Ο "θάνατος" του Ομπάμα....

Ο «θάνατος» του Ομπάμα
της Νίνας-Μαρία

Τον λυπήθηκα τον Ομπάμα. Κοτζάμ Αμερικανός πρόεδρος να ανακοινώνει την υποβάθμιση της υπερδύναμης. Κοτζάμ πρόεδρος να σκύβει το κεφάλι μπροστά σε έναν τυφώνα. Όλες εκείνες οι προσδοκίες που έσβησαν. Το Γκουαντάναμο που δεν έκλεισε ποτέ. Η οικονομία που δεν ανέκαμψε. Τα στρατεύματα που δεν έφυγαν ποτέ από το Αφγανιστάν. Και τόσες άλλες. Είναι λίγος ο πρόεδρος Ομπάμα; Ακόμη και τον τυφώνα Ειρήνη, πολλοί τον είδαν σαν Θεία τιμωρία για τα λάθη του προέδρου. Θυμάμαι τις πρώτες μέρες της εκλογής του. Δάκρυα και γιορτή. Σήμερα; Ένα Σικάγο σε πένθος.

Το Σικάγο βυθισμένο σε μια σιωπή. Η εκκλησία Trinity του Τζερεμάια Ράιτ έπαψε να δέχεται τηλεφωνήματα από ενοχλητικούς δημοσιογράφους. Κανείς δεν δίνει πλεόν συνεντεύξεις για τον Ομπάμα, για τα μαλλιά του Ομπάμα, για το φαγητό του Ομπάμα, για το πρόγραμμα γυμναστικής του Ομπάμα. Δεν υπάρχουν εορτασμοί και δεξιώσεις, οι εύποροι Αφροαμερικανοί επανήλθαν στα γνωστά τους στέκια, για να χορέψουν stepping, ή step, τον χαρακτηριστικό «μαύρο» χορό του Σικάγο, ο οποίος συνδυάζει κινήσεις ολόκληρου του σώματος και παλαμάκια, αναβιώνοντας την δεκαετία του 1980. Το θέμα τους δεν είναι πια ο Ομπάμα.

Τι μου είχε πει το 2008 η Έβελιν Γκέγκορι, 51 χρόνων, η οποία αναρωτιόνταν τι θα έκανε ο Ομπάμα για την κόρη της 15 ετών τότε, η οποία είχε «μπλέξει»: «Μόνο η ιστορία θα δείξει ποιος είναι ο Ομπάμα και τι θα κάνει για την Αμερική».

Θυμάμαι τα λόγια του γερουσιαστή και φίλου του Ομπάμα, Ρίκι Χέντον, στο πολιτικό του γραφείο στον Δυτικό Τομέα του Σικάγο, λίγες μέρες μετά την νίκη του. «Αυτή η πόλη γέννησε τον Ομπάμα. Προσπαθήσαμε και στο παρελθόν, με τον Tζάκσον, δεν τα καταφέραμε, και τώρα, ήρθε η ώρα. Αλλά ποια ώρα; Eδώ στο Σικάγο το μότο μας είναι «Μην πυροβολείτε, θέλω να μεγαλώσω». Κάνουμε λόγο για ένα περιστατικό την ημέρα, εκτ’ των οποίων πολλά έχουν κακό τέλος. Μαθητές δολοφονούνται καθημερινά, τις περισσότερες φορές στο σχολείο»

Τι έκανε λοιπόν ο Ομπάμα για το Σικάγο; Mια πόλη που έχει 50% ποσοστό αποφοίτησης από το γυμνάσιο, δηλαδή ένα στα δυο παιδιά εγκαταλείπουν το σχολείο. Ο μικρός Τζερεμάια, οκτώ χρονών δεν ξέρει να διαβάζει ούτε μια λέξη. Οι φυλακές ανηλίκων είναι γεμάτες. Στον δρόμο από το γραφείο το Γερουσιαστή Χέντον για το εστιατόριο με «soul food» Εdna, το οποίο ο Ομπάμα αναφέρει και στο βιβλίο του, Audacity of Hope, οι γηραιοί κύριοι απολαμβάνουν το πρωινό τους, λουκάνικα με γλυκοπατάτες. Ο Ντουέιν Κάρτερ, 82 ετών είναι ένας από αυτούς. Η σύνταξη του δεν ξεπερνάει τα 400 δολάρια. Ιατρική ασφάλιση δεν έχει, ευχαριστεί, τον Θεό, για την καλή του υγεία. Το ασφαλιστικό πρόγραμμα του Ομπάμα, απέτυχε και αυτό.

Εκείνες τις πρώτες μέρες μετά την εκλογή του διασχίζαμε την οδό Σπρίνγκφιλντ με σκυμμένα τα κεφάλια. Τα βλέμματα των περαστικών έπεφταν επάνω μας. Δεν υπήρχε ούτε ένας λευκός στο πεζοδρόμιο. «Ο Ομπάμα είναι θρήσκος άνθρωπος, θα μας σώσει από αυτή την κατάσταση. Θα μας κάνει ίσους» ψιθύριζε ένας άστεγος στον δρόμο. Και ένας περαστικός επέμενε «Η εκλογή του Ομπάμα, είναι έργο Θεού, δεν υπάρχει αμφιβολία, εμείς τώρα θα προσευχηθούμε να πάψει ο πόλεμος. Να δουν τα παιδιά μας μια καλύτερη ημέρα».

Και στα γκέτο, τι να συμβαίνει σήμερα στα γκέτο. Ο ήλιος έχει σχεδόν πέσει καθώς εισερχόμαστε στο Cabrini-Green, στο πιο φημισμένο γκέτο στο South Side του Σικάγο.Το γκέτο αυτό ξεκίνησε να χτίζεται το 1942, στις δόξες του αριθμούσε περίπου 15.000 ένοικους, και ήταν πραγματικά φρούριο για τις συμμορίες. Σήμερα σταδιακά γκρεμίζεται, στα κτίρια που κατοικούν 4.700 Αφροαμερικανοί, οι υπόλοιποι μεταφέρονται σε άλλες εγκαταστάσεις. Ωστόσο η γκετοποίηση δεν έχει υποχωρήσει. Οι γειτονιές παρακμάζουν.

Μερικά τετράγωνα πιο πέρα ο Ομπάμα έπαιζε μπάσκετ. Σε αυτό το τετράγωνο δεν υπάρχουν μπασκέτες. Στην πύλη του συμπλέγματος των εργατικών κατοικιών κυκλοφορούν διάφοροι περίεργοι τύποι, τα βαποράκια, όπως μας εξηγεί ο συνοδός μας ο Eugene. Εδώ βασιλεύουν το κρακ και οι συμμορίες. Οι πόρτες των σπιτιών είναι κλειστές. Κάποιοι περιμένουν για να αγοράσουν τη δόση τους. Κανείς δεν ξέρει ποιος έφερε την κοκαϊνη στο Σικάγο, και πότε το εμπόριο ναρκωτικών έγινε η κύρια ασχολία των συμμοριών. Ο Έρικ, ένα νεαρός έφηβος, μας λέει ότι εδώ γεννήθηκε και μεγάλωσε. Δεν θέλει να φύγει από αυτόν τον τόπο. Δεν έχει πάει ποτέ σχολείο, δεν εργάζεται, δεν έχει τίποτε να κάνει. Ο Ομπάμα; O Oμπάμα δεν πέρασε ποτέ από εδώ.

«Ομπάμα» ανέγραφαν ωστόσο οι ταμπέλες στα λεωφορεία που τους έπαιρναν για να τους μεταφέρουν στα εκλογικά κέντρα να ψηφίσουν. Αν συγκινήθηκαν; Ναι συγκινήθηκαν που κέρδισε ο Ομπάμα. Έχει νυχτώσει και μας συμβουλεύουν να φύγουμε από το Cabrini-Green. Τι έκανε ο Ομπάμα για την Αμερική; Mήπως δεν φταίει εκείνος αλλά οι συγκυρίες. Μήπως δεν ζούμε εποχές που γεννούν μεγάλους ηγέτες. Ποιος είναι ο τελευταίος μεγάλος Αμερικανός Πρόεδρος; Ο Τζώρτζ Μπους, ο Μπιλ Κλίντον, ή μήπως ο Γούντροου Γουίλσον, ναι αυτός ήταν πράγματι ένας μεγάλος πρόεδρος.

«Το Σικάγο του Ομπάμα» έχει χωρίς αμφιβολία ζήσει ιστορικές στιγμές. Και έχει γεννήσει τον πρώτο Αφροαμερικανό πρόεδρο. Ο Ομπάμα θα μείνει στην ιστορία. Τυφώνες έρχονται και φεύγουν. Να καταφθάνει και η Κάτια. Και μια γυναίκα πρόεδρος. Και ένας Ινδός ίσως.

Αλλά τι μου είχε πει ένας Αφροαμερικανός φοιτητής στο Community College Malcom-X λίγες μέρες μετά τις εκλογές του 2008; «Την βλέπετε την προτομή του ηγέτη μας; Θυσιάστηκε για εμάς. Έδωσε τη ζωή του. Για να δούμε ο Ομπάμα τι θα δώσει. Για να δούμε. Θα πεθάνει για εμάς».



πηγή: protagon.gr

αντιγραφή: radical30