Το "ΟΧΙ" της Κύπρου

Το ακατανόητο «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ» του προέδρου Χριστόφια
Η απάντησή του είναι ένα ξερό, επίμονο και αναιτιολόγητο «όχι»

Η Βόρειος Αφρική, και πλέον όχι μόνον, τρίζει τώρα ολόκληρη: μετά την Τυνησία, την Αίγυπτο ή τη Λιβύη, στο χορό μπαίνουν ήδη το Μπαχρέιν, η Σαουδική Αραβία… Την ίδια στιγμή, η Τουρκία έχει αρχίσει να μην κρύβει πια και με τόσο μεγάλη επιμέλεια το αληθινό της πρόσωπο στα καθ΄ ημάς: ο Νταβούτογλου μας λέει ότι νάδελφότο Καστελόριζο είναι νησί μονάχο του χαμένο στη Μεσόγειο με ότι αυτό συνεπάγεται, ενώ ένας άλλος συς του στην τουρκική κυβέρνηση μας πληροφορεί ότι η Ελλάδα κάνει διαπραγματεύσεις με την Αγκυρα για τα νησιά του Αιγαίου, τα χωρικά ύδατα και το FIR (στην Αθήνα τον διαψεύδει το υπουργείο Εξωτερικών και μακάρι να χει δίκιο). Την ίδια ώρα, τα τουρκικά πολεμικά σκάφη έχουν πλέον καταστήσει τα δρομολόγια προς την Ευβοια ή το Σούνιο κάτι σα ρουτίνα πλοίου της γραμμής…

Και, ξαφνικά, εν μέσω όλων αυτών, τρία κυπριακά κόμματα, ο ΔΗΣΥ, το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ – δηλαδή επί της ουσίας όλοι πλην του «κουμμουνιστικού» ΑΚΕΛ από το οποίο προέρχεται ο πρόεδρος Χριστόφιας - φέρνουν στην κυπριακή βουλή πρόταση να ενταχθεί η Κυπριακή Δημοκρατία στο νατοϊκό Συνεταιρισμό για την Ειρήνη, δηλαδή στο σχήμα – προθάλαμο του ΝΑΤΟ.

Κατά τρόπο παντελώς ακατάληπτο, η απάντηση του προέδρου είναι ένα ξερό, επίμονο και αναιτιολόγητο «όχι», που συνοδεύεται μάλιστα και από την ενεργοποίηση του βέτο που του παρέχει το σύνταγμα της χώρας! Το ζήτημα φουντώνει ξαφνικά στην Κύπρο, φτάνοντας να απειλείται ακόμα και δικαστική προσφυγή κατά του προεδρικού βέτο!

Η στάση Χριστόφια είναι πραγματικά ακατανόητη. Η μόνη εξήγηση που μπορεί να δώσει κανείς είναι οι αγκυλώσεις του παρελθόντος και η πολιτική του ΑΚΕΛ να μην ξεφύγει από αυτές. Αλλά δεν είναι επαρκής. Ο κ. Χριστόφιας δεν είναι πλέον ο γραμματέας του Κουμμουνιστικού Κόμματος, αλλά ο πρόεδρος της Κύπρου. Επίσης, ο σημερινός – και πολύ περισσότερο ο αυριανός - κόσμος δεν έχει καμία σχέση με εκείνον που ήταν όταν ο κ. Χριστόφιας ήταν γραμματέας. Ούτε σοβιετικό μπλοκ υπάρχει, ούτε Ψυχρός Πόλεμος, ούτε διπολισμός, ούτε τίποτα απ’ όλα αυτά. Ακόμα και η Ρωσία έχει συνάψει ειδική σχέση με το ΝΑΤΟ. Μέχρι και η Γαλλία ανέτρεψε την πολιτική του Ντε Γκολ και επανεντάχθηκε πλήρως στη Συμμαχία.

Δεν χρειάζεται καν να αναφέρει ποια θα είναι σήμερα, σε αυτές ειδικά τις συνθήκες, τα οφέλη για την Κύπρο να ενταχθεί στην ατλαντική δομή. Εν τάχει όμως, πρέπει να σημειωθούν τα εξής:

Πρώτο και κύριο, ότι και μόνον η υποβολή της σχετικής αίτησης θα προκαλέσει τεράστια αναστάτωση στην Αγκυρα, η οποία συστηματικά επενδύει στο επιχείρημα ότι η Κύπρος δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ και με αυτό τον τρόπο, ερμηνεύοντας όπως της αρέσει τη συμφωνία Berlin +, που ρυθμίζει τις σχέσεις ΝΑΤΟ – Ε.Ε., μπλοκάρει διαρκώς τη συνεργασία των δύο οργανισμών προκαλώντας μεγάλα προβλήματα και συνεχή εκνευρισμό μεταξύ των συμμάχων, οι οποίοι είναι βέβαιο ότι θα χαρούν να δώσουν τη λύση μέσα από την κυπριακή ένταξη και θα δουν για πρώτη φορά την Κύπρο με πιο θετικό μάτι από ότι την Τουρκία σε διαπραγματευτικό τραπέζι.

Δεύτερον, αν ξεπεραστεί αυτό το στάδιο και η Κύπρος ενταχθεί πρώτα στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη και, στη συνέχεια, ως πλήρες μέλος, στο ΝΑΤΟ (προσοχή: δρόμο που επιχειρούν να ακολουθήσουν ακόμα και χώρες όπως η Σερβία που πριν από λίγα χρόνια ισοπεδώθηκαν από τους νατοικούς βομβαρδισμούς!) οι εγγυήσεις ασφαλείας που θα αποκτήσει θα πολλαπλασιαστούν εν μία νυκτί. Στο διεθνές περιβάλλον, η κυπριακή ένταξη θα εκληφθεί ως πολύ σημαντική στήριξη της σταθερότητας και θα τύχει θερμότατης υποστήριξης από Αμερικανούς και Ευρωπαίους μαζί.

Γιατί λοιπόν ο κ. Χριστόφιας θέλει να βγάλει την Τουρκία από τη δύσκολη θέση να προσπαθεί να αποτρέψει μια τέτοια ένταξη; Ας την αφήσει να εκτεθεί και να στριμωχτεί άσχημα, καθώς θα βλέπει να χάνει ένα πολύ σημαντικό τμήμα από τα προνόμια που της εξασφαλίζουν τόσο η παράνομη κατοχή στο νησί, όσο και ο μονοπωλιακός γεωπολιτικός της ρόλος με τον οποίο συχνά εκβιάζει τη Δύση. Γιατί τη βοηθά να βγει από μια τόσο δύσκολη θέση στην οποία αυτομάτως θα περιέλθει;

Πραγματικά ο Κύπριος πρόεδρος δεν μπορεί να δει πόσο σημαντική απώλεια θα είναι για την Αγκυρα μια τέτοια ένταξη και δεν αντιλαμβάνεται πόσο θα είναι το όφελος για την Κύπρο αν καταφέρει να ενταχθεί ή, αν όχι, λόγω της αντίδρασης της Αγκυρας, από το φορτίο που θα πρέπει να σηκώσει η Τουρκία για να σταματήσει μια τέτοια εξέλιξη; Την ώρα μάλιστα που ζει για πρώτη φορά το «βραχνά» των δημοκρατικών φωνών στα κατεχόμενα και αντιδρά σπασμωδικά, δείχνοντας πια ξεκάθαρα στους πάντες τι πραγματικά εξυπηρετούν τα στρατεύματα κατοχής.

Η Κύπρος είναι, και όσο περνά ο καιρός θα γίνεται όλο και περισσότερο ένα πολύ δυνατό «χαρτί» στα θέματα όχι απλώς περιφερειακής αλλά ενδεχομένως και πολύ ευρύτερης ασφάλειας. Γιατί λοιπόν δεν επενδύει σε αυτό το χαρτί, να ισχυροποιήσει έτσι και τη θέση της σε ότι έχει να κάνει με το ίδιο το Κυπριακό; Ακόμα και η αμυντική της συνεργασία με την Ελλάδα ή άλλες χώρες που εκείνη θα επιθυμούσε, όπως η Γαλλία, μπορούν να διευκολυνθούν αφάνταστα σήμερα από την ένταξή της.

Αλλωστε, το θέμα της ασφάλειας της ίδιας της Κύπρου, πέρα και από τη μόνιμη τουρκική κατοχή και απειλή, δεν είναι μόνον ένα πολύ ισχυρό «χαρτί» διαπραγμάτευσης. Οι ευρύτερες μεταβολές είναι τέτοιες που δεν είναι απίθανο να έχει και άλλο ουσιαστικό περιεχόμενο. Η Κυπριακή ηγεσία οφείλει να κατανοήσει ότι ακριβώς αυτή η αστάθεια που επικρατεί στο ευρύτερο περιβάλλον δεν παρέχει πια καμιά μορφή εγγύησης ελέγχου του τι μπορεί ανά πάσα στιγμή να συμβεί και με ποιο τρόπο.

Ο Κύπριος πρόεδρος οφείλει λοιπόν να αναθεωρήσει αμέσως τη στάση του. Δεν βρισκόμαστε πια στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου ή των Αδεσμεύτων. Το σήμερα και, κυρίως, το αύριο, δεν έχουν καμιά σχέση με όλα αυτά: το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ» είναι εδώ και χρόνια παρελθόν. Κι αν δεν το πράξει, οφείλει τουλάχιστον να εξηγήσει με στέρεα επιχειρήματα το γιατί το αρνείται με τέτοιο πρωτοφανές πείσμα. Εχει ιστορική ευθύνη. Απέναντι όχι μόνον στην Κύπρο, αλλά σε ολόκληρο τον ελληνισμό.

πηγή: gmalouchos@tovima.gr


Σχόλιο:

Aν τα οφέλη που - όπως επιχειρηματολογεί ο αρθογράφος - θα προκύψουν για την Κύπρο, με την έναταξη της στον νατοϊκό Συνεταιρισμό για την Ειρήνη (!!) έναντι των επιθετικών (χωρίς όποια
αμφιβολία) βλέψεων της Τουρκίας, τότε γιατί δεν υφίστανται και για την Ελλάδα που είναι ήδη ενταγμένη σε ΕΟΚ και ΝΑΤΟ εδώ και αρκετές 10ετείες; Ήδη από τις πρώτες γραμμές του παρόντος άρθρου, ο συντάκτης του, υπενθυμίζει στον Χριστόφια αλλά και σ'εμάς τους εδώ αναγνώστες του, ότι σύμφωνα με επίσημες δηλώσεις του τούρκικου ΥΠΕΞ:

""το Καστελόριζο είναι νησί μονάχο του χαμένο στη Μεσόγειο, με ότι αυτό συνεπάγεται, ότι η Ελλάδα κάνει διαπραγματεύσεις με την Αγκυρα για τα νησιά του Αιγαίου, τα χωρικά ύδατα και το FIR (στην Αθήνα τον διαψεύδει το υπουργείο Εξωτερικών και μακάρι να 'χει δίκιο) και την ίδια ώρα, τα τουρκικά πολεμικά σκάφη έχουν πλέον καταστήσει τα δρομολόγια προς την Ευβοια ή το Σούνιο κάτι σα ρουτίνα πλοίου της γραμμής…""

Το ερώτημά μου βέβαια είναι καθαρά ρητορικό. Όλοι μας γνωρίζουμε την απάντηση. Καλά θα κάνουμε, όμως, να μη ξεχνάμε πόσο μας κακοφαίνεται όταν οι"ξένοι" επεμβαίνουν στα εσωτερικά και εθνικά μας θέματα. Και η Κύπρος είναι μια ξένη χώρα για την Ελλάδα, ανεξάρτητα αν ο λαός της διατηρεί περισσότερη ελληνικότητα από εμάς τους Ελλαδήτες. Απόδειξη; Ma η αντίρρηση στη θέση του Χριστόφια, όλων τών κομμάτων της Κύπρου, πλην του ΑΚΕΛ, από το οποίο προέρχεται εκείνος. Λίγη τσίπα επομένως δεν βλάπτει ποτέ....

radical30