Φτου κι από την αρχή...

Από την αριστερή σύνθεση στην πολύ αριστερή αποσύνθεση

Ο Λένιν ήταν ήδη τέσσερα χρόνια στο τιμόνι τής Σοβιετικής Ένωσης και όταν χρειάστηκε όχι απλώς ξέφυγε από το πρόγραμμά του, αλλά ουσιαστικά πέρασε σε μεγάλους συμβιβασμούς

•Μα μας λέγατε ότι η πολυφωνία του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλούτος, είναι υπόδειγμα δημοκρατικής λειτουργίας κόμματος, παράδειγμα προς μίμηση σε διεθνές επίπεδο. Τι έγινε;

Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα καταγραφούν στην Ιστορία του μέλλοντος οι εφτά μήνες της πρώτης εκλεγμένης δημοκρατικά αριστερής κυβέρνησης. Φαντάζομαι ότι όσοι διατηρούν σώας τα φρένας δεν επιθυμούν συσχετισμούς με το '65 ή το '89, αλλά οι εξελίξεις δείχνουν ότι πρόσωπα κατέχοντα κορυφαίες θέσεις στο πολιτικό σύστημα, και ιδίως στον άλλοτε ενιαίο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, προτάσσουν το εγώ τού εμείς ή εκμεταλλεύονται τη συγκυρία για να δυσκολεύουν το όποιο κυβερνητικό έργο.

Και σε ό,τι αφορά όσους ανέκαθεν ανήκουν στην Αριστερά, αυτά είναι γνωστά. Η ανθρωποφαγία αποτελεί ιδιαιτέρως αγαπητό άθλημα, το οποίο μάλιστα ενίοτε καταγγέλλουν οι ίδιοι οι ανθρωποφάγοι όταν έρχεται η ώρα να υποστούν τα όσα επιφύλαξαν στα θύματά τους. Όταν, όμως, περνάμε από τον κλειστό χώρο της μονοψήφιας Αριστεράς στο κοινωνικό ρεύμα που στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ και τον διατηρεί σε ποσοστά διπλάσια από το επόμενο σε ισχύ κόμμα, το κυρίαρχο ερώτημα είναι: Μα μας λέγατε ότι η πολυφωνία του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλούτος, είναι υπόδειγμα δημοκρατικής λειτουργίας κόμματος, παράδειγμα προς μίμηση σε διεθνές επίπεδο. Τι έγινε;

Έτσι ήταν ή έτσι έδειχνε ο ΣΥΡΙΖΑ όσο βημάτιζε αργά, ίσαμε το 2011 περίπου. Οι εκλογές του 2012 και το μεγάλο ποσοστό του Μαΐου έδειξαν ότι στα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ η έννοια της σύνθεσης άρχισε να φυλλορροεί και μετά το συνέδριο που από κόμμα συνιστωσών έγινε, καταστατικά, κόμμα μελών, η σύνθεση κατάντησε αποσύνθεση. Οι συνιστώσες έγιναν κόμμα μέσα στο κόμμα και κάποια γκρουπούσκουλα του χθες ονειρεύτηκαν διάφορα.

Η ντροπή ντροπή δεν έχει!

Προκλητικά χωριστικές εμφανίσεις κάποιων πρώην ( συνιστωσών, συγκολλήσεις σε μεγαλύτερα ρεύματα ή τάσεις και εν γένει αυτό που οι απλοί πολίτες -λιγότερο αριστεροί ή μικρότερου ύψους διανοούμενοι- αποκαλούν σκορποχώρι ή μπάχαλο. Πλήρης επιβεβαίωση των δεξιών κονδυλοφόρων.

Το να ντρέπεται τώρα ο κ. Λαφαζάνης για αυτήν την κυβέρνηση, την οποία κατά δήλωσή του στηρίζει, το να αποφασίζει επιτέλους να σταματήσει να... συμφωνεί με τον πρωθυπουργό η κ. Κωνσταντοπούλου, και άλλα ανάλογα φαινόμενα, ενδεχομένως να βρουν κάποτε την επιστημονική ερμηνεία τους. Αλλά μια και οι πολύ αριστεροί 42 βουλευτές του «κατά» και του «παρών» επικαλούνται την Αριστερά της Ορθοδοξίας, χρειάζεται να τους θυμίζει κανείς τι πρέσβευαν κάποιοι θεωρητικοί στους οποίους ομνύουν. Αρκεί ο Λένιν τον οποίο, εξ όσων γνωρίζω ουδέποτε κατέβασαν από το εικονοστάσι τους.

Απεχθάνομαι την αναφορά στα ευαγγέλια του κάθε δόγματος. Αλλά εκτός από τα τσιτάτα που έχουν έτοιμα στην κασέτα τους οι πολύ αριστεροί, υπάρχει κι η Ιστορία. Ο Λένιν ήταν ήδη τέσσερα χρόνια στο τιμόνι τής Σοβιετικής Ένωσης και όταν χρειάστηκε, όχι απλώς ξέφυγε από το πρόγραμμά του, αλλά ουσιαστικά πέρασε σε μεγάλους συμβιβασμούς, υποδεικνύοντας συνάμα στους Ρώσους διαπραγματευτές σε διεθνή fora να παραχωρούν πράγματα εφόσον τους παρέχονται αξιόπιστες εγγυήσεις.

Κι αυτά γραφές είναι

Συγκεκριμένα, συμβούλευε τους διαπραγματευτές τού νεοσύστατου κράτους των μπολσεβίκων, στη Διάσκεψη των Βρυξελλών το 1921, να κάνουν παραχωρήσεις, όχι υποχωρήσεις. Και εξηγούσε ότι η χώρα του είναι έτοιμη να αναλάβει τις υποχρεώσεις προς τις μεγάλες δυνάμεις που απορρέουν από τα δάνεια, τα οποία είχαν συνάψει οι τσαρικές κυβερνήσεις ως το 1914, εφόσον της δοθούν τόσο η πρακτική δυνατότητα να εκπληρώσει αυτές τις υποχρεώσεις, όσο και η σύναψη οριστικής συνθήκης ειρήνης και η διεθνής αναγνώρισή της.

Έναν χρόνο αργότερα, το 1922, ο Λένιν έδινε, μέσω του Μόλοτοφ, οδηγίες προς την Κεντρική Επιτροπή του Κ.Κ. Ρωσίας (μπ.) για να ενημερωθούν τα μέλη της αντιπροσωπίας που θα πήγαινε στη Συνδιάσκεψη της Γένουας (Τζένοβα): «Πρέπει να γνωρίζουν όλοι στην εντέλεια το βιβλίο του Κέυνς ‘Όι οικονομικές συνέπειες της ειρήνης’’ και όλα τα συναφή αστικά και αστικοπασιφιστικά κείμενα».

Ο λόγος απλός: οι προτάσεις της αντιπροσωπίας των μπολσεβίκων έπρεπε -σύμφωνα με τον Λένιν- να κινούνται σε ένα πρόγραμμα «αστικό - πασιφιστικό, με την έγκαιρη σαφή επιφύλαξη από μέρους της αντιπροσωπίας μας ότι εμείς δεν προβάλλουμε εδώ ένα κομουνιστικό πρόγραμμα που ανταποκρίνεται μοναδικά στις ιδέες μας (...)».

Περίσσευε από τότε ο ρεφορμισμός φαίνεται, γι' αυτό αποκατέστησε την τάξη ο Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς Τζουγκαζβίλι...

Γνωρίζουν οι επίγονοι


Τσαουσίδης Κλέαρχος
avgi.gr