ΣΚΕΨΕΙΣ και ΓΡΑΠΤΑ

Θα έλεγε κανείς ότι καθόταν στο θρανίο του σχολίου της. Ήταν ένα κορίτσι, 16-17 χρονών, με ίσια μακριά μαύρα μαλλιά και μ' όλη τη φρεσκάδα και την ομορφιά των άγουρων νεανικών χρόνων. Το φόρεμά της, από σκούρο φτηνό τσίτι μ' άσπρο κλειστό γιακαδάκι, σύμβολο της παρθενικής σεμνότητας, όπως απαιτούσε η εποχή εκείνη. Αλλά το έγκλημά της τρομερό.
Πουλούσε κουπόνια της Εθνικής Αλληλεγγύης! Και έτσι σύρθηκε στο στρατοδικείο. Ένα κορίτσι 16-17 χρονών.

Οι άμοιροι γονείς της είχαν πουλήσει ό,τι είχαν και δεν είχαν στο χωριό της Κρήτης. Τα χωράφια έγιναν λίρες και οι λίρες έφτασαν με κάποιο -τον πάντα γνωστό τρόπο, στις τσέπες των τακτικών δικαστών. Και υποσχέθηκαν να τη σώσουν από το εκτελεστικό απόσπασμα, αλλά με έναν όρο: Να αποκηρύξει
το ΚΚΕ.

Έκλαψαν, ικέτευσαν, έπεσαν γονατιστοί στα πόδια της οι γέροι της. Τίποτα. Αρνήθηκε! Και ήταν μόνο 16-17 χρονών κορίτσι...

Σε κάποια στιγμή που στράφηκε στους γονείς της, όπως καθόμουν δίπλα τους στα έδρανα, τα βλέμμματά μας συναντήθηκαν. Της χαμογέλασα. Μου επέστρεψε το χαμόγελο. Και πιο πολύ κι από τα χείλια της, χαμογέλασαν τα μεγάλα καστανά μάτια της. Και θα 'λεγες πως η σκοτεινή αίθουσα γέμισε φώς.
Δεν ήταν ένα ερωτικό χαμόγελο. Ήταν ένα γάτζωμα στη ζωή, η διεκδικηση του δικαιώματός της να ζήσει.

Βούρκωσα, και τότε και τούτη τη στιγμή, της φρικτής μου ανάμνησης. Δεν θυμάμαι πόση ώρα κράτησε εκείνη η δίκη ούτε τι κατέθεσαν οι μάρτυρες.
Το βλέμμα μου και η σκέψη μου έμειναν εκεί, στο παρθενικό πρόσωπό της.

'' Ένοχη κατά το κατηγορητήριον .... Και η πονή... τρις εις θάνατον"!!!!

Καθώς την έσπρωχναν οι θυμωμένοι χωροφύλακες προς τη πόρτα, για να την οδηγήσουν στη κλούβα, γύρισε το κεφάλι. Μου χαμογέλασε και πάλι.
Πρόφτασε άραγε να δει, πως της είχα ανταποδώσει το χαμέγελο; Είχε άραγε
προσέξει τα γεμάτα δάκρια μάτια μου; Μέρες, μήνες, ίσως και χρόνια με τυρρανούσε ή σκέψη πως ίσως έφυγε με το παράπονο ότι δεν της είχα χαμογελάσει κι εγώ.

''Υπό του Β' Πενταμεμελούς Κακουργοδικείου κατεδικάσθη χθες η..., τρις
εις θάνατον". Τρεις μόνο γραμμές. Τόσο χώρο έδιναν τότε οι δυσέλιδες εφημερίδες για το χαμόγελο μιας παιδούλας, που δεν θα ξανάνθιζε ποτέ.
Κάθε τέτοια δίκη, εκείνα τα χρόνια, δεν κρατούσε περισσότερο από 24 ώρες. Μια ακόμη δεν είχε σημασία. Και όμως, ήταν μόνο 16-17 χρονών κορίτσι.

ΣΚΕΨΕΙΣ και ΓΡΑΠΤΆ


Πάντα προσπαθούσα να εξηγήσω την ψυχοσύνθεση και την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα. Πάντα με άφηνε άφωνο η μεταστροφή του στο αντίθετο.

Δηλαδή, πώς μεταστρέφει την ενεργητικότητά του σε παθητικότητα και
την αλήθεια σε ψέμα ή το αντίστροφο;

Πώς μεταβιβάζει σε κάποιο άλλο πρόσωπο το πρόβλημα που δημιουργεί ο ίδιος;

Πόσο επενδύει στην προσωπική του «αδυναμία» για να περισυλλέξει οίκτο, με σκοπό την αποκόμιση κέρδους;

Πώς κατορθώνει να γίνεται λογοκριτής των πάντων, χωρίς να έχει την απαιτούμενη γνώση ή παιδεία;

Πόσο εύκολα καταπιέζει το περιβάλλον του, για να κατασκευάσει και να παρουσιάσει μιαν αλήθεια που εκείνος δημιούργησε και έφθασε να πιστεύει, χωρίς να έχει προσλαμβάνουσες;

Πώς με τόση ευκολία μετατρέπει σε "αμνησία", συγκεκριμένες πράξεις και δραστηριότητες του στο παρελθόν, που έχουν βλάψει τον ίδιο αλλά και το σύνολο;

Πόσο εύκολα διακατέχεται από την ορμή της καταστροφής που είναι ανάλογη με την ορμή του θανάτου;

Πώς απολαμβάνει την παρανοϊκή σχέση του με την πραγματικότητα, με συνέπεια να στρέφεται προς την κατάκτηση ενός ανύπαρκτου μεγαλείου;

Πόσα χρόνια θα βιώνει καταστάσεις πένθους, μοιρολογώντας και θα αφήνεται στο κλάψιμο της κακομοιριάς του;

Πόσο εύκολα προκαλεί και δημιουργεί τις νευρώσεις του που, ενώ έχουν αφετηρία τη προσωπική κακοδιαχείριση των συναισθημάτων του, πάντα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι φταίει κάτι ή κάποιος άλλος;

Μέχρι πότε θα κυριαρχείται από τα απαίσια χαρακτηριστικα του ψεύδους,
της υποκρισίας, του φθόνου, της μισαλλοδοξίας και της διχόνοιας;

Μέχρι πότε θα καπηλεύεται το γεγονός της ζωής των αρχαίων Ελλήνων στο ίδιο γεωγραφικό χώρο, μετατρέποντάς τους σε προγόνους του; Και έτσι, να μέμφεται τους Σκοπιανούς που κάνουν ακριβώς το ίδιο;

Αν, λοιπόν, αυτός ο συμπλεγματικός Έλλην δεν χρήζει ιατρικής βοηθείας, τότε ποιος;

Ας φροντίζανε στο παρελθόν να μας γυμνάζαμε καλύτερα. Να μας δίναμε την γνώση που χρειάζεται κάθε υγιής πολίτης.

Τώρα το κακό παραέγινε και, βέβαια, θα θριαμβεύσει η ψυχανάλυση ή το...ΔΝΤ!!!
Go Φρόυντ Go!

@radical30

@ ''Μη κάνεις παρέα με τους λύκους,
θα σε μάθουν μόνο να ουρλιάζεις.
Κάνε παρέα με τους αετούς,
αυτοί θα σε μάθουν να πετάς"
radical30

@ "Δεν υπάρχει τίποτα πιο άνισο,
από την ίση μεταχείριση των άνισων"
Αριστοτέλης

@ "Μπορεί να ήσουν τα πάντα,
αλλά όχι για Πάντα..."
Ανώνυμος

@ "Αυτοί που ζουν με τη λογική, επιβιώνουν...
οι άλλοι που ζουν με τη ψυχή, ξεχωρίζουν"
Aνώνυμος

@ "Δεν ξέρω αν θα μάθω ποτέ να πετάω,
αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι δεν θα σέρνομαι..."
radical30

@ "Δεν έχει σημασία αν λες λίγα ή πολλά,
αλλά πόσο αληθινά είναι αυτά που λες"
radical30

@ "Το ήθελα, είναι πιο αδύναμο από το θέλω...
γι αυτό διαλέγω το μπορώ"
radical30

@ "Zω, και για τότε που δεν θα υπάρχω"
Οδ. Ελύτης

@ "Δεν είναι το χαμόγελο χαράς σημάδι μόνο,
είναι συχνά και πρόσχημα που κρύβει κάποιο πόνο"
Γιάννης Κεχαγιάς

@ "Δεν κουράστικα να σ' αγαπώ.
Απλά βαρέθηκα να με πληγώνεις"
@radical30

@ "Όταν πεθάνω, θέλω να με θάψουν οι δικοί μου.
Είναι οι μόνοι που το έχουν... ξανακάνει"
radical30


πόρτο ράφτη
21.06.2012