ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΑΡΘΟΓΡΑΦΙΕΣ

Ετσι έκανε καριέρα ο Σαβιόλα


Ο Ολυμπιακός γύρισε το ματς με τον Ατρόμητο μόλις μπήκε στο παιχνίδι ο Φουστέρ και ο Σαβιόλα, με τον Αργεντινό επιθετικό να πετυχαίνει το νικητήριο γκολ της ομάδας του. Ηταν το πρώτο γκολ του σούπερ σταρ των πρωταθλητών με τη φανέλα του Ολυμπιακού, το οποίο μάλιστα πανηγύρισε με χαρακτηριστικό τρόπο.

Η είσοδος του Σαβιόλα στο ματς, σε συνδυασμό με την παραμονή του Μήτρογλου στο βασικό σχήμα των Πειραιωτών, «μεταφράστηκε» σε αλλαγή διάταξης για τον Ολυμπιακό, με τους «ερυθρόλευκους» να παίζουν 4-4-2 και τον Αργεντινό να παίρνει θέση πίσω από τον Μήτρογλου.

Αμέσως μετά το τέλος του αγώνα, ο Χαβιέρ Σαβιόλα (που ψηφίστηκε από τους δημοσιογράφους ως ο πιο πολύτιμος παίκτης του ματς) τόνισε πως προτιμά να παίζει πίσω από τον επιθετικό, επισημαίνοντας ότι αυτή είναι η θέση που του ταιριάζει καλύτερα.

Το «Goal» σας παρουσιάζει τις θέσεις στις οποίες αγωνίστηκε ο Χαβιέρ Σαβιόλα, στις ομάδες που ήταν πριν πάει στον Ολυμπιακό, και ο κοινός παρονομαστής είναι πως έπαιζε πίσω από τον επιθετικό κορυφής. Υπάρχει μόνο μια εξαίρεση (μια χρονιά στην Μπαρτσελόνα) η οποία, πάντως, μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι επιβεβαιώνει τον... κανόνα.

Παρατηρώντας κάποιος το που έπαιζε ο Αργεντινός στην καριέρα του στους ευρωπαϊκούς συλλόγους, θα διαπιστώσει ότι έκανε μεγάλο όνομα παίζοντας πίσω από τον σέντερ φορ. Αυτό του έδινε τη δυνατότητα μεγαλύτερης ελευθερίας κινήσεων (έξω από την περιοχή), όπως και τη δυνατότητα να βρει ελεύθερους χώρους για να «τρυπήσει» την αντίπαλη άμυνα και αυτό, άλλωστε, επισήμανε και στις προχθεσινές του δηλώσεις.

Ο Σαβιόλα είχε αγωνιστεί στην κορυφή της επίθεσης (ήταν στη βασική ενδεκάδα) στο παιχνίδι της πρεμιέρας απέναντι στην Καλλονή, αλλά η απόδοσή του δεν ήταν καλή. Μία εβδομάδα μετά, παίζοντας πίσω από τον Μήτρογλου, οδήγησε τους «ερυθρόλευκους» στη νίκη απέναντι στον Ατρόμητο.

Στόχος του να κάνει ρεκόρ

Ο Χαβιέρ Σαβιόλα «άνοιξε λογαριασμό» με τα αντίπαλα δίχτυα στη Super League, με το γκολ που πέτυχε απέναντι στον Ατρόμητο και στόχος του είναι να κάνει ρεκόρ ευρωπαϊκής καριέρας τη φετινή σεζόν. Τα περισσότερα γκολ που έχει πετύχει τα δώδεκα χρόνια που παίζει στη γηραιά ήπειρο ο Αργεντινός επιθετικός είναι 17, στην πρώτη του σεζόν στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο με τη φανέλα των «μπλαουγκράνα».

Ο σούπερ σταρ των πρωταθλητών θέλει να ξεπεράσει αυτό τον αριθμό και αν μη τι άλλο, έχει τις δυνατότητες να τα καταφέρει. Κανείς, άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνά ότι ο Σαβιόλα δεν είναι ακόμα 100% έτοιμος, κάτι που έχει παραδεχθεί και ο ίδιος.

2001-02 ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ

Στην πρώτη του χρονιά στην Ευρώπη ο Σαβιόλα έπαιξε πίσω από τον επιθετικό, με τον Πάτρικ Κλάιφερτ να είναι στην κορυφή της επίθεσης της Μπαρτσελόνα. Εκανε 36 συμμετοχές με τη φανέλα των «μπλαουγκράνα» εκείνη τη σεζόν και είχε σημειώσει 17 γκολ.

2003-04 ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ

Η μοναδική σεζόν που ο Σαβιόλα έπαιξε περισσότερα παιχνίδια στην κορυφή της επίθεσης των Καταλανών. Είχε 33 συμμετοχές και 14 γκολ με τη φανέλα της Μπάρτσα.

2004-2005 ΜΟΝΑΚΟ

Ο Σαβιόλα έπαιξε, με τη μορφή δανεισμού, στην ομάδα του Πριγκιπάτου και είχε και πάλι ρόλο κρυφού κυνηγού, παίζοντας πίσω από τον Αντεμπαγιόρ ή τον Νοντά. Ο Λατινοαμερικάνος είχε 29 εμφανίσεις με τη φανέλα της Μονακό σημειώνοντας 7 γκολ.

2005-06 ΣΕΒΙΛΛΗ

Μια ακόμα χρονιά που ο Σαβιόλα αγωνίστηκε με τη μορφή δανεισμού. Ο διεθνής άσος είχε θέση πίσω από τον Κανουτέ στην ενδεκάδα της Σεβίλλης. Είχε 29 συμμετοχές σημειώνοντας και εννέα γκολ.

2006-07 ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ

Ο Σαβιόλα επέστρεψε στην ομάδα της Καταλονίας, παίζοντας και πάλι σε ρόλο κρυφού κυνηγού, έχοντας τον Ετό στην κορυφή της επίθεσης. Εκανε 18 συμμετοχές στην τελευταία του χρονιά με τη φανέλα της Μπάρτσα και σημείωσε πέντε γκολ.

2007-08 ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ

Ο Αργεντινός επιθετικός πήγε ως ελεύθερος στη μεγάλη αντίπαλο της Μπαρτσελόνα, τη Ρεάλ Μαδρίτης. Επαιξε και στους «μερένγκες» ως δεύτερος κυνηγός ή στα άκρα, με τον Ραούλ ή τον Φαν Νίστελροϊ να παίζουν στην κορυφή της επίθεσης. Ο Σαβιόλα έκανε εννιά συμμετοχές και σημείωσε τρία γκολ.

2008-09 ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ

Οπως στην πρώτη του σεζόν στη «βασίλισσα», έτσι και στη δεύτερη ο Σαβιόλα δεν είχε πολλές συμμετοχές. Επαιξε σε 8 ματς σημειώνοντας ένα γκολ. Η θέση στην οποία αγωνίστηκε ήταν και πάλι πίσω από τον σέντερ φορ, τον Ραούλ ή σε άλλες περιπτώσεις τον Ιγκουαΐν.

2009-2012 ΜΠΕΝΦΙΚΑ

Ο Σαβιόλα αγωνίστηκε για τρία χρόνια στην Μπενφίκα και έκανε πολύ καλές χρονιές. Και στις τρεις αγωνιστικές περιόδους ο Λατινοαμερικάνος άσος έπαιξε πίσω από τον Παραγουανό Οσκαρ Καρντόζο, ο οποίος ήταν ο σέντερ φορ των «αετών της Λισσαβώνας». Σε τρία χρόνια στην Μπενφίκα ο Σαβιόλα έκανε 69 συμμετοχές και πέτυχε 24 γκολ.

2012-13 ΜΑΛΑΓΑ

Πέρυσι ο Σαβιόλα έκανε μια πολύ καλή σεζόν, με τη φανέλα της Μάλαγα, παίζοντας και σε αυτή την ομάδα ως δεύτερος κυνηγός. Στην κορυφή της επίθεσης των Ανδαλουσιάνων έπαιζε ο Σάντα Κρουζ. Ο Σαβιόλα έκανε 27 συμμετοχές και πέτυχε οκτώ γκολ.


Google
goal.gr

==================================


Νέα πρόσωπα, παλιές εικόνες

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΚΑΛΟΝΗ 1-0

Τρίτη 20/08/2013 -

Ο Γιώργος Χελάκης γράφει για τη νίκη του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ και την αγωνιστική εικόνα των «ερυθρολεύκων».

Τις πολυπρόσωπες άμυνες πρέπει να έχεις σχέδιο για να τις αποδιοργανώσεις. Επιβάλλεται καλή κυκλοφορία και προσωπικές ενέργειες. Ο Ολυμπιακός απέναντι στην Καλλονή δεν είχε τίποτα από τα δυο. Αναφέρομαι ειδικά στο πρώτο ημίχρονο.

Περίμενε άραγε ο Μίτσελ άλλη αγωνιστική συμπεριφορά από την Καλλονή; Θα ήταν μέγιστη επιπολαιότητα από μέρους του. Η κινητικότητα του Σαβιόλα σκόνταφτε στην πολυπρόσωπη άμυνα. Ο Βαϊς κατάφερε να μην κάνει ούτε μια ολοκληρωμένη ενέργεια. Ο Κάμπελ φαινόταν από το πάθος του και την προσήλωση στα αμυντικά καθήκοντα. Επιθετικά δεν μπορούσε αν και το επιχείρησε να ξεπεράσει το προσωπικό του αντίπαλο.

Αυτή τη δουλειά την έκανε μόνο ο Φετφατζίδης στο δεύτερο ημίχρονο. Οι υπόλοιποι, με εξαίρεση δυο ξεπετάγματα του Χολέμπας, ουδέποτε ξέφυγαν από αυτόν που έβρισκαν μπροστά τους. Ετσι δουλειά δεν γίνεται κι ο Ολυμπιακός μοιάζει με τον περσινό παρά το γεγονός ότι ο κόουτς  έβαλε μέσα όλους τους φετινούς.

Δυο λόγια για τον Ντομίνγκες. Πάλαιψε το ματς όσο μπορούσε. Ζήτησε μπάλα και προσπάθησε να ανταπεξέλθει σε οργανωτικά καθήκοντα που δεν είναι το φόρτε του. Εχει συνηθίσει να παίζει πίσω ή πλαϊ στον φουνταριστό κι όχι να γυρίζει στη σέντρα για να πάρει τη μπάλα. Οι άλλοι δυο χαφ του Ολυμπιακού βοηθούν ελάχιστα οργανωτικά για αυτή η κατάσταση δεν θα αλλάξει με τον Γιαταμπαρέ που είναι ένα «σκυλί του πολέμου».

Αρα η λύση θα έρθει από τη δουλειά. Από αυτή θα προκύψουν αυτοματισμοί και κινήσεις χωρίς τη μπάλα. Είναι νωρίς για γκρίνια, αλλά η ανησυχία υπάρχει.  
Ο Ολυμπιακός δοκίμασε να πρεσάρει ψηλά και το κατάφερε. Η πίεση έφερε κόρνερ και φάουλ, αλλά η μπάλα δεν μπήκε και με άλλους τρόπους στην περιοχή του εξαιρετικού Σιδεράκη.

Μήτρογλου και Φετφατζίδης αυτή τη στιγμή δικαιούνται θέση στη βασική ενδεκάδα. Ο κόουτς οφείλει να βρει τρόπους για να απελευθερώσει την ποιότητα των παικτών του. Αλλωστε κατά 95% είναι δικές του επιλογές όπως δήλωσε πρόσφατα...



========================



ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Με πέντε ομάδες θα κατέβει την επόμενη χρονιά ο Ολυμπιακός!


Όπως σας είχα γράψει και την περασμένη εβδομάδα, έχω κάτσει και έχω καταγράψει όλα τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων τον ΜΑΪΟ, σχετικά με τις μεταγραφές που αφορούν τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ!

Μπορώ να πω ότι βλέποντας τα με πολύ προσοχή, αφού δεν ήθελα να μου ξεφύγει κάποιο όνομα, διάβαζα κάθε λέξη που υπήρχε στα πρωτοσέλιδα και η πρώτη διαπίστωση είναι, ότι αυτοί νομίζουν πως θα φτιάξουμε ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ Β, ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ Γ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ Δ και ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ Ε!!!



Μόνο στα πρωτοσέλιδα, επαναλαμβάνω... ΜΟΝΟ στα πρωτοσέλιδα, έχουν γραφτεί στο σύνολο 103 διαφορετικοί ποδοσφαιριστές!!! Άλλοι ότι είναι κοντά, άλλοι οτι συζητάνε, άλλοι οτι έχουν γίνει ταξίδια για πάρτυ τους, άλλοι οτι τους έχει γίνει ήδη πρόταση. Εν τω μεταξύ, το μεγάλο αστείο της υπόθεσης, για να καταλάβεται τι γίνεται με το επίπεδο της δημοσιογραφίας, σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι σωστό ούτε το όνομα, ούτε η θέση, ούτε και η χώρα η οποία κατάγεται ο ποδοσφαιριστής!


Ας αρχίσουμε όμως να μιλάμε για αριθμούς...

- 103 διαφορετικοί ποδοσφαιριστές!
- 10 Τερματοφύλακες
- 7 Αμυντικοί
- 69 Μέσοι
- 17 Επιθετικοί

103 ποδοσφαιριστές:

Ίβανσιτς, Ίλιτς, Αλβάρεζ, Αμαλφιτανο, Αρσάβιν, Ασένχο, Ασαϊντί, Αϊμάρ, Βαλβίντια, Βαϊς, Βερδου, Βιάνα, Βικτορ Σαντσεθ, Βλάχος, Γιαννιώτας, Γιλμάζ, Γιοβάνοβιτς, Γκάγκο, Γκαβιλάν, Γκομίς, Γκρανέρο, Ζοέλ, Iλιε Σαντσεθ, Καλού, Καμαρά, Καμπράλ, Κανάλες, Καστίγιο, Κεσερού, Κολούνγκα, Κοροβέσης, Κουαρέσμα, Κουρμπέλης, Κράσιτς, Κριστάλδο, ΚρονΝτέλι, Λάζαρος, Λεον, Λοδέιρο, Λοντίγκιν, Λουις Φαμπιάνο, Λουκας, Μάνταλος, Μανού, Μικού, Μιλιβόγιεβιτς, Μισίμοβιτς, Μολό, Μοσκέρα, Μπαράντα, Μπαρμπόσα, Μπεναγιουν, Μπλάνκο, Μπορίνι, Μπουχαλάκης, Νίνης, Ντομίνγκεθ, Ντος Σαντος, Ντοσα Τζουνιορ, Ντρομπνι, Ορμπάϊθ, Οσπινα, Οτσόα, Ουσέρο, Πίτσι, Παρέχο, Πιντο, Ράγιος, Ρέγιες, Ρασπεντινο, Ρεφλί, Ροσίτσκι, Ρουις, Ρούμπεν Πέρεθ, Ρόμπλες, Σάντσες, Σαβιόλα, Σαλιμπουρ, Σανέ, Σαντάνα, Σεϊρου, Σιβελί, Σικαμπάλα, Σισοκο, Σκεποβιτς, Σκόνδρας, Σούσο, Στεβάνοβιτς, Τίμοτσουκ, Ταταρουσάνου, Τετέ, Τζόρτζεβιτς, Τισόνε, Τορρες, Τοσιτς, Τσάβεζ, Τσέριτσεφ, Φαρνερουντ, Φεγκρουζ, Φλαμινί, Φορλίν, Φούντας, Χριστοφή.

29 χώρες:  

Αίγυπτος (1), Ακτή Ελεφαντοστού (1), Αργεντινή (12), Αυστρία (1), Βοσνία (1), Βραζιλία (2), Γαλλία (11), Γκάνα (1), Δανία (1), Ελβετία (1), Ελλάδα (11), Ισπανία (24), Ισραήλ (1), Ιταλία (2), Κολομβία (2), Κύπρος (1), Μαρόκο (2), Μεξικό (3), Ουκρανία (1), Ουρουγουάη (1), Πορτογαλία (4), Ρουμανία (2), Ρωσία (2), Σερβία (, Σλοβακία (1), Σουηδία (1), Τουρκία (1), Τσεχία (2), Χιλή (1)


Μια ολόκληρη ομάδα φτιάχνουμε με τους 24 Ισπανούς και από 3 ενδεκάδες με Αργεντίνους, Γάλλους και Έλληνες!


371 Αναφορές

Τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων του Μαϊου είχαν συνολικά 371 αναφορές σε μεταγραφικούς στόχους του Ολυμπιακού... Για να το κάνω πιο λιανά... 371 αναφορές για μεταγραφικό στόχο στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ!  Μπορεί κάποιον να τον έγραφαν όλες οι εφημερίδες κάθε μέρα, ας πούμε όπως έκαναν με τον Πέδρο Λεόν, ή κάποια εφημερίδα να θέλει να περάσει τον δικό της μεταγραφικό στόχο και να τον γράφει επίμονα μόνο αυτή, όπως με τον Βαλβίδια...

Τις περισσότερες αναφορές για μεταγραφικούς στόχους τις είχε ο ΓΑΥΡΟΣ με 109, μετά ο ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ με 74, το LIVE SPORTS με 53, το ΦΩΣ με 36, η ΓΑΤΑ με 31 και το GOAL με 23!!!

Αξίζει να σημειωθεί οτι υπήρχαν ημέρες που τους έπιανε τρέλα εκεί στις εφημερίδες και έγραφαν ενα κατεβατό ονόματα, λες και ο Ολυμπιακός είχε ξεμείνει απο ποδοσφαιριστές και έπρεπε να φτιάξει το ροστερ του απο το μηδέν!

Δεν εξηγείτε αλλιώς, όταν στις 20 Μαϊου, ο ΓΑΥΡΟΣ είχε στο πρωτοσέλιδο του 12 (!!!) μεταγραφικούς στόχους και στις 29 και 30 Μαϊου απο 11 !!!
Ο ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ στις 24/5 είχε 10, όσους δηλαδή και στις 29/5 και στις 26/5 είχε 9!!!


Αναλυτικά οι πιο ΖΕΣΤΕΣ ημέρες για τις εφημερίδες ήταν...

= Goal (23 αναφορές συνολικά μέσα στο Μάϊο)
18/5 - 4 Σαλιμπουρ, Φαρνερουντ, Λοδειρο, Ντρομπνι

= Livesports (53 αναφορές συνολικά μέσα στο Μάϊο)
20/5 - 7 Μικού, Κανάλες, Γκρανέρο, Σάλιμπουρ, Λοντιγκιν, Ντρομπνι, Γκαβιλάν
27/5 - 7 Μισίμοβιτς, Λεον, Μικού, Μανού, Ασένχο, Τόσιτς, Τζόρτζεβιτς

= SportDay (45 αναφορές συνολικά μέσα στο Μάϊο)
29/5 - 5 Βερδού, Αλβάρεζ, Λεον, Ντος Σαντος, Μοσκέρα

= Γάτα (31 αναφορές συνολικά μέσα στο Μάϊο)
4/5 - 4 Λάζαρος, Νίνης, Φούντας, Ράγιος
19/5 - 4 Πίντο, Γκρανέρο, Λεον, Πίτσι

= Γαύρος (109 αναφορές συνολικά μέσα στο Μάϊο)
20/5 - 12 Λεον, Καστίγιο, Γκρανέρο, Παρέχο, Μικού, Μανού, Κολούνγκα, Βίκτορ Σάντσεθ, Τόρρες, Γιοβάνοβιτς, Ταταρουσάνου, Κεσερού
29/5 - 11 Καλού, Μολό, Κεσερού, Σανέ, Λεον, Μισίμοβιτς, Ασένχο, Σαντάνα, Οτσόα, Οσπινα, Ντρομπνι
30/5 - 11 Σανέ, Οσπινα, Μισίμοβιτς, Μολό, Σαλιμπούρ, Λεον, Βερδού, Ράγιος, Φεγκρουζ, Ιλιτς, Κουρμπέλης

= Πρωταθλητής (74 αναφορές συνολικά μέσα στο Μάϊο)
24/5 - 10 Σούσο, Αϊμάρ, Γιοβάνοβιτς, Ασένχο, Ρόμπλες, Ράγιος, Μάνταλος, Κοροβέσης, Γιαννιώτας, Τετέ
26/5 - 9 Οτσόα, Αϊμάρ, Γκρανέρο, Λεον, Μισίμοβιτς, Λουίς Φαμπιάνο, Κανάλες, Βιάνα, Βαλβίντια
29/5 - 10 Σαντάνα, Γκάγκο, Μισίμοβιτς, Βερδού, Λεον, Ρέγιες, Μανού, Στεβάνοβιτς, Ρούμπεν Πέρεθ, Κεσερού

= ΦΩΣ (36 αναφορές συνολικά μέσα στο Μάϊο)
18/5 - 5 Σάλιμπουρ, Φάρνερουντ, Μανού, Λοδέϊρο, Ντρόμπνι
29/5 - 5 Μισίμοβιτς, Λεον, Ασένχο, Σαντάνα, Ντοσα Τζούνιορ


Παρακάτω, σας έχω μερικά infographics για να καταλάβεται περίπου το μέγεθος όσων σας έχω περιγράψει παραπάνω.


ΥΓ. Αν θέλετε λεπτομέρειες σχετικά με ημερομηνίες και ονόματα, μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μου στο twitter


http://twitter.com/thebarcode7

   

=============================



Επίδειξη ισχύος από Μαρινάκη

ΒΑΖΕΙ 500 ΕΚΑΤ. ΓΙΑ ΑΓΟΡΑ ΠΛΟΙΩΝ,
50 ΕΚΑΤ. ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΙ
ΦΕΡΝΕΙ ΔΥΟ ΠΑΙΧΤΑΡΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ

Για όποιον δεν το έχει αντιληφθεί ή δεν το έχει συνειδητοποιήσει, φίλες και φίλοι ΓΑΥΡΟΙ, εκείνο που προκύπτει το τελευταίο διάστημα από την ειδησεογραφία και τις πληροφορίες που δημοσιεύονται στον Τύπο, έντυπο ή ηλεκτρονικό, είναι ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης πραγματοποιεί μία συνολική αντεπίθεση σε όλα τα επίπεδα της δραστηριοποίησής του, από τα καράβια μέχρι τον Ολυμπιακό!

ΕΠΕΝΔΥΣΗ-ΜΑΜΟΥΘ ΣΕ ΚΑΡΑΒΙΑ ΑΠΟ ΚΙΝΑ-ΡΟΥΜΑΝΙΑ

Τις προηγούμενες ημέρες γράφτηκε στον Τύπο -και ουσιαστικά επιβεβαιώνεται-ότι ο μεγαλοεφοπλιστής έχει προβεί στην παραγγελία νέων καραβιών, από την Κίνα και τη Ρουμανία, η αξία των οποίων θα αγγίξει ή θα υπερβεί τα 500 εκατομμύρια δολάρια. Και τούτο στην πράξη σημαίνει ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης, μολονότι η οικονομική κρίση δεν έχει κλείσει ακόμη τον κύκλο της, διαβλέπει ευκαιρίες και σκοπεύει να αναλάβει ρίσκα και να κινηθεί επιθετικά, καταρχήν στον χώρο εκείνο που τον ξέρει καλά, δηλαδή τη θάλασσα.

Και πέραν της ναυτιλίας, που είναι η βασική του δραστηριότητα και ξέρει πώς πρέπει να κινηθεί μέσα από ευκαιρίες που εμφανίζονται στην αγορά, το βασικό είναι ότι σε αυτές τις εποχές που το τραπεζικό σύστημα διέρχεται μία πρωτοφανή κρίση, καταφέρνει να σηκώσει από την αγορά 500 εκατομμύρια, τα οποία τοποθετούνται σε νέες επενδύσεις, κάτι που στην πράξη σημαίνει ότι ο μεγαλοεφοπλιστής έχει πολύ ισχυρή πιστοληπτική ικανότητα και τυγχάνει της απόλυτης εμπιστοσύνης των μεγάλων πιστωτικών ιδρυμάτων!

Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΕΤΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ

Πέραν, όμως, της μεγάλης αυτής επένδυσης, της παραγγελίας δηλαδή των πλοίων, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, πάντα σύμφωνα με τις πληροφορίες που δημοσιεύθηκαν στον Τύπο και δεν διαψεύστηκαν, προτίθεται να συμμετάσχει στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της Εθνικής, που βρίσκεται σε εξέλιξη, με ένα ποσό της τάξης των 50 εκατ. ευρώ. Και η ενέργεια αυτή ενισχύει το σκεπτικό ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης διαθέτει σημαντική ρευστότητα αλλά και κινείται επιθετικά και στον τομέα των τραπεζών και της κεφαλαιαγοράς, καθώς οι προσδοκίες του ελληνικού χρηματιστηρίου είναι θετικές και εκτιμάται ότι η τοποθέτησή του στην Εθνική Τράπεζα, εκτός από τα οφέλη που θα έχει από τη λειτουργία και την κερδοφορία του συγκεκριμένου τραπεζικού ιδρύματος, παράλληλα θα καταγράψει στο μέλλον σημαντικές υπεραξίες από την άνοδο των μετοχών στο χρηματιστήριο.

Για τους καλά γνωρίζοντες την ελληνική επιχειρηματική σκηνή, οι κινήσεις Μαρινάκη έχουν μία μεγάλη σημειολογία, καθώς δείχνουν την πρόθεση του εφοπλιστή να κάνει μία επίδειξη ισχύος μέσα από τη δυναμική του παρουσία
σε τρεις τομείς: τη ναυτιλία, το τραπεζικό σύστημα και το χρηματιστήριο,
αλλά και τον Ολυμπιακό, όπου σε τρία χρόνια μετρά τρία πρωταθλήματα και δύο νταμπλ.

Και η σημειολογία της κίνησης αυτής είναι να καταδείξει, όχι μόνο ότι είναι ισχυρός, αλλά και ότι θα γίνει με τις επιχειρηματικές του ενέργειες ακόμη ισχυρότερος, χωρίς να διστάζει να αναλάβει ρίσκα. Γιατί, ας μην κοροϊδευόμαστε, όταν σε αυτές τις εποχές, που η αγορά έχει στερέψει και δεν υπάρχει ούτε… σάλιο, το να επενδύει κάποιος 500 εκατ. στη ναυτιλία, 50 εκατ. στην Εθνική και καμία 15αριά και πάνω στον Ολυμπιακό δεν είναι απλή υπόθεση, όπως και να το κάνουμε.

Την ώρα, λοιπόν, που οι μεγάλοι παίκτες της ελληνικής επιχειρηματικής σκηνής παίζουν άμυνα, ο Μαρινάκης επιλέγει να παίξει επίθεση, περνώντας με αυτόν τον τρόπο το μήνυμα ότι στη νέα εποχή που διανοίγεται για την Ελλάδα θα είναι εδώ, ισχυρός και δεν θα μπορεί κανείς καθʼ οιοδήποτε τρόπο να τον αμφισβητήσει, αρχής γενομένης από το ποδόσφαιρο.

ΟΠΩΣ ΤΟ 2010, ΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΔΙΕΛΥΣΕ ΟΛΟΥΣ

Στον Ολυμπιακό, λοιπόν, ο πρόεδρος της ομάδας έχει αποφασίσει φέτος να την ξαναχτίσει από την αρχή. Και σε αυτή τη λογική, έχοντας πια μία εμπειρία τριετίας, πολύ σημαντική, αλλά και ξεκάθαρα πράγματα στο μυαλό του, αλλάζει τα πάντα. Και τηρουμένων των αναλογιών, το φετινό καλοκαίρι θα είναι όπως το καλοκαίρι του 2010, όταν ο Ευ. Μαρινάκης ανέλαβε τα ηνία του Θρύλου από τον Σ. Κόκκαλη.

Τότε, με τις ενέργειές του, με τους παίκτες που έφερε, τον προπονητή, την ομάδα που έχτισε, κατάφερε να ξανακερδίσει ο Ολυμπιακός τα σκήπτρα του ελληνικού πρωταθλήματος σε μία χρονική συγκυρία κατά την οποία είχε απέναντί του τον νταμπλούχο Παναθηναϊκό, των πολλών ισχυρών μετόχων, που ήλεγχε το σύστημα και τη διαιτησία και που παράλληλα προερχόταν από τη μεγαλύτερη αύξηση κεφαλαίου που είχε ποτέ πραγματοποιήσει, έχοντας στα ταμεία του 60 εκατ. ευρώ.

Και όμως, ο Β. Μαρινάκης αυτόν τον πανίσχυρο οικονομικά Παναθηναϊκό, των, υποτίθεται, πολύ δυνατών μετόχων, τον διέσυρε και τον οδήγησε στα δύο χρόνια που ακολούθησαν στην ολοκληρωτική καταστροφή, ένα βήμα πριν από το Πρωτοδικείο και, όπως όλοι είδαμε, εκτός Ευρώπης!

Αυτή την ώρα, οι εχθροί του Ολυμπιακού αλλά και του Μαρινάκη προσωπικά, συσπειρώνονται, δημιουργώντας έναν αντι-Ολυμπιακό πόλο, του οποίου πρωτοστατεί ο Ιβάν Σαββίδης του ΠΑΟΚ, στο άρμα του οποίου έχουν προσδεθεί από τον Αλαφούζο μέχρι τον παλιό μας φίλο Κομπότη του Λεβαδειακού! Και το παρά φύση σύστημα αυτό ψαρεύει στην πιάτσα συμμάχους, τους δήθεν ριγμένους και αδικημένους, όπως για παράδειγμα τους ιδιοκτήτες του Αστέρα Τρίπολης, που επειδή πράγματι σε μία φάση του τελικού αδικήθηκαν, έχουν ξεπεράσει στο κλάμα τον Ξανθόπουλο και τη Μάρθα Βούρτση των ασπρόμαυρων ελληνικών ταινιών!

Ξεχνώντας προφανώς πόσο ευνοήθηκαν οι ίδιοι κατά τη διάρκεια της χρονιάς από τη διαιτησία, και πώς έναν χρόνο πριν γλίτωσαν τον βέβαιο υποβιβασμό! Αλλά εν πάση περιπτώσει θα τα δούμε αυτά συν τω χρόνω…

ΔΥΟ ΣΟΥΠΕΡ ΠΑΙΚΤΕΣ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟΥ

Απέναντι στο σύστημα αυτό που συμπαρατάσσεται για να πολεμήσει με κάθε τρόπο τον Ολυμπιακό, έχοντας ως αιχμή στα θεσμικά όργανα, στις ΕΠΣ και τη διαιτησία, τον παλιό γνωστό Βασίλη Γκαγκάτση, ο οποίος υποστηρίζεται και από τον Σαββίδη αλλά και από τον Αλαφούζο, ο Ολυμπιακός αντιπαρέρχεται
με επενδύσεις σε έμψυχο υλικό από τον Β. Μαρινάκη. Την ώρα που οι άλλοι κινούνται υπόγεια για να αντιμετωπίσουν τον Ολυμπιακό, ο Ολυμπιακός φέρνει παιχταράδες, και εδώ το μήνυμα του Β. Μαρινάκη θα είναι πολύ ηχηρό, γιατί φέρεται αποφασισμένος να κινηθεί στην ίδια λογική που ήδη κινείται στις επιχειρηματικές του δραστηριότητες.

Σκέφτεται, λοιπόν, και ψάχνει να φέρει δύο παιχταράδες, δύο μεγάλα ονόματα που θα κάνουν πάταγο και που πέραν των εντυπώσεων που θα δημιουργήσουν στην ελληνική ποδοσφαιρική αγορά, θα ενισχύσουν υπέρμετρα την ομάδα στην προσπάθειά της να κάνει φέτος το κάτι παραπάνω στην Ευρώπη, περνώντας στους «16» του Champions League!

Δύο σούπερ σταρ, λοιπόν, και 3-4 παιχταράδες θα είναι οι φετινές κινήσεις για τις οποίες λένε οι καλά γνωρίζοντες ότι ο πρόεδρος είναι αποφασισμένος να ρίξει 15 εκατομμύρια και να τους κάνει όλους να χάσουν τον ύπνο τους, δείχνοντας ξεκάθαρα ποιος είναι το αφεντικό στο ελληνικό ποδόσφαιρο και όχι μόνο.


(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 06/06/2013)




=======================



Κατηγορούνται γα δυσφήμηση...



Νέα πειθαρχική δίωξη για δυσφήμηση του αθλήματος, άσκησε ο ποδοσφαιρικός εισαγγελέας της ΕΠΟ, Παναγιώτης Καρράς, σε βάρος των συνιδιοκτητών του Αστέρα Τρίπολης.

Σύμφωνα με την ενημέρωση από την ΕΠΟ, «ο ποδοσφαιρικός εισαγγελέας κ. Παναγιώτης Καρράς, άσκησε πειθαρχική δίωξη εναντίον των κ.κ. Δημήτρη Μπάκου και Γιάννη Καϋμενάκη και της ΠΑΕ Αστέρας Τρίπολης, διότι ο πρώτος και ο δεύτερος τούτων, μεγαλομέτοχοι της ΠΑΕ ΑΣΤΕΡΑΣ ΤΡΙΠΟΛΗΣ, δυσφήμησαν το άθλημα του ποδοσφαίρου προβαίνοντας δημοσίως σε δυσμενείς κρίσεις και σαφή υπονοούμενα σε βάρος θεσμοθετημένων οργάνων του ποδοσφαίρου (Διαιτητών, Πειθαρχικής Επιτροπής), προκαλώντας έτσι στο κοινό και στην εν γένει κοινή γνώμη αίσθημα απαξίωσης και αποστροφής προς το ποδόσφαιρο, με συνέπεια την άρνηση, εκ μέρους του κοινού, παρακολούθησης των αγώνων ποδοσφαίρου και προσέλευσης στα γήπεδα».

Στους δύο άνδρες είχε ασκηθεί πειθαρχική δίωξη για τις δηλώσεις που έκαναν μετά τον τελικό του Κυπέλλου. Η πειθαρχική επιτροπή της ΕΠΟ τους επέβαλε την ποινή της επίπληξης και της υποχρέωσης να ανακαλέσουν εκείνες τις δηλώσεις εντός 20 ημερών.

Αντί να ανακαλέσουν, οι μεγαλομέτοχοι της ομάδας της Τρίπολης, εξαπέλυσαν νέα επίθεση.

Συγκεκριμένα, ο Γιάννης Καϋμενάκης είχε δηλώσει: «Όταν ο Γιάχος, η συμμορία του και οι αλήτες που έκαναν ντου στα αποδυτήρια, ζητήσουν γονατιστοί συγγνώμη από τον κόσμο του Μοριά και όλους τους αγνούς Έλληνες φιλάθλους για το έγκλημα που έκαναν, τότε κι εγώ, αφού τους φτύσω, θα ανακαλέσω τις δηλώσεις μου».


Ο Δημήτρης Μπάκος από την πλευρά του, είχε πει: «Δηλώνω πως από την έκδοση της απόφασής σας στις 30/05 και μέχρι τη λήξη της προθεσμίας των 20 ημερών για υποχρεωτική μεταμέλεια θα προσεύχομαι καθημερινά να έχει
ο Θεός καλά τον κύριο Γιάχο και όλες τις αλητοπαρέες που λυμαίνονται το ελληνικό ποδόσφαιρο, προκειμένου να συνεχίσουν απερίσπαστοι το έργο τους».

Οι δηλώσεις αυτές ήταν η αιτία της νέας πειθαρχικής δίωξης σε βάρος των δύο ανδρών.


SportDay.gr


===============================


Μουρίνιο και Τσέλσι


«Ηταν μια πολύ εύκολη απόφαση. Ρώτησα το αφεντικό "με θέλετε;". Αυτός με ρώτησε "εσύ θες να έρθεις πίσω;" και τα βρήκαμε σε λίγα δευτερόλεπτα» είπε αρχικά για να προσθέσει αργότερα πόσο αγαπάει τους οπαδούς και την ομάδα, πόσο Λονδρέζος νιώθει, πόσο πολύ όλα του λείψανε. Ο Πορτογάλος ξέρει καλά την Τέχνη της επικοινωνίας. Σίγουρα κολάκεψε τους φίλους της Τσέλσι με τον σωστό τρόπο. Αλλά την ίδια στιγμή δεν κατάφερε να κρύψει και πόσο αγχωμένος νιώθει, αλλά και πόσο επιδίωξε αυτή την επιστροφή για λόγους αυστηρά προσωπικούς.

Μου φαίνεται ότι είναι η πρώτη φορά, από τότε που έφυγε από την Πόρτο,
που ο «Μου» μοιάζει να έχει μεγαλύτερη ανάγκη αυτός την ομάδα που αναλαμβάνει, από όσο η ομάδα τη δική του επιστροφή, η οποία πάντως είναι για την Τσέλσι ευπρόσδεκτη. Από το 2004 και μετά, ο Μουρίνιο έψαχνε πάντα δύσκολες δουλειές: τώρα δείχνει ότι έχει την ανάγκη από ένα καταφύγιο.

Απόφαση

Κάθε επιστροφή προπονητή σε ομάδα στην οποία έχει δουλέψει, μοιάζει με αναζήτηση καταφυγίου και κάθε προπονητής κάποια στιγμή νιώθει μια τέτοια ανάγκη, αλλά ομολογώ ότι από τον Μουρίνιο δεν περίμενα μια τέτοια απόφαση τόσο γρήγορα. Προφανώς, το στρες που του προκάλεσε η τριετής παραμονή του στη Μαδρίτη του έκανε ζημιά: το βάρος της «Βασίλισσας» τον τσάκισε κι άρχισε να ψάχνει κάτι εύκολο.

Η Τσέλσι, με όλες τις απαιτήσεις και τις φιλοδοξίες του Αμπράμοβιτς, δεν είναι απλώς κάτι εύκολο: είναι ευκολάκι! Ο «Μου» γυρίζει κάπου που όχι απλά τον αγαπούν, αλλά έχουν και την επίγνωση ότι κανείς μετά από αυτόν δεν δούλεψε καλύτερα. Το προηγούμενο πέρασμά του τού εξασφαλίζει χρόνο.

Η πρώτη του σεζόν δεν έχει καθόλου χαρακτήρα δοκιμασίας: ο Πορτογάλος γνωρίζει ότι αρκεί η δική του παρουσία για να είναι αρχικά οι οπαδοί ευτυχισμένοι. Ξέρει επίσης ότι η διεκδίκηση και του πλέον ασήμαντου τίτλου καθιστά τη σεζόν του απολύτως επιτυχημένη. –Το θερμοκήπιο της Τσέλσι είναι ιδανικό για να θεραπεύσει τις πληγές του, όμως ο αληθινός κόσμος είναι κάτι άλλο κι ο Πορτογάλος αυτόν τον απέφυγε.

Κάτοχος

Ο φιλόδοξος και γεμάτος έπαρση Μουρίνιο, που ξέραμε, θα διάλεγε μια δυσκολότερη αποστολή - μία Παρί π.χ. για να κερδίσει το Τσάμπιονς Λιγκ ή
μία Λίβερπουλ για να την αναστήσει. Ο κάτοχος της ποδοσφαιρικής σοφίας Μουρίνιο, ο άνθρωπος που πίστευε ότι ήταν αυθεντία, πριν καν κερδίσει το οτιδήποτε, θα έμενε στη Ρεάλ για να κλείσει τα στόματα των επικριτών του και να αποδείξει ότι η εφετινή άτιτλη σεζόν ήταν μια παρένθεση και μόνο.

'Ομως νομίζω, ότι είναι προφανές πως δεν έχουμε να κάνουμε με απόφαση του γνωστού «Μου», του προπονητή που έβαλε τη σφραγίδα του στα ποδοσφαιρικά πράγματα εδώ και μια δεκαετία: ο Μουρίνιο που επιστρέφει. είναι ένας πληγωμένος στρατηγός. Είπε χαρακτηριστικά, ότι έπειτα από είκοσι σερί τίτλους πικράθηκε γιατί φέτος δεν κέρδισε τίποτα κι ότι η εφετινή του αποτυχία είναι ένα κρύο ντουζ: ένα κρύο ντουζ που του προξένησε μια βαριά πνευμονία, λέω εγώ.

Δράση

Πιθανότατα, ο πονηρός Πορτογάλος εκτιμά ότι η αποχώρηση του σερ Αλεξ από την ενεργό δράση, η δυσκολία της Μάντσεστερ Σίτι ν' αποκτήσει το απαραίτητο αγωνιστικό κύρος παρά  τα πολλά χρήματα που ξοδεύει, και οι οικονομικές δυσκολίες της Αρσεναλ, που αδυνατεί να παρακολουθήσει τους υπόλοιπους, συνθέτουν ένα σκηνικό που θα του επιτρέψει να πρωταγωνιστήσει στην Πρέμιερ Λιγκ σε χρόνο ρεκόρ: θεωρώ δεδομένο ότι η Τσέλσι θα κάνει καλές μεταγραφές - πάντα κάνει. Δεν αποκλείω να πιστεύει επίσης ότι χωρίς το στρες που προκαλεί ο στόχος της διακήρυξης της κατάκτησης του Τσάμπιονς Λιγκ, ακόμα κι αυτή η τεράστια διοργάνωση γίνεται ευκολότερη: πιθανότατα μόλις οι αναμνήσεις από τη Μαδρίτη ξεθωριάσουν, να του ανοίξει πάλι η όρεξη.

Όπως όμως και να έχει το πράγμα, για τους προπονητές ισχύει ό,τι και με τις ομάδες: αυτό που τους κάνει μεγάλους, δεν είναι οι τίτλοι, αλλά η ικανότητα να ανταποκριθείς στην ευθύνη και στην απαίτηση- με άλλα λόγια η δυνατότητα να κερδίσεις ανταποκρινόμενος στις υψηλές προσδοκίες.

Η επιστροφή του Μουρίνιο στην Τσέλσι είναι μια προσπάθεια να γλιτώσει από το άγχος της επιτυχίας, ένας εύκολος τρόπος να αποφορτιστεί ο ίδιος: θα 'λεγα ότι ως επιλογή δεν του ταιριάζει. Τον έχουμε συνηθίσει στην πρώτη γραμμή κι όχι να κάνει κλεφτοπόλεμο.



Αυθεντία

Ο Γιουπ Χάινκες δεν είναι τζίνι. Πέρυσι έχασε τη μεγάλη κούπα εντός έδρας. Είπε «μένω, συνεχίζω, πάμε να την πάρουμε» και την πήρε ως φαβορί.
Η επιστροφή του Μουρίνιο στην Τσέλσι είναι οπισθοδρόμηση. Μια αποτυχία του μπορεί να φέρει και τη δύση του άστρου του. Γύρισε για να κρυφτεί από το στρες, αλλά κάποια στιγμή θα καταλάβει ότι είναι η πρώτη φορά που ρισκάρει κάτι ως τώρα αδιαπραγμάτευτο: την αυθεντία του…    

Φαβορί

Δεν διακρίνω καμία συναρπαστικότητα στα πλέι oφ της Football League, για την ώρα. Πρόκειται για μια διοργάνωση με ένα μεγάλο φαβορί, που λέγεται Ολυμπιακός Βόλου και ένα αουτσάιντερ που λέγεται Παναιτωλικός. Η άνοδος στη Σούπερ Λίγκα νομίζω θα παιχτεί μεταξύ των δύο και, μολονότι ο Ολυμπιακός Βόλου έχει πάρει ένα προβάδισμα μετά τη νίκη επί του Ηρακλή στη Θεσσαλονίκη, το καθοριστικό ματς θα είναι αυτό την επόμενη Κυριακή στο Αγρίνιο, όπου αν οι γηπεδούχοι δεν κερδίσουν, οι ελπίδες τους για άνοδο θα είναι πλέον μαθηματικές.

Μακάρι να βγω ψεύτης και να προκύψει μια διοργάνωση ανοιχτή και γεμάτη σασπένς, αλλά νομίζω πως αν σήμερα ο Ολυμπιακός Βόλου κερδίσει τη Νίκη και ο Παναιτωλικός τον Ηρακλή, όπως περιμένω, οι δύο χαμένοι μπορούν να προετοιμάζονται και να προβληματίζονται για το τι θα κάνουν του χρόνου.

Αυτό κυρίως που έκανε τη διοργάνωση, μάχη για δύο, αφαιρώντας της -όπως πιστεύω- κάθε τύπου αγωνία είναι το καταπληκτικό πρόγραμμα που δεν ξέρω ποιος φωστήρας σχεδίασε και πώς προέκυψε. Με βάση αυτό ο μεν Παναιτωλικός θα παίξει τρία ματς σερί στην έδρα του (!), ο δε Ηρακλής τρία ματς σερί εκτός έδρας (!): πρόκειται για παγκόσμια πρωτοτυπία.

Και οι δύο ομάδες βρίσκονται μπροστά σε μια δοκιμασία απίστευτα δύσκολη - πράγμα που μειώνει και τις πιθανότητες του Παναιτωλικού: αυτές του Ηρακλή, μετά την ήττα από τον Ολυμπιακό Βόλου στην πρεμιέρα, είναι έτσι κι αλλιώς ελάχιστες.

Ο Ολυμπιακός Βόλου είναι φαβορί τεράστιο. Αν υπάρχει ένα ερωτηματικό είναι αν θα αντέξουν τα συνεχόμενα ματς οι «γερόλυκοι» που έχει στις τάξεις του: παίκτες όπως ο Γκίτκος, ο Κωστούλας, ο Σολάκης, ο Μπρέσκα, ο Ουγκουνσότο έχουν γράψει πολλά χιλιόμετρα. Αλλά στην κατηγορία αυτή κάνουν και τη διαφορά, ας μην το ξεχνάμε.    

Τους συγχωρεί

Ακούστηκαν πολλά για όσα έκανε ως προπονητής του ΠΑΟΚ ο Γιώργος Γεωργιάδης - όλα υπερβολικά. Ισως περισσότερο σκληρός από όλους υπήρξε
ο Νίκος Αλεφαντος, που τον χαρακτήρισε ως τον χειρότερο προπονητή όλων των εποχών σε όλες τις κατηγορίες: η κρίση επηρεάστηκε από τις κακές σχέσεις που είχαν από τον καιρό που συνυπήρξαν στον Ολυμπιακό. Νομίζω ότι οι πιο πολλοί αδίκησαν τον Γ.Χ. ξεχνώντας ότι ανέλαβε υποχρεωτικά και σε μια νύχτα τη δουλειά χωρίς να τη ζητήσει.

Το καλύτερο πάντως το είπε σοφός φαλακρός κάποτε συμπαίκτης του: «τον βλέπεις να θέλει να θυμώσει και να τα ψάλει στους παίκτες και διαπιστώνεις ότι δεν έχει το ύφος να το κάνει. Ακόμα και όταν τους κατσαδιάζει, τους συγχωρεί»!

Αντώνης Καρπετοπουλος


=====================


Κι ο Μαρινάκης;  Θα γίνει πρόεδρος αλά ευρωπαϊκά;


Ο Γιώργος Χελάκης γράφει στο SportDay.gr, για τα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται στον Ολυμπιακό.


Το ρεπορτάζ δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης. Ο προπονητής του Ολυμπιακού κ. Μίτσελ ενημερώθηκε από τους κ.κ Βρέντζο και Λορένθο, για
το διαθέσιμο μπάτζετ της νέας περιόδου. Παράλληλα του έγινε γνωστό ότι
η διοίκηση συμφωνεί με τον αγωνιστικό σχεδιασμό της νέας χρονιάς.

Από όλα αυτά, απουσιάζει ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Προφανώς δικές του είναι
οι αποφάσεις. Αυτός κρατά την πρωτοβουλία των κινήσεων. 'Ετσι συμβαίνει
σε κάθε σύγχρονο ευρωπαϊκό κλαμπ. Μόνο που τα φώτα της δημοσιότητας πέφτουν πάνω στους πρωταγωνιστές. Τους παίκτες και τον προπονητή.

Στην Ελλάδα, τα πράγματα ήταν αλλιώς και πριν την εμφάνιση του Μαρινάκη. Οι πρόεδροι-μεγαλομέτοχοι, έβρισκαν πάντα θέση πρωταγωνιστή στα πρωτοσέλιδα του αθλητικού Τύπου. Από το Νταϊφά και τον «καπετάνιο» ,μέχρι τον Κόκκαλη και τον «Τζίγκερ». Ανεξάρτητα από την πολυπραγμοσύνη των παραγόντων και τα αθλητικά Media είχαν αντίστοιχο προσανατολισμό.

Στις μέρες μας, είναι διαπιστωμένη η δημοσιότητα που απολαμβάνουν πέραν του Β. Μαρινάκη, ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ ΠΑΟΚ Ιβάν Σαββίδης και ο εξωδιοικητικός (!) παράγοντας της ΑΕΚ Δημήτρης Μελισσανίδης.

Ωστόσο, το μοντέλο του προέδρου-παράγοντα που τα κάνει όλα και τα ξέρει όλα, δεν αποδίδει.

Ο Ιβάν Σαββίδης, παρά το ότι στελέχωσε την ΠΑΕ σε όλα τα πόστα με δικούς του ανθρώπους, κατεβαίνει στα αποδυτήρια και μιλάει για τρεις ώρες στους ποδοσφαιριστές. Κανένας, από τον πρόεδρο μέχρι τον (κάθε φορά) προπονητή δεν αισθάνεται σίγουρος για τη δουλειά του.

Τα ίδια πάνω κάτω ισχύουν και για τον Ολυμπιακό. Ακόμα κι ορισμένοι από αυτούς που είχαν αναλάβει συγκεκριμένες δουλειές, στην προσπάθεια τους να φανούν βασιλικότεροι του βασιλέως έδειχναν πάντα τον πρόεδρο. Με τέτοια λογική, ήταν φυσικό επακόλουθο να μην παίζει καλά η ομάδα σε ματς εντός έδρας... και να φταίει κατευθείαν ο πρόεδρος!  Αφού αυτός ασχολείται «24 ώρες το εικοσιτετράωρο» ποιος άλλος να φταίει;


Τώρα λοιπόν, φαίνεται να διαμορφώνονται νέα δεδομένα. Ο Μίτσελ παρουσίασε ένα αγωνιστικό πλάνο (μεταγραφές-αποχωρήσεις) που εγκρίθηκε και ενημερώθηκε για το μπάτζετ που κατά τη γνώμη του μπορεί να εξασφαλίσει την πρόκριση της ομάδας στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ.

Μάλιστα, σε λίγες μέρες έρχεται ο Καρεμπέ, για να αναλάβει έναν σημαντικό λειτουργικό ρόλο στην ΠΑΕ.

Κι ο Μαρινάκης;  Θα γίνει πρόεδρος αλά ευρωπαϊκά; Δύσκολο να το πει κανείς και λόγω της πληθωρικότητας του χαρακτήρα του και λόγω του προεδροκεντικού συστήματος που βασιλεύει χρόνια στον Ολυμπιακό.
Ένα πρώτο βήμα, όμως, φαίνεται πως έγινε και αυτό είναι πολύ σημαντικό.



============================



H διαφορά παραμένει στην ποιότητα των αμυντικών χαφ.

Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος αναλύει τον ρόλο του αμυντικού χαφ στο ποδόσφαιρο.


Η εμφατική παρουσία του Χάβι Μαρτίνεθ στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά και η εξίσου εντυπωσιακή εμφάνιση ενός άλλου αμυντικού χαφ, του Γκιουντογκάν της Ντόρτμουντ, επισημάνθηκε από τον Αντώνη Καρπετόπουλο χθες στη στήλη του και ομολογώ πως δεν γίνεται να διαφωνήσω ούτε σε μία λέξη! Ο ρόλος πια των αμυντικών χαφ χρόνο με τον χρόνο γίνεται εξίσου σημαντικός με των σπουδαίων επιθετικών, γιατί αποτελούν καθοριστικές επιλογές σε μία ενδεκάδα φέρνοντάς τη σε ισορροπία.

Ο Βάσκος αποκτήθηκε από την Μπάγερν αντί 40 εκατομμυρίων ευρώ, ένα ποσό εξωπραγματικό για αμυντικό χαφ. Αν έλεγες πριν από τρεις ή τέσσερις δεκαετίες πως η πιο ακριβή μεταγραφή μιας ομάδας πρωταθλητισμού θα ήταν το «εξάρι», όπως αποκαλούσαν τότε το αμυντικό χαφ, θα γελούσαν μαζί σου! Φτάσαμε όμως μέχρι εδώ γιατί πραγματικά ο ρόλος που παίζει ένας τόσο σπουδαίος χαφ αποτελεί το κλειδί για να περάσει μία ομάδα στο επόμενο επίπεδο. Και η παρουσία του Μαρτίνεθ ανέβασε φέτος κατακόρυφα και την παρουσία του Σβαϊνστάιγκερ, που έκανε την καλύτερη χρονιά της καριέρας του!

Ο Μαρτίνεθ θύμισε τη συμβολή που είχε η παρουσία του Σένα στην Ισπανία στο Euro 2008. Νωρίτερα, στο Μουντιάλ του 2006 η Ιταλία έκανε ένα βήμα παραπάνω όταν ο Μαρσέλο Λίπι χρησιμοποίησε ουσιαστικά τρεις αμυντικούς χαφ, με τη διαφορά βέβαια πως ο ένας λεγόταν Πίρλο, οπότε τα πάντα απλοποιούνται. Μάλιστα από τη στιγμή που όλο και πιο πολλές ομάδες παίζουν με σύστημα 4-2-3-1, γίνεται αναγκαιότητα να είναι πραγματικά σπουδαίοι οι δύο που κάνουν την ασπίδα ανάμεσα στην άμυνα και την επίθεση.

Γυρίζοντας τον χρόνο πίσω, αν θέλαμε να βρούμε πότε ο ρόλος του αμυντικού χαφ έγινε αντιληπτός έως σημαντικός, φτάνουμε αναγκαστικά για μία ακόμη φορά στο σημείο αναφοράς που λεγόταν Αγιαξ και στο Τόταλ Φούτμπολ. Ήταν τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '70 και μέχρι τότε αρκούσε να έχεις ένα «σκυλί» που να καταστρέφει. Ο Ρίνους Μίχελς μαζί με τα υπόλοιπα που επινόησε κατάλαβε πως ο μοντέρνος Ευρωπαίος αμυντικός χαφ πρέπει να είναι σαν τον Γιόχαν Νέεσκενς. Ο ξανθομάλλης Ολλανδός δεν ήταν Νόμπι Στάιλς, Ρίσμαν, Χάντερ, Οριάλι, Τραπατόνι, Θουνθουνέγκι, Στόρεϊ, Μοράις, δηλαδή κάποιος που έτρεχε ασταμάτητα δίνοντας τα πόδια στο χέρι του αντιπάλου.

Αντίθετα, ο Νέεσκενς ήταν ένας ολοκληρωμένος παίκτης που δεν έκοβε μονάχα, αλλά δημιουργούσε, αν είχε χώρο. Δίπλα του ο Στέφαν Κόβατς, που διαδέχτηκε τον Μίχελς στην πιο μοντέρνα ποδοσφαιρική μηχανή που εμφανίστηκε στον πλανήτη, από τη γέννηση του ποδοσφαίρου τον 19ο αιώνα μέχρι τότε, έβαλε τον Αρι Χάαν. Ενα πολυεργαλείο με μυαλό και με πόδια-φωτιά! Οταν ο Αγιαξ ντυνόταν... εθνική Ολλανδίας, ο Χάαν έπαιζε και λίμπερο στη θέση του αναντικατάστατου στον «Αίαντα» Γερμανού Μπλάκενμπουργκ, ο οποίος με τη σειρά του δεν έγινε ποτέ διεθνής, γιατί έπεσε πάνω στον μοναδικό Φραντς Μπεκενμπάουερ!

Τότε το ποδόσφαιρο στην Ευρώπη άρχισε να αλλάζει μορφή. Στη Λατινική Αμερική με τον υπέρμετρο φανατισμό στο παιχνίδι ο ρόλος του αμυντικού χαφ είχε αρχίσει από τη δεκαετία του '60 να αποκτά ξεχωριστή σημασία. Επειδή τα «δρεπάνια» δεν άφηναν χώρο και χρόνο για να κάνει παιχνίδι το «δεκάρι», έπρεπε οι προπονητές να βρουν αντίδοτα. Ο Κλοντοάλντο στη μεγάλη Βραζιλία του '70 είχε την ικανότητα να φτιάχνει και όχι να καταστρέφει, αλλά εκεί ποιον να προλάβαινες από τους υπόλοιπους να περιορίσεις;

Ο ΜΙΛΤΟΝ ΒΙΕΡΑ

Ο Μίλτον Βιέρα στην Ουρουγουάη του '66 στο Μουντιάλ της Αγγλίας το έκανε ήδη. Και όταν τον έφερε ο αείμνηστος Νίκος Γουλανδρής στον Ολυμπιακό το 1972, έδειξε πολύ γρήγορα τι σημασία είχε να μπορείς σε αυτή τη θέση να χρησιμοποιείς το μυαλό σου. 'Ηταν ο κορυφαίος αμυντικός χαφ που έχουμε δει από κοντά στην Ελλάδα και η παρουσία του, έδωσε σε πολλούς Ελληνες παίκτες την ευκαιρία να μάθουν.

Ο ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ ΦΑΝΤΡΟΝΚ


Η πρώτη ελληνική ομάδα που χρησιμοποίησε δύο αμυντικά χαφ, ήταν η
ΑΕΚ του Φράντισεκ Φάντρονκ. Φυσιολογικά, αφού ο Τσεχοολλανδός ήταν προπονητής της εθνικής Ολλανδίας σχεδόν για τρία χρόνια και ήδη στο μυαλό του υπήρχε το σύγχρονο στυλ. Μόλις η «Ενωση» πήρε τον εξαιρετικό Τάκη Νικολούδη, τον έβαλε μαζί με τον πολυτάλαντο Διονύση Τσάμη να κάνουν αυτή τη δουλειά και το 1977. Όταν ο Βιέρα έμεινε ελεύθερος από τον Ολυμπιακό, τον απέκτησε με τη μία. Δεν πρόλαβε να χαρεί το δημιούργημά του, αφού απολύθηκε στο ξεκίνημα εκείνης της σεζόν, αλλά η ΑΕΚ του 1977-78, που έκανε νταμπλ και έπαιξε εκπληκτική μπάλα με τον Ζλάτκο Τσαϊκόφσκι στον πάγκο, χρωστούσε σε εκείνη την έμπνευση του Φάντρονκ πάρα πολλά!

Σιγά-σιγά στη δεκαετία του '80 οι ελληνικές ομάδες κατάλαβαν την ανάγκη των δύο αμυντικών χαφ. Μόνο που κάποιες πήγαν με το ιταλικό μοντέλο, που χρησιμοποιήθηκε στο ισπανικό Μουντιάλ το '82. Τότε ο Εντζο Μπέαρτζοτ χρησιμοποίησε ένα σύστημα από το μπάσκετ. Τη συνδυασμένη άμυνα ζώνης με αρκετά ατομικά μαρκαρίσματα. Του χάρισε τον τίτλο από το πουθενά, επειδή η Ιταλία την κατάλληλη στιγμή και με τα γκολ του Πάολο Ρόσι, που αφυπνίστηκε έπειτα από δύο χρόνια απραξίας, λόγω της τιμωρίας του για συμμετοχή στο σκάνδαλο με τα παράνομα στοιχήματα, νίκησε τη Βραζιλία, την Πολωνία και τη Δυτική Γερμανία.

Πολλοί προπονητές «είδαν» ως κλειδί τα αμυντικά χαφ (Οριάλι και Μαρίνι) που δεν έφτιαχναν πα

ΠΟΑΕΠΟ!!!!!!!


Επιμέλεια: Γιώργος Χριστοφόρου

Τα μαντάτα από το ''Πρωτοβάθμιο Όργανο Αδειοδότησης της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας'', δεν ήταν θετικά για τις μισές ομάδες της Superleague, καθώς δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν την πολυπόθητη "άδεια", με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν κυρώσεις που θα επηρεάσουν το μπάτζετ και τις μεταγραφικές τους κινήσεις.

Συγκεκριμένα Παναθηναϊκός, ΠΑΣ Γιάννινα, Πανιώνιος (δεν έδωσε φάκελο), Άρης (δεν έδωσε φάκελο), ΟΦΗ, Πανθρακικός, ΑΕΚ (τυπικά) και Κέρκυρα (τυπικά) ελπίζουν πλέον στην δευτεροβάθμια επιτροπή.



Επειδή τις τελευταίες ημέρες έχει γίνει μεγάλη συζήτηση γύρω από τις αποφάσεις των αρμόδιων Οργάνων και έχουν προκύψει πολλές ερωτήσεις αναγνωστών μας, θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στις πιο σημαντικές.

Τι είναι η εγγυητική επιστολή;

Η νούμερο ένα ερώτηση που κάνετε, είτε μέσω των social media είτε μέσω comment στη σελίδα του Sport24.gr. Η εγγυητική επιστολή ενεργεί ως εγγύηση τήρησης υποχρεώσεων οικονομικού ή άλλου περιεχομένου.

Πως προκύπτει το ποσό της εγγυητικής;

Σύμφωνα με αυτά που μάθαμε, είναι ένας συνδυασμός του μπάτζετ της κάθε ομάδας ξεχωριστά (ανάλογα με αυτό που παρουσιάζει στο φάκελο δηλαδή) και των υποχρεώσεων που έχει προς τρίτους (ρυθμισμένα χρέη προς παίκτες, δημόσιο, διάφορα πρόσωπα κτλπ. Μέχρι και τις 31/3 ΕΠΡΕΠΕ να έχουν διακανονιστεί/πληρωθεί. Από το πέρας αυτής της ημερομηνίας και ύστερα δεν γίνονται δεκτά).

Τα χρήματα της εγγυητικής μπορούν να δικαιολογηθούν με:

1) Εγγυητική τραπέζης

2) Ολοκληρωμένη αύξηση μετοχικού κεφαλαίου (όπου δεν μπορούν να βγουν τα χρήματα)

3) Πώληση ποδοσφαιριστή η οποία έχει ολοκληρωθεί και έχουν εισπραχθεί χρήματα (ή κάποια έρχονται με δόσεις)

Όλα στο φως (?)

Σε περίπτωση που μία ομάδα δεν πάρει αδειοδότηση, έχει το δικαίωμα να ζητήσει από την ΕΠΟ να αρθεί η ρήτρα εμπιστευτικότητας του φακέλου της και να ανοίξει. Έτσι οι όποιες "σκιές" πιστεύεται πως υπάρχουν θα βγουν
στο φως.

Τέλος να πούμε, πως ειδικά για τις ομάδες που αγωνίζονται στα Κύπελλα Ευρώπης, οι φάκελοι τους τσεκάρονται και από την ΟΥΕΦΑ, οπότε είναι δύσκολο να υπάρξει κάποια παρατυπία.


SPORT24


===============



Αντιρατσιστικός νόμος για τον Έλληνα ποδοσφαιριστή που παίζει Ελλάδα θα υπάρξει;

Ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος πάει -κατά πάσα πιθανότητα- στην Ντόρτμουντ, ο Κυριάκος Παπαδόπουλος θα κάνει -κατά πάσα πιθανότητα- μεταγραφή το καλοκαίρι σε μία από τις τοπ αγγλικές ομάδες, ο Σαμαράς στη Σέλτικ είναι ο αγαπημένος των οπαδών, οι φίλοι της Φούλαμ τραγούδησαν για τον Γιώργο Καραγκούνη, που μάλλον φεύγει από την ομάδα τους, ο Φάνης Γκέκας έσωσε σχεδόν μόνος του την ομάδα του από υποβιβασμό και τον ορέγονται διάφοροι «μεγάλοι» της Τουρκίας και διάφοροι άλλοι Ελληνες που παίζουν έξω, τα πάνε καλά ή πολύ καλά.

Εδώ, κάποιοι φίλοι του ΠΑΟΚ την έπεσαν στον Κλάους, μετά την εντός έδρας ήττα από τον ΠΑΣ, – για τον «Σάλπι», καλύτερα ας μη θυμηθούμε τι έχει τραβήξει τα τελευταία χρόνια. Τον Κατσουράνη, τον Βύντρα, τον Λάζαρο και τον Σπυρόπουλο, τους βγάλανε στον Παναθηναϊκό από κλικαδόρους και κακές επιρροές, μέχρι προκλητικά αδιάφορους, τους έκραξε ο κόσμος και τους ξαπόστειλε η διοίκηση.

Κάποιοι φίλοι του Ολυμπιακού, προειδοποίησαν τους παίκτες της ομάδας (κυρίως τους Ελληνες, διότι αυτοί καταλαβαίνουν επακριβώς...), ότι αν δεν κέρδιζαν τον Αστέρα στον τελικό, δεν θα πέρναγαν καλό καλοκαίρι. Παρ' όλο που κέρδισαν, επειδή η νίκη ήρθε με τον τρόπο που ήρθε, οι προειδοποιήσεις συνεχίστηκαν και μετά.

Και τέλος, κάποιοι «φίλοι της ΑΕΚ» μπούκαραν στο ΟΑΚΑ, κυνήγησαν παίκτες της δικής τους και της αντίπαλης ομάδας και σφράγισαν τον υποβιβασμό της ομάδας που αγαπούν.


Τεράστια η διαφορά, όπως βλέπετε, ανάμεσα στους Ελληνες του εξωτερικού
κι αυτούς του εσωτερικού. Ακόμα κι αυτοί που παίζουν σε χαμηλής δυναμικότητας πρωταθλήματα, ακόμα κι αυτοί που αγωνίστηκαν στη Β' Εθνική, όπως ο Μόρας, μια χαρά τα πέρασαν, ευχαριστήθηκαν το ποδόσφαιρο, γνώρισαν μια διάστασή του που δεν είχαν γνωρίσει ποτέ στην Ελλάδα, είδαν κόσμο που πήγαινε στο γήπεδο για να περάσει καλά κι όχι αποκλειστικά για να δει την ομάδα του να κερδίσει με κάθε τρόπο και κάθε μέσο.

Εδώ, οι Ελληνες παίκτες κρύβονται μετά από ήττες και βρίσκουν καταφύγιο σε σπίτια φίλων, κυκλοφορούν σε συγκεκριμένες συνοικίες, διότι σε άλλες πέφτει φάπα, θεωρούνται ταλέντα ακόμα και στα 25 τους, πάνε δεξιά κι αριστερά δανεικοί για να παίζουν κάτι απίθανοι ξένοι και κοινοτικοί, που ξέρουν τη μισή μπάλα, αλλά έχουν τον «διπλό» μάνατζερ.

Καπως έτσι στον Παναθηναϊκό, έπρεπε να λείπουν ταυτόχρονα όλοι οι «Πικέδες» που ήρθαν το καλοκαίρι, για να ανακαλύψουμε τον Τριανταφυλλόπουλο και ο Χουχούμης με τον Λαγό, έμεναν στον πάγκο για
να παίζουν ο ανεκδιήγητοι Κάιπερ και Καζιγιάμα.

Στον Ολυμπιακό, δεν χώραγαν ο Τάτος, ο Σουμπίνιο αλλά ούτε ο Φετφατζίδης, αλλά μια χαρά χώραγε ο Γκρέκο ή και ο Μασάντο, που δεν δικαιολόγησε ούτε στο ελάχιστο τις προσδοκίες αυτών που τον έφεραν.

Και αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα, που δείχνουν κάτι πολύ σημαντικό και ταυτόχρονα ανησυχητικό: κοπτόμαστε να βγάλουμε ταλέντα από τις Ακαδημίες ή να κάνουμε «παιδομάζωμα» Ελληνόπουλων απ' όλη την Ελλάδα, όχι όμως για να στελεχώσουν την πρώτη ομάδα, αλλά για να τους ξαποστείλουμε δεξιά κι αριστερά να «ψηθούν». Μόνο που οι περισσότεροι παραψήνονται και καίγονται.


spotday.gr


=========================


Κλοπ vs Χάινκες


Μπορούσια Ντόρτμουντ και Μπάγερν Μονάχου, διασταυρώνουν τα ξίφη τους στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, με τους δύο προπονητές να δίνουν τη δική τους μάχη από τον πάγκο, όπως συμβαίνει σε κάθε αγώνα στο ποδόσφαιρο.

Γιουπ Χάινκες και Γιούργκεν Κλοπ στον τελικό του Γουέμπλεϊ, θα προσπαθήσουν να οδηγήσουν τις ομάδες τους στην κορυφή της Ευρώπης.
O έμπειρος Χάινκες, θα νικήσει στα… σημεία τον πεισματάρη Κλοπ;

Η εμπειρία μετράει...

Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ, Αθλέτικ Μπιλμπάο, Τενερίφη, Ρεάλ Μαδρίτης, Άιντραχτ Φρανκφούρτης, Μπενφίκα, Σάλκε, Μπάγερ Λεβερκούζεν και Μπάγερν Μονάχου, είναι οι ομάδες που έχει κοουτσάρει στην καριέρα του ο Χάινκες

Με τους Βαυαρούς, κατέκτησε το πρωτάθλημα της Μπουντεσλίγκα το 1989 και το 1990, μέχρι να τον απολύσει ο Ούλι Χένες (τότε γενικός διευθυντής της Μπάγερν) και το 2013. Παράλληλα, έχει φτάσει στην κατάκτηση Κυπέλλου-Σούπερ Καπ 1987, 1990 και 2012. Ακόμα, με τη «βασίλισσα» κατέκτησε το Σούπερ Καπ το 1999, και παράλληλα βρέθηκε στην κορυφή της Ευρώπης το 1998, όταν οι Μαδριλένοι κατέκτησαν το Τσάμπιονς Λιγκ.

Ευελπιστεί να συμβεί το ίδιο το Σάββατο, αυτή τη φορά με την ομάδα του Μονάχου , από την οποία θα αποχωρίσει για να τον διαδεχθεί στον πάγκο ο Πεπ Γκουαρντιόλα. Ακόμα, έχει κατακτήσει δύο Ιντερτότο με τη Σάλκε, το 2003 και το 2004.

Ο... νικητής Κλοπ

Ως προπονητής, πρώτα είχε αναλάβει τα ηνία της Μάιντς, στην οποία είχε αγωνιστεί και ως ποδοσφαιριστής, πριν καθίσει στον πάγκο της Ντόρτμουντ .

Με τη Μάιντς κέρδισε την άνοδο στα «μεγάλα σαλόνια» και λίγο αργότερα, συμμετείχε και στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Το 2007 όμως, ο υποβιβασμός της ομάδας οδήγησαν στην παραίτηση του Κλοπ το 2008. Η συνέχεια, τον βρήκε στο τιμόνι της Μπορούσια, και είναι λίγο-πολύ γνωστή.

Με τους Βεστφαλούς, πήρε τον τίτλο στην Μπουντεσλίγκα τόσο το 2011 όσο και το 2012. Μαζί του, για πρώτη φορά στην ιστορία της, η Μπορούσια κατέκτησε πρωτάθλημα και Κύπελλο την ίδια χρονιά, κάνοντας το νταμπλ. Μάλιστα, η Ντόρτμουντ σημείωσε και ρεκόρ, τα οποία όμως «έσπασε», με
τη φετινή εκπληκτική της χρονιά, η Μπάγερν Μονάχου.

Πρόκειται για το ρεκόρ τερμάτων, με τους Βεστφαλούς τα φτάνουν τα 81 γκολ, αλλά και το αήττητο σερί αγώνων (28 αγώνες), αλλά και τις περισσότερες νίκες (28).

ΓΟΗΤΡΟ

Ο τελικός του Γουέμπλει, οπότε, δεν έχει να κάνει μόνο με την κατάκτηση
του Τσάμπιονς Λιγκ, που θα είναι μια προσθήκη στην τροπαιοθήκη των δύο προπονητών, αλλά και το γόητρο!


Φωτεινή Πούντου


=======================


Περί λύτρωσης ο λόγος...

O Γιώργος Χελάκης γράφει στο SportDay.gr
για την κατάκτηση του Κυπέλλου από τον Ολυμπιακό.


O χορτασμένος από τίτλους οπαδός του Ολυμπιακού δεν ενθουσιάστηκε για την κατάκτηση του τροπαίου. Δυο είναι οι λόγοι: Η ομάδα του είχε πάλι κακή απόδοση. Ο διαιτητής και οι βοηθοί του καταδίκασαν τον Αστέρα Τρίπολης γιατί αγνόησαν καθαρό πέναλτι και αποβολή. Υπαρχούν κι αυτοί βέβαια που κάθε τίτλο του Ολυμπιακού τον αντιλαμβάνονται ως καρφί στο μάτι του Παναθηναϊκού.

Προφανώς κουβαλούν ακόμα πάνω τους το σύνδρομο των πέτρινων χρόνων. Εχει περάσει όμως πολύς καιρός από τότε. Στο μεταξύ, ο Ολυμπιακός έγινε απόλυτος κυρίαρχος. Τα σαρώνει όλα στην Ελλάδα και στέκεται αξιοπρεπώς στην Ευρώπη. 'Εχουν έρθει έτσι τα πράγματα στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια, που οι «ερυθρόλευκοι» έχουν μείνει χωρίς ουσιαστικό αντίπαλο.

Η πολυμετοχικότητα βούλιαξε τον Παναθηναϊκό και οι εξαφανισμένοι μέτοχοι άφησαν την ΑΕΚ να πέσει στην ανυποληψία. Οταν ο Σωκράτης Κόκκαλης άρχισε να «παραδίδει το πνεύμα του» εμφανίστηκε ο Βαγγέλης Μαρινάκης.
Με τα λεφτά του ξεχρέωσε τον Ολυμπιακό και τον ανέστησε αγωνιστικά.

Η ίδια προσδοκία υπάρχει τώρα για τον ΠΑΟΚ του Ιβάν Σαββίδη και αύριο - μεθαύριο για την ΑΕΚ του Δημήτρη Μελισσανίδη. Θα είναι μεγάλο ευτύχημα για το επαγγελματικό ποδόσφαιρο να ξαναγίνουν ανταγωνιστικές αυτές οι δυο μεγάλες ομάδες. Ακόμη καλύτερα θα γίνουν τα πράγματα, αν βρει επενδυτή
με επιφάνεια για να του παραδόσει τον Παναθηναϊκό, ο Γιάννης Αλαφούζος.


Το ποδόσφαιρο είναι επαγγελματικό, οι ομάδες είναι επιχειρήσεις, οι επιχειρήσεις έχουν ανάγκη από επενδυτές. Κανονικούς επενδυτές που δεν θα τους χαρίζει τα χρέη το κράτος και η ΟΥΕΦΑ θα τους υποχρεώνει να ισοσκελίζουν τα έξοδα με τα έσοδα τους αλλιώς να βάζουν πραγματικά λεφτά από την τσέπη τους για αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ώστε να καλύπτουν τις ζημιές.

Οσοι μιλούν για την παντοδυναμία του Μαρινάκη στους ποδοσφαιρικούς θεσμούς, το παρασκήνιο και τα ΜΜΕ χωρίς να υπολογίζουν και όλα τα παραπάνω αντικρύζουν μόνο τη μισή αλήθεια και οδηγούνται σε λάθος συμπεράσματα.


Οι κ.κ Μελισσανίδης και Σαββίδης, που ετοιμάζονται να επενδύσουν στο ποδόσφαιρο, δεν φαίνεται να τρομάζουν από την... παντοκρατορία Μαρινάκη. Είναι σίγουρο πως αύριο μεθαύριο,. θα προσπαθήσουν να προσκολληθούν μαζί τους όσοι σήμερα μιλάνε για ληστείες, εγκλήματα κλπ.

'Οπως προσκολλήθηκαν ή προσπάθησαν να προσκολληθούν στον Μαρινάκη όσοι διαλαλούσαν τα εγκλήματα και τις ληστείες του Νικόλα Πατέρα. Επειδή αυτό το έργο παίζεται χρόνια και απευθύνεται μονίμως στα ταπεινότερα των ενστίκτων του φανατισμένου οπαδού πάντα προς άγραν πελατείας, σημασία έχει να αποτυπώνεται η πραγματικότητα.


Τριτσώνης και Γιάχος στέρησαν από τον Αστέρα Τρίπολης τη δυνατότητα να προηγηθεί στο 68' με 2-1 και να παίξει για τα υπόλοιπα λεπτά με παίκτη παραπάνω. Ο Αστέρας φάνηκε πιο οργανωμένη ομάδα με μεγαλύτερη ποιότητα. Ο Ολυμπιακός ήταν κακός όπως στα περισσότερα παιχνίδια από το Γενάρη και μετά.

Ο Μίτσελ ανεξάρτητα από τις τυχόν προσπάθειες που κάνει παρέλαβε έναν μέτριο, αλλά αποτελεσματικό Ολυμπιακό από τον Ζαρντίμ και τον έκανε χειρότερο και αναποτελεσματικό. Τα «γκάζια» και οι απειλές του Μαρινάκη στους παίκτες δεν έπιασαν τόπο.

Το παιχνίδι έχει τελειώσει, το κύπελλο έχει κατακτηθεί, τα video έχουν αποδώσει την πραγματικότητα. Η έξαψη του ματς έχει περάσει. Μια δημόσια αναγνώριση του νικητή για την αδικία που υπέστη ο ηττημένος θα ήταν λύτρωση για τους οπαδούς του Ολυμπιακού και θα εξουδετέρωνε τις γραφικότητες των αυτόκλητων υπερασπιστών του Αστέρα.


Γιώργος Χελάκης
SportDay.gr



==========================



''Σε λάθος δρόμο''


Οταν ήρθε ο Ιβάν Σαββίδης, στις πρώτες δηλώσεις που έκανε σαν πρόεδρος
του ΠΑΟΚ, είπε χαρακτηριστικά τα εξής:

«Ακόμα και την Μπαρτσελόνα να είχα, στην Ελλάδα δεν θα κέρδιζα το πρωτάθλημα, αν δεν καταφέρω ν' αλλάξουν τα πράγματα».

Διαβάζοντας αυτή την πρόταση, καταλαβαίνεις όλα τα δεινά που περνά σήμερα ο ΠΑΟΚ. Ο Σαββίδης δεν υποσχέθηκε να φτιάξει την Μπαρτσελόνα, ίσα ίσα. Εβγαλε μια διάγνωση, σύμφωνα με την οποία, ακόμα και αν είχε την Μπαρτσελόνα δεν θα κατάφερνε τίποτα. Πράγμα που σημαίνει ότι η προσοχή του δεν αφορά τα αμιγώς αγωνιστικά, αλλά το παραποδόσφαιρο. Αντιμετωπίζοντας το ελληνικό ποδόσφαιρο υπό αυτό το πρίσμα ο Σαββίδης πήρε άριστα. Αλλά ο ΠΑΟΚ του δεν βλέπεται.

Μέχρι τώρα στη Θεσσαλονίκη, μετράνε ως επιτυχίες του Σαββίδη καμιά δεκαπενταριά σφυρίγματα που πήρε η ομάδα από διαιτητές (ειδικά μέσα στην Τούμπα). Μετράνε επίσης, τη μετατροπή της τιμωρίας του Σαλπιγγίδη από έξι σε μια αγωνιστική. Μετράνε ότι ο Σπάθας δεν τόλμησε να «φάει» τον ΠΑΟΚ στο ματς με τον Αστέρα Τρίπολης, χάρη στην ανακοίνωση που έβγαλε η ΠΑΕ πριν από το δεύτερο ημιτελικό.

Μετράνε και την απόλυση του Γιώργου Δώνη - μερικοί πιο φανατικοί χαίρονται και γιατί ο ΠΑΟΚ αρνείται να του καταβάλει τη νόμιμη αποζημίωση. Ολα αυτά όμως, δεν έχουν να κάνουν σε τίποτα με τα αγωνιστικά του ποδοσφαίρου.
Ο Σαββίδης, με το καλημέρα έχει δείξει, πως αντιλαμβάνεται το ποδόσφαιρο με όρους της δεκαετίας του '80: φασαρία για τη διαιτησία, τσαμπουκάδες, απόλυτη άγνοια ή ασχετοσύνη για τα αγωνιστικά. Τα θερμά μου συγχαρητήρια.

Πρόβλημα

'Οταν απέλυσε τον Δώνη, είχα επισημάνει ότι ο προπονητής ήταν το τελευταίο από τα προβλήματα του ΠΑΟΚ. Ο Δώνης, τηρουμένων των αναλογιών, δεν τα πήγε κι άσχημα. 'Εβγαλε δεύτερη μία ομάδα που έχει χειρότερο υλικό από τον Αστέρα Τρίπολης και ίσως και από τον Ατρόμητο. Εχασε μια πρόκριση στον τελικό στην Τρίπολη, αλλά από ένα αντίπαλο με παίκτες με προσωπικότητα.

Ετρεξε ένα καλό σερί στο τέλος παρά τις δυσκολίες που του δημιούργησε η απόφαση της αποπομπής του Γκαρσία, απόφαση που πήρε φυσικά με τις ευλογίες του μεγαλομετόχου, που, όπως μαθαίνω, τον ρωτούσε γιατί χρησιμοποιεί έναν ποδοσφαιριστή που «περπατάει στο γήπεδο».

Ο ΠΑΟΚ, ενισχυμένος τον Δεκέμβριο με τον Ιτάντζ, τους 32χρονους Κατσουράνη και Βούκιτς και τρεις δανεικούς, που πιθανότατα έχουν το μυαλό τους στο πού θα βρίσκονται του χρόνου (Καμαρά, Ολίσε και Σίλντενφελντ), μπήκε στα πλέι oφ με 4 βαθμούς διαφορά από τον ΠΑΣ και τον Ατρόμητο και
2 από τον Αστέρα: με βάση το υλικό του, πρόκειται για κατόρθωμα. Κανονικά στον Δώνη έπρεπε να πουν μπράβο: αλλά όταν καταλαβαίνεις ελάχιστα από ποδόσφαιρο, πώς να το πεις;

Ημιτελής

Ο ΠΑΟΚ ο εφετινός, ήταν μια ημιτελής ομάδα. Ο καλός Σίλντενφελντ είναι ένας αργός λίμπερο με αδυναμίες στο ατομικό μαρκάρισμα: είναι καλός για να «σκουπίζει» όταν η ομάδα περιμένει. Τα στόπερ (ο Κουμάλο κι ο Κατσικάς δηλαδή) είναι μονοδιάστατοι παίκτες, που μπορούν λίγα.

Η ομάδα δεν έχει κλασικό οργανωτή παιχνιδιού, – ίσως μόνο ο Λάζαρ μπορεί να κάνει αυτή τη δουλειά. Το χειρότερο αγωνιστικά, είναι ότι ο ΠΑΟΚ δεν έχει κυνηγό ικανό να κάνει υποδοχή της μπάλας και να τη μοιράσει: ο Αθανασιάδης θέλει την μπάλα μόνο μπροστά, με πλάτη κάνει λίγα.

Παλεύοντας με όλα αυτά, ο Δώνης έπαιζε ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, ζητώντας πολλές μικρές πάσες, ώστε ν' ανεβεί η ομάδα όλη μαζί και κίνηση και σέντρες από το πλάι ώστε ο Αθανασιάδης και ο Σαλπιγγίδης να βρουν καμιά μπάλα κατά μέτωπο και να γίνουν απειλητικοί.

Οι πολλοί ακραίοι (Ρομπέρ, Λόρενς, Γεωργιάδης, Καμαρά, Ολίσε, Ρομπέρ, Λίνο, Αποστολόπουλος, Σταφυλίδης, Κωνσταντινίδης, Ετο), εγγυώνται ότι θα υπάρχουν κάθε φορά κάποιοι φορμαρισμένοι ικανοί να «ταΐσουν» το επιθετικό δίδυμο: κάπως έτσι, με κίνηση στο πλάι και σέντρες, βγήκε η χρονιά. Οταν ο Δώνης έφυγε, αυτό το λίγο που υπήρχε χάθηκε.

Διάσταση

Ο Σαββίδης αμφιβάλω αν καταλαβαίνει από ποδόσφαιρο: αναφέρομαι στην αγωνιστική του διάσταση. Είναι χρήσιμος γιατί βάζει τα ωραία του λεφτά, είναι σόουμαν και θεαματικός με το ασκέρι των συνεργατών που τον ακολουθεί, αλλά από μπάλα πιστεύω καταλαβαίνει ελάχιστα. Αν καταλάβαινε, θα κρατούσε τον Δώνη τουλάχιστον μέχρι το τέλος της σεζόν και θα μιλούσε σοβαρά μαζί του για το πώς θα φτιάξει του χρόνου μια δυνατή ομάδα. Οχι με δανεικούς και πιτσιρίκους, αλλά με φτασμένους, έτοιμους παίκτες με προσωπικότητα από αυτούς που ο ΠΑΟΚ έχει ανάγκη: τώρα τέτοιους έχει ελάχιστους.

Σώνεται

Η παρτίδα στα πλέι oφ σώνεται. Η κληρονομιά των 4 βαθμών που άφησε ο Δώνης είναι μεγάλη: κάπου αυτοί οι βαθμοί θα μετρήσουν. 'Ομως ο σκοπός είναι ο μεγαλομέτοχος να μάθει το μάθημα. Το οποίο είναι, ό,τι πρέπει πρώτα από όλα, να αποκτήσει ο ΠΑΟΚ μια ομάδα με ταυτότητα, προσωπικότητα και οργανωμένο παιχνίδι. Και μετά, μπορούν να ασχοληθούν όλοι με τα άλλα: το ανάποδο προκαλεί μόνο ειρωνικά χαμόγελα….


Ομηρεία


Δεν ξέρω αν ο Ανδρέας Βγενόπουλος έχει σκοπό να βάλει πάλι χρήματα στον Παναθηναϊκό, – ωστόσο θα μου έκανε τρομακτική εντύπωση, αν το έκανε. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω και τον λόγο που πρέπει να το κάνει. Από τους μετόχους του ΠΑΟ λεφτά δεν βάζει κανένας. Μερικοί δίνουν συμβουλές, άλλοι δηλώνουν την αμέριστη συμπαράστασή τους στον Γιάννη Αλαφούζο και άλλοι απλά δεν ασχολούνται: μιλάω για τον Πατέρα, τον Πολέμη, τον ίδιο τον Τζίγκερ που ακόμα έχει ένα μικρό μερίδιο, τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, αν και ο τελευταίος δικαιολογείται, αφού «ματώνει» για το μπάσκετ, το μοναδικό από τα τμήματα του συλλόγου που έχει απομείνει να διεκδικεί έναν τίτλο.

Από τη στιγμή που κανένας από αυτούς δεν βάζει ούτε ευρώ, γιατί να βάλει ο Βγενόπουλος, που σε τελική ανάλυση έχει και άλλες σκοτούρες αυτό τον καιρό;

Κι έπειτα υπάρχει και κάτι άλλο: η ιστορία της ΓΗΠΕΛ. Καιρό τώρα ο Αλαφούζος αδειάζει τον Βγενόπουλο όταν μιλά για τη ΓΗΠΕΛ, αφήνοντας να εννοηθεί ότι δεν υπάρχει θέμα. Ο Αλαφούζος λέει ότι κανείς δεν του 'χει ζητήσει τίποτα, αλλά δεν λέει ότι αν κανείς δεν του 'χει ζητήσει το παραμικρό, είναι γιατί δεν είναι μεγαλομέτοχος! Αν αύριο εμφανιζόταν κάποιος και αποκτούσε την ΠΑΕ (και τη ΓΗΠΕΛ, αφού ο ΠΑΟ είναι ακόμα δεσμευμένος στο πλάνο ανάπλασης του Βοτανικού), τότε τόσο ο Βωβός όσο και ο Μπόμπολας θα αξίωναν χρήματα, – πράγμα που θα μπορούσε να κάνει ακόμα και ο Δήμος. Το να λες ότι «ο Βωβός χρεοκόπησε, άρα δεν θα ζητήσει τίποτα» είναι ευχή. Από πουθενά δεν προκύπτει ότι το ζήτημα είναι λήξαν.

Αυτός είναι και ο λόγος που κανείς δεν εμφανίζεται να βάλει στον ΠΑΟ χρήματα. Και ούτε και πρόκειται. Γιατί η ΠΑΕ είναι υπό ομηρεία…


Από την έκβαση

Σας έγραφα το Σάββατο, ότι ο πρόεδρος της ΕΠΟ, Γιώργος Σαρρής, πρότεινε στον Φερνάντο Σάντος να μείνει στο τιμόνι της Εθνικής για μία διετία ακόμα, ανεξάρτητα από το αν η ομάδα μας προκριθεί ή όχι στα τελικά του μουντιάλ της Βραζιλίας. Η πρόταση είναι πολύ καλή, αλλά ο Σάντος δεν απάντησε.

Υποσχέθηκε ότι θα το κάνει αυτή την εβδομάδα γυρίζοντας από την Πορτογαλία. Ομως εξ όσων μαθαίνω, δύσκολα θα απαντήσει τώρα: είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα ζητήσει λίγο χρόνο ακόμα. Πιθανότατα θα απαντήσει μετά το ματς με τη Λιθουανία στις 7 Ιουνίου: και η απάντηση θα εξαρτηθεί
από την έκβαση του παιχνιδιού, μου λένε.


Αντώνης Καρπετόπουλος
Sportday.gr






===========================



"Τα κλάματα του Γιάχου..."

Επιμέλεια: Κώστας Καίσαρης

Λίγο πριν αρχίσει ο τελικός, ο Βαγγέλης Μαρινάκης έκανε την εξής δήλωση: "Επαναλαμβάνω ότι το ποδόσφαιρό μας έχει χορτάσει από εχθρούς και Εφιάλτες. Αυτό που του λείπει είναι άνθρωποι που θα το αγαπήσουν, θα επενδύσουν σε αυτό με πράξεις και θα το πάνε ψηλότερα".

Όταν τελείωσε το ματς, ο Δημήτρης Μπάκος του Αστέρα Τρίπολης, είπε στην κάμερα: "Σήμερα δεν κέρδισε ο Ολυμπιακός. Κέρδισε η αλητεία. Μιλάμε για τον αλήτη Γιάχο. Ο Γιάχος ο αλήτης κέρδισε. Αυτός και η αλητοπαρέα του. Είναι βρώμικο το ποδόσφαιρο...".

Απορία: Ο Μπάκος και ο Καϋμενάκης, που τα χώσανε φόρα παρτίδα σε Γιάχο και λοιπούς, δεν το αγαπάνε το ποδόσφαιρο; Δεν θέλουνε το καλό του; Δεν επενδύουν σε αυτό; Δεν βάζουν τα ωραία τους λεφτά; Είναι εχθροί του ποδοσφαίρου; Είναι Εφιάλτες;

Το αφεντικό του Ολυμπιακού, στη διαχρονική πλέον αντιπαράθεσή του με τον Γιάννη Αλαφούζο, έχει θεμελιώσει και υποστηρίζει την εξής τετράγωνη λογική: Όποιος βάζει λεφτά στο ποδόσφαιρο (όπως ο ίδιος) έχει πάντα δίκιο. Όποιος δεν βάζει (σαν τον Αλαφούζο) έχει πάντα άδικο. Εξ ου, ότι το ''ποδόσφαιρο έχει ανάγκη από επενδυτές και όχι από εχθρούς και Εφιάλτες".

Ιδού όμως, που φωνάζουν για αλητείες και βρωμιές παράγοντες όπως
οι Μπακοκαϋμενάδηκες. Που αποδεδειγμένα βάζουν λεφτά στην μπάλα.
Δεν υπήρχε καν στον ποδοσφαιρικό χάρτη ο Αστέρας Τρίπολης.
Στο τοπικό Αρκαδίας έπαιζε, άντε και μέχρι τη Δ' Εθνική. Και μέσα σε εννέα χρόνια κατάφερε, όχι μόνο να σταθεροποιηθεί στην Σούπερλίγκ, αλλά να γίνει η τρίτη δύναμη μετά από Ολυμπιακό-ΠΑΟΚ.

Και ήταν τυχερό το ποδόσφαιρο, που το Σάββατο βράδυ στο ΟΑΚΑ ήταν ο κόσμος του Αστέρα. Οπαδοί χωρίς αρρωστημένο φανατισμό. Αν ήταν οποιασδήποτε άλλης ομάδας στη φάση του Μανιάτη, που την έκαναν γαργάρα Γιάχος-Τριτσώνης, θα είχαν μπουκάρει μέσα.

Ξεφύγαμε όμως. Στο ελληνικό ποδόσφαιρο τα έχουμε δει όλα. Σφαγές επί σφαγών από τη διαιτησία, με το αίμα να τρέχει ποτάμι. Σπάνια όμως σε τελικό κυπέλλου. Στον τελικό υπάρχει ένας σεβασμός. Αν προσπαθείς να θυμηθείς διαιτητή να προσπαθεί να χαλάσει τελικό, θα πρέπει να γυρίσεις πολλά χρόνια πίσω. Μάλλον στην περίπτωση Μπάκα, το 1995, με το πέναλτι εις βάρος της ΑΕΚ και τον Μελισσανίδη να έχει γίνει Τούρκος.

Ακόμα και η Παράγκα στον τελικό σήκωνε λευκή σημαία. Κύρηττε ανακωχή. Τι θα γινόταν δηλαδή αν ο Γιάχος έδινε αποβολή και πέναλτι στη φάση του Μανιάτη; Θα χανότανε ο κόσμος; Το πολύ πολύ να έχανε το κύπελλο ο Ολυμπιακός. Σιγά τα αβγά.

Και όμως. Και ο Γιάχος και ο Τριτσώνης τρόμαξαν μπροστά σε αυτό το ενδεχόμενο. Επειδή πάντα στην Ελλάδα η διαιτησία είναι με τον ισχυρό. Μπορεί οι διαιτητές να δείχνουν μαγκιά και νταηλίκι, όταν βγάζουν κόκκινες κάρτες ή όταν δείχνουν τρέχοντας την άσπρη βούλα, αλλά είναι τα πλέον φοβισμένα ανθρωπάκια.

Τρέμουν μην τυχόν και χάσουν την σφυρίχτρα τους. Και επειδή την σφυρίχτρα δεν μπορεί να τους την πάρει κανένας Αστέρας Τρίπολης, στην κρίσιμη στιγμή θα πάνε με τον ισχυρό. Με αυτόν που έχει δύναμη. Εξ ου και τα κλάματα του Γιάχου, μετά το ματς, όταν έκλαιγε με λυγμούς και έλεγε "κατέστρεψα την καριέρα μου". Την καριέρα του ήταν που σκέφτηκε μπροστά στο ενδεχόμενο ότι θα τον φάνε, όχι γιατί στέρησε από τον Αστέρα Τρίπολης το Κύπελλο. Κάπως έτσι το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό.

Και για να τελειώνουμε:

Όποιος αγαπάει το ποδόσφαιρο δεν αρκείται μόνο στους πανηγυρισμούς για την κατάκτηση του κυπέλλου και του νταμπλ. Βγαίνει και λέει φόρα παρτίδα, ότι η φάση του Μανιάτη ήταν αποβολή και πέναλτι. Για να δείξει την ανωτερότητά του, που δεν έδειξε μέσα στο γήπεδο.


SPORT24


=========================


Δώνη, όσα δεν φτάνει η αλεπού...


Την ώρα που η πατρίδα κερδίζει έναν πολιτικό άντρα του μεγέθους του Γιώργου Κατσανέβα, το ελληνικό ποδόσφαιρο χάνει (για τα επόμενα 2-3 χρόνια τουλάχιστον) τον Γιώργο Δώνη.

Τελειώσανε τα ψέμματα: Ο ουρανός αγάλλεται, χαίρεται η φύσης όλη.
Το χαμόγελο επέστρεψε στα πρόσωπα των Ελλήνων. Τέρμα στα ψευτοδιλήμματα. Τέλος στον δικομματισμό. Τέλος στις δεξιές και στις αριστερές ακρότητες. Μετά τον Ανδρέα Λοβέρδο, ένας ακόμα επιφανής Έλληνας, θέτει τον εαυτό του στη διάθεση της πατρίδας ως αρχηγός κόμματος: Ο Θεόδωρος Κατσανέβας. Γνωστός και ως ''γαμπρός''.

Ένα κόμμα με τον ιδιαίτερα ευρηματικό τίτλο:

"Δραχμή, Ελληνική Δημοκρατική Κίνηση Πέντε Αστέρων".

Λες και κάποιο κόμμα, θα μπορούσε να ήταν ανθελληνικό ή αντιδημοκρατικό. Αυτό που εντυπωσιάζει ωστόσο, είναι τα πέντε αστέρια. Ούτε τέσσερα, ούτε έξι. Κόμμα πέντε αστέρων, τύφλα να 'χει το κονιάκ Μεταξά.

Τέρμα λοιπόν η αποχή, τέρμα τα λευκά και τα άκυρα, τέρμα οι ψήφοι διαμαρτυρίας στο κόμμα του Δημοσθένη. Τέρμα η οικογενειοκρατία, οι Καραμανλήδες και οι Παπανδρέου. Ναι στο γαμπρό του Παπανδρέου, τον Θόδωρο Κατσανέβα. Νέος, μάχιμος στην πρώτη γραμή του αγώνα. Το σθένος και το πείσμα του, σκιαγράφονται στα πάντα φρεσκοβαμμένα του μαλλιά. Με ελαφρύ γκρίζο, στις φαβορίτες, κομοδινί στους κροτάφους και με απόχρωση του βαθύ κάστανου, δεξιά και αριστερά, όπισθεν και άνωθεν,

Αν όμως ο στίβος της πολιτικής κέρδισε έναν μεγάλο Έλληνα, το ελληνικό ποδόσφαιρο χάνει έναν μεγάλο προπονητή. Όχι για πάντα αλλά τουλάχιστον για 2-3 χρόνια. Πριν προχωρήσουμε όμως θα ήθελα να αναφέρω κάτι που είχε πει σε ανύποπτο χρόνο, πριν δεκαετίε,ς δηλαδή, ο Ότο Ρεχάγκελ:

"Σωστά εμείς οι προπονητές παίρνουμε τόσα πολλά λεφτά. Για να έχουμε τη δυνατότητα όταν γεράσουμε να νοσηλευθούμε σε ένα καλό φρενοκομείο".

Ο Ρεχάγκελ δηλαδή ήθελε να τονίσει, ότι η δουλειά του προπονητή είναι τόσο δύσκολη και βασανιστική, που μπορεί να σε στείλει μέχρι και το τρελάδικο. Και γι' αυτό πρέπει να καλοπληρώνεται. Σε ότι φορά λοιπόν το πρώτο σκέλος, πράγματι ουδείς μπορεί να διαφωνήσει: Θέλει πολύ γερό στομάχι για να κάνεις αυτή τη δουλειά. Που γι' αυτό το λόγο είναι άλλωστε είναι και τόσο καλοπληρωμένη.

Αν ήταν εύκολη, θα μπορούσε να την κάνει ο καθείς. Και με λίγα λεφτά βέβαια. Αν ήταν εύκολη, δεν θα είχε κάνει ο ΓουΧού διετές κλειστό συμβόλαιο στο Γιώργο Δώνη και στο επιτελείο του, κόστους για τον ΠΑΟΚ, συνυπολογιζόμενης και της εφορίας, δύο εκατομμυρίων ευρώ.

Τα του διαζυγίου, που δεν ήταν κοινή συνεναίση είναι γνωστά, με αποτέλεσμα ο Έλληνας τεχνικός, μιλώντας στο περιβάλλον του, να εκφράσει τον αποτροπιασμό του. Ότι ούτε να το σκέφτεται να δουλέψει
σε ελληνική ομάδα για τα επόμενα 2-3 χρόνια: "Να φύγω να γλιτώσω. Καλύτερα στην Αφρική παρά στην Ελλάδα".

Δεν ξέρω αν ο κορυφαίος Έλληνας τεχνικός, όπως αποκαλείται από το σύνολο σχεδόν των δημοσιογράφων, έχει πρόταση από την Ζάμαλεκ της Αιγύπτου ή της Αλ Σαχλί των Εμιράτων. Αυτό που ξέρω είναι, ότι μετά την ειλημμένη απόφαση του Γιώργου Δώνη, η ΕΠΟ οφείλει να κηρύξει 3ήμερο ποδοσφαιρικό πένθος. Οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού και του Αστέρα Τρίπολης να αγωνισθούν στον τελικό κυπέλλου με μαύρα περιβραχιόνια.
Για να θρηνήσουν την τεράστια (έστω και αν πρόκειται για προσωρινή) απώλεια. Το ελληνικό ποδόσφαιρο από εδώ και πέρα θα είναι φτωχό.
Τίποτα δεν θα είναι πλέον το ίδιο, στο πρωτάθλημα της Σουπερλίγκ.


Για να μιλήσουμε τώρα σοβαρά, σε κανέναν δεν είναι ευχάριστο να βρίζουν οι αληταράδες της εξέδρας τη μάνα του. Και να του τη στήνουν οι κάφροι, ύστερα από κάθε ματς στην Τούμπα, επειδή είχαν την απαίτηση να παίζει ο Γκαρσία περπατώντας, μέχρι τα σαράντα του. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο όμως. Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρο τον πλανήτη. Μέχρι και τον Μουρίνιο τον πήραν στο κυνήγι στη Ρεάλ και το φώναζαν ''πούτα μάδρε''.

Όποιος το αντέχει γίνεται προπονητής.

Και βάζει σε βάθος χρόνου στον λογαριασμό του κάποια εκατομμύρια. Όποιος δεν το αντέχει, με το που σταματάει την μπάλα, αράζει και τρώει τα έτοιμα. 'Η ανοίγει μια καφετέρια για να έχει να ασχολείται. Του έχει κακοπέσει, δηλαδή, του Δώνη το ελληνικό ποδόσφαιρο στα δέκα χρόνια που κάνει τον προπονητή; Πηλαδάκης και Σπανός, σε Λάρισα και Ατρόμητο, τον είχανε στα πούπουλα. Και καλοπληρωμένο με το παραπάνω.

Αν έφαγε δύο μπούφλες σε ΑΕΚ και ΠΑΟΚ και θέλει να μάθει τι έφταιξε, ας κοιταχθεί στον καθρέφτη. Και αν ο Δώνης έχει ζοχάδες για αυτά που τράβηξε στην Τούμπα, ο Σαββίδης, που τον πλήρωνε με τα ωραία του λεφτά για να φάει την σφαλιάρα από τον Αστέρα Τρίπολης, που θα πρέπει να πει τον πόνο του και τον καημό του;

Όπως λέει όμως και μια παροιμία της Μαγαδασκάρης, που προτιμάει να μεταναστεύσει ο Δώνης παρά να δουλέψει στην Ελλάδα, ''όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια''.

Σε ποια ομάδα θα έβρισκε δουλειά ο Δώνης; Ποια έχει τα λεφτά του Σπανού ή του Σαββίδη για να τον πληρώσει; Και αν με το υλικό που είχε στον ΠΑΟΚ, η ομάδα δεν βλεπόταν, που θα έβρισκε καλύτερους παίκτες για να δείξει το έργο του; Στον Κομπότη ή τον Αρβανιτίδη που ψάχνουν για προπονητή;



Κώστας Καίσαρης
SPORT24

Σχόλια


Lakis Paok:
Να αγιάσει το στόμα σου, ρε Κώστα. Μόνο εσύ έχεις τα άντερα να ξεμπροστιάσεις χλεχλέδες τύπου Κατσανέβα και Δώνη. Ούτε ο ΠΑΟΚ
θα χαθεί, ούτε η πολιτική σκηνή θα παραμείνει χωρίς ανανέωση. Ο Ιβάν
να είναι καλά και θα φροντίσει και για τα δύο. Θυμήσου με....


@radical30:
Διαβάζοντας το άρθρο του έγκριτου δημοσιογράφου Κώστα Καίσαρη,
και στη συνέχεια το σχόλιο του Παοκτζή Λαλάκη, μια σκέψη μου
σφηνώθηκε στο μυαλό: Ο Μίτσελ, του Θρύλου, λένε ότι έκανε εγχείρηση αφαίρεσης χολής. Ενώ ο Καίσαρης έχει βρει το κόλπο. Αντί να τρέχει για
τον ίδιο λόγο, βγάζει όλη τη χολή του σε κείμενα σαν και το παραπάνω και όλα καλά... Κάνω λάθος;



========================



"Δεν ήταν πρόβλημα ο Δώνης"


Ας πούμε δύο - τρία πράγματα για την περιπέτεια του Γιώργου Δώνη.


Ο ΠΑΟΚ, μετά από διαβουλεύσεις που κράτησαν πάνω από δύο μέρες (!), αποφάσισε τελικά να καταγγείλει τη σύμβαση με τον Δώνη, για να γλιτώσει την αποζημίωση: προφανώς, ο Ιβάν Σαββίδης στις αποζημιώσεις δεν είναι large. Ωστόσο, το ζήτημα του ΠΑΟΚ δεν είναι αν θα αποζημιωθεί ο Δώνης, αλλά τι πήγε στραβά. Οχι στην Τρίπολη, αλλά στη χρονιά.

Εδώ και καιρό, μου στέλνουν επιστολές δυσφορίας για τον Δώνη διάφοροι οπαδοί του ΠΑΟΚ - και δεν μιλάω για ανθρώπους που χρεώνουν στον προπονητή την απομάκρυνση του Γκαρσία. Από την ανάγνωση των επιστολών, αλλά και από τα όσα ακούω να ισχυρίζονται κατά καιρούς ακροατές και φίλοι δημοσιογράφοι στα ραδιόφωνα της Θεσσαλονίκης, προκύπτει το συμπέρασμα ότι ο Δώνης (καιρό τώρα) δεν κάνει «για τον ΠΑΟΚ του Σαββίδη». Για πολλούς οπαδούς του ΠΑΟΚ, αυτός ο ΠΑΟΚ, είναι κάτι περισσότερο από τη Ρεάλ και πρέπει να παίζει λίγο καλύτερα από την Μπαρτσελόνα ή έστω από την Μπάγερν που είναι και της μόδας.

Ημιτελής

Στον ΠΑΟΚ, είχαν πολύ καιρό να δουν μεγαλομέτοχο με διάθεση να ξοδέψει. Τα λόγια του Σαββίδη, προφανώς, είναι για τον οπαδό η μελωδία της ευτυχίας: το «θέλω έναν ΠΑΟΚ που να κερδίσει το Τσάμπιονς Λιγκ» π.χ. ή το «ξέρω ότι και την Μπαρτσελόνα να είχα δεν θα κέρδιζα το πρωτάθλημα» ακούγονται ωραία - ο οπαδός χαίρεται που εμφανίστηκε στη Θεσσαλονίκη κάποιος δυναμικός παράγοντας.

Αλλά προσοχή σε μια λεπτομέρεια: ούτε η ομάδα παίζει στο Τσάμπιονς Λιγκ κάθε χρόνο, ούτε ο Σαββίδης έφτιαξε την Μπαρτσελόνα. Καλά είναι τα σχέδια και οι υποσχέσεις, αλλά υπάρχει και μια πραγματικότητα. Μέχρι τώρα, ούτε τίποτα τρομερές μεταγραφές έκανε ο ΠΑΟΚ, ούτε ο Σαββίδης έχει καθορίσει με κάποιο τρόπο την παραγοντική μας σκηνή.

Μπορεί ο άνθρωπος του χρόνου να κάνει τρομερά πράγματα: φέτος ο ΠΑΟΚ αγωνιστικά είναι μια ημιτελής ομάδα, που κάνει μικρά και δύσκολα βηματάκια μπροστά, έχοντας μεγάλες τρύπες στο ρόστερ της. Ένας ΠΑΟΚ για πρωτάθλημα π.χ. θέλει ακραία μπακ, αμυντικό χαφ, έναν τουλάχιστον δημιουργό και κάποιον κυνηγό με γκολ στα πόδια, σε περίπτωση που δεν τραβάει ο Αθανασιάδης ή ο Σαλπιγγίδης.

Λάθη

Έκανε λάθη ο Δώνης; Εκανε. Δεν κάνει π.χ. καθόλου αυτοκριτική - πράγμα που κάποιους τους τρελαίνει. Για αποτυχημένες επιλογές, όπως ο Κουμάλο και ο Βιβιάν, δεν έδωσε την παραμικρή εξήγηση. Για τις δεκάδες κάρτες έφταιγαν πάντα οι διαιτητές, που, μεταξύ μας, φέτος μόνο κακό δεν έχουν κάνει στον ΠΑΟΚ: ίσα ίσα. Κάθε φορά που ο ΠΑΟΚ δεν κέρδιζε, ο Δώνης αναζητούσε δικαιολογίες, όπως εκείνο το ιστορικό ότι «ο Ατρόμητος έπαιξε κατενάτσιο» - λες και είναι υποχρεωμένος κάποιος να παίξει, όπως θέλει ο αντίπαλός του.

Δεν είναι στα υπέρ του Δώνη και το θέμα του Γκαρσία: ακόμα κι αν έχει όλο
το δίκιο μαζί του, παραμένει ότι κατάφερε να τσακωθεί με τον ένα και μοναδικό ποδοσφαιριστή, που γούσταρε η εξέδρα, αδυνατώντας να τον διαχειριστεί! Όμως για μένα οι ευθύνες του σταματάνε εδώ: ο ΠΑΟΚ με τους συγκεκριμένους παίκτες καλύτερα δεν θα μπορούσε να πάει. Αγωνιστικά έκανε ελάχιστα μεγάλα ματς, αλλά και ελάχιστα άσχημα.

Αμφιβάλλω

Ο κόσμος του ΠΑΟΚ έχει στο μυαλό του έναν ΠΑΟΚ, που θα 'ρθει και που θα είναι τόσο μεγάλος, ώστε θα μπορεί να τον κουμαντάρει μόνο ένας προπονητής καλύτερος του Δώνη: μακάρι αυτό να συμβεί. 'Ομως, για την ώρα, ο ΠΑΟΚ παίζει με τον Αποστολόπουλο και τον Κάτσε, έχει αριστερό μπακ τον 35χρονο Λίνο, στα χαφ του υπάρχουν ρολίστες σαν τον Λάζαρ και τον Λόρενς, και ο Καμαρά με τον Ολίσε (που είναι και δανεικοί) δε νομίζω ότι ήρθαν από την Μπαρτσελόνα. Ο ΠΑΟΚ χρειάζεται και μεταγραφές και πολλή δουλειά και κυρίως πολλή υπομονή: στον Σάντος π.χ., που κάποιοι περιμένουν ως Μεσσία, δόθηκαν τρία χρόνια από τον Ζαγοράκη. Το αν θα του έδινε τρία ο Σαββίδης, πολύ αμφιβάλλω.

Λόγια

Το πρόβλημα του ΠΑΟΚ δεν ήταν φέτος ο Δώνης: ο Δώνης, ίσως υπερτιμάει τις ικανότητές του, ίσως δυσκολεύεται να γίνει συμπαθής, ίσως έχοντας μεγαλώσει στα θερμοκήπια της ΑΕΛ και του Ατρομήτου, αγχώνεται όταν βρεθεί σε μεγάλη ομάδα -αλλά με όλα αυτά παρουσίασε μια ομάδα που βελτιώθηκε μέσα στη σεζόν- νομίζω θα του άξιζε τουλάχιστον να ολοκληρώσει τη χρονιά.

Από εκεί κι έπειτα, περιμένω να δω τον ΠΑΟΚ του Σαββίδη, δηλαδή μία ομάδα αντάξια των διακηρύξεων, των φιλοδοξιών και των μεγάλων δηλώσεων. Για την ώρα υπάρχουν λόγια και καλές προθέσεις. Και μία ομάδα που, με ή χωρίς τον Δώνη, για να κερδίσει τα πλέι oφ πρέπει να ιδρώσει και πολύ μάλιστα.

---------------


Δεν χάνεται

Δε νομίζω ότι η Ρεάλ Μαδρίτης θα καταφέρει να ανατρέψει το εις βάρος της 1-4 κόντρα στην Ντόρτμουντ. Είναι αλήθεια ότι η άμυνα των Γερμανών δεν είναι η πιο έμπειρη στη διοργάνωση. Είναι επίσης σωστή η επισήμανση, ότι οι γερμανικές ομάδες, όπως εύκολα βάζουν γκολ, εξίσου εύκολα δέχονται και γκολ.

Ομως εκτός από αυτά, υπάρχουν κι άλλα δύο σημαντικά δεδομένα: το πρώτο ότι η επίθεση της Ντόρτμουντ πετάει φωτιές και το δεύτερο, ότι ποτέ μέχρι τώρα ομάδα του Μουρίνιο δεν κατάφερε στον δεύτερο αγώνα να ανατρέψει ήττα με δυο γκολ διαφορά. Άλλο να έχεις μια καλή αντίδραση και να ανατρέψεις στη διάρκεια ενός αγώνα το εις βάρος σου 0-1 κι άλλο να πρέπει να βρεις το 3-0 που θα σου δώσει την πρόκριση.

Ωστόσο αυτά τα δεδομένα είναι που δίνουν στον αποψινό ημιτελικό τεράστιο ενδιαφέρον. Εμένα π.χ. με τρώει η περιέργεια για το πώς η Ρεάλ θα επιχειρήσει τη μεγάλη ανατροπή. Σε ένα ποδόσφαιρο που έχουμε δει τα πάντα (και μάλιστα περισσότερες από μία φορές...) το αποψινό ματς είναι σπάνιο:

Ποτέ δεν θυμάμαι ομάδα του Μουρίνιο, να έχει μπροστά της αυτό το είδος της δοκιμασίας. Ανατροπές, οι ομάδες του «Μου» έχουν κάνει και όχι λίγες. Πολλές φορές ο Πορτογάλος έπαιξε σωστά τα mind games του, φόρτωσε με άγχος τον αντίπαλο που τον είχε κερδίσει στο πρώτο ματς, γύρισε το πράγμα, υποχρεώνοντας τους άλλους να παίξουν για να του κλείσουν το στόμα.

Όμως αυτή τη φορά τέτοια κόλπα δεν μπορεί να γίνουν: η αθλητική φρεσκάδα της Ντόρτμουντ, είναι για τον ίδιο η απόλυτη σπαζοκεφαλιά. Τι κόλπα να κάνεις, όταν οι άλλοι τρέχουν πολύ περισσότερο; Η δοκιμασία της Ρεάλ μοιάζει αδιανόητα δύσκολη και για αυτό και το ματς δεν χάνεται...


----------------------


Θέλω αβάντα


Δεν ξέρω τίνος ιδέα ήταν στον ΠΑΟΚ,να στοχοποιηθεί ο Σπάθας πριν από
το ματς. Ξέρω όμως τι μου είπε ένας παλιός μεγάλος γνώστης της διαιτησίας, πρν το ματς: "Αν θέλεις να βγάλεις ανακοίνωση, κ. Σαββίδη, γράψε φόρα παρτίδα "Σπάθα, θέλω αβάντα κι αν αποκλειστώ φταις εσύ". Αυτά τα μεσοβέζικα "σου 'χουμε εμπιστοσύνη, αλλά σε ξέρουμε κ.λπ." δεν τα καταλαβαίνω. Είναι σαν να του λες "Ηλία μου, βρες τρόπο να αποκλειστώ χωρίς να με αδικήσεις". Ο Ηλίας που είναι "γρήγορος", θα τον βρει. Και μετά θα γελάνε όλοι με σένα».