , απαντά ότι ο ρόλος του ανεξάρτητου κεντρικού τραπεζίτη είναι ακριβώς να προειδοποιεί για τους κινδύνους. Κι όταν κατηγορείται για πολιτική υπονόμευση της εκλεγμένης κυβέρνησης της χώρας διαμηνύει, μέσω κύκλων του συνήθως, ότι οι φίλοι του στην ΕΚΤ και στη Φραγκφούρτη «ανησυχούν» για την ανεξαρτησία της ελληνικής κεντρικής τράπεζας.

Εξίσου, κατά πάγια πρακτική, φαίνονται να ανησυχούν και οι εγχώριοι φίλοι του - ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, που σπεύδουν συντονισμένα προς στήριξή του ανά πάσα στιγμή: Είτε όταν... λοξοδρομούν και ξεφεύγουν αμφιλεγόμενα e-mails συνεργατών του, είτε όταν ο ίδιος πυροβολεί με προειδοποιήσεις για Grexit στην πιο κρίσιμη στιγμή της διαπραγμάτευσης.

Εν ολίγοις, σ' αυτόν τον πόλεμο ο Γιάννης Στουρνάρας δεν είναι μόνος του. Οι ρόλοι είναι μοιρασμένοι, το στράτευμα έτοιμο και ο ίδιος αναμένει - εάν δεν προκαλεί - το ατύχημα. Για να προσέλθει τότε, ως πρώτος των προθύμων, για την εθνική σωτηρία.

Εάν το στοίχημα δεν του βγει, λίγα έχει να χάσει. Οι «εντιμότατοι» φίλοι του δεν θα τον ξεχάσουν ούτε αυτή τη φορά...


TVXS.GR
Κατηγορία άρθρου: πολιτικά καθάρματα
@radical30

Μετά την περιπέτεια του κ. Ράπανου η κυβέρνηση συνεργασίας επέλεξε για τη θέση του υπουργού Οικονομικών τον καθηγητή κ. Γιάννη Στουρνάρα. Η επιλογή δεν έγινε τυχαία.

Ο νέος υπουργός Οικονομικών συμμετέχει στη διαχείριση των οικονομικών υποθέσεων της χώρας από το 1986. Ξεκίνησε ως σύμβουλος του τότε υφυπουργού κ. Γ. Παπαντωνίου, όταν υπουργός Εθνικής Οικονομίας ήταν ο Κώστας Σημίτης. Παρακολούθησε από κοντά το τότε πρόγραμμα σταθεροποίησης και αργότερα στα χρόνια της διακυβέρνησης Μητσοτάκη ήλθε σε στενότερη επαφή με τον διεκδικητή της ηγεσίας του ΠαΣοΚ και μέντορα του εκσυγχρονισμού.

Παραμονές των νικηφόρων για το ΠαΣοΚ εκλογών του 1993 ο Γιάννης Στουρνάρας δούλευε συστηματικά σχέδια βιομηχανικής πολιτικής, τα οποία χρησιμοποίησε αργότερα ο Κώστας Σημίτης όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου τον διόρισε υπουργό Βιομηχανίας. Τότε ουσιαστικά έφτιαξε τις σχέσεις του με τον κ. Σημίτη και ήλθε σε επαφή με τον κίνημα εκσυγχρονισμού που εκείνος ''έχτισε''. Ακολούθησε στην συνέχεια τον κ. Παπαντωνίου στο υπουργείο Οικονομίας, έγινε πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων και από τη θέση αυτή συμμετείχε στη βασική διαπραγματευτική ομάδα ένταξης της χώρας στην ΟΝΕ.

Μετά τις εκλογές του 2000 και εν όψει της μετακίνησης του Γιάννου Παπαντωνίου στο υπουργείο Άμυνας τοποθετήθηκε στη διοίκηση της Εμπορικής Τράπεζας με κύριο σκοπό την προετοιμασία ιδιωτικοποίησής της, την οποία παρεμπιπτόντως ολοκλήρωσε ο διάδοχός του κ. Γ. Προβόπουλος, που σήμερα προΐσταται της Τράπεζας Ελλάδος.

Με την επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας ο Γιάννης Στουρνάρας αφιερώθηκε στο πανεπιστήμιο και στον ιδιωτικό τομέα. Στα χρόνια του Γιώργου Παπανδρέου δεν ευτύχησε και τελευταία ήταν γενικός διευθυντής του Ινστιτούτου Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών, που ελέγχεται από τον Σύνδεσμο Ελληνικών Βιομηχανιών.

Διατηρεί επί χρόνια σταθερές απόψεις και θεωρείται από τους πιο συστηματικούς μελετητές των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας. Είναι φιλελεύθερος, της αγγλοσαξονικής σχολής, είναι υπέρμαχος της απελευθέρωσης της οικονομίας, πιστεύει στον έλεγχο των δαπανών, αποδίδει εξαιρετική σημασία στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και ομνύει στην αναδιοργάνωση του κράτους. Είναι φιλόδοξος, θέλει να πετύχει, είναι φύσει αισιόδοξος, θεωρεί ότι υπάρχουν περιθώρια διάσωσης ακόμη και τώρα. Είναι επίσης πείσμων, διαθέτει μέθοδο εργασίας, κινείται με άνεση στο ευρωπαϊκό περιβάλλον και μπορεί να διαπραγματευθεί με τους εταίρους μας στην Ευρώπη.

Δεν ξέρουμε ποια τύχη θα έχει η προσπάθειά του.

Θα εξαρτηθεί από την υποστήριξη που θα εξασφαλίσει από τους αρχηγούς των κομμάτων και το διαπραγματευτικό αποτέλεσμα που θα επιτύχει στις Βρυξέλλες. Το σίγουρο είναι ότι θα φάει σίδερα προκειμένου να πετύχει το καλύτερο. Κι αυτή ίσως είναι μόνη εγγύηση που μπορεί να προσφέρει..


TO ΒΗΜΑ

Από ProtoThema.gr | protothema.gr – 1 ώρα 16 λεπτά πριν..
.
.
Προβολή φωτογραφίας.
Ποιος είναι ο Γιάννης Στουρνάρας


Ο νέος «τσάρος» της οικονομίας Γιάννης Στουρνάρας διαθέτει ένα αρκετά πλούσιο βιογραφικό και μεγάλη εμπειρία στη διαχείριση οικονομικών θεμάτων, καθώς στους ώμους του σήκωσε ένα μεγάλο βάρος της προσπάθειας εισαγωγής της χώρας στην ΟΝΕ και το ευρώ από τη θέση του προέδρου Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων και χαίρει εκτίμησης τόσο στην επιστημονική κοινότητα όσο και στους διεθνείς οικονομικούς κύκλους.

Θεωρείται άνθρωπος πρακτικός και αποφασιστικός και -αντικειμενικά- διαθέτει όλα εκείνα τα εχέγγυα για την κρίσιμη θέση του υπουργού Οικονομικών.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1956. Τελείωσε το Δημόσιο Γυμνάσιο Φιλοθέης το 1974 και αποφοίτησε από το Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1978. Συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης από το οποίο απέκτησε master και διδακτορικό (MPhil 1980, DPhil 1982) με ειδικότητα στην Οικονομική Θεωρία και Πολιτική. Στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης εργάστηκε από το 1981 έως το 1985 ως research fellow και lecturer στο Κολλέγιο St. Catherine’s.

Παράλληλα εργάστηκε ως ερευνητής στο Ινστιτούτο Ενεργειακών Σπουδών του ιδίου πανεπιστημίου, με ειδικότητα στην αγορά πετρελαίου και τις επιπτώσεις των πετρελαϊκών κρίσεων στην παγκόσμια οικονομία. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα και την εκπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων εργάστηκε ως ειδικός σύμβουλος του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών (1986-1989) σε θέματα δημοσίων επιχειρήσεων και εισοδηματικής πολιτικής, και της Τραπέζης της Ελλάδος (1989-1994) σε θέματα νομισματικής πολιτικής. Την περίοδο εκείνη εκπροσωπούσε την Τράπεζα της Ελλάδος ως αναπληρωματικό μέλος στις συνόδους των διοικητών των Κεντρικών Τραπεζών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Είναι καθηγητής στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο οποίο διδάσκει από το 1989 Μακροοικονομία και Οικονομική Πολιτική, ενώ έχει δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά σε τομείς όπως: μακροοικονομία, θεωρία άριστης φορολογίας, δυναμική δημοσίου χρέους, Οικονομική και Νομισματική Ενωση, ενεργειακά οικονομικά, νομισματική πολιτική, στρεβλώσεις των χρηματοπιστωτικών συστημάτων.

Τα επιστημονικά και επαγγελματικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στους εξής τομείς: μακροοικονομική θεωρία, οικονομική πολιτική, διεθνή οικονομικά, δημόσια οικονομικά, νομισματική πολιτική, οικονομικά των τραπεζών, αξιολόγηση επενδύσεων, επιπτώσεις της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης στην οικονομία, στο τραπεζικό σύστημα και στις αγορές χρήματος και κεφαλαίου, επιπτώσεις των ατελειών του χρηματοπιστωτικού συστήματος στην πραγματική οικονομία, ενεργειακά οικονομικά.

Από το 1994 έως τον Ιούλιο του 2000 ήταν πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών. Από τη θέση αυτή συμμετείχε στον σχεδιασμό της μακροοικονομικής και διαρθρωτικής πολιτικής (ιδιαίτερα στην εκπόνηση των Προγραμμάτων Σύγκλισης) και εκπροσωπούσε το υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών στη Νομισματική Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Από τη θέση αυτή συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις για τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Οικονομική και Νομισματική Ενωση. Επίσης είχε την ευθύνη για τις ετήσιες διαβουλεύσεις με τους διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ).

Από το 1994 έως το 1997 ήταν αντιπρόεδρος της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου (ΔΕΠΑ), ενώ ήταν μέλος στο διοικητικό συμβούλιο του Οργανισμού Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους (ΟΔΔΗΧ) από το 1998 έως τον Ιούλιο του 2000.

Από τον Ιούλιο του 2000 μέχρι τον Μάρτιο του 2004 ήταν πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Εμπορικής Τράπεζας και αντιπρόεδρος της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών από τον Οκτώβριο του 2000. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου η Εμπορική Τράπεζα αναδιαρθρώθηκε με σκοπό την ισχυροποίησή της στον χώρο της λιανικής τραπεζικής και συνήψε στρατηγική συμμαχία με τη γαλλική τράπεζα Credit Agricole.

Από το 2004 και μετά εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα και κυρίως στο Ινστιτούτο Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών ως γενικός Διευθυντής.

Είναι παντρεμένος με τη Λίνα Στουνάρα, η οποία ασχολείται με τη διοργάνωση συνεδρίων και έχει δύο κόρες και μία εγγονή.


πηγή¨Πρώτο Θέμα