Eλλάδα 2014 - σε απόλυτη χρεοκοπία

ΕΛΛΑΔΑ 2014 – Μια χρεοκοπημένη κοινωνία
Ο τουριστικός παράδεισος στο φύσα-ρούφα

Η λαϊκή μούσα το έχει υμνήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο:
«Φύσα ρούφα πάτα τονα, άναφτον και τράβα τονα..»,
«Κάντονα Σταύρο κάντονε, βάλτου φωτιά και κάφτονε»,
«Μη χειρότερα θεέ μου έσπασα τον ναργιλέ μου».

Λέμε για το ‘’άγιον χασισάκι’’, όπως είναι ο τίτλος του σχετικού βιβλίου του Ηλία Πετρόπουλου (φωτό) και τα χασικλίδικα τραγούδια. Σχεδόν τριακόσια είναι αυτά που έχουν καταγραφεί. Και πέρα από τους γνωστούς πατριάρχες του ρεμπέτικου και λαϊκού τραγουδιού που θα μπορούσες να σκεφτείς, όπως τους Μάρκο Βαμβακάρη και Βασίλη Τσιτσάνη, τα 33 από το σύνολο των 268 χασικλίδικων τραγουδιών, είναι παραδοσιακά. Αγνώστων στιχουργών και συνθετών. Οπως τα δημοτικά. Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι το φαινόμενο αυτό είναι μοναδικό.

Πουθενά στον κόσμο δεν έχει συμβεί κάτι ανάλογο. Να υπάρχουν τόσα πολλά τραγούδια για ουσίες. Τέσσερις πέντε αναφορές μπορεί να συναντήσεις. Τέτοια ποσότητα όμως πουθενά. Το γεγονός μάλιστα, ότι όλα αυτά τα τραγούδια ζουν ακόμα μέχρι σήμερα, ύστερα από ογδόντα χρόνια, τραγουδιούνται και χορεύονται,δείχνει το μέγεθος και το βάθος της επιρροής.

Δεκαοχτάχρονα παιδιά να ακούνε σήμερα τραγούδια που γράφτηκαν τη δεκαετία του '30: «Σαν εγύριζα απ' την Προύσα... Είχα βάλει στο σακάκι δυο σακούλια με μαυράκι και τα κούφια μου τακούνια ηρωίνη ως τα μπούνια».

Να πούμε ακόμα, ότι σχετικά με το χασίσι, τα τραγούδια εκφράζουν την παρηγοριά που βρίσκουν οι μερακλήδες του είδους. Σε αντίθεση με την ηρωίνη που μπορείς να συναντήσεις και τον θαυμασμό (‘’πρέζα όταν πιεις’’), αλλά και την εξαθλίωση (‘’κι άρχισε το κορμάκι μου σιγά σιγά να λιώνει’).

Ολος αυτός ο πρόλογος, για να δείξουμε πόσο βαθιές είναι οι ρίζες στην ελληνική κοινωνία. Κάθε πρωί που θα κάνεις την καθιερωμένη βόλτα στο Ιντερνετ για τις καθημερινές ειδήσεις, θα πέσεις σε μια τουλάχιστον περίπτωση:

<< Συνελήφθησαν επ' αυτοφόρω δυο άτομα στα Τρίκαλα που πότιζαν δενδρύλλια χασίς . Χασισοφυτεία σε γκρεμό στην Ελίντα στη Χίο. Πατέρας και γιος στην Ηλεία συνελήφθησαν για καλλιέργεια χασίς. Εικοσάχρονος καλλιεργούσε χασίς στην ταράτσα του σπιτιού του. Στην Πύλο 48χρονος είχε οκτώ δέντρα στην αυλή. Αλλη περίπτωση στον Πολύγυρο>>, και πάει λέγοντας.

Το θέμα, επομένως, δεν είναι πού υπάρχει το χασίσι στην ελληνική επικράτεια. Το θέμα είναι πού δεν υπάρχει!!

Κι είναι θέμα για συζήτηση η νομιμοποίηση. Δεν λέμε να το πουλάνε στα περίπτερα κι όποιος γουστάρει να πηγαίνει να ψωνίζει. Νομιμοποίηση κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες και προϋποθέσεις. Να διευκρινίσω, επί τη ευκαιρία, ότι έχω υπερβεί τα 60 κι όταν λέω σε φίλους ότι δεν έχω κάνει ούτε μια ρουφηξιά, κανείς δεν με πιστεύει. Τι βγαίνει λοιπόν με όλο αυτό το κυνήγι; Σταματάει ή περιορίζεται η χρήση;

Οι ποινές μάλιστα για τους χρήστες είναι της πλάκας, κι έτσι πρέπει να είναι. Με τη νομιμοποίηση όλοι ησυχάζουνε. Η αστυνομία θα έχει χρόνο να ασχολείται με άλλα σοβαρότερα θέματα, ενώ καταργούνται οι έμποροι και οι μεσάζοντες. Αυτά που λέγονται ότι το χασίσι είναι ο προθάλαμος για ηρωίνες και κοκαΐνη, έχει αποδειχθεί ότι στερούνται σοβαρότητας αλλά και στο ποσοστό που ισχύει, συμβαίνει αντιστρόφως. Όσο το χασίσι δεν διαχωρίζεται από την πρέζα και την κοκαϊνη, οι ναρκέμποροι και οι μεσάζοντες το χρησιμοποιούν ως προθάλαμο:
<<Κρίμα ρε φίλε, αλλά έχουμε ξεμείνει από χασίσι. Οέλεις μια τζούρα κόκα να φτιαχτείς;>>

Ταυτόχρονα, θα έχει αλματώδη αύξηση ο τουρισμός και η Ολγα Κεφαλογιάννη θα είναι υπερήφανη. Αν μη τι άλλο - και ας το γυρνάω στο αστείο - είναι ένα θέμα για συζήτηση. Οπως στην Ταϊλάνδη υπάρχει ο σεξουαλικός τουρισμός έτσι και η Ελλάδα είναι ο τουριστικός παράδεισος στο ‘’φύσα–ρούφα’’.

Αυτά. Και αμαρτίαν ουκ έχω…

Πηγή: o penhntarakias.blogspot.com
Αντιγραφή: @Radical30