ΟΙ ΧΩΡΕΣ ΕΧΟΥΝ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΑ

Στην Ελλάδα,  οι δρόμοι, οι πλατείες και οι παρέες, είχαν, μια φορά κι έναν καιρό, τις δικές τους ιστορίες: της καθημερινότητας. Που μάλιστα, περιγράφτηκαν με κάποιος υπέροχους στίχους και έγιναν ένα διαχρονικά μεγάλο τραγούδι, με την ερμηνεία της Χαρούλας Αλεξίου.

Τώρα, όλα περιστρέφονται γύρω από μιαν άλλη ιστορία- αυτή της ισοπεδοτικής οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας. Και οι περισσότεροι από εμάς, αδυνατούν να καταλάβουν τι ακριβώς συμβαίνει με τις ατέλειωτες παρελάσεις και αναλύσεις δισεκατομμυρίων ευρώ, πάνω από μια πτωχευμένη χώρα. Και βέβαια ανησυχούν για το τι άλλο ακόμη τους περιμένει, καθώς η κρίση δεν λέει να κάνει ούτε ένα βήμα υποχώρησης.

Όσοι συναισθάνονται - και είναι οι περισσότεροι, τον υποτονικό παλμό της κοινωνίας, μέσα σ' αυτό το αδιέξοδο πεδίο μάχης που χαροπαλεύει τόσα χρόνια η χώρα μας, ανησυχούν. Διότι η δική τους μεμονωμένη και  αμελητέα αντίδραση, είναι απειροελάχιστη μπροστά στη δύναμη εκείνων που κρατούν την τύχη της χώρας στα χέρια τους, των κρατούντων δηλαδή κάθε επιπέδου. Ανησυχούν διότι βλέπουν ότι η πορεία της χώρας κάνει βόλτες γύρω από τις αδυναμίες της και τα προβλήματά της, χωρίς να κάνει ούτε ένα μικρό βήμα μπροστά.

Γι' αυτό ανησυχώ κι εγώ, όπως ο κάθε υπεύθυνος πολίτης. Διότι δεν γίνεται τίποτα περισσότερο από το να περιμένουμε μοιρολατρικά τα εκβιαστικά παραγγέλματα της Τρόικας- για το αν θα σηκώσουμε, δηλαδή, το δεξί ή το αριστερό πόδι. Περιμένουμε και ανεχόμαστε το πρόσταγμα από της φράου Μέρκελ, της Τρόικας των υπάλληλων και του ΔΝΤ, χωρίς να κάνουμε τίποτα το ουσιαστικό από μόνοι μας για να αλλάξουμε κάτι.  Λες και δεν τα γνωρίζουμε… Υπάρχουν πολλά  πράγματα που μπορούμε, ως χώρα, να αντιμετωπίζουμε και δεν χρειάζεται κανένα παράγγελμα από κανέναν γερμανό, ολλανδό, φινλανδό ή αυστριακό «γυμναστή».

Ανησυχώ αλλά και οργίζομαι, με αυτά που βλέπω να συμβαίνουν ή και να μη συμβαίνουν, στους κόλπους της Ελληνικής Δικαιοσύνης. Διότι π.χ. ακούω συχνά ότι το ΣΔΟΕ (Σώμα Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος) αποκαλύπτει κάθε λίγο και λιγάκι κάποιο μέγα σκάνδαλο φοροδιαφυγής από τον τάδε ή τον δείνα κραταιό επιχειρηματία. Ε και; Την επόμενη  αυτός είναι ελεύθερος και το δημόσιο ταμείο παραμένει όπως ήταν: άδειο. Φταίει, λένε, ο νόμος. Μα τότε γιατί δεν τον αλλάζουν τόσο καιρό;

Αυτό δεν μ' αρέσει, όπως και σε κανέναν σκεπτόμενο και έντιμο Έλληνα. Δεν θέλουν, υποστηρίζουν πολλοί ενοχλημένοι μ' αυτή την απαράδεκτη κατάσταση, κάνουν τη διαπίστωση και μένουν εκεί. Αυτό με εξοργίζει ακόμη περισσότερο. Μα τόση υποταγή; Τόσος φόβος; Γιατί;

Ανησυχώ και τρομάζω ακόμα περισσότερο, όταν οι «κυβερνήτες» μας δεν μπορούν να σκεφτούν και να κάνουν κάτι τόσο απλό. Υπάρχουν και ακούγονται διάφορες, ακόμη και ανεύθυνες, κάθετα αντικρουόμενες και ισοπεδωτικές, κομματικές πολιτικές. Αλλά όλα αυτά, είναι δουλειές και υποχρεώσεις της τρικομματικής κυβέρνησης ΝΔ/ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ.  Τώρα μάλιστα! Την κάτσαμε τη βάρκα. Αλλά θα συνεχίσω….

Αν λοιπόν, δεν θέλουν ή ‘’δεν τολμούν’’ να κάνουν τίποτα με τον ΣΔΟΕ και τους επιχειρηματίες, μήπως να ρωτήσω τι γίνεται με το ΙΚΑ και την Εφορία; Ούτε και αυτοί οι φορείς θέλουν, τολμούν ή μπορούν να δράσουν αποτελεσματικά και να ελέγξουν πρόσωπα και πράγματα ώστε να πάρουν πίσω τα παρανόμως εισπραχθέντα, από τις συντάξεις χιλιάδων αετονύχηδων που λυμαίνονται τόσα χρόνια το Δημόσιο; Είναι κάτι το ανέφικτο, το υπερβολικά δύσκολο και τόσοι πολλοί οι εμπλεκόμενοι;

Όχι ασφαλώς! Απλά έχουν μάθει να συνεργάζονται και να διαπλέκονται τα λαμόγια των Δημοσίων Υπηρεσιών με τα λαμόγια της Ελεύθερης Αγοράς και το αποτέλεσμα είναι ένα και μόνο: μια Ελληνική Μάφια!   Μια πραγματική συμμορία που την οποία αποτελούν ιεραρχικά:

Οικονομικοί παράγοντες, κάθε μεγέθους.                                  
Πολιτικοί, όχι όλοι,  αλλά όλων των κομμάτων.                      
Δικαστές όλων των βαθμίδων, με ελάχιστες εξαιρέσεις.                  
Αστυνομία και Μυστικές Υπηρεσίες.                                                  
Κληρικοί (αλλά αυτούς… ποιος τους χέζει

Μα θα μου πείτε, αν πράγματι στέκουν αυτά που καταγγέλω εδώ, βγάζοντας τα σώψυχά μου, πώς πορευόμαστε μ' αυτόν τον τρόπο; Σίγουρα δεν μπορούμε να πάμε μακριά. Μήπως τελειώσαμε και δεν μας το έχουν πει; Δεν ξέρω. Ένας απλός πολίτης 84 ετών είμαι, πρώην ταξιδιωτικός πράκτωρ, με σύζυγο, δύο παιδιά και δύο εγγόνια. Αυτά ξέρω, γράμματα γνωρίζω, αμαρτίαν ουκ έχω, αλλά δεν ορκίζομαι, διότι δεν έχω σε ποιόν να ορκιστώ…

Γι' αυτό ανησυχώ και προβληματίζομαι- και «φωνάζω», όπως τόσοι συμπατριώτες: Κάντε κάτι!!  Να επιταχυνθούν λ.χ. οι διαδικασίες εισπράξεων από τους επαγγελματίες της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής, να χτυπηθεί η διαφθορά όπου ευδοκιμεί,  ας ολοκληρωθεί επιτέλους η περιβόητη ηλεκτρονική μηχανοργάνωση των Υπηρεσιών, για ενιαία ηλεκτρονική διακυβέρνηση, και όχι να αποστέλλονται τον Ιούνιο του 2012, εισπρακτικά σημειώματα ψηφισθέντων φόρων,  που έπρεπε να είχαν εισπραχθεί το 2009, να προστίθενται στους νέους φόρους και ο φορολογούμενος -δικός μου συγγενής- να τρελαίνεται.

Ανησυχώ, αμφιβάλω και διερωτώμαι: δεν θέλουν ή δεν μπορούν; Μήπως διότι αυτοί που θα κληθούν να πληρώσουν τις παρανομίες τους είναι οι ψηφοφόροι τους; Σίγουρα είναι ψηφοφόροι των δύο πρώην μεγάλων κομμάτων.

Και λοιπόν; Μα δικαίωμα ψήφου έχουν και οι έντιμοι πολίτες, που δεν την διαπραγματεύονται. Τώρα ποιούς θα καλύψουν; Και ποιους θ’ αφήσουν για άλλη μια φορά στη τύχη τους; Θα επιβεβαιώσουν όσα τους καταμαρτυρώ; Αν ισχύσει κάτι τέτοιο, τότε πράγματι δεν υπάρχει ελπίδα.    

Πάντως, μία τέτοια αξιακή πρωτοβουλία θα εισέπραττε σίγουρα το χειροκρότημα του λαού, πέρα από κομματικές εντάξεις η συμπάθειες.  Και είμαι βέβαιος ότι οι πολίτες την περιμένουν εναγωνίως, σαν μια βαθιά ανάσα στον βραχνά τους. Διότι όλη η χώρα βρίσκεται πλέον στην εντατική, έτσι όπως την καταντήσανε. Δεν είναι μόνο οι πτωχοί, που πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Τώρα είναι το 80% του λαού που βλέπει το πρόσωπό της οικονομικής δυσκολίας, αύριο θα έχει να κάνει με την ‘’ανέχεια’’ και σε λίγο, καθώς φαίνεται, το αποτρόπαιο πρόσωπο της φτώχιας. Και τότε θα εκραγεί…

Όσοι, και όποιοι κι αν είναι αυτοί, που εξακολουθούν να συμβάλλουν στην παραμονή της χώρας στην εντατική - περιμένοντας να ψοφήσει - πρέπει ελεγχθούν (δεν γίνεται διαφορετικά) από αυτά τα υπάρχοντα, αμαρτωλά αλλά συντεταγμένα, όργανα της Πολιτείας. Αν δεν το πράξουν το ταχύτερο δυνατόν, θα οδηγήσουν την Πατρίδα μας σε ένα νέο Εμφύλιο, γιατί θα υπάρξει μεγάλος ξεσηκωμός…

Και τότε, γαία πυρί μηχθείτω!!!

@radical30
23.07.2012