ΕΚΛΟΓΕΣ 6ης ΜΑΙΟΥ 2012

Μία πρώτη αποτίμηση των εκλογών

Εδώ και λίγες μέρες βλέπουμε μερικές σκηνές από τη δεύτερη μεγάλη μάχη στον πόλεμο που εξαπέλυσαν οι αγορές κατά των λαών και κυρίως των μεσοαστών (αυτό που ακόμα και δημοσιογράφοι του ΣΚΑΪ και του ΑΝΤ1 σήμερα παραδέχονται, αλλά εμείς λοιδορούμασταν). Μαζί όμως τις αγορές σε αυτή τη μάχη, έχασε κάτι και η δημοκρατία.

Πραγματικά είναι ντροπή να βλέπουμε ένα τέτοιο ποσοστό να κερδίζεται από τη Χρυσή Αυγή. Μόνη ακτίνα φωτός οι δημοκρατικοί πολίτες. Εκείνοι οι προοδευτικοί πολίτες που τρομοκρατήθηκαν (ειδικά στο αθηναϊκό επίκεντρο) από τον ακροδεξιό σεισμό που εξέφρασαν οι Παπουτσής, Χρυσοχοΐδης και Λοβέρδος μαζί με το Σαμαρά και τη Χρυσή Αυγή και το ΛΑΟΣ[1].

Πολιτική σε δημοκρατία χωρίς να ακούγεται ο λαός δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει και μονόδρομος ή αδιέξοδο. Μόλις καταποντίστηκαν τα δύο κόμματα, στο εξωτερικό άρχισαν να μιλάνε μεγαλόφωνα για "ανάπτυξη", για "συζητήσεις για αλλαγές" (χωρίς καν να είναι πρωθυπουργός ο Τσίπρας ή η Παπαρήγα -sic). Η δυναμική των εκλογών, η άρνηση της υποταγής και τα προηγούμενα κινήματα, άλλαξαν την εικόνα της χώρας.

Από το 2004 μέχρι σήμερα οι πολιτικοί επέλεγαν να μην ακούν τους πολίτες. Και αυτό το πλήρωσαν ειδικά με τη στράτευσή τους σε συγκεκριμένο στρατόπεδο στον πόλεμο που ξέσπασε.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν τυχαία επιλογή, γιατί στο χώρο της αριστεράς υπήρχαν κι άλλες ανέξοδες επιλογές. Αν ο πολίτης ψήφιζε θυμωμένος, μόνο βάσει θυμικού, θα στήριζε το ΚΚΕ που δε θέλει να κυβερνήσει ή τον Κουβέλη για τον ίδιο λόγο. Οι Πολίτες στήριξαν ελπίδα. Δίνουν μια ευκαιρία στην ελπίδα, σε εκείνους που -από το 2008 ακόμα αλλά ειδικά- τα δύο χρόνια ήταν δίπλα σε όλα τα κοινωνικά κινήματα και τόλμησαν κι είπαν το άρρητο: συνεργασία σε μία κοινή βάση μπας κι αλλάξουμε την πολιτική που μας επέβαλαν χωρίς να μας ρωτήσουν.

Αυτό είναι αριστερή-κινηματική λογική και μόνο, δυστυχώς, ο Τσίπρας (το πιστώνεται και προσωπικά) προσπάθησε να το υλοποιήσει ή έδειξε ότι θέλει να το υλοποιήσει. Ας μη βαφτίζουμε τους Έλληνες ηλίθιους ή απλά θυμωμένους. Είναι άδικο γιατί δε μιλάμε για ένα πρόσωπο, αλλά για εκατομμύρια πολίτες που ψήφισαν ανά μόνας.

Ένα ζητούμενο είναι αν έλαβε ο πολιτικός κόσμος το μήνυμα από τους πολίτες; Επί μήνες δεν το λάμβαναν. Τώρα το άκουσαν; Έφτασε η φωνή αυτή ως τις Βρυξέλλες; Θα το δούμε τις επόμενες ημέρες, αλλά αμφιβάλλουμε, γιατί έχουν ταχθεί στην υπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων, μακριά από εκείνα των πολιτών. Και ο λαός πλέον τους έχει καταλάβει και τους έχει απορρίψει.

Ένα άλλο ζητούμενο είναι αν η αριστερά βρήκε τρόπο να βγει από το περιθώριο ή θα ξαναγυρίσει. Οι πολίτες άνοιξαν διέξοδο από τη γωνία. Οι αριστεροί πήραν για πρώτη φορά μια μεγάλη χαρά. Ας ελπίσουμε να την κρατήσουν για χρόνια ακόμα. Μόνο κακό καταγράφουμε τη μη είσοδο των Οικολόγων-Πρασίνων, που μας λύπησε.

Ένα ακόμη ζήτημα είναι ότι για πρώτη φορά φάνηκε τόσο καθαρά η νοθεία που επιβάλλει αυτός ο αντιδημοκρατικός εκλογικός νόμος. Ενώ όλοι το έλεγαν και θα έλεγα το ξέρανε, ποτέ δεν έζησαν Έλληνες πολίτες, το δεύτερο κόμμα σε κάποια περιφέρεια να συγκεντρώνει περισσότερους -τους διπλάσιους συχνά- βουλευτές από το πρώτο κόμμα. Φάνηκε, δηλαδή, ότι στο Λεκανοπέδιο (4-5 εκλογικές περιφέρειες) και την Α΄ Θεσσαλονίκης οι ψήφοι των Νεοδημοκρατών δεν είναι ίσες με εκείνες των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, αφού οι δεξιοί βγάζουν διπλάσιους βουλευτές, ενώ οι αριστεροί απλά βγάζουν κάποιον. Και μετά θέλουν να μας πείσουν για συνταγματικότητα. Και τούτο όμως συνδέεται άμεσα και με την κοινοβουλευτική αριθμολογία.

Ας σημειώσουμε αφοριστικά ότι ακόμα δημαγωγοί πολιτικοί κι απολογητές δημοσιογράφοι -κήνσορες όλοι τους της αριστεράς και των κινημάτων- δεν κατάλαβαν το μήνυμα των εκλογών. Μένουν κολλημένοι στις κομματικές υποταγές των βουλευτών και το αρχηγικό μοντέλο που υπήρχε μέχρι πριν τις εκλογές. Όποιος αντιλήφθηκε το μήνυμα των εκλογών, θα έβλεπε ότι ο λαός θέλει μιας αριστερής πολιτικής κυβέρνηση με κάθε βουλευτικό στήριγμα πέρα από κομματικές γραμμές.

Οι δημοσιογράφοι προσπαθούν να δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μιλούσε ανέξοδα και δημαγωγικά. και δε θέλουν να παραδεχτούν ότι -τα νούμερα που δε βγαίνουν με την πιστή κομματική υποταγή των βουλευτών- δεν αποτελούν πρόβλημα του Τσίπρα, αλλά τον πριμοδοτούν (όπως και τόσους μήνες που τον κατηγορούσαν και έφτιαχναν το αντισυστημικό του προφίλ).
Από την άλλη, ως αριστερός ο Τσίπρας κάνει κάτι που ξεχνούν όλοι οι πολιτικοί της τηλεόρασης: αφουγκράζεται τη λαϊκή επιθυμία, τη δυναμική της κοινωνίας που θέλει να συνεργαστούν κόμματα της αριστεράς με κάθε στήριξη, αλλά σε μια αριστερή κυβέρνηση με μια αριστερή ατζέντα.

Ένα επιπλέον ζητούμενο είναι ο σχηματισμός κυβέρνησης και η κατανομή των βουλευτικών εδρών. Ποια κυβέρνηση με 20% νομιμοποιείται να κυβερνήσει πιστή στο καταψηφισμένο πρόγραμμά της; Και τούτο ακριβώς δείχνει μία ήττα των αγορών, που πρέπει τουλάχιστον να περιορίσουν τις νεοφιλελεύθερες αξιώσεις τους.

Και επιλογικά, ας μιλήσουμε για την αποχή, επειδή πολλοί τη βλέπουν ως πολιτική στάση. Δεν είναι όμως απλά μια πολιτική επιλογή. Είναι πολύ βολικό να μεταφράζεται ως τέτοια, αλλά εκτιμούμε πως κατά ένα μεγάλο μέρος της οφείλεται στις δυσμενείς οικονομικές συνθήκες πολιτών που κατοικούν μακριά από τον τόπο ψηφοφορίας (στρατιωτικοί, εκπαιδευτικοί κλπ) και της ήσυχης/κρυφής και πάλι διαδικασίας καταγραφής ετεροδημοτών στους τόπους κατοικίας. Παράλληλα, η αποχή μπορεί να ερμηνευτεί και στο αυξημένο κύμα μετανάστευσης.

Εκλογές 6ης Μαϊου 2012 (μέρος 1ο)

Νά 'μαστε λοιπόν εκεί από 'που ξεκινήσαμε. Νέες εκλογές. Το αποτέλεσμα των εκλογών - κατά την άποψη ενός πολίτη 83 ετών, έδωσε πολλαπλά στοιχεία ανάγνωσης και στη συνέχεια, ανάλυσης. Όχι ίσως το βασικότερο
για τους περισσότερους, αλλά αυτό στο δικό μου μυαλό έκανε "φλας"
πάνω απ' όλα τα άλλα: Η πικρή και ολοκληρωμένη διαπίστωση, ότι η πατρίδα μας στερείται Ηγέτη. Έστω ενός, έστω ενός κόμματος, όχι όλων των Ελλήνων.

Η θέση του Ηγέτη, σε κάθε είδους ομαδική ανθρώπινη δραστηριότητα είναι πάντα η πρώτη. Και αυτή η αλήθεια φαντάζει ακόμη μεγαλύτερη, από τη στιγμή που μια, μικρή έστω κοινότητα ανθρώων,π.χ. μιας κωμόπολης ή ενός σωματείου, στερείται της ύπαρξης ενός Ηγέτη. Εκείνον ή εκείνη δηλαδή, που συγκεντρώνει το σεβασμό των περισσότερων, το σαφώς πιό αποδεκτό πρόσωπο της κοινότητας. Τότε, επειδή ένας Θεσμός πρέπει πάντα να διαθέτει τον εκπροσωπό του και πρέπει να εκλεγεί με την συγκατάθεση των περισσότερων, ανάμεσα και σε σύγκριση με άλλους, αρχίζει το δράμα...

Πολλά είπα. Αρκεί ως εδώ. Πάμε τώρα και φτου από την αρχή.


@radical30

------------------------------

Μιλώντας ως πρόεδρος του ΣτΕ στη διάρκεια της ετήσιας τακτικής Γενικής Συνέλευσης των μελών της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, ο κ. Πικραμμένος υπογράμμιζε ότι τα προβλήματα έχουν συσσωρευτεί λόγω της επί σειρά ετών αδιαφορίας του πολιτικού συστήματος.

«Ο ρόλος του διοικητικού δικαστή έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια σε ρόλο ρυθμιστή των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η κοινωνία. Προβλημάτων που καλύπτουν όλο το φάσμα των ενδιαφερόντων, όπως είναι ασφαλιστικά, εκπαιδευτικά, οικονομικά, επενδυτικά, περιβαλλοντικά, προβλήματα τάξης, ασφάλειας, ισότητας, κ.λπ. Ο ρόλος αυτός του δικαστή καθίσταται ακόμη πιο δύσκολος υπό τις συνθήκες που διέρχεται αυτή την στιγμή η χώρα μας και όσο η κρίση βαθαίνει. Η κρίση αυτή άρχισε δυστυχώς ως οικονομική, όμως εξελίσσεται ραγδαία σε κρίση ηθικών αξιών και σε κρίση θεσμών».

«Αντιλαμβανόμαστε ότι υπό τις συνθήκες αυτές ο ρόλος του διοικητικού δικαστή γίνεται ακόμη πιο δυσχερής. Πρόκειται κυριολεκτικά για άσκηση ισορροπίας. Ο δικαστής καλείται να επιλύσει αυτή τη στιγμή όλα τα μείζονα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που αντιμετώπιζε η χώρα. Προβλήματα που συσσωρεύτηκαν λόγω αδιαφορίας επίλυσής τους ή μη αποτελεσματικής αντιμετώπισης τους επί σειρά ετών από το πολιτικό σύστημα. Για την επίλυση των προβλημάτων αυτών απαιτείται μια δύσκολη εξίσωση, που πρέπει να ισορροπεί μεταξύ του δημοσίου συμφέροντος και των αναγκών της κοινωνίας».

«Σε μία κοινωνία που έχει ζαλιστεί, που παραπαίει και που πλέον αμφιβάλλει για κάθε αξία, οφείλουμε να δώσουμε εμείς το παράδειγμα, με την σοβαρότητα, το ήθος και την συμπεριφορά μας. Ας δείξουμε στην κοινωνία ότι οι δικαστές τολμούν, οι δικαστές μπορούν. Αντιλαμβανόμενοι την σοβαρότητα του ρόλους μας, να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να μην συμβάλλουμε με την συμπεριφορά μας στην περαιτέρω κατάρρευση των αξιών και του κράτους δικαίου».

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: Να χρεοκοπήσουμε εδώ και τώρα
Δευτέρα, 14 Μάιος 2012


Για μέρες τώρα βαραίνουμε τις ψυχές μας με μια μόνιμη αγωνία: Θα χρεοκοπήσει το κράτος μας; Ε, λοιπόν, ήρθε η ώρα να αγκαλιάσουμε αυτό που φοβόμαστε...Αν οι φίλοι μας οι Γερμανοί δεν έχουν πρόβλημα να χρεοκοπήσουμε, καιρός είναι να το κάνουμε. Χωρίς δεύτερη κουβέντα. Όχι ως διαπραγματευτική μπλόφα και ούτε μόνο γιατί το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί είναι να χρεοκοπήσουμε σε ένα χρόνο (βλ. το προηγούμενο άρθρο μου Το Πρώτο Τάνγκο στην Ευρωζώνη) αλλά επειδή ήρθε η ώρα να στρέψουμε το βλέμμα στην αισιόδοξη πλευρά της χρεοκοπίας.

Υπάρχει τέτοια πλευρά; Και βέβαια υπάρχει. Σε σχέση με χώρες όπως η γνωστή τρόικα Πορτογαλία, Ισπανία και Ιρλανδία, αλλά και η Βρετανία και το Βέλγιο, το σύνολο του χρέους μας (δημοσίου και ιδιωτικού) είναι το μικρότερο. Πως αυτό; Επειδή οι έλληνες, ως άτομα αλλά και ως ιδιωτικός τομέας, χρωστάμε πολύ λιγότερα εκείνων. Ακόμα και οι αντιπαθέστατες τράπεζές μας έχουν ένα μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα: Πάνω από 150 δις πραγματικών καταθέσεων!

Μιλάμε για άνω του μισού ΑΕΠ σε καταθέσεις, κάτι για το οποίο οι περισσότεροι εταίροι μας θα σκότωναν να το έχουν, που λέει ο λόγος. Αν μάλιστα προσθέσετε και όλα τα χρήματα ελλήνων που βρίσκονται στο εξωτερικό, θα δείτε ότι οι έλληνες δεν είμαστε και τόσο φτωχοί κατά μέσον όρο, κι ας έχουμε το μεγαλύτερο ποσοστό φτώχειας στην Ευρώπη (με εξαίρεση την Λεττονία).

Ως πολίτες είμαστε ελάχιστα χρεωμένοι σε σχέση με πολλούς από τους επικριτές μας στις Λόνδρες, στα Παρίσια και στις Νέες Υόρκες. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι είμαστε λευκές περιστερές. Για δεκαετίες φορτώναμε το δημόσιο με τόσο μεγάλο χρέος που το βλέπουμε πλέον να βουλιάζει μπροστά στα μάτια μας.

Εδώ όμως που φτάσαμε, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Ακόμα και να αποφασίσουμε σύσσωμοι (ΣΕΒ και ΓΣΕΕ, γιάπηδες και στελέχη του ΠΑΜΕ, αστοί των βορείων προαστίων και αναρχικοί της Πλατείας Εξαρχείων) να δώσουμε ό,τι έχουμε και δεν έχουμε στο κράτος, δεν αρκεί. Αν μάλιστα το παρακάνουμε στην αλληλεγγύη προς το δημόσιο, η ‘γενναιοδωρία' μας αυτή θα στεγνώσει την κυκλική ροή του πλούτου από το οποίο εξαρτάται το δημόσιο για τα έσοδά του το 2011, το 2012 κ.ο.κ.

Ποια είναι λοιπόν τα χαρμόσυνα νέα; Ότι μια πτώχευση θα αποδειχθεί σχετικά ανώδυνη. Ο λόγος διττός: Πρώτον, δεν είμαστε κατά μέσον όρο ούτε οι φτωχότεροι ούτε οι πιο υπερχρεωμένοι. Δεύτερον, όσον αφορά τα χρέη του δημοσίου, αυτά βαραίνουν εμάς, ως άτομα, πολύ λιγότερο από όσο βαραίνουν τους ξένους.

Κάντε την σύγκριση με την Ιαπωνία, το χρέος της οποίας ανήκει σε Ιάπωνες σε ποσοστό 95%. Αν το Ιαπωνικό κράτος αναγκαστεί στην πτώχευση, η καταστροφή της χώρας θα είναι ολική. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει για εμάς, καθώς μας ανήκει (δηλαδή στις δικές μας τράπεζες) μόνο το 25% του δημόσιου χρέους μας. Έτσι λοιπόν, δεδομένου ότι η πτώχευση του δημοσίου διαγράφεται ως αναπόφευκτη (εκτός αν πανικοβληθούν οι εταίροι μας αρκετά και το συνδράμουν για χρόνια πολλά, οπότε έχει καλώς), το κόστος της στάσης πληρωμών δεν θα το υποστούμε μόνοι μας.

Μα αν το δημόσιο κηρύξει στάση πληρωμών, τι θα γίνει την επόμενη μέρα; Πως θα ξανα-δανειστεί; Πράγματι, το κράτος θα στριμωχθεί. Για κάμποσο καιρό το δημόσιο θα πρέπει απλώς να ξοδεύει όσα μαζεύει από φόρους. Και γιατί είναι κακό αυτό; Να μάθει επί τέλους, αφού θα έχει ανακουφιστεί από το νταλκά των τοκοχρεολυσίων, να ζει με αυτά που εισπράττει. Π.χ. να καταγγείλει όλες τις εξοπλιστικές συμβάσεις, να συμπιέσει τους ανώτερους μισθούς (τον δικό μου συμπεριλαμβανομένου) τόσο που να καλύπτει τις δαπάνες του από τους φόρους που εισπράττει κλπ.

Οι τράπεζές μας; Θα υποφέρουν, είναι αλήθεια - δεδομένου ότι ακόμα και το 25% του δημόσιου χρέους που διαθέτουν θα παγώσει. Ναι, αλλά μην ξεχνάμε ότι το έχουν ήδη διαθέσει στην ΕΚΤ ως ενέχυρο για ζεστό χρήμα που έχουν ήδη πάρει. Και ότι έχουν πρόσβαση στις τεράστιες, κατά κεφαλήν, αποταμιεύσεις μας. Για να μην προσθέσω ότι απολαμβάνουν εγκληματικά υψηλά ποσοστά κέρδους τόσα χρόνια. Όπως το κράτος μας, έτσι κι αυτές να μάθουν να ζουν λιτά και με σύνεση όπως κάνουν χρόνια τώρα οι εργαζόμενοι των 700 ευρώ.

Επί πλέον, ο αποκλεισμός του κράτους μας από τις χρηματαγορές δεν θα διαρκέσει πολύ. Αν κηρύξει στάση πληρωμών, και ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό του, δεν θα περάσει πολύ καιρός που παλιοί δανειστές θα αποδεχθούν νέους όρους αποπληρωμής ενός ποσοστού των περασμένων δανεικών και νέοι υποψήφιοι δανειστές (μπορεί και οι ίδιοι με τους παλιούς) θα σχηματίσουν ουρά έξω από το Υπουργείο Οικονομίας να το δανείσουν!

Βλέπετε, το χρέος μας θα έχει μειωθεί τόσο που θα αποτελούμε εξαιρετική επένδυση. Έτσι είναι το κεφάλαιο - όταν οσφραίνεται ένα επικερδές deal δεν σέβεται ούτε τον εαυτό του.

Σε τελική ανάλυση, είναι λάθος μας να φοβόμαστε τόσο πολύ την στάση πληρωμών του ελληνικού δημοσίου. ¶λλοι πρέπει να φοβούνται μια τέτοια εξέλιξη περισσότερο από εμάς:

• η κυβέρνηση της κας Μέρκελ η οποία θα πρέπει να διασώσει τις Γερμανικές τράπεζες που θα κλονιστούν από μια δική μας στάση πληρωμών
• η Ευρωπαϊκή Επιτροπή που θα πρέπει να δει τι θα κάνει με μία χώρα-μέλος την οποία δεν μπορεί να αποβάλει από την ΕΕ αλλά η οποία τελεί υπό πτώχευση
• οι κυβερνήσεις όλων των άλλων χωρών (πλην ίσως της Ολλανδίας και της Αυστρίας) που θα τρέμουν για το ποιος θα είναι ο επόμενος στόχος των αγορών (των οποίων η όρεξη θα έχει ανοίξει από την ‘επιτυχημένη' επίθεση στο χρέος της Ελλάδας)
• οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Βρετανίας (χωρών με συνολικό χρέος πάνω από 400%)
• όλοι όσοι έχουν επενδύσει στο ευρώ, είτε σε περιουσιακά στοιχεία είτε ως μέσο συναλλαγής.

Στάση πληρωμών λοιπόν!

Τώρα!

Με χαμόγελο και αισιοδοξία!

(Και ξέρετε ποιο είναι το ωραίο; Ότι αν πειθόμασταν να απελευθερωθούμε από τον φόβο της πτώχευσης, οι φίλοι μας οι Γερμανοί θα έσπευδαν την ίδια στιγμή να την αποσοβήσουν...)

* Ο Γιάνης Βαρουφάκης διδάσκει οικονομική θεωρία και πολιτική οικονομία στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Γλέζος: Δάνεια από τους πολίτες στο κράτος


Σε συνέντευξή του, ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ, Μανώλης Γλέζος, έκανε λόγο για σύναψη δανείων από τους πολίτες προς το κράτος, με απώτερο σκοπό την άντληση ρευστού στο Δημόσιο.

Μιλώντας στο Mega, ο κ. Γλέζος είπε ότι οι πολίτες με εισόδημα έως 20.000 ετησίως, θα καταβάλουν προαιρετικά μηνιαίως 100 ευρώ ως δάνειο προς το κράτος, ενώ όσοι έχουν μεγαλύτερο εισόδημα, θα καταβάλουν το ανωτέρω χρηματικό ποσό υποχρεωτικά.

Σημειώνεται ότι ο κ. Γλέζος παλαιότερα είχε προβεί σε σχετική πρόταση για κατάσχεση των καταθέσεων από 20.000 ευρώ και πάνω. Από την πλευρά του, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Στρατούλης είχε αναφέρει ότι πρόκειται για γνώμη του κ. Γλέζου.

zougla.gr
12 Μαΐου 2012 (9:55)

-------------------------

""Έχεις φησίσει ΣΥΡΙΖΑ. Για πρώτη φορά. Πάντα ψήφιζες ΚΚΕ. Σαν ένα κόμμα
που σε μεγάλο βαθμό, κάλυπτε ένα βασικό "δόγμα" της προσωπικής σου ζωής: τη Συνέπεια Λόγων και Πράξεων. Όταν σε έφθασε στο σημείο να
χάσεις αυτή τη "σιγουριά", το εγκατέλειψες. Τώρα σε απασχολεί το ΣΥΡΙΖΑ
και επομένως είναι αυτό που έχεις βάλει στο στόχαστρο της παρατήρησης. Εκεί έχεις ποντάρει, αυτό σε εκπροσωπεί, απ' αυτό περιμένεις τώρα τη τήρηση του "δόγματος" σου".

- Το βρήσκω φυσικό, φίλε μου, αν θέλεις να είσαι και εσύ συνεπής...

"Ναι, αλλά έχεις αρχίσει να μπερδεύεσαι. Βλέπεις να γίνονται πράγματα που δεν τα εγκρίνεις, δεν τα είχες υπ' όψη σου πριν ψηφίσεις. Το μυαλό σου, το
είπαμε ήδη, ήταν στο ΚΚ. Και ακόμη είμαστε στην αρχή, ένω, μάλλον, έρχονται νέες εκλογές. Τίποτα δεν έχει κριθεί. Όλα παίζονται φτου κι' από
την αρχή. Τι κάνεις;"

- Και αυτό κάπως φυσικό το βρήσκω, αλλά δεν είναι ο ρόλος μου να σου απαντήσω. Για πάμε παρακάτω...

"Κοίτα. Νομίζω ότι έχω βιαστεί να ψηφίσω το ΣΥΡΙΖΑ. Που να ήξερα εγώ πόσες "συνιστώσες" ήταν μαζεμένοι εκεί. Δεν έχω υπ' όψη μου άλλο κόμμα
με τέτοια πολυφωνία. Ούτε καν οι "Ανεξάρτητοι", που τους μάζεψε ο Καμμένος από το facebook και έφτιαξαν το κόμμα. Φαντάσου δηλαδή!
Τώρα δεν το έμαθα, το βίωσα. Δια της σκουντούφλας δηλαδή, που την συχαίνομαι σαν τρόπο μάθησης. Δεν ξέρω... απλά σκέπτομαι φωνακτά. Θα
τα ξαναπούμε, πάντως. Και σ' ευχαριστώ που είχες τη καλοσύνη να με ακούσεις".

- Δεν σε αδικώ, αλλά μου φαίνεται ότι το πρασκέπτεσαι. Εντάξει, τι να πουν
και οι άλλοι, που δεν έχουν συνιστώσες, αλλά έχουν ένα μαλάκα ή έναν ανίκανο ή ένα "προδότη" αρχηγό. Αυτοί όμως, δεν έχουν ούτε κάποιο προσωπικό "δόγμα" να τους καταπιέζει. 'Εμπλεξες φίλε μου.

"See you later..."

@radical30

Ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλει μεθοδεύσεις


«Από τις δηλώσεις του κ. Βενιζέλου κατά την σημερινή συνάντηση του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια, έγινε σαφές πως υπάρχει προγραμματική συμφωνία ανάμεσα στην ΝΔ το ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜ.ΑΡ, για τη συγκρότηση κυβέρνησης» σημειώνει ο ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή τις δηλώσεις του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου κατά τη διάρκεια της συνάντησής του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια.

Στην σχετική ανακοίνωση αναφέρονται επίσης τα εξής: «Εκτιμούμε πως πρόκειται για μία προσπάθεια συνέχισης της μνημονιακής πολιτικής. Είναι όμως αδιανόητο και πρωτάκουστο να θέτουν ως προϋπόθεση για την συγκρότηση μιας τέτοιας κυβέρνησης, τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ που ως γνωστόν αντιμάχεται την άδικη και καταστροφική πολιτική του μνημονίου και κατέθεσε με σαφήνεια πριν και μετά τις εκλογές την δική του εναλλακτική προγραμματική πρόταση. Ας αναλάβουν λοιπόν τις ευθύνες τους απέναντι στο λαό και ας προχωρήσουν. Τα αριθμητικά δεδομένα τους το επιτρέπουν. Θα κριθούν και αυτοί και εμείς.




zougla.gr
Σάββατο, 12 Μαΐου 2012

Το “πονηρό” σχέδιο του Τσίπρα...


Η δημοσκόπηση της «Marc» για την τηλεόραση του «Alpha», που εκτοξεύει στο 27,7% το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ, περισσότερο από 7% πάνω από τη Νέα Δημοκρατία, είναι εξόχως ενδεικτική της νέας πολιτικής πραγματικότητας που διαμορφώνεται στη χώρα. Κυρίως σε ψυχολογικό επίπεδο.

Η στρατηγική του Αλέξη Τσίπρα να διαχειριστεί επικοινωνιακά τη διερευνητική εντολή που του δόθηκε…από τον Κάρολο Παπούλια, στόχευε ακριβώς στη μεγιστοποίηση των εκλογικών κερδών του ΣΥΡΙΖΑ από την αναμέτρηση της 6ης Μαϊου.

Όλοι υποψιάζονται ότι το κόμμα της Ανανεωτικής Αριστεράς δεν έχει καμία πρόθεση να συμμετάσχει σε ένα κυβερνητικό σχήμα, όπου, λιγότερο ή περισσότερο, θα υποχρεωθεί να στηρίξει και να υλοποιήσει την εφαρμογή σκληρών μέτρων του Μνημονίου. Μοναδική περίπτωση να δεχόταν, θα ήταν να είχε μια τέτοια κυβέρνηση χρονική διάρκεια 3-6 μηνών. Ώστε να μην προλάβει να υποστεί φθορά, αλλά αντιθέτως να επιδιώξει να αποκομίσει τα μέγιστα δυνατά οφέλη, από τις όποιες βελτιωτικές παρεμβάσεις για την καθημερινότητα των Ελλήνων πολιτών.

Παρά τη δεδομένη πρόθεση ωστόσο, ο Αλέξης Τσίπρας δεν κατέθεσε την εντολή. Αντιθέτως, την κράτησε και την αξιοποίησε όσο το δυνατόν περισσότερο. Έκανε μια άσκηση διακυβέρνησης σε εικονικό περιβάλλον δράσης. Εμφανίστηκε ως ισότιμος συνομιλητής του Αντώνη Σαμαρά και του Ευάγγελου Βενιζέλου. Παραμέρισε τον Φώτη Κουβέλη.

Το όνομά του έκανε… θόρυβο στο εξωτερικό, όχι μόνο λόγω των δημοσιευμάτων του διεθνούς Τύπου, αλλά και εξαιτίας του αιτήματός του να συναντηθεί με τον Φρανσουά Ολάντ. Πόσο μάλλον με την ίδια την Άνγκελα Μέρκελ. Τελικά, βλέπει σήμερα τον Ζαν-Λικ Μελανσόν στο Παρίσι, σε κάθε περίπτωση ωστόσο, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ γύρισε σελίδα στον προσωπικό, πολιτικό αυτοπροσδιορισμό του. Ανέβηκε επίπεδο. Και η εξέλιξη αυτή τον οπλίζει με πρόσθετα επιχειρήματα, για το δύσκολο πολιτικό μέλλον το οποίο πλησιάζει καλπάζοντας.

Στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν συμμετάσχει στην προωθούμενη οικουμενική κυβέρνηση, είναι προφανές ότι θα επενδύσει στην εδραίωσή του ως το κατεξοχήν «κοινωνικό» κόμμα της Κεντροαριστεράς. Πρώτη επίπτωση αυτής της στρατηγικής θα είναι ο πολιτικός αφανισμός του ΠΑΣΟΚ.

Εκεί ωστόσο που θα κριθεί το μέλλον, όχι μονάχα για τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά συνολικά για το πολιτικό σύστημα, θα είναι στο κατά πόσο ο άλλοτε προστατευόμενος του Αλέκου Αλαβάνου θα καταφέρει να… ξεκολλήσει από τον καναπέ, τη βουβή πλειοψηφία των Ελλήνων, που απείχαν επιδεικτικά από τις τελευταίες εκλογές. Εκεί βρίσκεται το κλειδί της πολιτικής κυριαρχίας.

statesmen.gr


kafeneio-gr.blogspot.com

Bloomberg: Κι όμως, η Ελλάδα έχει άσσους στο μανίκι
Μάιος 12, 2012


Ανάλυση του πρακτορείου Bloomberg για το "ελληνικό δράμα" αποκαλύπτει μια διαφορετική οπτική στη κρίση, διαπιστώνοντας ότι η «η Ελλάδα μπορεί να κρύβει έναν άσσο στο μανίκι της, αν ακούσει την απαίτηση του λαού να επαναδιαπραγματευθεί το μνημόνιο με την ΕΕ».

Το κράτος χρωστά περίπου 400 δισ. ευρώ ($517 δισ.) σε ιδιώτες ομολογιούχους, σε ΔΝΤ και ΕΚΤ και σε άλλους πιστωτές. Σχεδόν 252 δισ. ευρώ από αυτά προέρχονται από επίσημους οργανισμούς (ΔΝΤ, ΕΚΤ κ.α) που χρησιμοποίησαν το status τους για να αποφύγουν τις απώλειες από την αναδιάρθρωση του χρέους. Σε περίπτωση λοιπόν που η χώρα φύγει από ευρώ, αυτά τα χρήματα αυτόματα εξανεμίζονται από τις διεκδικήσεις των οργανισμών.



«Η Ελλάδα έχει ακόμα μερικά δυνατά χαρτιά για επαναδιαπραγμετευτεί τη λιτότητα. Όλοι φοβούνται την ελληνική αποχώρηση από ευρώ γιατί θα χάσουν λεφτά και πολιτικά κεφάλαια», υποστηρίζει ο Τζον Γουίτακερ, οικονομολόγος του Πανεπιστημίου του Λάνκαστερ.

Οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, αναφέρει το Bloomberg, έχουν «ρίξει» λεφτά στην Ελλάδα, η οποία τους χρωστά συνολικά 80 δισ. ευρώ, δεδομένου ότι χθες ακόμα 4,2 δισ. ευρώ μπήκαν στα ταμεία της χώρας από το EFSF.

Επιπλέον και η ΕΚΤ θα χάσει από μια αποχώρηση της Ελλάδας. Κατ' αρχάς, αγόρασε κυβερνητικά ομόλογα 50 δισ. ευρώ προκειμένου να μειώσει τις αποδόσεις και να διατηρήσει την πρόσβαση στις αγορές κεφαλαίου.

Παράλληλα, το σύστημα Target2, δείχνει ότι η Τράπεζα της Ελλάδας χρωστά στους εταίρους της 104 δισ. ευρώ.

Συνεπώς περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη η ΕΚΤ «θα πρέπει να ζητήσει από τα υπόλοιπα μέλη επιπλέον κεφάλαια. Και αυτό θα ήταν καταστροφικό για την ευρωζώνη» υποστήριξε ο οικονομολόγος Ντάρεν Γουίλιαμς της AllianceBernstein Holding LP.

«Θα ήταν ένα σημαντικό χτύπημα. Οπότε Nαι, οι Έλληνες έχουν κάποιο πλεονέκτημα».


the insider.gr

Επιστολή στον Φώτη Κουβέλη
12 Μαΐου, 2012


Αγαπητέ, παλιέ μου σύντροφε, Φώτη Κουβέλη,

Στα μέλη της ΔΗΜ.ΑΡ. ήθελα να γράψω, αλλά με παρακίνησε να σου γράψω προσωπικά ο τίτλος του ψηφοδελτίου «Δημοκρατική Αριστερά – πρόεδρος Φώτης Κουβέλης».

Αν και διαφωνώ, θέλω να σε διαβεβαιώσω ότι κατανόησα και υπερασπίστηκα ως θεμιτή την εμμονή του κόμματός σας να κατέβει αυτόνομα στην παρθενική εκλογική του αναμέτρηση. Και χάρηκα, στ’ αλήθεια, για το εκλογικό αποτέλεσμα που κατακτήσατε. Το θεωρώ πολύτιμη παρακαταθήκη. Μόνο που τώρα, τώρα που κερδίσατε ένα αναπάντεχο ποσοστό πάνω από το 6% και ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχτηκε σε δεύτερο κόμμα με ποσοστό πάνω απ’ το 16%, δεν είμαστε πλέον εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε τον προεκλογικό αγώνα. Τώρα είναι τα δύσκολα που ανοίγουν το αύριο για την υπεράσπιση της κοινωνίας και για τη δύσκολη προοπτική του δημοκρατικού σοσιαλισμού.

Άκουσα και διάβασα και ξαναδιάβασα, μήπως και κάτι παρεξήγησα στο πρώτο άκουσμα, τη δήλωσή σου για τον τρόπο που διαχειρίστηκαν ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ τη διερευνητική εντολή για τη συγκρότηση κυβέρνησης της Αριστεράς. Και θύμωσα, αγαπητέ μου Φώτη.

Ενοχλήθηκα, όχι με τη γνώμη που διατύπωσες, αλλά διότι δεν αξίζει ούτε στην ιστορία ούτε την πολιτεία σου τούτη η ευκολία της παραπομπής στο αυτονόητο που, ανεπιτυχώς για την ώρα, επιχειρεί να παραγάγει η εξουσία. Ξέρω και σου αναγνωρίζω τη μέριμνα να οροθετήσεις το νέο κόμμα της ΔΗΜ.ΑΡ. Μόνο που τούτος ο θεμιτός σκοπός δεν φτάνει για να υπερκεράσει την έγνοια για την υπόθεση της Αριστεράς στον τόπο μας και στην Ευρώπη.

Οι πρώτες ρωγμές στις αντιδράσεις των ευρωπαϊκών και των τραπεζικών επιτελείων έδειξαν το εφικτό μιας ριζικής απαγκίστρωσης της Ελλάδας από το Μνημόνιο. Και η ορατή πιθανότητα για την επίτευξη κάποιας συντηρητικής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας ή για νέες εκλογές τροφοδότησε ξανά τους εκβιασμούς. Μπορούμε να βαθύνουμε αυτήν την τομή;

Κι εδώ, αγαπητέ, παλιέ μου σύντροφε, Φώτη Κουβέλη, θεώρησες ως αλήθεια τις δηλώσεις και τις παραδηλώσεις των εκβιαστών και λησμόνησες το μήνυμα της κάλπης.

Καταδίκασες, λοιπόν, ως εξτρεμιστική περίπου, την πολιτική του παλιού σου κόμματος, επειδή, κατά τη γνώμη σου, υπονόμευσε την προοπτική «συγκρότησης κυβέρνησης που θα έχει ευρεία λαϊκή και κοινοβουλευτική νομιμοποίηση και θα ενσωματώνει το σαφές μήνυμα των εκλογών ότι η κοινωνία και η χώρα δεν μπορούν να πορευτούν με την πολιτική που καταδικάστηκε από τους πολίτες».

Γνωρίζεις καλύτερα από μένα ότι η σημερινή Βουλή των τριακοσίων αποτελείται από 279 βουλευτές και 21 νεοναζί. Η συγκρότηση, λοιπόν, μιας «κυβέρνησης ευρείας λαϊκής και κοινοβουλευτικής νομιμοποίησης» απαιτεί, πέρα από τη δεδηλωμένη, και ένα σώμα βουλευτών που θα στηρίξει το νομοθετικό και το κυβερνητικό έργο. Τουλάχιστον 151 βουλευτές στους 279. Αλλιώς, θα πρόκειται για μια κυβέρνηση που δεν θα μπορεί να κυβερνήσει.

Πέρα, λοιπόν, από τ’ ανέξοδα λόγια, ας δούμε τους αριθμούς. Από τη μια, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, τα κόμματα του Μνημονίου, διαθέτουν, με το καλπονοθευτικό μπόνους των 50 εδρών, 149 βουλευτές στη νέα Βουλή. Από τη άλλη, οι δυνάμεις που, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, έχουν εκφραστεί κατά του Μνημονίου διαθέτουν 130 βουλευτές, αν θεωρήσουμε ότι σ’ ένα τέτοιο μπλοκ μπορούν να αθροιστούν αυτονοήτως οι 26 του ΚΚΕ και οι 33 των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι, δηλαδή.

Με άλλα λόγια, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ ελέγχουν απολύτως, με την αρνητική τους ψήφο, τις αποφάσεις του κοινοβουλίου. Δεν είναι ασήμαντη λεπτομέρεια ότι τα δύο αυτά κόμματα έχουν δεσμευθεί, με τις υπογραφές των αρχηγών τους, να τηρήσουν απαρέγκλιτα τους όρους του Μνημονίου σε όποια θέση κι αν βρεθούν μετά τις εκλογές. Κι ότι, ως σήμερα, αρνούνται πεισματικά να αναιρέσουν τούτη τη δέσμευση.

Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, λοιδόρησαν την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για μια κυβέρνηση περιορισμένης διάρκειας με αποκλειστικό σκοπό την αναίρεση των νομοθετημένων μέτρων που αφορούν στα εργασιακά δικαιώματα, στη διόγκωση της φτώχειας, της ανεργίας και της ύφεσης. Λοιδόρησαν την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών και την υιοθέτηση της απλής αναλογικής. Κι επέλεξαν να θέσουν, ως προεκλογικό δίλημμα, το σενάριο ψήφου ανοχής ή και εμπιστοσύνης σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς που, εκ των πραγμάτων, δεν θα είναι παρά μαριονέτα στα χέρια των δύο μνημονιακών πρώην κομμάτων εξουσίας. Δεν μου ακούγεται ούτε ηθική, αλλά ούτε λογική μια τέτοια προοπτική. Δυστυχώς, αγαπητέ μου σύντροφε, την άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να μην αποδεχτεί μια κυβερνητική λύση δίχως ετούτα τα στοιχειώδη την όρισες ως «διατύπωση μαξιμαλιστικών θέσεων που ακυρώνουν οποιαδήποτε λύση».

Ακυρώνουν, όντως, οποιαδήποτε μνημονιακή λύση. Διότι αυτό είναι η εντολή των εκλογέων της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς. Να ακυρωθεί το Μνημόνιο που, με κάθε βεβαιότητα, καταστρέφει τις ζωές των ανθρώπων, διαλύει τη δημοκρατία, τρέφει την ξενοφοβία και οδηγεί με ακρίβεια εκτός Ευρώπης και Ευρωζώνης.

Χρόνια πριν, τον καιρό του Μάαστριχτ, στην περίφημη αυλή του Πολίτη στην οδό Κέκρωπος, ο Φίλιππος Ηλιού είχε πει στην παρέα πως αυτή η Ευρώπη που φτιάχνεται δεν έχει μέλλον. Θα διαλυθεί καταστρέφοντας όχι μόνο τα ευρωπαϊκά οράματα της δικής μας Αριστεράς αλλά και τις κοινωνίες και τις οικονομίες και τους πολιτισμούς της Ευρώπης.

Από τη σκοπιά της Αριστεράς, λοιπόν, από τη σκοπιά του σοσιαλισμού, η ευρωπαϊκή προοπτική απαιτεί τη ρήξη για την αλλαγή πορείας. Και το αποτέλεσμα των προχθεσινών εκλογών στην Ελλάδα, έβαλε το λιθαράκι του σ’ αυτή την κατεύθυνση. Κι εσύ, κάτω από την πίεση της ρητορικής της εξουσίας, τούτο το λιθαράκι ετοιμάζεσαι να το ρίξεις στο νερό.

Υπάρχει μια χιώτικη παροιμία που ομιλεί περί αυτού. «Ο Μησέν Τζανής τσ’ ο Μησέν Μπουρλής ημαλώσασιν [μαλώσανε]. Τσ’ εκάμασιν τα καρλουπάκιάν των [τους σκούφους] φυτίλια-φυτίλια [κλωστές-κλωστές]. Τσ’ ερρίξασιν στ’ έναν πετραδάϊν[πετραδάκι] εις την θάλασσαν τσ’ ήκαμένεν μπλουμ».

Δικαιούσαι να το ρίξεις το λιθαράκι στο νερό. Και η ΔΗΜ.ΑΡ. να επιμείνει στην «προσπάθεια συγκρότησης κυβέρνησης ευρείας λαϊκής και κοινοβουλευτικής νομιμοποίησης». Μιας κυβέρνησης που, αντικειμενικά, για να πει «καλημέρα», θα χρειάζεται την έγκριση των κομμάτων του Μνημονίου. Μόνο που, παλιέ μου σύντροφε, σε τούτο το σενάριο οι 52 βουλευτικές έδρες του ΣΥΡΙΖΑ περισσεύουν. Η «ευρεία κοινοβουλευτική νομιμοποίηση» των 168 βουλευτών φτάνει και περισσεύει.

Μένει το ποιος θα κάνει τη μαριονέτα σε τούτο το σενάριο. Εύλογο το ερώτημα. Αλλά σ’ αυτό, δυστυχώς, δεν μπορώ να σε βοηθήσω με ιδέες και προτάσεις.

Εμμένω στην ιδέα πως, με τις διαφορές μας, θα ξαναβρεθούμε στον αγώνα τον καλό. Όσο πιο γρήγορα, τόσο καλύτερα.


Του Ν. Θεοτοκά,
καθηγητή Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο


ΠΗΓΗ: avgi.gr
---------------


Προσυπογράφωντας,
@radical30

Τσίπρα θα ξαναψηφίσω!
του Άρη Δαβαράκη


Δεν πρόφτασε να κλείσει βδομάδα και τα λεγόμενα κόμματα των μνημονίων αλλάξανε τροπάριο και λένε τώρα ότι δεν τα θέλουνε τάχα μου πια (τα μνημόνια!) και θέλουν λέει να τα επαναδιαπραγματευθούν –παρέα με τον ΣΥΡΙΖΑ όμως. Παράξενο δεν ακούγεται; Και κατηγορείται ο Τσίπρας, που πήρε ένα αυξημένο ποσοστό και πέρασε το ΠΑΣΟΚ επειδή ακριβώς υπήρξε από την αρχή και δηλωμένα «αντημνημονιακός», ότι «δεν συνεργάζεται» με αυτούς που υπέγραψαν και τα δύο μνημόνια και «θα μας καταστρέψει», θα μας πάει στη δραχμή, θα μας πτωχεύσει, δεν θα έχουμε να φάμε ούτε μπομπότα πια οι κακόμοιροι -και διάφορα άλλα.

Ο Τσίπρας λέει όχι, εγώ δεν συνεργάζομαι με το κόμμα του ΓΑΠ που είχε πάει στο ΔΝΤ πριν καν εκλεγεί, ούτε με το κόμμα του κ. Αβραμόπουλου που είχε παραγγείλει 50.000.000 εμβόλια για μια χώρα 10.000.000 κατοίκων (λέμε τώρα ένα ελαφρύ παραδειγματάκι για να μην το παραβαρύνουμε). Προχωράτε μόνοι σας το δρόμο που ξέρατε. Εγώ κατέβηκα στις εκλογές και ζήτησα την ψήφο του κόσμου για να αμφισβητήσω και να διαπραγματευτώ και, εν ανάγκη, να τα καταργήσω και μονομερώς τα μνημόνια. Δεν λέει ψέματα. Αυτά που έλεγε λέει.

Οι άλλοι λένε ψέματα – και νομίζουν ότι θα τα χάψουμε για άλλη μια φορά, έτσι καλοσυνηθισμένοι που είναι στην απάτη. Αλλά δεν θέλουνε να προχωρήσουνε και μόνοι τους –γιατί ΠΑΣΟΚ με Κουβέλη και ολίγη από Νουδούλα, κάνουνε μια χαρά κυβέρνηση. Ξέρουνε όμως ότι θα πρέπει να μας τσακίσουνε στα μέτρα τον άλλο μήνα κιόλας - και δεν θέλουνε να μείνει ούτε ΕΝΑΣ ασφαλής και «απ’ έξω» (την Αλέκα δεν την μετράνε, είναι σαν τις μούμιες στο μουσείο του Καϊρου). Θέλουνε τον Τσίπρα συνυπεύθυνο. Γιατί είναι πια φανερό ότι είναι εν δυνάμει (πιθανός) πρωθυπουργός μια ευρείας αριστεράς που θα διαμορφωθεί από τις καινούργιες ανάγκες, τις σημερινές, τις εδώ και τώρα. Που διαμορφώνεται ήδη –αν δεν έχει ήδη διαμορφωθεί και περιμένει τις επόμενες εκλογές, ξεψαρωμένη πιά, να εκφραστεί.

Να σας πω την αμαρτία μου όταν είδα κι’ εγώ τον κ. Στρατούλη να μου λέει για τις τράπεζες και τον ίδιο τον Τσίπρα να ζητάει από τους πολιτικούς αρχηγούς κομμάτων (που καλώς ή κακώς τιμούσε ο λαός επί δεκαετίες με την ψήφο του) «υπογραφές μετανοίας» - τα πήρα στο κρανίο. Θυμήθηκα τη Βουβούλα την Κωστοπούλου (καλά νάναι όπου και νάναι ο εκπληκτικός αυτός άνθρωπος) που μού είχε ρίξει μια σβουριχτή χαστούκα το 1973 (μετά την πρόβα του «Μεγάλου μας Τσίρκου» όπου εκείνη έφτιαχνε το Πρόγραμμα και εγώ ήμουν βοηθός σκηνοθέτη του Καζάκου) επειδή μ’ άκουσε να λέω από το τηλέφωνο του περιπτέρου του Μουσείου απέναντι από το καλοκαιρινό Θέατρο «Αθήναιον» στην παρέα μου «OK, see you there” (στα «Εννιάρια» του Κώστα Ζουγανέλη εννοούσα). «Μιλάμε Ελληνικά, είμαστε αριστεροί, όχι Αμερικανάκια, το κατάλαβες», ούρλιαξε στη μέση της Πατησίων. Εγώ σκιάχτηκα πολύ. Διότι και αφίσες κολλούσα τις νύχτες μαζί της και μισούσα με πάθος τους συνταγματάρχες και πολλά ακόμα έκανα που δεν είναι της στιγμής –αλλά αυτά τα «αριστερά» φερσίματα δεν τα πήγαινα ποτέ, δεν τα αποδέχτηκα ποτέ και, βεβαίως δεν τα αποδέχομαι ούτε τώρα.

Σκιάχτηκα λοιπόν και με τον Στρατούλη και με έναν άλλον κύριο, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, που νόμιζε πως είχαν στηθεί οι γκιλοτίνες στην Ομόνοια επειδή ο Αλέξης (ναι, «ο Αλέξης» – και ας κινδυνεύω από τις φτηνές ειρωνείες μερικών από σας ότι είναι «νόστιμο παλληκάρι» και γι’ αυτό τον υπερασπίζομαι), επειδή ο Αλέξης –λέμε!- κερδίζει σιγά-σιγά την εμπιστοσύνη του κόσμου – και μας κουνούσε το δάχτυλο το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, όλων των «μη αριστερών», πως θα μας βάλει στη θέση μας πολύ σύντομα (με άλλα λόγια βέβαια, εγώ σας μεταφέρω απλώς μια αίσθηση, τα καλολογικά στοιχεία).

Ναι, το ομολογώ –σκιάχτηκα : Θυμήθηκα τον Κουλούρη στο Top’s στο Κολωνάκι να βαράει το χέρι του στο τραπέζι, το ΄81 (μετά τον θρίαμβο του Ανδρέα που ΔΕΝ ήταν θρίαμβος του Κουλούρη) και να ουρλιάζει σαν λυκάνθρωπος «θα σας γ@μ@με 20 χρόνια παλιο#$%^&*»! Δεν μ’ αρέσανε αυτές οι φάτσες που βγήκανε απειλητικές από τα χρονοντούλαπα του ΣΥΡΙΖΑ χάρη στην πειθώ και το πολιτικό εκτόπισμα του Αλέξη (ναι, «του Αλέξη» και ας λέτε εσείς ό,τι γουστάρετε).

Αλλά μετά συνήλθα και μάλιστα γρήγορα. Γιατί τον ψήφισα τον Τσίπρα; Γιατί ΔΕΝ θέλω πια τους άλλους. Θέλω να φύγουνε, να πάνε σπίτι τους. Ήδη την Κυριακή 6 Μαΐου φυγανε πολλοί και δεν θα ξαναγυρίσουνε ποτέ στα έδρανα της Βουλής –τους εύχομαι ειλικρινά τα καλύτερα και να χαρούνε ό,τι έβγαλε ο καθένας στην πλάτη μας –μακριά από μας μονάχα και ό,τι θέλουνε ας κάνουνε. Και γιατί θα τον ξαναψηφίσω και με τα δυό χέρια –χωρίς να σταυρώσω κανέναν όπως έκανα και την πρώτη φορά; Γιατί αυτός θα μας ξεκολλήσει. Αυτός, ναι, θα διαπραγματευτεί.

Μπορεί να μην μιλάει Αμερικάνικα σαν τον Γιώργο και τον Αντώνη – δεν κάνει όμως κωλοτούμπες ούτε στα Ελληνικά, ούτε στα Γερμανικά, ούτε στα Ρώσικα (και αυτό δεν χρειάζεται μεταφραστή). Και για ό,τι πράγματι χρειάζεται μεταφραστή, εκεί στα headquarters υπάρχουν οι καλύτεροι. Δεν θα κολλήσουμε εκεί. Τα είδαμε και τα Harvard και τα Yale και τις Οξφόρδες. Αυγά α-λα-κοκ χλιαρά με ασπράδι που δεν έσφιξε (λίγο γλοιώδες το παράδειγμα αλλά συγχωρέστε με, αυτή η εικόνα μου ήρθε με τα σπουδαγμένα, τόσο πολύ πιά, παλληκάρια -που μας στείλανε εδώ που είμαστε σήμερα).

Αλέξης λοιπόν και πάλι Αλέξης. Μπράβο του που επιμένει. Θα γίνει πρωθυπουργός πιο σύντομα απ’ ότι είχα φανταστεί. Γιατί δεν είναι κότα.

(Υγ: Αφιερωμένο στην αγαπημένη μου φίλη Ρέα Βιτάλη που άλλα πρεσβεύει και καλά κάνει –Δημοκρατία έχουμε!)


protagon.gr

Οι γέφυρες του Βενιζέλου

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος προσπαθεί-περισσότερο από τον Αντώνη Σαμαρά είναι η αλήθεια-να κρατήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο για το σχηματισμό κυβέρνησης. Λογικό αφού οι χώροι της Αριστεράς θεωρούνται όμοροι του ΠΑΣΟΚ. Παράλληλα στο παρασκήνιο εντείνονται οι συζητήσεις σχετικά με το σχηματισμό μίας κυβέρνησης που θα μπορούσε να έχει στην κεφαλή της τον Φώτη Κουβέλη. Αυτή η κυβέρνηση θα απολάμβανε τη στήριξη της Ν.Δ, του ΠΑΣΟΚ και φυσικά της ΔΗΜΑΡ. Όμως, προς το παρόν, ο κ. Κουβέλης επιμένει στην οικουμενικότητα του νέου σχήματος, θεωρώντας απαραίτητη προϋπόθεση την είσοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτονόητο, καθώς ως αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ, θα λεηλατούσε τη ΔΗΜΑΡ.

Όλα δείχνουν, λοιπόν, ότι οι διεργασίες θα συνεχιστούν στο πλαίσιο της διερευνητικής εντολής προς τον κ. Βενιζέλο και θα αποκτήσουν ουσιαστικό χαρακτήρα το Σαββατοκύριακο, στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ωστόσο είναι αμφίβολο κατά πόσο μπορούν να επιτευχθούν όλοι εκείνοι οι συσχετισμοί που θα οδηγούν σε βιώσιμη κυβερνητική λύση. Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ ανησυχούν για συρρίκνωση των ήδη καχεκτικών ποσοστών τους, ενώ δέχονται και τις περισσότερες πιέσεις τόσο από το εξωτερικό, όσο από το εσωτερικό της χώρας για την εξεύρεση λύσης. Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ, αν εξασφάλιζε ότι δεν θα χρεωθεί την ευθύνη των νέων εκλογών, εκτιμά ότι οι κάλπες θα ενίσχυαν περισσότερο τα ποσοστά του.

Έτσι, λοιπόν, τα πράγματα την Πέμπτη διαμορφώθηκαν ως εξής:

Ο Αλέξης Τσίπρας επέστρεψε την εντολή στον πρόεδρο της Δημοκρατίας λέγοντας ότι οι συσχετισμοί δεν επέτρεψαν τη δημιουργία κυβέρνησης. Ταυτοχρόνως έστειλε επιστολή προς τους ευρωπαϊκούς φορείς, ζητώντας επανεξέταση της οικονομικής πολιτικής αφού ο ελληνικός λαός την έχει απονομιμοποιήσει. (Διαβάστε την επιστολή)

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος συγκάλεσε την Κ.Ο του ΠΑΣΟΚ, είπε ότι ο λαός τιμώρησε το κόμμα και επανέλαβε την πρόθεση του για στήριξη κυβέρνησης με συμμετοχή της Αριστεράς. Ακολούθως πήρε την εντολή, μίλησε για ώρες ευθύνης και συναντήθηκε με τον Φώτη Κουβέλη. Μετά τη συνάντηση ο Φ. Κουβέλης επανέλαβε την πρόταση του για σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης με ευρεία στήριξη. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος χαρακτήρισε θετική εξέλιξη τη στάση του προέδρου της ΔΗΜΑΡ.

Ο Πάνος Καμμένος είπε ότι η διαδικασία των διερευνητικών εντολών είναι μάταιη αφού αν υπάρξει αποτέλεσμα αυτό θα συμβεί ενώπιον του προέδρου της Δημοκρατίας. Ο ίδιος θεωρεί ως απαραίτητη προϋπόθεση την ανάκληση των επιστολών που είχαν στείλει προς την τρόικα οι αρχηγοί των Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ.

Τέλος, ο Αντώνης Σαμαράς καλείται να αντιμετωπίσει κρούσματα εσωστρέφειας ως και έντονης αμφισβήτησης προς το πρόσωπο του, ενώ παράλληλα επιχειρεί να συγκροτήσει το μέτωπο της κεντροδεξιάς. Εντός των προσεχών ημερών αναμένεται να απευθύνει πρόσκληση προς τη Ντόρα Μπακογιάννη, τον Στέφανο Μάνο και τον Γιώργο Καρατζαφέρη. Πάντως Μπακογιάννη και Μάνος επιβεβαιώνουν ότι συνομιλούν μεταξύ τους εξετάζοντας το ενδεχόμενο συνεργασίας. Ο Γ. Καρατζαφέρης δεν δείχνει πρόθυμος να συζητήσει με τον Α. Σαμαρά.


protagon,gr

Απειλή του Προέδρου με παραίτηση: αυτή θα δώσει κυβέρνηση


Ένα πολιτικό «τρίγωνο των Βερμούδων» απειλεί να καταπιεί τη χώρα, το οποίο ορίζεται από τρεις πλευρές: τον εγωισμό, τη μικροπολιτική και τη βλακεία. Εγωισμός εκείνων που επιθυμούν να φέρουν τη λαϊκή εντολή στα μέτρα τους, μικροπολιτική με διάφορες εξυπνάδες που μπλοκάρουν κάθε δυνατότητα συνεννόησης και, κυρίως, βλακεία. Ατελείωτη βλακεία: η βλακεία του «νέες εκλογές», αλλά κυρίως, η βλακεία του «όλα ή τίποτα» που βρίσκεται στη βάση της πλήρους μονομερούς καταγγελίας, η οποία, είναι απλώς ισοδύναμη με αυτοκτονία, ενώ δεν είναι η εντολή που έχει δώσει το εκλογικό σώμα.

Τι σημαίνει «καταγγελία» και τίποτα άλλο; Δοκιμάστηκε το όποιο άλλο και απέτυχε; Εγινε η προσπάθεια και δεν απέδωσε; Επιτέλους, επίτηδες το κάνουν και χάβουν ό,τι τους λένε απ’ έξω, τώρα και οι Αριστεροί; Πριν, τα δύο παλιά κόμματα έτρεμαν τη Μέρκελ και δεν έλεγαν κουβέντα. Τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να της το «δώσει στο πιάτο». Επιτέλους, δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να πάει να δώσει μια αληθινή μάχη;! Ας φωνάζουν οι Γερμανοί ότι δεν γίνεται. Το δικό μας το εθνικό καθήκον ποιο είναι; Είναι να πάμε και να το επιχειρήσουμε. Αν πριν πάμε προβούμε στην μονομερή καταγγελία, θα μας τελειώσουν χωρίς δεύτερη κουβέντα. Και, τότε, ας το σκεφτεί καλά ο κ. Τσίπρας, μήπως ο λαός που τον ψήφισε, τον κυνηγάει μέσα σε λίγες ώρες…

Μία οδός υπάρχει: να πάμε όλοι μαζί και να ζητήσουμε σημαντικές αλλαγές. Συγκροτημένα και ουσιαστικά, τώρα, που το κλίμα είναι σαφώς πολύ ευνοϊκότερο από πριν. Και εκεί να επιχειρηματολογήσουμε και εν ανάγκη, να απειλήσουμε, σκληρά, για να τις πετύχουμε. Εχουμε και θεσμικά και ουσιαστικά όπλα. Εχουμε και ανθρώπους ικανούς. Εχουμε ελπίδες μεγάλες. Αλλά αν πάμε εκ προοιμίου στη λογική της μονομερούς καταγγελίας, τους το χαρίζουμε στο πιάτο: θα τελειώσουν την Ελλάδα μέσα σε λίγες ώρες… Γιατί να γίνει αυτό; Είναι μια μορφή παράδοσης ουσιαστικά αντίστοιχη με εκείνη που η Αριστερά καταγγέλει…

Αυτά όλα, ενώ θα έπρεπε να είναι αυτονόητα, έχουν ήδη βουλιάξει στο προαναφερθέν «τρίγωνο των Βερμούδων». Και ένας μόνον τρόπος υπάρχει για να έρθουν και πάλι στην επιφάνεια: ο πρόεδρος της Δημοκρατίας να απειλήσει με άμεση παραίτηση αν δεν σχηματιστεί κυβέρνηση στην τέταρτη εντολή, μετά από τη συζήτηση του με τους αρχηγούς.

Ο Κάρολος Παπούλιας είναι ο μόνος που μπορεί πλέον να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Να μιλήσει ως ο αρχηγός του κράτους, ως ο πρώτος πολίτης της χώρας εκ μέρους όλων των άλλων πολιτών, και να πει στους αρχηγούς ότι αν βγουν από εκείνο το δωμάτιο χωρίς να έχουν σχηματίσει κυβέρνηση, ο ίδιος θα παραιτηθεί αμέσως.

Αν το πράξει αυτό ο πρόεδρος, ουδείς θα τολμήσει να λάβει την ιστορική ευθύνη και να αγνοήσει μια τέτοια απειλή. Δεν είναι επειδή αυτή η παραίτηση του προέδρου θα φέρει εκλογές. Αυτές θα έρθουν, αν δεν υπάρξει συμφωνία, έτσι κι αλλιώς: είναι επειδή θα φέρει τους αρχηγούς απέναντι στις εθνικές ευθύνες τους και θα τους αναγκάσει να σοβαρευτούν, κάτι απολύτως απαραίτητο για ουκ ολίγους εξ αυτών…

Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Ας οριστεί ένας πρωθυπουργός κοινής αποδοχής, κατά προτίμηση αντιμνημονιακός, και ας του δοθεί συγκεκριμένη εντολή να πάει έξω να διαπραγματευθεί εκ μέρους του συνόλου των πολιτικών δυνάμεων. Απαιτείται μια σημαντική προσωπικότητα που εκ μέρους όλων των Ελλήνων θα επιχειρήσει να αλλάξει τα πράγματα. Ένας πρωθυπουργός που την ίδια στιγμή που θα μιλήσει με όλους τους σημαντικούς ξένους αρχηγούς για την ανάγκη μεταβολής των συνθηκών, ταυτόχρονα, θα ανακηρύξει την ΑΟΖ και θα καλέσει τους πάντες να έρθουν και να συμμετέχουν στις έρευνες.

Πρέπει να ξεφύγουμε αμέσως από το καταστροφικό ψευδοδίλλημα «όλα ή τίποτα», το οποίο δεν οδηγεί παρά στο χάος. Αν η Ελλάδα σχηματίσει μια κυβέρνηση με εντολή ευρείας και σκληρής διαπραγμάτευσης και με μεγάλο αριθμό δυνάμεων πίσω της, μπορεί να καταφέρει πάρα πολλά. Δεν πρέπει να χαθεί αυτή η δυνατότητα. Και ο μόνος πια που μπορεί να την εγγυηθεί, είναι ο Κάρολος Παπούλιας: είτε με την πειθώ του λόγου του, είτε με την πειθώ της παραίτησής του…


TO BHMA.GR

«Το μεθυσμένο καράβι αλλάζει πληρώματα»

Πρώτη καταχώρηση: Τετάρτη, 9 Μαΐου 2012, 12:06



Με την έκφραση «μεθυσμένο καράβι», την οποία είχε επίσης χρησιμοποιήσει πριν και μετά τις εκλογές του 2009, σχολιάζει ο Μίμης Ανδρουλάκης την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μετά τις βουλευτικές εκλογές της Κυριακής, σημειώνοντας ωστόσο ότι το «καράβι» «αλλάζει πληρώματα, το πιοτό αλλάζει αλλά το μεθύσι και ο εφιαλτικός πονοκέφαλος που το ακολουθεί είναι ίδια και χειρότερα».

Αναλυτικά το κείμενο:

ΤΟ ΜΕΘΥΣΜΕΝΟ ΚΑΡΑΒΙ

του Μίμη Ανδρουλάκη

Το σύμπλεγμα Ύβρις - Νέμεσις, η αμείλικτη μηχανή της ελληνικής τραγωδίας θα συνεχίσει οριζόντια το έργο της και θα πλήξει διαδοχικά μετά το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και τους λοιπούς αναδυόμενους, μέσα στη σύγχυση και τον πανικό, πρωταγωνιστές. Στην Ύβρι περιλαμβάνονται η αμετροέπεια, η αλαζονεία, η αφροσύνη, η άγνοια, η μη συναίσθηση των ορίων, η τυφλότητα και αυτών που σπαταλούν άσκοπα ή επικίνδυνα την ψήφο διαμαρτυρίας του ελληνικού λαού. Στην Ύβρι εμπεριέχεται και η δράση του Νόμου των Ακούσιων Συνεπειών, άλλο ίσως θες άλλο σου προκύπτει. Προκαλείς ακούσια ένα καταστροφικό αδιέξοδο και χρεώνεσαι την τελική πράξη της χρεωκοπίας και της ολέθριας εξόδου από την Ευρωζώνη.

Το “μεθυσμένο καράβι” είναι η έκφραση που χρησιμοποίησα λίγο πριν λίγο μετά τις εκλογές του 2009. Το “μεθυσμένο καράβι” αλλάζει πληρώματα, το πιοτό αλλάζει αλλά το μεθύσι και ο εφιαλτικός πονοκέφαλος που το ακολουθεί είναι ίδια και χειρότερα. Ξανά με τη γλώσσα του Αισχύλου θα επαναλάβω “όπως τους διώχνει κάνουν κι αμέριμνοι τραβούν για το χαμό”. Ξανά και για τα νέα πληρώματα θα επαναλάβω ότι πάνε να κάνουν επιλογές που οδηγούν στο χαμό -έτσι που να λες μωραίνει κύριος ον βούλεται απωλέσαι- θαρρείς και υπακούουν κι αυτοί σε ένα τυφλό κάλεσμα της Τρόικας Μοίρας.

Το τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές

Το ελληνικό δράμα συνεπώς, όπως πρόβλεψαν πολλοί, φαίνεται πως περνά στη φάση horror film. Δεν ξέρεις πώς θα τελειώσει αλλά το μόνο βέβαιο είναι ότι οι πιθανότητες να τελειώσει πολύ άσχημα αυξάνονται γεωμετρικά. “Το Τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές” ήταν το μότο στο Ε, Πρόεδρε!. Το τρίτο, το τελικό σφύριγμα, είναι πολύ κοντά. Είναι θέμα χρόνου λέει ο άθλιος Ρουμπινί, που τον ελληνοποιούν και “αριστεροποιούν” ένα σωρό τηλεοικονομολόγοι, να οδηγηθεί στο γκρεμό το σμπαραλιασμένο ελληνικό τρένο. Υπάρχουν πρόθυμοι να παίξουν ακούσια το ρόλο του μεθυσμένου μοιραίου μηχανοδηγού;

Αντίθετα χρειαζόμαστε έναν σώφρονα, ευέλικτο, τολμηρό και αυθεντικό οδηγό να οδηγήσει το ελληνικό τρένο με ασφάλεια στο τελικό ευρωπαϊκό “συνεργείο” διάσωσης, επισκευής και ανακαίνισης. Να “παρκάρει” δηλαδή με ασφάλεια και προοπτική για τη νέα ανάπτυξη τη συντεταγμένη ελληνική χρεωκοπία στον υπό ίδρυση ESM, στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, του οποίου ο ρόλος θα διευρυνθεί. Εκεί με το δίχτυ ασφαλείας του ευρώ θα ολοκληρωθεί η μερική διαγραφή και αναδιάρθρωση και του επίσημου χρέους, θα εξασφαλιστεί για μια μεταβατική περίοδο η αναχρηματοδότηση τον τόκων (μορατόριουμ), ώστε να περισσέψουν περισσότερα χρήματα για την ανάπτυξη και πιθανόν να διευθετηθούν οι υποχρεώσεις των ελληνικών και πολύ περισσότερων των ισπανικών τραπεζών προς την ΕΚΤ. Δηλαδή ευρωπαϊκή “good bank” - “bad bank”.

Εκεί με έκδοση ευρωομολόγου κι όχι με άμεση καταβολή από τα κράτη θα ολοκληρωθεί η τελική πράξη διαχείρισης του εφιαλτικού ολικού χρέους της Ευρωζώνης, δημόσιου και ιδιωτικού. Το ερώτημα είναι: θα είμαστε εμείς εκεί; Ή θα έχουμε αυτοκτονήσει συλλογικά με μονομερείς ενέργειες τυφλής ρήξης όπως με ασύλληπτη επιπολαιότητα και άγνοια κινδύνου προτείνουν μερικοί; Πολλά θα γίνουν αργά ή γρήγορα στην Ευρωζώνη πριν και μετά τις γερμανικές εκλογές. Πολλά, που αποτελούσαν διακαή πόθο μας. Η πολιτική της μονόπλευρης λιτότητας θα αναθεωρηθεί. Ο νέος ιστορικός συμβιβασμός πλεονασματικού Βορρά, ελλειμματικού Νότου θα πραγματωθεί. Το αναπτυξιακό έστω ευρωομόλογο θα εκδοθεί για ένα Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Ανάπτυξης και Απασχόλησης. Η επιμήκυνση της δημοσιονομικής μας προσαρμογής θα επιτευχθεί.

Πολλά θα γίνουν, αλλά εμείς θα είμαστε εκεί, μέρος του προβλήματος - μέρος της λύσης ή “θα φτάσουμε στη βρύση και δεν θα πάρουμε νερό”;
Οι δυνάμεις της διεθνούς κερδοσκοπίας στοιχηματίζουν ότι η Ελλάδα θα παίξει το ρόλο της Ιφιγένειας για να πνεύσει ούριος άνεμος στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία, για να προχωρήσει η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση αλλά δίχως εμάς. Θα τους κάνουμε το χατίρι σαν πανικόβλητοι μικροαστοί που μπροστά στις δυσκολίες το βάζουν στα πόδια όπως πριν έτρεχαν όλοι μαζί με μέθη και ευφορία στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση της “φούσκας” του φθηνού και εύκολου χρήματος;

Πριν τις εκλογές του 2009 προειδοποιούσα ότι θα ζήσουμε μια κατάσταση ισοδύναμη “πολέμου” και πρέπει να αντέξουμε, να κερδίσουμε χρόνο ακόμα και με λάθος διάγνωση, λάθος χάρτη της Ευρωζώνης ώστε να είμαστε εκεί, στο μεταπολεμικό τραπέζι των επιζησάντων που θα επαναχαράξει τον ευρωπαϊκό χάρτη και θα επανατοποθετήσει το ελληνικό ζήτημα Βορρά - Νότου. Οι πιθανότητες να μην είμαστε εκεί έχουν αυξηθεί, κτυπούν κόκκινο στη νέα μετεκλογική περίοδο.

Οι επιπόλαιοι στο μεθυσμένο καράβι και στο “νέο” πλήρωμα κλείνουν τ’ αυτιά στις προειδοποιήσεις κινδύνου και κραυγάζουν “κινδυνολογία!”, “φοβικά διλήμματα”! Ξεχνούν ότι η κορυφαία έκφραση της επιστήμης και της τέχνης της πολιτικής είναι η στάθμιση των δυνητικών εναλλακτικών λύσεων και η αξιολόγηση των κινδύνων σε κάθε μία απ’ αυτές. Είναι το risk management, το crisis management.

Το άγχος μου είναι μήπως η “άλλη” αριστερά με την οποία συνδέομαι ιστορικά και συναισθηματικά παίξει ακούσια το ρόλο του μοιραίου μεθυσμένου μηχανοδηγού στο εθνικό και ευρωπαϊκό ατύχημα της Ελλάδας και τελικά φορτωθεί τυχοδιωκτικά την τελική πράξη του δράματος.

Θα επαληθευτεί τελικά ο Ηλίας Ηλιού, ο ηγέτης της ιστορικής αριστεράς που την θέλει κάθε είκοσι περίπου χρόνια να πατά τη μοιραία πεπονόφλουδα; Ελπίζω όχι.




zougla.gr
Τελευταία ενημέρωση: Τετάρτη, 9 Μαΐου 2012, 12:37

"Ψήφος χωρίς προφύλαξη"





του Σταύρου Θεοδωράκη


Νομίζω ότι χθες το βράδυ κάναμε ένα
λάθος. Αμέσως μετά τα πρώτα εκλογικά αποτελέσματα, έπρεπε να ζητήσουμε
από τους πολιτικούς να πάνε για ύπνο και να μην κάνουν δηλώσεις. Ίσως
έτσι τους προφυλάσσαμε. Τους δίναμε, δηλαδή, λίγο χρόνο να σκεφθούν, να
δουν με ψυχραιμία τα εκλογικά αποτελέσματα και να πουν στη συνέχεια
μερικές αλήθειες, αυτές που απέφυγαν χθες.

Πρώτα πρώτα για την «Χρυσή Αυγή», η οποία αποσπά το 7% του εκλογικού
σώματος. «Φταίνε οι μετανάστες», φώναζε στα «παράθυρα» ένα στέλεχος του
ΛΑΟΣ. «Φταίει ο Χρυσοχοϊδης», «διόρθωνε» ένα λιγότερο εκνευρισμένο
στέλεχος της Δημοκρατικής Αριστεράς. Και οι δύο έλεγαν ψέμματα. Βεβαίως η
«Χρυσή Αυγή» εκμεταλλεύτηκε τα πολλά προβλήματα που υπάρχουν σε
διάφορες συνοικίες της Αθήνας με τους μετανάστες αλλά αυτό δεν
δικαιολογεί την αλματώδη άνοδο της σε όλη σχεδόν την Ελλάδα (στην
Λακωνία για παράδειγμα παίρνει 10% και στην Κορινθία παίρνει 12%!). Η
«Χρυσή Αυγή» θέρισε το μίσος για την πολιτική, που έσπειραν πολιτικοί
και δημοσιογράφοι. Και ως κόμμα μίσους επιβραβεύθηκε από αυτούς που
είχαν πειστεί ήδη ότι «όλοι είναι κλέφτες» και «ένας Παπαδόπουλος θα μας
σώσει».

Την «Χρυσή Αυγή» βοήθησε επίσης ο αποκλεισμός της από τα κανάλια. Η
δημόσια διαπόμπευση και ο (γιαουρτο)πόλεμος που δέχτηκε ένας
δημοσιογράφος στα Γιάννενα (που «έβγαλε» έναν Χρυσαυγίτη) τρομοκράτησε
τα κανάλια, ενώ τον αποκλεισμό σιγόνταραν στελέχη της Αριστεράς αλλά και
της Νέας Δημοκρατίας, που ζητούσαν από τους δημοσιογράφους να μην
δώσουν βήμα στους εκπροσώπους του «ναζισμού». Αντί λοιπόν ο
Μιχαλολιάκος και η παρέα του να απολογούνται για τους ύμνους που έχουν
υπογράψει για τον Χίτλερ, έγιναν τιμητές του «αντισυστημικού αγώνα»
προβάλλοντας ως εύσημα τον αποκλεισμό τους από εκδότες και καναλάρχες.

Ο πόλεμος όμως εναντίον της πολιτικής (ακόμη και από δημοσιογράφους που
ήταν για χρόνια στα μισθολόγια πολιτικών) έφερε άλλο ένα ενδιαφέρον
αποτέλεσμα. Σε αυτές τις εκλογές - τις κρισιμότερες υποτίθεται των
τελευταίων δεκαετιών - ψήφισαν πεντακόσιες χιλιάδες λιγότεροι πολίτες
από όσους είχαν ψηφίσει το 2009! Έτσι η αποχή ξεπέρασε το 35% γιατί αν
δεν έχεις κόμμα να ψηφίσεις, δεν πάς καν στην κάλπη. Επίσης ένα 19% του
εκλογικού σώματος (που ψήφισε!) δεν θα έχει τελικά εκπροσώπους στη
Βουλή. Για πρώτη φορά στην εκλογική ιστορία της Ελλάδας, 7 κόμματα έχουν
ποσοστά ανάμεσα στο 1% και το 3% και δεν θα βγάλουν ούτε ένα βουλευτή. Η
πλειοψηφία δηλαδή της κοινωνίας είτε δεν ψήφισε, είτε ψήφισε κόμματα
που δεν θα έχουν βουλευτές. Θλιβερό δεν είναι;

Ας επιστρέψουμε όμως στη… μειοψηφία της Βουλής των 300σίων. Η «θεσμική
νοθεία» που επιβάλλει ο εκλογικός νόμος (της Νέας Δημοκρατίας και του
ΠΑΣΟΚ) είναι πρωτοφανής. Θα σας δώσω ένα μόνο παράδειγμα. Η Νέα
Δημοκρατία παίρνει στην Α’ Αθηνών 16% και 8 έδρες και ο ΣΥΡΙΖΑ παίρνει
19% και 3 έδρες! Ναι δεν είναι τυπογραφικό λάθος. Ο νικητής παίρνει
τρεις έδρες και ο χαμένος οκτώ (το γράφω και ολογράφως για να το
εμπεδώσετε).

Δυο λόγια όμως αξίζουν στους ηγέτες που ονειρεύτηκαν να γίνουν
πρωθυπουργοί. Ο Αντώνης Σαμαράς (που ξεκίνησε να ζητά εκλογές όταν ήταν
αντιμνημονιακός αλλά τις πήρε για κακή του τύχη όταν έγινε μνημονιακός)
κατάφερε το πρωτοφανές για κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευση: Να έχει
33%, να επιβάλλει εκλογές, να παίρνει 19% και να παριστάνει τον...
νικητή.

Δίπλα του (ή μάλλον: από κάτω του) το ΠΑΣΟΚ, δείχνει να μην
αντιλαμβάνεται ουδόλως τι έχει συμβεί. Έχασε σε 30 μήνες το 70% της
δύναμης του (ή αλλιώς το 30% του εκλογικού σώματος - 1% κάθε μήνα
δηλαδή) αλλά το πρόβλημα του συνεχίζει να είναι οι... άλλοι.

«Μα για τον νικητή των εκλογών δεν θα πεις τίποτε», ακούω από την
γαλαρία. Ναι, όντως, νικητής των χθεσινών εκλογών ήταν ο Αλέξης Τσίπρας.
Αυτός (και όχι βέβαια οι «Συνιστώσες») πήρε τον ΣΥΡΙΖΑ και τον έκανε
αξιωματική αντιπολίτευση. Μόνο που θα πρέπει να καταλάβει σε ποια Ελλάδα
νίκησε. Στην ίδια Ελλάδα που νίκησε και ο Μιχαλολιάκος και ο Καμμένος.
Στην (μόνη «δυτική») χώρα που χιλιάδες άντρες κάνουν σεξ με
(ναρκομανείς) πόρνες στο δρόμο χωρίς να χρησιμοποιούν προφυλακτικό.
Γιατί πιστεύουν ότι οι Έλληνες δεν κινδυνεύουν από το AIDS, όπως δεν
κινδυνεύουν και από την δραχμή. Και μπορούν να ψηφίζουν άφοβα ό,τι
ακριβώς τους έρθει, χωρίς προφύλαξη.


protagon.gr

"Η αποτυχία μας"
του Σταύρου Θεοδωράκη

Ετικέτες: εκλογές


Έχω μέρες να γράψω και ο λόγος δεν είναι μόνο οι δουλειές στην εκλογική μας πλατφόρμα. Ναι, δεν λέω, μου έφαγαν χρόνο οι πολιτικοί αρχηγοί, τα Hangout και όλα αυτά τα ωραία που κάνουμε με τους συνεργάτες μου στο You Tube.

Ο λόγος όμως που αποφεύγω να γράψω είναι γιατί δεν θέλω να μιλήσω για την αποτυχία μας. Την δική μας αποτυχία, την αποτυχία του 60% της κοινωνίας.

Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Όταν φάνηκε η κρίση έγραψα ότι το πολιτικό σύστημα που οδήγησε σε αδιέξοδο την χώρα πρέπει να τιμωρηθεί. Τα κόμματα εξουσίας πρωτίστως αλλά και όλα τα άλλα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συνέβαλαν στο νεοελληνικό τερατούργημα.

Για να μην πελαγοδρομούμε σε γενικότητες, πάρτε για παράδειγμα την εγκληματικότητα, την ανασφάλεια στις φτωχικές κυρίως, συνοικίες της Αθήνας και την άνοδο της Χρυσής Αυγής –ένα θέμα είναι. Όταν οι κάτοικοι στον Άγιο Παντελεήμονα φώναζαν –στην αρχή εκλιπαρούσαν- η δεξιά χασμουριόταν και η Αριστερά, που τώρα το παίζει αθώα του αίματος, έκανε συναυλίες συνύπαρξης λες και ο … Μαχαιρίτσας έλειπε από τους κατοίκους και από τους εξαθλιωμένους μετανάστες.

Και όταν η «δικαιοσύνη» έκανε –και κάνει –δεκαπέντε χρόνια για να τιμωρήσει έναν εγκληματία, οι «προοδευτικοί» δικηγόροι αγκαλιά με τους «συντηρητικούς» δικαστές, ήταν - και είναι- αντίθετοι στην επίσπευση (sic) των δικών. Και τώρα όλοι μαζί γουρλώνουν τα μάτια τους και κάνουν πως απορούν που οι «προστάτες με τους χοντρούς σβέρκους», «χτυπούν» Βουλή.

Ή θέλετε το παράδειγμα της ίδιας της Βουλής; Που το 2000 είχε 650 υπαλλήλους και το 2010 είχε 1500 «οικουμενικούς» υπαλλήλους. Και στους 1500 δεν έχω συμπεριλάβει τους χιλιάδες (πράσινους, κόκκινους, μπλε) μετακλητούς υπαλλήλους που υπηρετούν στα κόμματα, στους υπουργούς και στους Βουλευτές.

Και μετά ήταν οι αγρότες, που μεταβλήθηκαν σε επιδοματο-εισπράκτορες,
η διάλυση των πανεπιστημίων, τα πάρτι των φαρμακευτικών στα νοσοκομεία, οι οφ-σορ των ημετέρων, η διαφθορά του «γείτονα» (εφορίες –πολεοδομίες – δήμοι -ΜΚΟ), για να μην μιλήσω για τα εξοπλιστικά προγράμματα. Που τα κόμματα τα ψήφιζαν με τα δύο τους τα χέρια και ας φωνάζανε οι «ανθελληνικές μειοψηφίες», ότι ήταν προκάλυμμα για να παίρνουν οι υπουργάρες και οι συνεταίροι τους, τις μίζες τους. Αλλά όλα
αυτά είναι γνωστά.

Εκείνο που μένει σήμερα να παραδεχτούμε είναι ότι … αποτύχαμε.

Απέτυχε δηλαδή το 60% της κοινωνίας, να βρει αυτούς που θα αντικαταστήσουν το παλιό πολιτικό προσωπικό. Γιατί 60% θα μου πείτε. Θα σας το πω αναλυτικά, αν και κινδυνεύω να κατηγορηθώ για δημοσιοποίηση στοιχείων δημοσκοπήσεων.

Τέσσερις μέρες πριν τις εκλογές οι αναποφάσιστοι παραμένουν στο 15%! Παράλληλα ένα 10% συνεχίζει να δηλώνει ότι δεν θα πάει να ψηφίσει (γιατί δεν έχει κόμμα να ψηφίσει)! Και ένα 35% των ψηφοφόρων, όλων των κομμάτων, δηλώνει ότι δεν είναι σίγουρο για την επιλογή που έχει κάνει. Στα κόμματα εξουσίας αμφιβάλλει το 40% και στα κόμματα της αριστεράς - αλλά και τα δεξιά αντιμνημονιακά - αμφιβάλει το 30%, μέσος όρος δηλαδή 35%. Ας κάνουμε λοιπόν ξανά την πρόσθεση. 15% αναποφάσιστοι, 10% συνειδητή αποχή, 35% ψήφος με βαριά καρδιά σε κάποιο από τα υπάρχοντα κόμματα. Σύνολο, 60%!

Όλοι αυτοί δηλαδή που κατά τη διάρκεια της κρίσης ζητούσαν επίμονα να υπάρξουν νέα σχήματα και νέες πολιτικές, τώρα έχουν ξανά απέναντί μας τους ίδιους πολιτικούς και τις ίδιες αρρώστιες (τις περισσότερες σε πιο προχωρημένο στάδιο).

Ακόμη και το debate θυσιάστηκε προκειμένου να μην εκτεθεί ο ανασφαλής αρχηγός της Συγγρού. Έχει λύση όμως! Να καταργήσουμε τον νόμο για την Ιθαγένεια! Άσχετο!

Ενώ η λύση του Βενιζέλου είναι να βγούμε από το μνημόνιο (…σε τρία χρόνια –διαβάστε και τα ψιλά γράμματα: αν είναι ο ίδιος πρωθυπουργός).

Ο τρίτος αρχηγός λέει ότι έχουμε ξένη κατοχή, μη αντιλαμβανόμενος προφανώς ότι έτσι αθωώνει όλους τους επιδειξίες της βίας - καθότι όταν έχεις κατοχή όλα επιτρέπονται), ο τέταρτος έχει πρότυπο το βουβαλόπαιδο της Βόρειας Κορέας, ο πέμπτος είναι πάνω από όλα συνήγορος του (αριστερού) πολίτη, ο έκτος (νομίζει ότι) είναι μετενσάρκωση του Χριστόδουλου, ο έβδομος είναι μετενσάρκωση του Κολοκοτρώνη, ο όγδοος είναι μετενσάρκωση … της Ιφιγένειας!

Και εμείς - για άλλη μια φορά – θα πρέπει να αρκεστούμε στην αναζήτηση … μονόφθαλμων υποψηφίων. «Έχω έναν καλό αριστερό στην Β Αθηνών».
«Α ωραία υπάρχει και ένας αληθινός κεντρώος στην Κρήτη». «Μπράβο μας, ας βοηθήσουμε και τον δεξιό εκσυγχρονιστή στα Γιάννενα». «Χάρμα, ας στηρίξουμε και έναν πρωτοεμφανιζόμενο επιστήμονα στην Σπάρτη». «Α και αυτός ο πράσινος, στην Λάρισα δεν είναι λαμόγιο, ας τον σταυρώσουμε».

Ας προσέχαμε. Ή μάλλον ας τολμούσαμε.



Σταύρος Θεοδωράκης
protagon.gr

Oι δηλώσεις των αρχηγών των κομμάτων στο protagon.gr

Eκλογές 6 Μαίου 2012
https://youtu.be/ybbKT6-4K_U

ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ Ο ΛΟΓΟΣ!
Του ΒΑΣΙΛΗ ΠΡΙΜΙΚΗΡΗ*


Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η χώρα μας με τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. έχει οδηγηθεί στον όλεθρο, ο δικομματισμός άνοιξε διάπλατα τις πόρτες στους διεθνείς τοκογλύφους και στους νεοαποικιοκράτες που πάντα λειτουργούσαν ασύδοτα έξω από τα πλαίσια της οποιασδήποτε διεθνούς νομιμότητας.

Η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός είναι μέσα στο δοκιμαστικό σωλήνα για να δημιουργηθεί το αντίδοτο που θα κτυπήσει τις κατακτήσεις των εργαζομένων στην Ευρώπη που έγιναν με αίμα και θυσίες δεκαετιών.
Ο λαός συνειδητοποιεί κάθε μέρα που περνάει ότι πρέπει να απαλλαγεί από την «δημοσιονομική δικτατορία» που προωθούν οι κυρίαρχοι κύκλοι της ΕΕ και να εκφράσει δυναμικά την αντίθεση του στα μνημόνια, στις νέες δανειακές συμβάσεις και στις συμφωνίες «φούσκες» τύπου PSI !
Σ΄ αυτή τη διαμορφωμένη κατάσταση λοιπόν μόνο μια μεγάλη λαϊκή προοδευτική ανατροπή μπορεί να σταματήσει τη λαίλαπα που προωθεί η αστική κλίκα. Μόνο μια συμπαραταγμένη αριστερά με τις άλλες προοδευτικές πατριωτικές δυνάμεις της χώρας μπορεί να βγάλει τον ελληνικό λαό από αυτή την τραγική κατάσταση.

O ΣΥΡΙΖΑ, ανοικτά και με απόλυτη ειλικρίνεια, ζητά από τον ελληνικό λαό με τη ψήφο του να συνδιαμορφώσει μια νέα πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία, που θα στηρίξει στις 7 του Μάη μια νέα λαϊκή κυβέρνηση, μία κυβέρνηση υπέρβασης και όχι απλώς διαχείρισης του σάπιου πολιτικού – οικονομικού συστήματος που υπάρχει.

Η κυβέρνηση αυτή της αριστεράς δεν θα είναι αποτέλεσμα πολιτικών συμβιβασμών έξω και μακριά από ένα εναλλακτικό ριζοσπαστικό πρόγραμμα εξουσίας. Δεν μπορεί, για παράδειγμα, η κυβέρνηση αυτή να ενσωματώνεται σε πολιτικούς σχεδιασμούς τύπου κεντροαριστερών νεφελωμάτων σαν αυτές που γνωρίσαμε στο παρελθόν στην Ευρώπη και πολύ περισσότερο να έχει για δεκανίκι της δυνάμεις που δεν έχουν καμιά σχέση και σύγκληση ιδεολογική και πολιτική με την αριστερά και την ταξική της διαφορετικότητα όπως αυτές που συσπειρώνονται γύρο από τον Καμένο.


Στον ΣΥΡΙΖΑ κατανοούμε ότι το να είναι κανείς αντιμνημονιακός σήμερα μετά τα όσα συνέβησαν σ΄ αυτή τη χώρα είναι ίσως εύκολη υπόθεση. Το αντιμνημονιακό στίγμα, για παράδειγμα του Καμένου, δεν έχει καμιά σχέση με τα ποιοτικά στοιχεία της ιδεολογικής και πολιτικής σκέψης και δράσης της αριστεράς.

Η αριστερά, για παράδειγμα, δεν μπορεί ποτέ να δεχθεί την αντίληψη, ότι μια ανθρώπινη ζωή μπορεί να χαρακτηρίζεται ως λαθραία (λαθρομετανάστης), όπως τα τσιγάρα και τα πετρέλαια.

Επίσης σε καμιά περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα συμβάλει στην μετάλλαξη της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας και την επανεμφάνιση στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα του μεταλλαγμένου «Καλού ΠΑΣΟΚ» για να διαμορφώσουμε αμέσως μετά την κεντροαριστερή πρόταση εξουσίας . Αυτό το σενάριο δεν θα υπάρξει γιατί κάτι τέτοιο θα σήμαινε και τον ταξικό ευνουχισμό της αριστεράς.

Θέλουμε να είμαστε καθαροί με τον κόσμο, μια κυβέρνηση της αριστεράς βασικά και κύρια θα στηρίζεται στην κοινωνία, στα κοινωνικά κινήματα, στον κάθε απλό πολίτη, στον κόσμο της δουλειάς και του μόχθου που εμπιστεύτηκε την αριστερά

Καμία μανία εξουσίας λοιπόν και κανένας αρρωστημένος κυβερνητισμός δεν διαπερνά την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. απλά ο ΣΥΡΙΖΑ θα στηριχθεί στη δύναμη που θα του δώσει ο Ελληνικός λαός στις 6 του Μάη. Αυτή την δύναμη που θα του δώσει ο λαός δεν θέλει να τη βάλει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας .

Ο ΣΥΡΙΖΑ, όλα τα μέλη και τα στελέχη του έκαναν την επιλογή να φύγουν από τη λογική της μιζέριας και του περιθώριου

Ως προς το θέμα της διακυβέρνησης της χώρας, ούτε φοβικά σύνδρομα έχουν, ούτε διαχειριστικές λογικές προς όφελος του σάπιου πολιτικού συστήματος. Τη δύναμη που θα τους δώσει η εργατική τάξη και ο λαός θα τη χρησιμοποιήσουν προς όφελος όλων των κοινωνικών στρωμάτων που η αριστερά παραδοσιακά θέλει να εκφράσει.

Το σάπιο δικομματικό σύστημα καταρρέει, ακόμα και διπολικά σχήματα με τη Ν.Δ. ή το ΠΑΣΟΚ δύσκολα μπορούν να προχωρήσουν.

Η μόνη φερέγγυα δύναμη για το λαό εκ των πραγμάτων είναι μια αριστερά συμπαραταγμένη που εμπνέει τον λαό με την ενωτική της πρόταση. Μια αριστερά που απευθύνετε σε όλον τον ελληνικό λαό χωρίς αριστερόμετρα και φοβικά σύνδρομα. Όλες οι δυνάμεις της αριστεράς μπορούμε να συνυπάρξουμε με τη διαφορετικότητά μας, γιατί είναι πολύ περισσότερα αυτά που μας ενώνουν από αυτά που μας χωρίζουν.

Πολλοί είναι αυτοί πλέον που πιστεύουν ότι ήρθε η ώρα της αριστεράς. Οι εκλογές της 6ης του Μάη είναι ιστορικές και μπορεί να γίνουν σταθμός για τη σοσιαλιστική προοπτική της χώρας μας. Η ελληνική αριστερά στο συνολό της μπορεί και πρέπει να γίνει ηγεμονική πολιτική δύναμη στην χώρα.

Ο δικός μας Μάης του 2012 μπορεί να γίνει μια καινούργια αφετηρία για μια μεγάλη αντεπίθεση όλων των προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.



*Ο Βασίλης Πριμικήρης είναι μέλος της Π.Σ.Ε ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ στην Περιφέρεια Αττικής.

Πέμπτη 3 Μαΐου 2012.


@radical30

Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον...






του Γιάννη Παπαδημητρίου


Αν και αρκετά μακριά από την κεντρική είσοδο της Δ.Ε.Θ, βρισκόμενος δίπλα στα μικρόφωνα που περίμεναν την ομιλία του Αντώνη Σαμαρά, κατάλαβα ότι ήρθες.

Υπήρχε μια αναστάτωση στο χώρο, δημιουργήθηκε σούσουρο. Σε προϋπάντησε ένα δυνατό, αυθόρμητο χειροκρότημα, το οποίο εξαπλώθηκε γρήγορα, σαν ντόμινο.
Εσύ περπατούσες αργά ανάμεσα στο πλήθος. Κόσμος σε σταματούσε σε κάθε βήμα.
Να σε αγγίξει, να σε χαιρετίσει, να σε φιλήσει, να σου πει μια κουβέντα, να σου σφίξει
το χέρι.

Οι σωματοφύλακες προσπαθούσαv να σου ανοίξουν διάδρομο για να περάσεις. Όπως πάντα, ανταποκρίθηκες σφιγμένος στις εκδηλώσεις θαυμασμού. Μου ήρθαν στο μυαλό τα λόγια μιας καθαρίστριας από το Μαξίμου, όταν το 2008 μου είχε εκμυστηρευτεί ότι
είσαι μανιακός με την καθαριότητα, ενδεχομένως στα όρια του μικροβιοφοβικού.
Δεν έχεις κάπου να σκουπίσεις τις παλάμες σου.

Πλησίασες μπροστά, κοίταξες για λίγο τη γεμάτη ελληνικές σημαίες εξέδρα
της ΟΝΝΕΔ. (την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου που απέτυχαν, τα
σχέδια της ζωής σου που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις).
Άραγε τι σκέφτεσαι τούτη τη στιγμή;

Αναπολείς μήπως το Μάρτιο του 2004, τότε που έφτασες στη Νίκης μέσα από τη θάλασσα με την τράτα «Κωνσταντής 2» κι ένιωθες σαν τον Ανδρέα Παπανδρέου το 1985; Τότε, που ο κόσμος ξεκινούσε από το Λευκό Πύργο κι έφτανε μέχρι το Βαρδάρη;

Εσύ τους είχε προτρέψει να κατεβάσουν τα κομματικά λάβαρα και να υψώσουν τις ελληνικέςσημαίες. Οχτώ χρόνια αργότερα, οι συγκεντρωμένοι δεν ξεπερνούν τους
10.000.

Στενοχωριέσαι για τη συρρίκνωση της παράταξής σου; Αρκετοί από αυτούς,
το Σεπτέμβρη του 1993, στην ομιλία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο, φώναζαν εξαγριωμένοι επί είκοσι λεπτά: Αλήτη-προδότη-Σαμαρά». Είδες
πως αλλάζουν οι καιροί; Η πολιτική μνήμη είναι κονσέρβα που χαλάει.

Ξεκίνησε η ομιλία, «η νίκη θα αρχίσει από τη Θεσσαλονίκη», λέει ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Οι γύρω σου εξακολουθούν να σου μιλάνε, αδιαφορώντας για τις προεκλογικές εξαγγελίες του Α.Σαμαρά. Για κάποιους, είσαι ακόμη οαρχηγός τους.
(Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος, αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει).

Τους πίκρανες με τη συμπεριφορά σου, τους πληγώνεις με τη σιωπή σου.
Τελευταία φορά, σε θυμάμαι κουρασμένο, απογοητευμένο, κι εν μέρει ανακουφισμένο που ξεμπέρδεψες, να δηλώνεις στο Ζάππειο ότι «θα παραμείνεις στην πρώτη γραμμή των αγώνων για το εθνικό συμφέρον». Αυτό εννοούσες;

Στην πρώτη γραμμή να παρακολουθείς τις ομιλίες του Καλαματιανού, που καμώνεται το Μακεδόνα;

Μελαγχολικός, χαζεύεις ξανά τα ταμπούρλα και τα συνθήματα της ΟΝΝΕΔ. Σου έλειψαν; Μπας και στα αυτιά σου ηχεί το «ήρθε η ώρα του Καραμανλή;», που δονούσε
τις βιτρίνες στην Αριστοτέλους. (Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις
πως ήταν ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου, μάταιες τέτοιες ελπίδες
μην καταδεχθείς).

Ο Αντώνης Σαμαράς αναφέρεται στο «όχι» που είπες στο Σχέδιο Ανάν, σε
δείχνει. Ενθουσιώδη χειροκροτήματα, επευφημίες. Κλείνεις τα μάτια, σαν
τους ηθοποιούς που υποκλίνονται συγκινημένοι. Το δικό σου έργο έχει
τελειώσει προ πολλού.

Πως είναι να είσαι θεατής; (Σαν έτοιμος από καιρός, σα θαρραλέος, σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλη).

Πως είναι, από εκεί που κουνούσες το δεξί χέρι με πυγμή κι έλεγες«μαζί πάμε την Ελλάδα μπροστά», να στέκεσαι άφωνος και να ακούς για «επαναστατικές προτάσεις
για προσαρμογή των συντελεστών του Φ.Π.Α και για μείωση των κρατικώνδαπανών;».

Θα απαντήσεις, όπως κάνεις στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις, ότι τα είχες επισημάνει εσύ
στην ομιλία σου το 2009, στη Δ.Ε.Θ. Πράγματι, τα μέτρα που είχες προτείνει ήταν επώδυνα. Όμως, με τις κρυφές δημοσκοπήσεις, τότε, να σου δείχνουν ήττα με πάνω από δέκα μονάδες, δεν είχες άλλη επιλογή από το να αποκαλύψεις ένα μέρος της
αλήθειας.

Στην ουσία ήσουν μετά Χριστόν Προφήτης, ως ηττημένος μιλούσες.
Λόγια, που χρησιμοποιείς σήμερα ως άλλοθι (πλησίασε σταθερά προς το
παράθυρο, κι άκουσε με συγκίνηση, αλλά όχι με των δειλών τα παρακάλια
και παράπονα).

Ακούς το όνομα του θείου σου, χειροκροτείς κι εσύ. Ο Γιάννης Ιωαννίδης,
σταθερά δίπλα σου -να διεκδικήσει λίγο από τη χαμένη σου δόξα-, χτυπάει
παλαμάκια πιο δυνατά. Οι κινήσεις σου είναι μετρημένες, δείχνεις να αισθάνεσαι
άβολα. Λείπει κι ο Ρουσόπουλος από το πλευρό σου, να σε χαλαρώσει, να σου υπενθυμίσει ποιος είσαι.

Μπροστά σου, η γυναίκα του Αντώνη Σαμαρά, η Γεωργία Κρητικού. Εκείνη
χαμογελάει, θαυμάζει τον άντρα της. Έτσι σε καμάρωνε και σένα η Νατάσα, όταν πλάσαρες το προφίλ του οικογενειάρχη.

Εντόπισες την κάμερά μου, με κοιτάς απορημένος. Τα χείλη σου κλειστά, ανέκφραστα. Οι σακούλες έφυγαν κάτω από τα μάτια, τα μαλλιά γκριζάρισαν κι άλλο. Άτιμο πράγμα η πολιτική, γερνάς πρόωρα.

Η ματιά σου ταξιδεύει πάλι στη νεολαία της Νέας Δημοκρατίας (ως τελευταία
απόλαυση τους ήχους, τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου, κι
αποχαιρέτα την Αλεξάνδρεια που χάνεις).

Η ομιλία κοντεύει, έδωσες το τυπικό παρόν. Ο άνθρωπος, που του άνοιξες
εν γνώσει σου την πόρτα προς την προεδρία, ζητωκραυγάζει «Δώστε μας τη
δύναμη ενός Έθνους για να αλλάξουμε την τύχη της πατρίδας».

Εσένα, το 2004 η κάλπη σε όπλισε με δύναμη. Πως αντέχεις τα ίδια; Στέκεσαι
ακίνητος, άγαλμα σωστό. Ακούγεται από την ΟΝΝΕΔ ο Εθνικός Ύμνος. Ο
Αντώνης Σαμαράς κοκαλώνει μπροστά στα μικρόφωνα.

Ξέρεις ότι πρόκειται για παρωδία, το θέμα είναι γιατί συμμετέχεις;

«Με τη βοήθεια του Θεού, ηΕλλάδα θα τα καταφέρει». Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον.


protagon.gr

Γιατί θα ψηφίσω Τσίπρα..


Ο Σαμαράς θέλει να προχωρήσει στην
ανασύνταξη της πατρίδας με τα στρατά πιο λουσάτα και καμαρωτά από ποτέ,
τον κλήρο πάντα καλά πληρωμένο και την τιμημένη οικογένεια ξανά πάνω απ’
όλα. Τουλάχιστον, η υποστήριξή του προς τους πολυτέκνους δείχνει πως
είναι ο μόνος ίσως που μυρίζεται πως το πρόβλημα της Ελλάδας είναι
κυρίως δημογραφικό. Αλλ’ αυτό δεν μ’ εμποδίζει να τον βγάλω από τη λίστα
μου, λόγω, πρωτίστως, των άλλων εμμονών του.

Ο Βενιζέλος διαρρηγνύει τα ιμάτιά του πως μέσα σε τρία χρόνια θα
έχουμε απαλλαγεί από το εθνοσωτήριο σχέδιο, που τόσο υπομονετικά
κατέστρωσε- ή μήπως κατάπιε;- ο ίδιος. Κι από κοντά το πρωτοπαλλήκαρό
του, ο Λοβέρδος, κοντράρεται αυτάρεσκα αλλά και δημαγωγικά με τους
εταίρους/ πιστωτές/ καθοδηγητές “μας”, που είχαν το θράσος να μας
ζητήσουν να μην αθετήσουμε, προς χάριν των διαβιούντων ανέκαθεν στα
ρετιρέ δημοσιογράφων και τραπεζοϋπαλλήλων, τη συμφωνημένη – και
επιβεβλημένη από τη στοιχειώδη λογική- ενοποίηση/ εξίσωση των
ασφαλιστικών ταμείων. Ασ’ τους κι αυτούς στην άκρη.

Η Παπαρήγα επιμένει πως λαϊκή απαίτηση- και μόνη εγγύση για την
προκοπή της χώρας- είναι να μην ξηλωθεί ο Περισσός, από όπου θα μπορεί
να συνεχίσει να καταγγέλλει αυτό που η συντριπτική πλειοψηφία του λαού
ποθεί- να εξακολουθήσει να ζει στην Ευρώπη, με τα στραβά της αλλά και με
τα τόσα άλλα καλά της.

Ο Μάνος γυρεύει να μπει στη Βουλή με φωτισμένους ανθρώπους γύρω του,
που δεν είχαν ποτέ τους κανένα νταραβέρι με την πολιτική. Μα γιατί δεν
κάνουν τότε ένα καλό ιδιωτικό Πανεπιστήμιο, αντί να προσπαθούν να
στήσουν άλλο ένα κομματικό μαγαζί;

Το ίδιο περίπου ισχύει και για το περίπτερο της Μπακογιάννη. Που αφού
δεν κατάφερε να κληρονομήσει ένα πιο κεντρικό, στην Πλατεία Ρηγίλλης ας
πούμε, με νύχια και με δόντια πασχίζει να τραβήξει πελατεία σε μιαν
έρημη γειτονιά, αρνούμενη μάλιστα να βάλει και οποιονδήποτε συνεταίρο –
και φυσικά όχι πάνω από το κεφάλι της- στην προβληματική επιχείρηση.

Ο Κουβέλης έχει πολλά δίκια με το μέρος του, αλλά μάλλον τον
αποκοιμίζουν και τον ίδιο τα τόσο στρογγυλά του λόγια, έτσι που ξεχνά ή
μάλλον δυσκολεύεται, ν’ αναγνωρίσει πως η ανατροπή θέλει και μερικά πιο
τολμηρά όνειρα, ενώ στον ξύπνιο μας χρειάζονται οπωσδήποτε και οι
αιχμές, όχι μόνον οι μεγάλες αλλά κι από καιρό στομωμένες από τον στόμφο
προσδοκίες.

Ο Καμμένος και η Χρυσή Αυγή, στον αντίποδα ακριβώς, δεν διστάζουν να
βγάλουν τα μαχαίρια. Κι αν είναι κάτι που δεν θέλουμε και μας έχει
σίγουρα περισσέψει είναι οι αιματοχυσίες. Μικροί και μεγάλοι νονοί
κυκλοφορούν πολλοί ανάμεσά μας. Πότε επί τέλους θα πεισθούν, σαν τον
Σολότσο του Μάριο Πούτζο, πως το αίμα βλάφτει τις δουλειές; Είναι μάλλον
άχαρο πράγμα και κοστίζει πολύ.

Ο Καρατζαφέρης και τ’ άλλα λαϊκά παλληκάρια του, έχουν παίξει- άγνωστο
γιατί- τόσο πολύ στα κανάλια και στις εφημερίδες, που μας ζάλισαν πια
κι είναι αδύνατον να συνέρθουμε, ύστερα από τις απανωτές κωλοτούμπες
τους. Απορίας άξιο πώς του ανοίγει, ακόμα ατάραχος, την πόρτα του ο πρώτος
πολίτης της χώρας.

Οι οικολόγοι- πράσινοι- αχ, αυτό το ωραίο χρώμα της ελπίδας και της
ελευθερίας κινήσεων- στο διαφημιστικό σποτάκι τους δεν πρόσεξαν ότι
διασύρεται το δικό τους το σύμβολο της αειφορίας. Δεν θέλουμε, λένε,
άλλη ανακύκλωση των ίδιων φθαρμένων πολιτικών. Μα, για κάθε
καλοπροαίρετο άνθρωπο, η βιώσιμη ανάπτυξη- η ζωή νέτα σκέτα- από εκεί
ακριβώς αντλεί τις δυνάμεις της. Από την αξιοποίηση φθαρμένων μεν αλλ’
ανακυκλώσιμων με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο υλικών.

Εκτός πια κι αν έχουμε πεισθεί πως μέσα σ’ αυτόν τον ελεινό κάδο, που είναι η νεοελληνική πολιτική αρένα, μόνο σαβούρα που δεν λιώνει με τίποτα μπορούμε
να βρούμε. Αλλ’ αυτό κομμάτι σκληρό ακούγεται, όταν μιλάμε για συντοπίτες
μας, καθώς και για ιδέες που βρήκαν ένθερμους υπερασπιστές σ’ αυτήν την
ξεπερασμένη έστω σκηνή.

Ακόμα και δια της εις άτοπον απαγωγής- και με τη βοήθεια οπωσδήποτε
του Άρη Δαβαράκη- μένει, λοιπόν, να ψηφίσω τον Τσίπρα. Και ναι, τέρμα
βέβαια τα φύκια που μας πουλάνε για μεταξωτές κορδέλες. Τα ισχνά ψαράκια
που μας τα σερβίρουν ως παχύ και νόστιμο κρέας.

Δεν είναι όμως αυτή η εντύπωσή μου, όταν ακούω το “χωνί” του Συνασπισμού.
Μου ζεσταίνει, εμένα τουλάχιστον, την καρδιά η ελπίδα να έχουμε κάποτε μια πιο
δίκαιη και φιλική, ανθρώπινης κλίμακας διακυβέρνηση.

Αλλ’ εκεί ίσως που περισσότερο με κέρδισε ο Αλέξης Τσίπρας, είναι όταν είπε πως
“με ανθρωποφάγους δεν μοιράζομαι συνταγές”.

Πάντα μου θεωρούσα ευπρόσδεκτες τις τιμητικές αναφορές στους τρόπους της κουζίνας, αλλλά στη δήλωση αυτή υπήρχε κι άλλο ένα θετικό στοιχείο: Καλοσυνάτοι ,
κι ευγενικοί είπαμε να’μαστε, αλλά πρέπει, επίσης, να φυλαγόμαστε από τις κακοτοπιές και τ’ άγρια θηρία. Μην την πάθουμε σαν τον καλό Σαμαρείτη.


Δημήτρης Ποταμιάνος
protagon.gr

Αδιανόητες μεγαλοστομίες...


Σε άλλες εποχές τέτοιες αντιδράσεις θα ήταν αδιανόητες από εκφραστές των συγκεκριμένων πολιτικών χώρων. Και δεν νομίζω να υπάρχει διαφωνία.
Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να φανταστεί κανείς τον Κύρκο να δηλώνει ότι, αν πάρει διερευνητική εντολή, δεν θα την καταθέσει, αλλά θα απευθυνθεί στον λαό και άλλα κουφά;

Ή τον Φλωράκη να διακηρύσσει ότι θα καλέσει τον κόσμο να κατέβει το βράδυ των εκλογών στους δρόμους, για να ακυρώσει το αποτέλεσμά τους;

Αλλά, δυστυχώς, δεν είμαστε στις εποχές εκείνες και ούτε ο Τσίπρας είναι ή μπορεί να γίνει Κύρκος, ούτε o Παφίλης θα καταφέρει να προσεγγίσει ποτέ τη σοβαρότητα και
την υπευθυνότητα, με τις οποίες πολιτεύονταν ο Φλωράκης ή και ο Φαράκος.

Αλλο το πολιτικό βάρος εκείνων και τελείως άλλο των σημερινών. Γι' αυτό
και οι αντιδράσεις για την απειλή του Παφίλη, για παράδειγμα, δεν είναι
ανάλογες εκείνων που θα είχαν προκληθεί από μια αντίστοιχη απειλή του
Φλωράκη. Θα ήταν κορυφαίο πολιτικό θέμα για μία εβδομάδα τουλάχιστον.
Αντίθετα, η απειλή του Παφίλη πέρασε στα ψιλά. Απλώς τόσο μέτρησε.

Ωστόσο, από τη στιγμή που οι συγκεκριμένοι πολιτικοί αποτελούν κορυφαία
στελέχη των κομμάτων τους, οι δηλώσεις τους εκλαμβάνονται μοιραία ως
απόδειξη της νοοτροπίας από την οποία διακατέχονται και της λογικής με
την οποία πολιτεύονται τα κόμματα αυτά. Και το κακό δεν είναι μόνο ότι
με όσα λένε δείχνουν να γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους την
εκφρασμένη βούληση του εκλογικού σώματος, είναι και ότι προσχωρούν σε
λογικές που οδηγούν ευθέως σε αντιδημοκρατικές «λύσεις».

Είναι γνωστό ότι σε τέτοιες λογικές βασίζεται η «λαϊκή εξουσία», την οποία
οραματίζεται το ΚΚΕ, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε δείξει, έως τώρα, ανάλογες
τάσεις αδιαφορίας για τα προβλεπόμενα από τη συνταγματική τάξη.

Προσωπικά θέλω να πιστεύω ότι οι «επαναστατικές» εξάρσεις του Τσίπρα,
αποτελούν απλές προεκλογικές ρητορικές υπερβολές. Αλλά κάποιος θα
πρέπει να του εξηγήσει, πως όσοι σέβονται τη δημοκρατία και τη λειτουργία
της, προσέχουν ιδιαίτερα τις αναφορές τους σε θεσμικές παρεκτροπές.

Αν μη τι άλλο και για το γεγονός ότι σε αυτές τις συμπεριφορές έχουν
ασύγκριτα καλύτερες επιδόσεις άλλες δυνάμεις....

bartzinopoulos@hotmail.com
ethnos.gr

-------------------



Τολμήστε, κύριοι πολιτικοί...



Λύσεις για την έξοδο από την κρίση υπάρχουν. Δεν αναφερόμαστε στις προτάσεις των κομμάτων, οι οποίες δυστυχώς παραμένουν στο επίπεδο της γενικολογίας και του ευχολογίου. Κάνουμε λόγο για τις 10 δράσεις που
προτείνει το ΙΟΒΕ. Είτε αρέσει είτε όχι, οι μελέτες του Ινστιτούτου αποτελούν τον τελευταίο καιρό όαση στην έρημο της κομματικής φιλολογίας και της αδυναμίας για σύνθεση ολοκληρωμένου και πειστικού σχεδίου.

Αν οι πολιτικές δυνάμεις είχαν τη γενναιότητα να εγκαταλείψουν τα
στερεότυπα του παρελθόντος, αν είχαν το θάρρος να συνεργαστούν με
επιστήμονες και άλλους ειδικούς που δεν ανήκουν κατ' ανάγκη στον δικό
τους πολιτικό χώρο, θα είχαν νωρίτερα βρει το αντίδοτο στην κρίση και
την τρόικα.

Να θυμηθούμε την πρόταση του κ. Μιχάλη Σάλλα για την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, η οποία αντιμετωπίστηκε με σοβαρότητα με έναν χρόνο καθυστέρηση;

Να ανατρέξουμε στις επανειλημμένες επισημάνσεις του κ. Γιάννη Στουρνάρα, επιστημονικού διευθυντή του ΙΟΒΕ, ή την πρόταση σύμφωνα με την οποία το Δημόσιο θα μπορούσε να πουλήσει ακίνητα και άλλη περιουσία, με την προϋπόθεση ότι η
πληρωμή θα γινόταν με ομόλογα;

Δεν είναι η πρώτη φορά που, οι Ελληνες πολιτικοί, στο όνομα της ιδεολογίας και της κομματικής ορθοδοξίας αρνούνται χρήσιμες και επωφελείς υπηρεσίες επιστημόνων. Αρκεί να μην τοκάνουν και τώρα. Η νέα κυβέρνηση ας συγκεντρώσει την αφρόκρεμα των Ελλήνων ειδικών, εντός και εκτός Ελλάδας, και ας ζητήσει τις προτάσεις
τους.

Η σημερινή κρίση δεν μοιάζει με καμία του παρελθόντος. Απαιτεί νέα εργαλεία και πρωτότυπες λύσεις. Απαιτεί συστράτευση επιστημόνων και απορρίπτει ιδεολογικές αγκυλώσεις.


lyrtso@pegasus.gr
ethnos.gr



-------------------------------------------------


ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΛΕΖΟΥ ΓΙΑ ΕΝΟΤΗΤΑ

Τσίπρας: Εντολή για κυβέρνηση της Αριστεράς


Εντολή σχηματισμού κυβέρνησης της Αριστεράς ζήτησε από τον ελληνικό λαό
ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος μιλώντας απόψε στην κεντρική προεκλογική
συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στην Ομόνοια, ζήτησε την ψήφο των αναποφάσιστων,
όσων οπαδών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έχουν απογοητευθεί από τα κόμματά τους,
αλλά και από όλο το φάσμα της αριστεράς.







Με μία έντονα συναισθηματικά φορτισμένη ομιλία, που αναφέρονταν συχνά
στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες της αριστεράς από την γενιά της
Εθνικής Αντίστασης μέχρι σήμερα αλλά και τις επιθέσεις που, όπως είπε, δέχεται
συνεχώς ο ΣΥΡΙΖΑ το τελευταίο διάστημα, ο κ. Τσίπρας εξέφρασε τη
βεβαιότητα ότι «κανένας και τίποτα πια, δεν μπορούν να σταματήσουν ένα
λαό αποφασισμένο ν' αλλάξει τη μοίρα του» και πρόσθεσε, χρησιμοποιώντας
την φράση του Ανδρέα Παπανδρέου ότι «το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω».




Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ τόνισε, ότι τα μέλη και οι οπαδοί του κόμματος
με τους αγώνες τους, έσπασαν το ανομολόγητο ταμπού της μεταπολίτευσης,
ότι η Αριστερά υπάρχει μόνο για να διαμαρτύρεται και σήμερα, σημείωσε,
για πρώτη φορά, διεκδικεί τα κλειδιά της κυβέρνησης.




Αυτόν τον αγώνα ο κ. Τσίπρας τον περιέγραψε ως «ένα τεράστιο κύμα
αξιοπρέπειας, αυτοπεποίθησης και ανατροπής, έχει ξεσηκωθεί από τις
τέσσερις γωνιές της Ελλάδας, ξεχύνεται με ορμή και συμπαρασύρει το
γερασμένο, διαπλεκόμενο και εξαρτημένο πολιτικό κατεστημένο».




Την Κυριακή, είπε ο κ. Τσίπρας δεν αναμετράται απλά και μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ
με το πολιτικό κατεστημένο του Μνημονίου, με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, αλλά
αναμετράται ο λαός με τη ζωή του.



Μιλώντας για
το κλίμα που δημιουργήθηκε το τελευταίο διάστημα κατά του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ.
Τσίπρας είπε ότι όλες οι δυνάμεις της γερασμένης Ελλάδας ενώθηκαν σε μια
ιερή συμμαχία, απέναντι στο ενδεχόμενο να δημιουργηθεί κυβέρνηση της
αριστεράς.
Όλοι, οι δυνάμεις του πλούτου, της διαπλοκής, της
τραπεζοκρατίας ενώθηκαν και σήμερα έχουν ένα μόνο αντίπαλο: Τον ΣΥΡΙΖΑ -
Ενωτικό κοινωνικό μέτωπο και έναν μόνο εφιάλτη: Την κυβέρνηση της
Αριστεράς, είπε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ.



Στο
κάλεσμά του προς τους αριστερούς, ο κ. Τσίπρας υπογράμμισε ότι μόνο το
κατεστημένο και οι τοκογλύφοι ωφελούνται από την διαίρεση της αριστεράς
και κάλεσε «κάθε κομμουνιστή και κάθε κομμουνίστρια να δώσει τη μάχη της
ενότητας. Να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στο νέο, μετεκλογικό, συνασπισμό
εξουσίας για την ανατροπή».



Αντίπαλός μας δεν
είναι το ΚΚΕ, είπε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ. Αντίπαλός μας είναι ο
Σαμαράς και ο Βενιζέλος και για να τους ανατρέψουμε πρέπει να ενωθούμε.




Ο κ. Τσίπρας είπε ότι δεν κατανοεί την επιμονή της ηγεσίας του ΚΚΕ στη
πολεμική με το ΣΥΡΙΖΑ και πρόσθεσε, ότι στις εκλογές της Κυριακής
κρίνεται το παρόν και το μέλλον του λαού μας και όχι το ποιος είχε δίκιο
ή άδικο στις διασπάσεις του παρελθόντος.



Για
την ΔΗΜΑΡ, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι δεν κατανοεί επίσης την
επιμονή του Φώτη Κουβέλη να αρνείται τη πρόταση για κυβέρνηση της
Αριστεράς, ενώ εσχάτως μιλά για την ανάγκη προοδευτικής κυβέρνησης.
"Είναι άραγε δυνατό σε αυτή τη κυβέρνηση να χωρά και το κόμμα του κου
Βενιζέλου;" είπε ο κ. Τσίπρας απαντώντας αρνητικά σε αυτό το ενδεχόμενο.




Ο κ. Τσίπρας εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι ο λαός με τη ψήφο του τη
Κυριακή θα επιβάλει την ενότητα και τη κυβερνητική συνεργασία των
δυνάμεων της αριστεράς.



Γλέζος: Ηρθε η ώρα της ενότητας της αριστεράς




Σε σύντομο χαιρετισμό του ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας
Μανώλης Γλέζος ζήτησε από τους αριστερούς «να μην ξεχάσουμε όσους, από τα
κορφοβούνια
της ιστορίας, περιμένουν να δουν αν θα τα καταφέρουμε και αν
θα ανταποκριθούμε
στο κάλεσμα της ιστορίας».



Ο
κ. Γλέζος είπε ότι αυτές οι εκλογές είναι οι πιο περίεργες. Διλήμματα,
ψευτοδιλήμματα, παραληρήματα, τα πάντα έχουν συσσωρευθεί για να θολώσουν
το μυαλό των ανθρώπων, γι αυτό υπάρχουν και αναποφάσιστοι και
αγανακτισμένοι, είπε ο κ. Γλέζος' Και αφού απέρριψε το δίλημμα ότ,ι αν δεν
είναι ενισχυμένος ο δικομματισμός θα υπάρχει ακυβερνησία, σημείωσε ότι ο
λαός πρέπει να πάρει στα χέρια του την υπόθεση και να έρθει στην
εξουσία.



Ο κ. Γλέζος κάλεσε όλες τις δυνάμεις
της αριστεράς να μην αντιπαρατίθενται μεταξύ τους, καθώς όπως είπε όλες
βρίσκονται στο ίδιο χαράκωμα, δεν είναι αντίπαλες δυνάμεις και ότι είναι
η ώρα της ενότητας.

ΑΚΟΥΣΑ ΗΛΙΘΙΟΥΣ ΔΗΘΕΝ "ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ" Ή "ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ" ΝΑ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ:

<<ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΤΕ ΤΙΣ ΓΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΕΡΟΥΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΨΗΦΙΣΟΥΝ
ΠΑΣΟΚ Ή ΝΔ>>!!!

ΚΟΥΝΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΚΟΎΝΑΓΕ...
ΞΕΧΝΑΝΕ ΟΤΙ ΓΙΑ ΤΡΙΑΝΤΑ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ, ΤΟ 80% ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ
ΨΗΦΙΖΕ ΑΝΑΛΛΑΞ ΑΥΤΆ ΤΑ ΔΥΟ ΑΜΑΡΤΩΛΑ ΚΌΜΜΑΤΑ; ΜΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΙΧΝΟΣ ΝΤΡΟΠΗΣ;

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ. ΑΛΗΘΕΥΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ;


@radical30

-------------------------------------------------


ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΗΛΗ ΤΟΥ Δ. ΡΙΖΟΥ 02/05/2012

Η απίστευτη ελληνική παλαβομάρα!..


ΑΡΧΙΖΩ το σημερινό μου άρθρο από ένα ακόμα απίστευτο της σημερινής... παλαβής πραγματικότητας...

Ο Σύλλογος Ροδακινοπαραγωγών Μακεδονίας καλλιεργεί χιλιάδες εκτάσεις. Αλλά έχει πρόβλημα εργατικών χεριών...

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕ, λοιπόν, αγγελία ζητώντας εργάτες με ικανοποιητικό μεροκάματο... Κι εδώ είναι το άκρως παλαβό...

...Ενώ οι άνεργοι ξεπερνούν το ΕΝΑ εκατομμύριο, ξέρετε πόσοι έστειλαν αιτήσεις για δουλειά; Μόλις ΟΚΤΩ ( Ελληνες!!!

Αλλά (κρατηθείτε), και ΠΕΝΤΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ Αλβανοί!!!


***

ΑΝΑΛΟΓΑ νεοελληνικά απίστευτα συναντούμε όμως και στη Ναυτιλία και
στον Τουρισμό μας. Ξεχωριστές πλουτοπαραγωγικές πηγές, που θα μπορούσαν
να βγάλουν από τη χρεοκοπία την Ελληνική Οικονομία...

...Προσέξτε όμως τι τραγικά συμβαίνουν και σ’ αυτούς τους τομείς...



***

ΕΝΩ έχουμε τον πρώτο στον κόσμο Εμπορικό Στόλο, η Ελλάδα δεν έχει... ναυπηγεία!!!

...Με την κυβερνητική ανικανότητα, τα κατάργησαν οι διάφοροι λαϊκιστές εργατοπατέρες!..

....ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ η αλλοπρόσαλλη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κατάργησε και το... υπουργείο Ναυτιλίας!!!

...Στην πρώτη ναυτιλιακή χώρα στον Πλανήτη!..


***

ΜΕ την ευκαιρία θα σας θυμίσω πάλι ένα απίστευτο περιστατικό...

Πριν από μήνες με επισκέφθηκαν στον «Αδέσμευτο» εκπρόσωποι των Ελλήνων Εφοπλιστών και μου είπαν:

– «Η ελληνική κρίση άγγιξε το φιλότιμο των Ελλήνων εφοπλιστών. Και
αποφασίσαμε να σηκώσουμε σε όλα τα καράβια μας την ελληνική σημαία...

Τρεις μήνες πέρασαν από τότε. Η ελληνική γραφειοκρατία με τα πιο
τρελά δικαιολογητικά δεν μας επέτρεψε να πραγματοποιήσουμε αυτή την
εθνική μας απόφαση!..

...Ενώ για να βάλουμε τη σημαία της Μάλτας λόγου χάρη, ή όποια ξένη σημαία, δεν απαιτούνται παρά... μια – δυο ώρες!!!

(Ετσι πολλοί εφοπλιστάδες πήραν την απόφασή τους πίσω!..).


***

ΚΑΙ φθάνουμε στην άλλη πλουτοπαραγωγική μας πηγή: Στον Ελληνικό Τουρισμό...

ΦΕΤΟΣ περιμένουμε να έλθουν στην Ελλάδα περίπου ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ Ρώσοι τουρίστες...

...Θα έρχονταν όμως πάνω από 4–5 εκατομμύρια αν η Ελλάδα απλοποιούσε
το πρόβλημα της βίζας, πράγμα που δεν είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα!!!

***

ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ όλα τα παραπάνω; Και όμως μέχρι κεραίας αληθινά!..

Πώς θα βγούμε όμως από την παλαβομάρα που μαστίζει τη σημερινή Ελλάδα;


zougla.gr

Μνημόσυνο στον Αλέκο Παναγούλη

Εκλογές 2012

Αντιπροσωπεία του Πανελλήνιου Άρματος Πολιτών, σήμερα 1 Μάη 2012, με επικεφαλής τον Εκπρόσωπο Τύπου και υποψήφιο στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας των Ανεξάρτητων Ελλήνων Σωτήρη Στανωτά κατέθεσαν στεφάνι, στο Μνημείο Εθνικής Αντίστασης στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, τιμώντας τους Έλληνες αγωνιστές, που εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς κατακτητές.

Στη συνέχεια, εκ μέρους του Προέδρου του Πανελλήνιου Άρματος Πολιτών και υποψήφιου Βουλευτή Β΄Αθήνας, Γιάννη Δημαρά, παραβρέθηκαν στο Α΄Νεκροταφείο, στο μνημόσυνο που τελέστηκε στη μνήμη του μεγάλου αγωνιστή της Δημοκρατίας, Αλέκου Παναγούλη.

enikos.gr
--------



O Αλέκος Παναγούλης υπήρξε, γιατί έτσι το ήθελε η μοίρα, ένας ακόμη από τους "τυχερούς" αγωνιστές της Δημοκρατίας. Όπως, για να μείνω στους δικούς μας,
ο Άρης Βελουχιώτης, ο Μπελογιάννης, ο Λαμπράκης, κ.α.

Έφυγαν από τη ζωή στο άνθος της ηλικίας τους και στο ζενίθ της αγωνιστικής τους δράσης. Με τον ίδιο τρόπο: Δολοφονιμένοι από αυτούς που εμάχονταν.

Και λέω ότι τους θεωρώ "τυχερούς", γιατί "κερδίζοτας" αυτό το μαρτηρικό τέλος, δεν πρόφτασαν να μπλέξουν στα πλοκάμια της Εξουσίας, που "όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει". Και επειδή, έτσι το ήθελε και πάλι η καλή τους μοίρα, έμειναν Αθάνατοι.

Γιατί οι ήρωες, όπως και οι αγαπημένοι μας, συνεχίζουν να ζουν, όσο εμείς του θυμώμαστε, τους μελετάμε και τους τιμούμε. Όπως τους αξίζει!


@radical30

Τσίπρας: «Δεν θα επιστρέψω τη διερευνητική εντολή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας»


«Δεν θα επιστρέψω τη διερευνητική εντολή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Θα ζητήσουμε τη δεδηλωμένη, την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα δώσει κυβέρνηση στη χώρα» είπε το Σάββατο από τη Λαμία ο Αλέξης Τσίπρας, εξαπολύοντας παράλληλα σφοδρή επίθεση στα μέσα ενημέρωσης. «Ο καιρός που είχατε τον πολιτικό κόσμο στο χέρι πέρασε. Οι μάσκες σας έχουν πέσει. Είστε ταυτισμένοι με το Μνημόνιο. Το υπερασπιστήκατε με λύσσα. Είστε τόσο ένοχοι όσο είναι και μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις» ανέφερε, μεταξύ άλλων, επαναλαμβάνοντας την πρότασή του για συνεργασία των κομμάτων της Αριστεράς.

Αναφερόμενος στην «εγχώρια διαπλοκή», όπως είπε, ο κ. Τσίπρας κατηγόρησε τα μέσα ενημέρωσης πως «με έχετε αποκαλέσει Χρυσαυγίτη, αναρχικό, εθνικιστή, ακραίο και φίλο των τρομοκρατών».

«Μου προσάπτετε κατηγορίες για όλα τα γούστα. Από χθες παραληρείτε. Βρίσκεστε σε πλήρη σύγχυση. Μου αποδίδετε τις πιο αλληλοσυγκρουόμενες προθέσεις. Τους πιο αντιφατικούς στόχους. Από φίλο των μπαχαλάκηδων και των τρομοκρατών, με την ίδια ευκολία, με εμφανίζετε ως πολιτικό φίλο και σύμμαχο του Πάνου Καμμένου» υποστήριξε, αποδίδοντας την εις βάρος του επίθεση στο γεγονός ότι «για πρώτη φορά η Αριστερά διεκδικεί την εξουσία -όχι ως χίμαιρα, αλλά ως ρεαλιστική προοπτική».

«Εγώ τη διερευνητική εντολή δεν θα την επιστρέψω στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Συνειδητοποιείστε το» πρόσθεσε και συνέχισε λέγοντας: «Ο καιρός που είχατε τον πολιτικό κόσμο στο χέρι πέρασε. Οι μάσκες σας έχουν πέσει. Είστε ταυτισμένοι με το Μνημόνιο. Το υπερασπιστήκατε με λύσσα. Είστε τόσο ένοχοι όσο είναι και μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις. Έχετε σφιχταγκαλιάσει Βενιζέλο και Σαμαρά, γιατί είναι οι άνθρωποι των δικών σας συμφερόντων. Τον έναν τον έχετε παντρευτεί απ΄ τα παλιά και στον άλλο δίνετε παιδιά για υιοθεσία. Οι μέρες, όμως, που λύνατε και δένατε πέρασαν ανεπιστρεπτί. Τώρα θα μιλήσει ο λαός και θα γίνετε παρελθόν».

Όσον αφορά στη συνεργασία των κομμάτων της Αριστεράς, ο Αλ.Τσίπρας επανέλαβε πως «η ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ είναι εντολή για το σχηματισμό κυβέρνησης αριστερής συνεργασίας στις 7 Μαΐου. Εάν δεν υπάρξει η συνεργασία των δυνάμεων της Αριστεράς, θα υπάρξει το Μνημόνιο. Μη συνεργασία ίσον Μνημόνιο».

Σύμφωνα με τον Αλ.Τσίπρα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα προτείνει κυβέρνηση αριστερής συνεργασίας «για να καταγγείλουμε τη δανειακή σύμβαση και να ακυρώσουμε το Μνημόνιο». «Θα ζητήσουμε τη δεδηλωμένη, την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα δώσει κυβέρνηση στη χώρα» είπε.

«Μαίνεται εναντίον μας η διαπλοκή. Με επιθέσεις που ξεπερνούν το όριο της πολιτικής ηθικής και του πολιτικού πολιτισμού. Γιατί της χαλάμε τα σχέδια. Γιατί εμείς δεν θα παραμείνουμε απόμακροι παρατηρητές των μετεκλογικών πολιτικών διεργασιών» συνέχισε, εξαπολύοντας επίθεση στον πρόεδρο της ΝΔ Αντώνη Σαμαρά, τον οποίο χαρακτήρισε ως «εμπνευστή του νέου ιδεολογικού τρίπτυχου της διολισθαίνουσας προς το άκρο δεξιάς: πατρίδα-θρησκεία-αγορά».

«Κρίνοντας από τον εαυτό του, ανακαλύπτει δήθεν κλεισμένες συμφωνίες. Μια μόνο συμφωνία έχει κλείσει ο ΣΥΡΙΖΑ: να δώσει τη μάχη μαζί με το λαό, για το λαό, ως το τέλος. Για την απαλλαγή του από τα δεσμά της δανειακής σύμβασης της υποτέλειας και του Μνημονίου της καταστροφής»


Vima.gr

Η Χρυσή Αυγή απειλεί:
<<Τσίπρα και Γλέζο, θα σας κάνουμε με τα κρεμμυδάκιa>>


Ευθείες απειλές κατά του επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, και του ιστορικού στελέχους της Αριστεράς και επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, Μανώλη Γλέζου, εξαπολύει η Χρυσή Αυγή, με ανακοίνωσή της που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα της. Αφορμή για την αντίδραση αυτή αποτέλεσαν δηλώσεις του κ. Τσίπρα, στις οποίες αποκάλεσε τα μέλη της Χρυσής Αυγής «ανθρωποφάγους»

Απαντώντας, ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο για «εμετική» ανακοίνωση «με αχαρακτήριστες εκφράσεις και απειλές». Την ίδια στιγμή, το ΚΚΕ (μ-λ) και το Μ-Λ ΚΚΕ καταγγέλλουν δολοφονική επίθεση σε υποψηφίους της συνεργασίας από μέλη της Χρυσής Αυγής.



Μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1 και απαντώντας στην ερώτηση αν θα δεχόταν να συνομιλήσει με τη Χρυσή Αυγή, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ απάντησε: «δεν έχω την πρόθεση να ανταλλάξω συνταγές μαγειρικής με ανθρωποφάγους».

H σε ιδιαιτέρως υψηλούς τόνους απάντηση από τη Χρυσή Αυγή δεν άργησε. Σε ανάρτηση στην ιστοσελίδα της, σημειώνει χαρακτηριστικά:

«Του οφείλουμε συνεπώς την απάντηση, που η έλλειψη δημοσίου βήματος, μας στερεί τη δυνατότητα να του τη δώσουμε κατά πρόσωπο, όπως του αξίζει: Καίτοι μη βρώσιμος, ως νερόβραστος, ο νεοκομμουνιστής Τσίπρας έχει δίκιο να μας φοβάται. Διότι πολύ σύντομα, του υποσχόμαστε ότι εντός Βουλής θα τον κάνουμε με τα κρεμμυδάκια.
Και αυτόν και τους ομοίους του και το ίνδαλμά του, τον κρονόληρο Μανόλη Γλέζο, εμετικό υμνητή του τυράννου των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών, Εμβέρ Χότζα, που εβδομήντα χρόνια τώρα εμπαίζει τον ελληνικό λαό με την δήθεν αντιστασιακή παραμύθα του».



Την απάντηση δεν άφησε ασχολίαστη ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος σε ανακοίνωσή του αναφέρει:

«Μόνο ως εμετική μπορεί να χαρακτηριστεί η ανακοίνωση της Χρυσής Αυγής που στρέφεται με αχαρακτήριστες εκφράσεις και απειλές ενάντια στο σύμβολο της Εθνικής Αντίστασης Μανώλη Γλέζο και στον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Αλέξη Τσίπρα. Οι υμνητές του ναζισμού και συνεχιστές των δωσιλόγων του ελληνικού λαού, δεν μπορούν ούτε να αναφέρονται στο όνομα αγωνιστών της αριστεράς και της πατρίδας. Οι εργαζόμενοι και η νεολαία θα αγωνιστούν ενωτικά και αποφασιστικά ενάντια στους σημερινούς εκπροσώπους του ναζισμού και του φασισμού, δυναμώνοντας τους αγώνες για μια κοινωνία ελευθερίας, δημοκρατίας, αλληλεγγύης και ανθρωπιάς».


Εν τω μεταξύ, το ΚΚΕ (μ-λ) και το Μ-Λ ΚΚΕ, που κατεβαίνουν στις εκλογές με κοινό ψηφοδέλτιο, καταγγέλλουν δολοφονική επίθεση από μέλη της Χρυσής Αυγής, σε στελέχη τους στις Σέρρες. Ειδικότερα, η Σαμαρά Δήμητρα και ο Πούλιος Σοφοκλής, υποψήφιοι της Συνεργασίας στο νομό Σερρών και ο Nίκος Δημητριάδης διακινούσαν προεκλογικό υλικό στο χωριό Σκοτούσσα την Παρασκευή 27 Aπρίλη, στις 2.00 μ.μ., όταν δέχτηκαν επίθεση από «συμμορία χρυσαυγητών», όπως καταγγέλλουν στην ανακοίνωση τους ΚΚΕ (μ-λ) και Μ-Λ ΚΚΕ.

«Ωρυόμενοι με ναζιστικά συνθήματα, έριξαν κάτω τη Δήμητρα Σαμαρά και τη χτυπούσαν με σιδηρολοστό. Aν δεν προσέτρεχαν σε βοήθεια των συντρόφων μας, εργάτες από διπλανό εργοστάσιο για να αποκρούσουν τη φασιστική επίθεση, δεν γνωρίζουμε ποια θα ήταν η τύχη των συντρόφων.
H Δήμητρα Σαμαρά μεταφέρθηκε σε Nοσοκομείο των Σερρών», αναφέρεται στην ανακοίνωση.

Την επίθεση καταγγέλλει και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και εκφράζει την αλληλεγγύη της στους «αγωνιστές που δέχτηκαν την επίθεση και στους συντρόφους της εκλογικής συνεργασίας ΚΚΕ(μ-λ) και Μ-Λ ΚΚΕ».

«Το κλίμα ιδεολογικής τρομοκρατίας σε βάρος των λαϊκών αγώνων και της Αριστεράς και η νομιμοποίηση των εθνικιστικών, φασιστικών και ρατσιστικών ιδεών της ακροδεξιάς από την πολιτική κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ, έχουν αποθρασύνει τη Χρυσή Αυγή. Σημαντικό μερίδιο ευθύνης έχουν και όσοι την πλασάρουν ως αντισυστημική δύναμη, παρά το γεγονός ότι καλλιεργεί το μίσος απέναντι σε κάθε δράση ενάντια στο σύστημα. Η βία της ακροδεξιάς πρέπει να καταδικαστεί χωρίς περιστροφές.
Καλούμε την κοινωνική πλειοψηφία να γυρίσει την πλάτη στους φασίστες,
η βία των οποίων είναι η φυσική συνέχεια της καταστολής από τις κυβερνήσεις των Μνημονίων. Η βία και τρομοκρατία σε βάρος των αγωνιστών δε θα περάσει!», καταλήγει η ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.


tvxs.gr

Επιστολή Βενιζέλου προς πολιτικούς αρχηγούς για τη διεξαγωγή ντιμπέιτ


Aθήνα

Επιστολή για τη διεξαγωγή τηλεοπτικού ντιμπέιτ έστειλε την Παρασκευή
ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος, προς τους έξι πολιτικούς αρχηγούς, που είχαν κοινοβουλευτικές ομάδες στην τελευταία Βουλή. Δηλαδή στους Αντώνη Σαμαρά, Αλέκα Παπαρήγα, Αλέξη Τσίπρα, Γιώργο Καρατζαφέρη Φώτη Κουβέλη και Πάνο Καμμένο.

Ο κ. Βενιζέλος ζητεί τη διεξαγωγή τουλάχιστον ενός τηλεοπτικού διαλόγου, υπενθυμίζοντας και την αρχική πρόταση του ΠΑΣΟΚ για 2+2 ντιμπέιτ, δύο μεταξύ του ίδιου και του Αντ.Σαμαρά και δύο με όλους τους πολιτικούς αρχηγούς.

Μετά τις απαντήσεις των κομμάτων, το ΠΑΣΟΚ επανήλθε «καλώντας όλες
τις πολιτικές δυνάμεις να αποδείξουν ότι μπορούμε να συζητήσουμε για το μέλλον της Ελλάδας, μην βάζοντας εμπόδια και όρους στο διάλογο».

Το ΠΑΣΟΚ ανέφερε, επίσης, πως αποδέχεται τη συμμετοχή Δημοκρατικής Συμμαχίας και Κοινωνικής Συμφωνίας.

Στην επιστολή ο κ. Βενιζέλος είχε αναφέρει ότι είναι ελάχιστες πλέον οι ημέρες για την διεξαγωγή του τηλεοπτικού διαλόγου, ενώ προτείνει οι όροι του ντιμπέιτ να καθοριστούν από τους δημοσιογράφους που θα επιλεγούν
ως συντονιστές.

Σε ανακοίνωσή της η εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά αναφέρει: «Ο κ. Σαμαράς, στις πιο κρίσιμες εκλογές για τον τόπο, επιλέγει διαρκείς μονολόγους. Το ΠΑΣΟΚ επιμένει στο διάλογο. Εμείς δεν κρυβόμαστε πίσω από διαδικαστικά προσχήματα. Σεβόμαστε το δικαίωμα του πολίτη να ακούσει, να συγκρίνει και να κρίνει.

Το ΠΑΣΟΚ, με επιστολή του προέδρου του, Ευάγγελου Βενιζέλου, έστω και αυτή τη στιγμή, προτείνει τη διεξαγωγή ενός τουλάχιστον τηλεοπτικού διαλόγου μεταξύ των προέδρων των Κοινοβουλευτικών Ομάδων της προηγούμενης Βουλής, που συμφωνούν σε κάτι τέτοιο.

Οι όροι του διαλόγου μπορούν να ρυθμιστούν από τους δημοσιογράφους, που θα επιλεγούν ως συντονιστές. Η πρόταση είναι συγκεκριμένη και αναμένουμε σαφή απάντηση».



ΝΔ: «Θέλουν να προκαλέσουν εντυπώσεις»

Σε υψηλούς τόνους απάντησε η Νέα Δημοκρατία, επιρρίπτοντας στον, όπως αναφέρει, «πολιτικά ανύπαρκτο σε επίπεδο προτάσεων» Ευ.Βενιζέλο προσπάθεια δημιουργίας αντιπερισμού και πρόκληση εντυπώσεων «τρομαγμένος από την απήχηση που έχει στην κοινωνία το σχέδιο του Αντώνη Σαμαρά».

O δημόσιος διάλογος, υποστήριξε ο εκπρόσωπος της ΝΔ Γ.Μιχελάκης, «διεξάγεται εδώ και καιρό», λέγοντας πως ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ «αιχμάλωτος στην αγωνία του, αλλά και στην αλαζονεία του, έφτασε στο σημείο να βγαίνει δημόσια και να ζητά να αποκλειστούν κόμματα που εκπροσωπούνται στη Βουλή και την Ευρωβουλή [...] και θέτει μόνος του όρους και προϋποθέσεις, επιδιώκοντας να “πατρονάρει” κομματικά τη διαδικασία, αγνοώντας τη Διακομματική Επιτροπή».


ΚΚΕ: «Γνωστές οι προτάσεις μας»

Το ΚΚΕ ανέφερε πως έχει καταθέσει τις θέσεις του για το ντιμπέιτ, τονίζοντας πως η αντιπαράθεση μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι αποπροσανατολιστική.

Το κόμμα, όπως ανέφερε σε ανακοίνωσή του, «στη διακομματική επιτροπή κατέθεσε συγκεκριμένες προτάσεις για τη διεξαγωγή του ντιμπέιτ: Να συμμετέχουν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί, να απαντούν στην ίδια ερώτηση και τους δημοσιογράφους να τους επιλέξει η ΕΣΗΕΑ. Από εκεί και πέρα η αντιπαράθεση μεταξύ ΠΑΣΟΚ-ΝΔ είναι αποπροσανατολισμός και εμπαιγμός».


ΣΥΡΙΖΑ: Δύο γύροι, ώστε να συμμετέχουν όλοι

Μετά την επιστολή Βενιζέλου, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλ.Τσίπρας, ανέφερε πως θα γινόταν αποδεκτή συζήτηση με τους επικεφαλείς των επτά κοινοβουλευτικών κομμάτων, με την προϋπόθεση ότι θα διοργανωθεί και δεύτερη συζήτηση με τους επικεφαλής των υπολοίπων κομμάτων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ τονίζει επίσης την εκτίμησή του πως ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ «αντιμετώπισε το ζήτημα με την αποκλειστική πρόθεση να αποδείξει πως την ευθύνη για το ναυάγιο του διαλόγου έχει και η ΝΔ και ο κ. Σαμαράς, με τη σειρά του τήρησε ανάλογη στάση».


«Ναι» από τη ΔΗΜΑΡ

Σε ανακοίνωσή της η Δημοκρατική Αριστερά αναφέρει: «Η ΔΗΜΑΡ εξαρχής τάχθηκε υπέρ της διεξαγωγής debate με τη συμμετοχή όλων των πολιτικών αρχηγών των κοινοβουλευτικών κομμάτων. Αρνήθηκε να μπει στη διελκυστίνδα της στείρας αντιπαράθεσης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Η ενημέρωση των πολιτών και η ισότιμη προβολή των κομμάτων επιβάλλει την πραγματοποίηση τουλάχιστον ενός debate».


Καρατζαφέρης: Το μπαλάκι στον Σαμαρά

«Ουσία έχει αν θα συμμετάσχει ο κ. Σαμαράς» ήταν η απάντηση του προέδρου του ΛΑΟΣ Γ. Καρατζαφέρη, όταν ρωτήθηκε για την επιστολή Βενιζέλου.


Υπονόμευση βλέπει η Ντ.Μπακογιάννη

Για υπονόμευση του διαλόγου μεταξύ των πολιτικών αρχηγών, κάνει λόγο η Ντόρα Μπακογιάννη και χαρακτηρίζει αδιόρθωτους τους κ.κ. Βενιζέλο και Σαμαρά, επιρρίπτοντας, όμως, ευθύνες και στους άλλους πολιτικούς αρχηγούς. «Ο ένας βρίζει τον άλλον, χωρίς ουσιαστικά καμία καινούργια πρόταση για την έξοδο από την κρίση. Οι άλλοι εφτά, οδηγούν τη χώρα μετά βεβαιότητας και με τις ανύπαρκτες προτάσεις τους, με τον ταχύτερο τρόπο στη δραχμή», δήλωσε η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας, αναφερόμενη στο θέμα των ντιμπέϊτ.


Aποκλεισμό καταγγέλλουν Κοινωνική Συμφωνία και Οικολόγοι


Πρόθεση για αποκλεισμό της «Κοινωνικής Συμφωνίας» από ενδεχόμενη τηλεοπτική αναμέτρηση των κομμάτων καταλογίζει το κόμμα των Λούκα Κατσέλη και Χάρη Καστανίδη στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, λέγοντας πως η επιστολή Βενιζέλου «προς συγκεκριμένους» πολιτικούς αρχηγούς είναι «κίνηση εντυπωσιασμού αλλά και προσεταιρισμού κάποιων πρόθυμων συνομιλητών του».

«Ο κ. Βενιζέλος, παραβιάζοντας κάθε παράδοση, έτσι όπως αυτή έχει διαμορφωθεί από το 2000 κι έπειτα σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, απέκλεισε την Κοινωνική Συμφωνία, τη μόνη φωνή που φοβάται, γιατί του υπενθυμίζει, σε κάθε ευκαιρία, την απόλυτη υποχώρηση ιδεών που έχει επιβάλλει» ανέφερε ο εκπρόσωπος της Κοινωνικής Συμφωνίας Λ. Λασκαρίδης.


Ανάλογη ήταν και η αντίδραση των Οικολόγων-Πράσινων. «O κ. Βενιζέλος θέλει τη δημοκρατία στα μέτρα του και τον πολιτικό διάλογο κλειστό κλαμπ» ανέφερε σχετικά ανακοίνωση του κόμματος.


Newsroom ΔΟΛ


@