Σύνδεση
Πρόσφατα Θέματα
Παρόντες χρήστες
120 χρήστες είναι συνδεδεμένοι αυτήν την στιγμή:: 0 μέλη, 0 μη ορατοί και 120 επισκέπτες :: 1 μηχανή αναζήτησηςΚανένας
Περισσότεροι χρήστες υπό σύνδεση 400, στις Τρι 22 Οκτ 2024, 21:40
Ελλάδα: Εγκληματικοτητα - Τρομοκρατία
Radical30 World :: Περιεχόμενα :: κλικ > Το Blog/Forum Radical World - Περιεχόμενα :: ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ - ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ - ΠΑIΔΕΙΑ :: Κοινωνικά Θέματα
Σελίδα 1 από 1
Δολοφονία δημοσιογράφου
"Τα πίτουρα και οι κότες"
Τρίτη 20/7/2010
Χίλιες και μία εξηγήσεις
του Ανδρέα Πετρουλάκη από το protagon.gr - 21/7/10
Oι θεωρίες για την ταυτότητα της 17 Νοέμβρη την περίοδο που μεσουρανούσε ήσαν περισσότερες από τα χρόνια που δρούσε. Πλήθος πολιτικών,δημοσιογράφων και διανοουμένων είχαν χαρακτηριστεί επιτελικά της στελέχη ή αρχηγοί της, με ή χωρίς την συμμετοχή, στα “δεμένα” σενάρια, ελληνικών και ξένων μυστικών υπηρεσιών. Η φαντασία της κοινωνίας είχε τροφοδοτηθεί σε τέτοιο βαθμό που οι περισσότεροι σχεδόν απογοητεύτηκαν όταν βρέθηκαν οι ένοχοι και αποδείχτηκε ότι ήσαν αυτό που είναι το πιό λογικό να ήσαν. Μία εγκληματική εκδοχή μιάς οποιασδήποτε ομάδας Ελλήνων της εποχής τους.΄Ανθρωποι άγνωστοι, με ποικίλη μόρφωση και ηλικία, ακατασχέτως πολιτικολογούντες, κάποιοι θρησκόληπτοι, κάποιοι με πολεοδομικές παραβάσεις, κάποιοι ευεργετηθέντες με ευρωπαικές επιδοτήσεις ,κάποιοι τσακωμένοι με τους υπόλοιπους, κάποιοι με ψυχολογικά προβλήματα, κάποιοι που έβαφαν τα μαλλιά τους και φορούσαν ευμεγέθεις χρυσές καδένες, μιά κανονική δηλαδή ελληνική παρέα. ΄Αν εξαιρέσεις τις δολοφονίες, όλα τα άλλα χαρακτηριστικά τους θα μπορούσε να τα συναντήσει κανείς σε συναδέλφους του στη δουλειά του ή στον κοινωνικό του κύκλο. Καμμιά σχέση δηλαδή με διάφορες εκδοχές του Τσέ που είχε πλάσει η λαική φαντασία, κυρίως τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης.
Φαίνεται ότι η εμπειρία της 17 Νοέμβρη λίγο ωφέλησε τον δημόσιο (και ιδιωτικό ) λόγο στη χώρα μας, που είναι η χαρά της συνωμοσιολογίας. Παρά το γεγονός ότι πολύ γρήγορα ταυτοποιήθηκε το όπλο και έγινε σχεδόν σίγουρο ότι η φύση του προχθεσινού εγκλήματος ήταν τρομοκρατική, οι θεωρίες συνωμοσίας δεν κάμφθηκαν καθόλου. Φίμωση της ελεύθερης ερευνητικής δημοσιογραφίας του άτυχου θύματος για να μην προλάβει να προβεί σε αποκαλύψεις, CIA, ΔΝΤ και ελληνικά πολιτικά κόμματα που έσβησαν μιά ελεύθερη φωνή που αντιστεκόταν στο μνημόνιο, αποπροσανατολισμός του λαού από τα πραγματικα προβλήματα που τον απασχολούν (αυτό ταιριάζει παντού και πάντα), είναι μερικές μόνο απο τις θεωρίες που διακινούνται στο φάσμα από την ανωνυμία των μπλόγκς μέχρι τα τηλεοπτικά παράθυρα ( με συμμετοχή πολιτικών και δημοσιογράφων).
Εγώ λέω να ανακαλέσω το μάθημα της 17 Νοέμβρη και να πιστέψω αυτό που είναι περισσότερο προφανές, τουλάχιστον μεχρι στιγμής. Μία ομάδα στυγερών δολοφόνων που από την πρακτική και ρητορική της φαίνεται να μισεί όλην την κοινωνία και με πολιτική παιδεία που κάνει τις τρομοκρατικές οργανώσεις του παρελθόντος να φαντάζουν σαν διανοούμενοι ακτιβιστές, με πλήρη αγνόηση ( και μάλλον άγνοια) πολιτικών συμβολισμών, επιλέγει ως στόχο έναν δημοσιογράφο όχι ιδιαίτερα γνωστό άρα και όχι φυλασσόμενο (ίσως και με δική του επιλογή) και με τον οποίο είχαν αναπτύξει και μια διαδικτυακή βεντέτα. Επιδιώκοντας στο χαμηλού συμβολισμού αυτό πρόσωπο να δώσει διαστάσεις εμβληματικής εκπροσώπησης της δημοσιογραφίας, με τον ίδιο τρόπο που ένα χρόνο νωρίτερα είχε δολοφονήσει έναν χαμηλόβαθμο και εκτεθειμένο αστυνομικό, στο όνομα του πολέμου της εναντίον της κρατικής καταστολής. Μπορεί να μην αρέσει σε πολλούς, αλλά μου φαίνεται πιθανότερο η πραγματικότητα και αυτήν τη φορά να σταματάει εκεί.
Τρίτη 20/7/2010
Χίλιες και μία εξηγήσεις
του Ανδρέα Πετρουλάκη από το protagon.gr - 21/7/10
Oι θεωρίες για την ταυτότητα της 17 Νοέμβρη την περίοδο που μεσουρανούσε ήσαν περισσότερες από τα χρόνια που δρούσε. Πλήθος πολιτικών,δημοσιογράφων και διανοουμένων είχαν χαρακτηριστεί επιτελικά της στελέχη ή αρχηγοί της, με ή χωρίς την συμμετοχή, στα “δεμένα” σενάρια, ελληνικών και ξένων μυστικών υπηρεσιών. Η φαντασία της κοινωνίας είχε τροφοδοτηθεί σε τέτοιο βαθμό που οι περισσότεροι σχεδόν απογοητεύτηκαν όταν βρέθηκαν οι ένοχοι και αποδείχτηκε ότι ήσαν αυτό που είναι το πιό λογικό να ήσαν. Μία εγκληματική εκδοχή μιάς οποιασδήποτε ομάδας Ελλήνων της εποχής τους.΄Ανθρωποι άγνωστοι, με ποικίλη μόρφωση και ηλικία, ακατασχέτως πολιτικολογούντες, κάποιοι θρησκόληπτοι, κάποιοι με πολεοδομικές παραβάσεις, κάποιοι ευεργετηθέντες με ευρωπαικές επιδοτήσεις ,κάποιοι τσακωμένοι με τους υπόλοιπους, κάποιοι με ψυχολογικά προβλήματα, κάποιοι που έβαφαν τα μαλλιά τους και φορούσαν ευμεγέθεις χρυσές καδένες, μιά κανονική δηλαδή ελληνική παρέα. ΄Αν εξαιρέσεις τις δολοφονίες, όλα τα άλλα χαρακτηριστικά τους θα μπορούσε να τα συναντήσει κανείς σε συναδέλφους του στη δουλειά του ή στον κοινωνικό του κύκλο. Καμμιά σχέση δηλαδή με διάφορες εκδοχές του Τσέ που είχε πλάσει η λαική φαντασία, κυρίως τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης.
Φαίνεται ότι η εμπειρία της 17 Νοέμβρη λίγο ωφέλησε τον δημόσιο (και ιδιωτικό ) λόγο στη χώρα μας, που είναι η χαρά της συνωμοσιολογίας. Παρά το γεγονός ότι πολύ γρήγορα ταυτοποιήθηκε το όπλο και έγινε σχεδόν σίγουρο ότι η φύση του προχθεσινού εγκλήματος ήταν τρομοκρατική, οι θεωρίες συνωμοσίας δεν κάμφθηκαν καθόλου. Φίμωση της ελεύθερης ερευνητικής δημοσιογραφίας του άτυχου θύματος για να μην προλάβει να προβεί σε αποκαλύψεις, CIA, ΔΝΤ και ελληνικά πολιτικά κόμματα που έσβησαν μιά ελεύθερη φωνή που αντιστεκόταν στο μνημόνιο, αποπροσανατολισμός του λαού από τα πραγματικα προβλήματα που τον απασχολούν (αυτό ταιριάζει παντού και πάντα), είναι μερικές μόνο απο τις θεωρίες που διακινούνται στο φάσμα από την ανωνυμία των μπλόγκς μέχρι τα τηλεοπτικά παράθυρα ( με συμμετοχή πολιτικών και δημοσιογράφων).
Εγώ λέω να ανακαλέσω το μάθημα της 17 Νοέμβρη και να πιστέψω αυτό που είναι περισσότερο προφανές, τουλάχιστον μεχρι στιγμής. Μία ομάδα στυγερών δολοφόνων που από την πρακτική και ρητορική της φαίνεται να μισεί όλην την κοινωνία και με πολιτική παιδεία που κάνει τις τρομοκρατικές οργανώσεις του παρελθόντος να φαντάζουν σαν διανοούμενοι ακτιβιστές, με πλήρη αγνόηση ( και μάλλον άγνοια) πολιτικών συμβολισμών, επιλέγει ως στόχο έναν δημοσιογράφο όχι ιδιαίτερα γνωστό άρα και όχι φυλασσόμενο (ίσως και με δική του επιλογή) και με τον οποίο είχαν αναπτύξει και μια διαδικτυακή βεντέτα. Επιδιώκοντας στο χαμηλού συμβολισμού αυτό πρόσωπο να δώσει διαστάσεις εμβληματικής εκπροσώπησης της δημοσιογραφίας, με τον ίδιο τρόπο που ένα χρόνο νωρίτερα είχε δολοφονήσει έναν χαμηλόβαθμο και εκτεθειμένο αστυνομικό, στο όνομα του πολέμου της εναντίον της κρατικής καταστολής. Μπορεί να μην αρέσει σε πολλούς, αλλά μου φαίνεται πιθανότερο η πραγματικότητα και αυτήν τη φορά να σταματάει εκεί.
Έχει επεξεργασθεί από τον/την radical30 στις Τρι 27 Ιουλ 2010, 09:56, 1 φορά
Η τρομοκρατία στην Ελλάδα
Από τις εκπομπές του ΣΚΑΪ
> "Επαναστατικός αγώνας" 1
> "Επαναστατικός αγώνας¨2
> "Επαναστατικός αγώνας" 3
> "Επαναστατικός αγώνας" 1
> "Επαναστατικός αγώνας¨2
> "Επαναστατικός αγώνας" 3
Ελλάδα: Εγκληματικοτητα - Τρομοκρατία
Η ανθρώπινη ζωή δεν είναι «παράπλευρη απώλεια», δεν είναι «στολή», δεν είναι «αριθμός»
Καθόλου δεν με ενδιαφέρει αν θα υπάρξει ή όχι πειστική «ανάληψη ευθύνης» για τις «παράπλευρες απώλειες» στα Πατήσια όπου ένας 15χρονος Αφγανός ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ, η μικρότερη αδερφή του βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο να τυφλωθεί, η μητέρα τους τραυματίστηκε και συνολικά μία οικογένεια διαλύθηκε, αναζητώντας μετά το ξερίζωμα από τη χώρα της τη δική της Ιθάκη στην «ασφαλή» και «φιλόξενη» Δύση!
Από παρόμοιες τραγωδίες, κανείς ποτέ δεν επιστρέφει «ο ίδιος» την επόμενη μέρα και τα βήματα στην καθημερινότητα πλέον είναι τόσο βαριά όσο η «αγκαλιά» του θανάτου στο παιδί σου και το αδέρφι σου!
Δεν με ενδιαφέρει ποιο από τα πολλά πτώματα που σαπίζουν στον χώρο της βιαιολαγνείας και του μηδενισμού θα υπογράψει κάτω από το φονικό, ούτε θα κρατήσω «στάση αναμονής» (δεν το έκανα ποτέ αυτό το λάθος, δεν θα το κάνω πολύ περισσότερο τώρα) που απλώνει παντού σιωπή και συνενοχή, για να τοποθετηθώ με όλη μου την απέχθεια και το μίσος για τα ανεύθυνα σκουπίδια του δυναμίτη από τον κάδο-φέρετρο της όποιας φασίζουσας «πρωτοπορίας»!
Γιατί είναι γνωστό πως η επιλεκτική στάση στην κτηνώδη απόλυτη βία και στο μακελειό της ανθρώπινης ζωής, μόνο αναρχική και αντιεξουσιαστική στάση δεν είναι.
Δεν με ενδιαφέρει ποιος άψυχος, δειλός και ανεγκέφαλος επιμένει μέρες να κρύβεται πίσω από αυτό το έγκλημα, δεν θα με καθορίσει το «χρώμα», η σημαία, οι «απόψεις», τα «κίνητρα», οι «προθέσεις» ή οι δικαιολογίες της «επιχειρησιακής» του βλακείας, αφού κάθε μορφής μιλιταριστικές πρακτικές είναι αντικοινωνικές, φασιστικές και εχθρικές για τον αναρχισμό, για το κίνημα οργάνωσης ενός άλλου Κόσμου που δεν θα έχει διαμελισμένους ανθρώπους από την πείνα, τη φτώχεια, την προσφυγιά, τους πολέμους, τον ρατσισμό, την εκμετάλλευση και την αλληλοεξόντωση!
Δεν περιμένω την «απολογία» ή την «αιτιολογία» της όποιας ένοπλης «κουλτούρας», δεν με αφορούν ως «προϋπόθεση» και «συνθήκη» για να προχωρήσω στην καταδίκη αυτής της κτηνωδίας.
Δεν ενδιαφέρει την οργή μου αν τα θύματα ήταν ή όχι μετανάστες, μπορεί να ήταν ο εργαζόμενος στα σκουπίδια, η καθαρίστρια στις σκάλες, ένας άστεγος, ένας χρήστης ναρκωτικών, ένας από εμάς, ένας από όλους τους άλλους...
Η αλληλεγγύη και έμπρακτη συμπαράσταση στην οικογένεια Νατζάφι από το Αφγανιστάν είναι η ίδια μας η ιδέα, ο στόχος, η ηθική, τα θεμέλια για την παγκόσμια κοινότητα όπου το «εγώ» και η αποξένωση θα έχει ανατραπεί από το «εμείς» και τη συλλογικότητα!
Είναι ταυτόχρονα η άρνηση και η αντίστασή μας σε κάθε εξουσία που «παίζει» στις βόμβες, στα όπλα και στις σφαίρες της την ανθρώπινη ύπαρξη, είναι η άρνηση σε κάθε σκουπίδι εξουσιαστή, «σωτήρα», «εκπρόσωπο», «διαμεσολαβητή» που έχει σαν μόνη «γλώσσα» τη βαρβαρότητα, την εκδίκηση και τον τρόμο.
ΌΧΙ και ξανά ΌΧΙ στον αυτοσκοπό και στην εξουσία της Βίας
2.4.2010
Παπαδόπουλος Παναγιώτης(Κάιν) - μεμονωμένο άτομο από το αναρχικό κίνημα
Πηγή: zougla.gr
Καθόλου δεν με ενδιαφέρει αν θα υπάρξει ή όχι πειστική «ανάληψη ευθύνης» για τις «παράπλευρες απώλειες» στα Πατήσια όπου ένας 15χρονος Αφγανός ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ, η μικρότερη αδερφή του βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο να τυφλωθεί, η μητέρα τους τραυματίστηκε και συνολικά μία οικογένεια διαλύθηκε, αναζητώντας μετά το ξερίζωμα από τη χώρα της τη δική της Ιθάκη στην «ασφαλή» και «φιλόξενη» Δύση!
Από παρόμοιες τραγωδίες, κανείς ποτέ δεν επιστρέφει «ο ίδιος» την επόμενη μέρα και τα βήματα στην καθημερινότητα πλέον είναι τόσο βαριά όσο η «αγκαλιά» του θανάτου στο παιδί σου και το αδέρφι σου!
Δεν με ενδιαφέρει ποιο από τα πολλά πτώματα που σαπίζουν στον χώρο της βιαιολαγνείας και του μηδενισμού θα υπογράψει κάτω από το φονικό, ούτε θα κρατήσω «στάση αναμονής» (δεν το έκανα ποτέ αυτό το λάθος, δεν θα το κάνω πολύ περισσότερο τώρα) που απλώνει παντού σιωπή και συνενοχή, για να τοποθετηθώ με όλη μου την απέχθεια και το μίσος για τα ανεύθυνα σκουπίδια του δυναμίτη από τον κάδο-φέρετρο της όποιας φασίζουσας «πρωτοπορίας»!
Γιατί είναι γνωστό πως η επιλεκτική στάση στην κτηνώδη απόλυτη βία και στο μακελειό της ανθρώπινης ζωής, μόνο αναρχική και αντιεξουσιαστική στάση δεν είναι.
Δεν με ενδιαφέρει ποιος άψυχος, δειλός και ανεγκέφαλος επιμένει μέρες να κρύβεται πίσω από αυτό το έγκλημα, δεν θα με καθορίσει το «χρώμα», η σημαία, οι «απόψεις», τα «κίνητρα», οι «προθέσεις» ή οι δικαιολογίες της «επιχειρησιακής» του βλακείας, αφού κάθε μορφής μιλιταριστικές πρακτικές είναι αντικοινωνικές, φασιστικές και εχθρικές για τον αναρχισμό, για το κίνημα οργάνωσης ενός άλλου Κόσμου που δεν θα έχει διαμελισμένους ανθρώπους από την πείνα, τη φτώχεια, την προσφυγιά, τους πολέμους, τον ρατσισμό, την εκμετάλλευση και την αλληλοεξόντωση!
Δεν περιμένω την «απολογία» ή την «αιτιολογία» της όποιας ένοπλης «κουλτούρας», δεν με αφορούν ως «προϋπόθεση» και «συνθήκη» για να προχωρήσω στην καταδίκη αυτής της κτηνωδίας.
Δεν ενδιαφέρει την οργή μου αν τα θύματα ήταν ή όχι μετανάστες, μπορεί να ήταν ο εργαζόμενος στα σκουπίδια, η καθαρίστρια στις σκάλες, ένας άστεγος, ένας χρήστης ναρκωτικών, ένας από εμάς, ένας από όλους τους άλλους...
Η αλληλεγγύη και έμπρακτη συμπαράσταση στην οικογένεια Νατζάφι από το Αφγανιστάν είναι η ίδια μας η ιδέα, ο στόχος, η ηθική, τα θεμέλια για την παγκόσμια κοινότητα όπου το «εγώ» και η αποξένωση θα έχει ανατραπεί από το «εμείς» και τη συλλογικότητα!
Είναι ταυτόχρονα η άρνηση και η αντίστασή μας σε κάθε εξουσία που «παίζει» στις βόμβες, στα όπλα και στις σφαίρες της την ανθρώπινη ύπαρξη, είναι η άρνηση σε κάθε σκουπίδι εξουσιαστή, «σωτήρα», «εκπρόσωπο», «διαμεσολαβητή» που έχει σαν μόνη «γλώσσα» τη βαρβαρότητα, την εκδίκηση και τον τρόμο.
ΌΧΙ και ξανά ΌΧΙ στον αυτοσκοπό και στην εξουσία της Βίας
2.4.2010
Παπαδόπουλος Παναγιώτης(Κάιν) - μεμονωμένο άτομο από το αναρχικό κίνημα
Πηγή: zougla.gr
Παρόμοια θέματα
» Για μια νέα Ελλάδα
» Σκοτώνουν την Ελλάδα
» Ε.Ε. - ΕΛΛΑΔΑ & ΤΟΥΡΚΙΑ
» H ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΨΗΛΑ
» Η Ελλάδα σήμερα...
» Σκοτώνουν την Ελλάδα
» Ε.Ε. - ΕΛΛΑΔΑ & ΤΟΥΡΚΙΑ
» H ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΨΗΛΑ
» Η Ελλάδα σήμερα...
Radical30 World :: Περιεχόμενα :: κλικ > Το Blog/Forum Radical World - Περιεχόμενα :: ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ - ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ - ΠΑIΔΕΙΑ :: Κοινωνικά Θέματα
Σελίδα 1 από 1
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Κυρ 06 Μαρ 2016, 12:59 από radical30
» Forsaken-2015 ******
Δευ 22 Φεβ 2016, 10:13 από radical30
» The First Grader *******
Δευ 08 Φεβ 2016, 13:05 από radical30
» Περί των "Κοινών Αγαθών"
Παρ 05 Φεβ 2016, 02:20 από radical30
» Ο δικός μου "χιονάνθρωπος"
Τετ 03 Φεβ 2016, 06:11 από radical30
» Δημήτρης Βαρδαβάς
Τετ 03 Φεβ 2016, 04:52 από radical30
» Η "Νονά"
Σαβ 23 Ιαν 2016, 06:11 από radical30