Νίκος Ζαχαριάδης

Θα ήταν ψέματα αν λέγαμε ότι δεν μας αιφνιδίασε το κείμενο που έγραψε στο «Βήμα» ο Δημήτρης Δανίκας και αναφερόταν στην πολιτική διαδρομή του Στάλιν και του Νίκου Ζαχαριάδη. Ηταν μια πραγματική έκπληξη να γράφεται τέτοιο κείμενο από ένα αστο δημοσιολόγο και μάλιστα σε ένα ΜΜΕ του ΔΟΛ.

Παραθέτουμε το άρθρο του Δ.Δ.


Ζαχαριάδης

Επιτέλους! Ας προσπαθήσουμε να απαλλαγούμε από προκαταλήψεις. Ας δούμε τα πράγματα πέρα από τις προσωπικές μας αντιλήψεις.

Γνωρίζετε, ας πούμε, τι έλεγε για τον Ιωσήφ Στάλιν, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, πατέρας του «Σιδηρού παραπετάσματος» και της αντικομμουνιστικής υστερίας; Αντιγράφω ελάχιστα αποσπάσματα από την ομιλία του στην Βουλή των Λόρδων στις 28 Δεκεμβρίου του 1959:
«Μεγαλοφυής, ακλόνητος στρατηλάτης, η πιο επιφανής, επιβεβλημένη, αξιοσέβαστη προσωπικότητα, άνθρωπος ασυνήθιστης ενέργειας, πολύ μορφωμένος, πριν απ’ όλα κατείχε σε μεγάλο βαθμό το αίσθημα του χιούμορ και του σαρκασμού, η επιρροή του στους ανθρώπους ήταν ακαταμάχητη, διακατεχόταν από βαθιά, απαλλαγμένης από κάθε πανικό, λογικής και συνετής σοφίας. Ηταν ο άνθρωπος ο οποίος εκμηδένισε τον εχθρό του με την βοήθεια του εχθρού του. Μάλιστα ανάγκασε κι εμάς, που μας ονόμαζε ιμπεριαλιστές, να πολεμήσουμε εναντίον των ιμπεριαλιστών. Οχι, ό,τι και να λένε γι’ αυτόν η ιστορία και οι λαοί τέτοιους ανθρώπους δεν τους ξεχνούν».

Πως μου ήρθε αυτό; Φυσικά επειδή ύστερα από μισό περίπου αιώνα το ΚΚΕ αποκατέστησε τον Νίκο Ζαχαριάδη. Επειδή λοιπόν το 1993 σε μια ευτυχή συγκυρία επρόκειτο να συγγράψω ένα σενάριο παρέα με τον Κώστα Κουτσομύτη που θα έκανε και την σκηνοθεσία, για τον Νίκο Ζαχαριάδη σε μίνι τηλεοπτική σειρά για λογαριασμό του Antenna και μετά από έρευνα, σε τρία πράγματα κατέληξα.

Το πρώτο, ότι η προσωπικότητα του απείρως σπουδαιότερη από οποιονδήποτε Έλληνα κομμουνιστή ηγέτη. Το δεύτερο, ότι αυτός και η γραφειοκρατία δύο πράγματα σε διαρκή πολεμική διαδικασία. Και το τρίτο, ότι παρά το γεγονός ότι εκπαιδεύτηκε και αναδείχθηκε από τα σπλάχνα του Κομμουνιστικού Κόμματος της ΕΣΣΔ, και μάλιστα σε μια εποχή όπου το σοβιετικό, νικηφόρο αντιναζιστικό άστρο έλαμπε ακόμα και στη ελίτ των ΗΠΑ, εκείνος πήγε κόντρα.

Γι’ αυτό τον καταδίκασαν, τον έστειλαν στην εξορία, τον «σφράγισαν» στην Σιβηρία και τον οδήγησαν στην αυτοκτονία. Ανεξάρτητα από τα λάθη του και ιδιαίτερα για την εγκληματική επιλογή της εμφυλιοπολεμικής σύγκρουσης, γεγονός που στοίχισε όσο τίποτα άλλο σ’ αυτόν τον τόπο γιατί έστειλε στον τάφο την αφρόκρεμα και έφερε τους δωσίλογους να κυβερνάνε αυτόν τον τόπο, ένα έχω να πω:  

Ο Ζαχαριάδης ήταν ένας αληθινός, εκτυφλωτικής γοητείας, επαναστάτης. Η περίπτωσή του αναδεικνύει καλύτερα απ’ οποιοδήποτε άλλο περιστατικό της πρόσφατης ιστορίας, την τραγωδία που προκάλεσε στο κομμουνιστικό κίνημα η τυφλή, στο βάθος εγκληματική προσκόλληση στην Σοβιετική Ενωση. Πετάει ο γάιδαρος; Αφού το λέει ο Χρουστσόφ, ο Μπρέζνιεφ, ο Γκορμπατσόφ, πετάει συντρόφισσα κυρία.. Φάε τώρα μία ακόμα ήττα!