«Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη»

«Ενυπόθηκα Δάνεια»

Από το «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» του Α. Τσίπρα, μέχρι τους πλειστηριασμούς που «τρέχουν», η απόσταση μπορεί να είναι μικρή ή μεγάλη (ανάλογα την περίπτωση), αλλά ο κοινός τόπος είναι ο τύπος του δανείου…


Οι δανειολήπτες των ενυπόθηκων δανείων είναι κυριολεκτικά αιχμάλωτοι των τραπεζών. Μην βιαστείτε να πείτε «ας αποπληρώσουν το δάνειο για να μην είναι», ή «ας μην έπαιρναν δάνειο». Η αιχμαλωσία αφορά όλους μας. Όχι μόνο τους συνεπείς δανειολήπτες αλλά ακόμα κι αυτούς που δεν έχουν πάρει δάνειο. Ας πιάσουμε το νήμα από την αρχή, με μια διάκριση άγνωστη στους πολλούς (ακόμα και υπουργούς οικονομικών). Ένα ενυπόθηκο δάνειο είναι ή non recourse ή recourse.

(I) Non recourse δάνεια. Τέτοια είναι η συντριπτική πλειοψηφία στις ΗΠΑ και σ’ αυτά η ευθύνη είναι των τραπεζών. Αυτές πρέπει να σταθμίσουν τα αυτονόητα. Δηλαδή, αξία ακινήτου και εισόδημα του δανειολήπτη έτσι ώστε το δάνειο που θα δώσουν: (α) Να έχει δόση που αντιστοιχεί σε μικρό μέρος του εισοδήματος του δανειολήπτη και (β) Να είναι μέρος της αξίας του ακινήτου.[1]

Άλλωστε, αυτή ακριβώς είναι η δουλειά των τραπεζών και των καλοπληρωμένων στελεχών τους. Έτσι η τράπεζα δένεται με το ακίνητο. Αν ο δανειολήπτης για οποιονδήποτε λόγο δεν αποπληρώσει το δάνειο, η τράπεζα παίρνει το ακίνητο και η ευθύνη του δανειολήπτη σταματά εκεί. Η τράπεζα δεν μπορεί ούτε να του πάρει ούτε να του κάνει τίποτε άλλο.

-Το 2011 προβλήθηκε και στην Ελλάδα η ταινία «Υπόθεση Larry Crowne». Ο Larry, τον υποδύεται ο πάντα καλός Tom Hanks (σκηνοθετεί και την ταινία), με την κρίση χάνει τη εργασία του ενώ έχει ήδη αγοράσει σπίτι με δάνειο κατοικίας. Προκειμένου να αυξήσει τα προσόντα του στην αναζήτηση εργασίας, παρακολουθεί (και) οικονομικά. Μετά από λίγα μαθήματα, αντιλαμβάνεται πως η τρέχουσα αξία του σπιτιού του είναι πολύ μικρότερη από το υπόλοιπο του δανείου προς την τράπεζα. Φυσικά κάνει τη λογική και αυτονόητη κίνηση. Πηγαίνει στην τράπεζα και δίνει τα κλειδιά του σπιτιού του στην εμβρόντητη υπάλληλο αφήνοντάς τη σύξυλη. (Η σκηνή με το χαμόγελο του Tom Hanks να φτάνει μέχρι τα’ αφτιά, είναι «όλα τα λεφτά»). Αυτά, εκτός από το σινεμά, στην «κομμουνιστική» Αμερική γίνονται και στη ζωή.

(II) Στα recourse δάνεια, και τέτοια είναι ΟΛΑ στην Ελλάδα (κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες), η τράπεζα ναι μεν υποθηκεύει το ακίνητο αλλά το κυριότερο γι’ αυτήν δεν είναι η αξία του. Κι αυτό γιατί η τράπεζα έχει δεμένο χειροπόδαρα τον δανειολήπτη.[2] Αν αυτός δεν αποπληρώσει το δάνειο, η τράπεζα θα πάρει το υποθηκευμένο ακίνητο, αλλά η ευθύνη του δανειολήπτη ΔΕΝ σταματά εκεί.

Η απαίτηση της τράπεζας επεκτείνεται σε οποιαδήποτε κινητή ή ακίνητη περιουσιακή αξία (κι ας μην είναι υποθηκευμένη) έχει ο ίδιος ή το/τα πρόσωπο/α που εγγυήθηκε/αν γι’ αυτόν. Η τράπεζα θα κυνηγά αυτόν και τους εγγυητές μέχρι δευτέρας παρουσίας και δεν θα τους αφήσει σε χλωρό κλαρί. Θα του πάρει το σπίτι και το χωράφι που κληρονόμησε από τον πατέρα του ή τον παππού του. Ακόμα και μετά θάνατον η εξάρτηση θα μεταφερθεί στα παιδιά τους (αν κάνουν αποδοχή κληρονομιάς).

Με τα recourse δάνεια πρακτικά η τράπεζα υποθηκεύει το σύνολο της περιουσίας και του δανειολήπτη και του εγγυητή, που ουσιαστικά είναι αιχμάλωτοι των τραπεζών. Γι’ αυτό οι τράπεζες δεν νοιάζονται και πολύ (για να μην πω καθόλου), αν θα πάρουν πίσω αυτά που έδωσαν αφού έχουν αιχμάλωτους δανειολήπτες και εγγυητές. Κι αν ακόμα στραβώσει η δουλειά, όπως με την κρίση, ξέρουν a priori πως το γκουβέρνο θα πληρώσει το μάρμαρο. Τότε κανείς δεν θα σας ρωτήσει αν είχατε ή δεν είχατε δάνειο, αν είσαστε καλοί ή κακοί δανειολήπτες. Ή μήπως σας ρώτησαν και σας εξαίρεσαν;

Η ευθύνη δεν μπορεί και δεν πρέπει να βαραίνει αποκλειστικά και μόνο τους δανειολήπτες, αλλά πρωτίστως τους τραπεζίτες. Αυτοί ήταν που με τη συνεχή πλύση εγκεφάλου ώθησαν πολλούς να πάρουν δάνειο. Δική τους ευθύνη και υποχρέωση ήταν να προσέχουν και να ελέγχουν πού δίνουν δάνεια, τι ύψους και με ποιες εξασφαλίσεις. Αν αυτοί δεν λειτούργησαν ούτε καν με στοιχειώδη τραπεζικά κριτήρια, γιατί δανειολήπτες και εγγυητές πρέπει να παραμείνουν δια βίου αιχμάλωτοί τους;

Είναι ανήθικο, ανθρωπιστικά απαράδεκτο και ντροπή για όλη την κοινωνία. Γιατί οι τράπεζες, εκτός της άμεσης υποθήκης, έχουν υποθηκευμένο και οτιδήποτε κληρονόμησε ο δανειολήπτης από τον πατέρα του, που κι αυτός κληρονόμησε από τον δικό του πατέρα κ.ο.κ.
ΟΛΑ αυτά βρίσκονται σήμερα στα «χέρια» των τραπεζών, γιατί τα δάνεια που έδωσαν ήταν recourse. Το έγκλημα των τραπεζιτών ήταν οργανωμένο και προμελετημένο.

Αυτό αποδεικνύεται και από το εξής. Ακόμα κι όταν η αξία της υποθήκης υπερκάλυπτε κατά πολύ την αξία του δανείου, ζητούσαν και έπαιρναν την υπογραφή εγγυητή/των που εμφάνιζαν ως κάτι τυπικό και χωρίς ουσιαστική σημασία. Εγγυητές ήταν οι γονείς, παππούδες και γιαγιάδες, σύζυγοι κι αδέλφια των δανειοληπτών. Πρακτικά οι τράπεζες, εκτός της υποθήκης του δανειολήπτη, έπαιρναν υποθήκη και ολόκληρη την περιουσία του/ων εγγυητή/ων.

Σήμερα οι τράπεζες ουσιαστικά κατέχουν περιουσίες που αποκτήθηκαν με αίμα και ιδρώτα, όχι πριν 30 ή 50 χρόνια αλλά ακόμα και τον προ προηγούμενο αιώνα. Ενδεικτικά, το 80% της καλλιεργήσιμης γης όλης της επικράτειας, είναι στα «χέρια» της ΠΕΙΡΑΙΩΣ[3].

Επιστρέψαμε στο 1881 με τους κολίγους, λες και το Κιλελέρ δεν υπήρξε ποτέ. Αλλά και γενικότερα (σχεδόν) το 70% της ατομικής περιουσίας των Ελλήνων είναι στα «χέρια» των τραπεζών.

Δεν είναι όμως μόνο αυτά που πιθανόν κάποιοι, ανοήτως βέβαια, «τ’ ακούνε βερεσέ». Η αιχμαλωσία των δανειοληπτών είναι και από στενή οικονομική σκοπιά αντιπαραγωγική. Με σκλάβους των τραπεζών, που θα έχουν εισόδημα ίσα-ίσα για να επιβιώνουν, δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη της παραγωγικότητας των εργαζομένων δανειοληπτών, άρα και ανάπτυξη της χώρας. Οι σκλάβοι, χωρίς αύριο και με υποθηκευμένο μέλλον, δεν θα κάνουν την εργασία τους ούτε καλύτερα ούτε πιο δημιουργικά.

Ας δούμε τους Έλληνες «Larry Crowne». Ο Κώστας την 1/1/2007 πήρε 250.000 € 30ετές δάνειο πρώτης κατοικίας (ή επαγγελματικό με υποθήκη πρώτης κατοικίας) και δόση 1000 €/μήνα.
Μέχρι (π.χ.) 31/12/2012 έχει ήδη πληρώσει 72.000 και έχει υπόλοιπο δανείου 340.000 €. Βρείτε τώρα εσείς έναν λόγο για τον οποίο ο Κώστας θα συνέχιζε να πληρώνει δόσεις υπολοίπου δανείου 340.000, όταν το ακίνητο δεν κάνει ούτε 140.000 €;

Δεν υπάρχει κανένας λόγος. Μόνο οι «μάγκες» τραπεζίτες και οι «μάγκες» υπουργοί (μαζί και του ΣΥΡΙΖΑ), ψάχνουν το μαλάκα Κώστα. Η μοναδική περίπτωση που ο (όποιος) Κώστας θα συνέχιζε να πληρώνει είναι να είχε, ο ίδιος ή και ο εγγυητής, κι άλλη περιουσία τρέχουσας αξίας περίπου 200.000 € και άνω. (Όση η διαφορά του υπολοίπου δανείου των 340.000 και της αξίας 140.000 της υποθηκευμένης κατοικίας). Κι αυτό με την προϋπόθεση ότι συνεχίζει να έχει εισόδημα για να πληρώνει τη δόση των 1000 €.

Αυτοί λοιπόν που δεν έχουν στ’ όνομά τους άλλο περιουσιακό στοιχείο, έχουν ήδη σταματήσει την πληρωμή των δόσεων. Προτιμούν να βάζουν στην άκρη τα 1000 € της δόσης ειδικά αν έχουν προστασία πρώτης κατοικίας. Αλλά και να μην έχουν, ας πάρει η τράπεζα το σπίτι. Είναι ελεύθεροι να κάνουν μια νέα αρχή, ενώ θα βάζουν στην άκρη τις δόσεις που θα έδιναν.

Η άλλη επιλογή είναι να κρατήσουν το σπίτι παραμένοντας αιχμάλωτοι της τράπεζας για την υπόλοιπη ζωή τους και χωρίς καν τη ελπίδα ν’ αφήσουν το σπίτι στα παιδιά τους. Γι’ αυτούς τους δανειολήπτες, με τις minimum εκτιμήσεις είναι πάνω από 300.000, το «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» είναι λάθος. Αντίθετα, είναι σωστό για αυτούς που αντικειμενικά δεν έχουν εισοδήματα ή έχουν πάρα πολύ μικρά.

Τι πρέπει να κάνει η κυβέρνηση.

- (1) Να απαγορεύσει στις τράπεζες να δίνουν εφεξής recourse δάνεια, καθιερώνοντας βαρύτατες ποινές στα ΔΣ και δήμευση προσωπικής περιουσίας των μελών τους. Έτσι θα διασφαλίσει ότι οι τραπεζίτες δεν θα κάνουν αύριο αυτά που έκαναν (και συνεχίζουν να κάνουν). Οι αποταμιεύσεις του ελληνικού λαού δεν μπορεί να είναι το όχημα της κερδοσκοπίας και των bonus, των έτσι κι αλλιώς παχυλά αμειβομένων τραπεζικών στελεχών. Ας αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν.

- (2) Να καταγράψει άμεσα τις νέες αντικειμενικές αξίες. Κάτι που έτσι κι αλλιώς πρέπει να κάνει αφού είναι ΑΔΙΚΟ οτιδήποτε υπολογίζεται (φόροι κ.λπ.) με βάση τις παλιές εξωπραγματικές αντικειμενικές, ενώ είναι και τροχοπέδη για την αγορά ακινήτων.

- (3) ΟΛΑ τα δάνεια με υποθήκη πρώτης κατοικίας προσαρμόζονται στις νέες αντικειμενικές αξίες, αυξημένα κατά 20% (το πολύ 30%) για να προεξοφλήσουν και τις αυριανές καλύτερες τιμές όταν η αγορά ομαλοποιηθεί.

- (4) Αφού γίνουν τα (2) και (3), ο δανειολήπτης αποφασίζει αν θέλει διατήρηση της πρώτης κατοικίας και αναπροσαρμογή των δόσεων, έτσι ώστε αυτή να μην υπερβαίνει (maximum) το 30% των μηνιαίων εισοδημάτων του. Αν δεν θέλει, τότε η πρώτη κατοικία περνά οριστικά και αμετάκλητα στην τράπεζα που μπορεί να την πουλήσει όποτε, όσο και όπου θέλει.

- (5) ΟΛΑ τα ενυπόθηκα δάνεια, ΟΛΩΝ των κατηγοριών μετατρέπονται σε non recourse και η τράπεζα ΔΕΝ θα έχει απαίτηση σε κανένα περιουσιακό στοιχείο του δανειολήπτη και του/των εγγυητών που αποκτήθηκε μέχρι και ΠΡΙΝ 20 χρόνια από την λήψη του δανείου. (Ας μπει και μια προϋπόθεση. Η αξία αυτών να ΜΗΝ υπερβαίνει π.χ. τις 400.000 €. Αν ο δανειολήπτης έχει περιουσία που περιήλθε σ’ αυτόν μέχρι και πριν 20 χρόνια και αυτή έχει αξία μεγαλύτερη των 400.000 €, ας επιλέξει το τμήμα της που θα υπαχθεί στη ρύθμιση).

Πιθανόν οι συνεπείς δανειολήπτες (κι όχι μόνο) να πουν:

«Εμείς που πληρώνουμε είμαστε κορόιδα;» Ας αναζητήσουν την απάντηση στα «κορόιδα» που δεν έχουν παιδιά, ή έχουν και τα στέλνουν σε ιδιωτικά, αλλά πληρώνουν για την δημόσια παιδεία. Στα «κορόιδα» που έχουν ιδιωτική ασφάλιση υγείας, αλλά πληρώνουν για τη δημόσια υγεία κ.λπ. Επειδή η ανοησία του εαυτουλισμού είναι ανίκητη, θα απαντήσω στους καλοπροαίρετους που λένε: «Ποιος θα πληρώσει το λογαριασμό;».

Το ερώτημα είναι λάθος. Γιατί αυτά τα χρέη έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να πληρωθούν ποτέ των ποτών. Ούτε και δόθηκαν για να πληρωθούν όλα και από όλους. Για τον καθένα ξεχωριστά και την Ελλάδα (κι όχι μόνο) ως χώρα, ο σκοπός ήταν η ες αεί εξάρτηση και μετατροπή σε δουλοπαροικία και αποικία χρέους.[4]

Ας αναρωτηθούν καλύτερα, πως θα έρθει η σταθεροποίηση και η ανάπτυξη με 2 εκατ. off line. Όποιος ξέρει κάποιο κόλπο να τα πάρουμε από χρεοκοπημένα νοικοκυριά αλλά και χρεοκοπημένες επιχειρήσεις (κάποιες περασμένων δεκαετιών), να το πει. Θα πάρει και Nobel οικονομίας.

Αναρωτιέμαι. Άραγε έχει συνειδητοποιηθεί ότι το 40% των κατοίκων της χώρας είναι σκλάβοι, χωρίς στον ήλιο μοίρα;
-Πως δεν έγιναν ξαφνικά λαμόγια για να κλέψουν τους τραπεζίτες και πως δεν πληρώνουν, όχι επειδή δεν θέλουν αλλά γιατί δεν έχουν;
-Πως η χώρα βιώνει συνθήκες πολέμου και η «κανονικότητα» που ξέραμε δεν υπάρχει πλέον;
-Πως η ίδια η χώρα έχει μετατραπεί σε αποικία χρέους;
-Πως το χρηματοπιστωτικό σύστημα, που έστησε την παγίδα των δανείων[5] σε πολίτες και χώρα, το έκανε ακριβώς για να τους και την αιχμαλωτίσουν;

Συμπερασματικά. Είναι αδιανόητο, ανήθικο, ντροπή για όλους μας να περνούν στα «χέρια» των τραπεζών σπίτια, χωράφια κ.λπ. που έχουν κληροδοτηθεί από πατεράδες και παππούδες, ή απέκτησε κάποιος προ αμνημονεύτων ετών.
Αλλά και από στενή οικονομική πλευρά είναι αντιπαραγωγικό. Καμιά τράπεζα δεν θα δώσει αύριο, όχι δάνειο, όχι μπλοκ επιταγών, ούτε καν κάρτα με όριο 100 €, σε οποιονδήποτε απ’ αυτούς. Χωρίς δυνατότητα για μια νέα αρχή, έχουν αποκλειστεί για όλη τους τη ζωή από το σύστημα.

Ο δανειολήπτης ή εγγυητής θα πεθάνει και τα παιδιά τους δεν θα μπορούν να πουν «αυτό μου τ’ άφησε ο πατέρας μου ή ο παππούς μου». Γιατί «αυτό» είναι και θα παραμείνει στα χέρια των τραπεζών αφού τα δάνεια ήταν recourse.

Ακόμα και κάποιες αποφάσεις των ειρηνοδικείων, δεν είναι τόσο θετικές όσο φαίνονται. Π.χ. ο Γιώργος είναι 50 ετών και έχει χρέος (ως δανειολήπτης ή εγγυητής) 250.000 €. Με απόφαση του ειρηνοδικείου γίνεται 100.000 € και δόση 260,42 € το μήνα για 32 χρόνια (260,42 x 12 x 32 = 100.000), όταν ο δανειολήπτης θα είναι 82 ετών (το προσδόκιμο ζωής που ορίζουν τα ειρηνοδικεία).

Το ειρηνοδικείο «κούρεψε» το δάνειο του Γιώργου κατά 150.000 €. Ε, και; Η τράπεζα το «κούρεψε»; ΟΧΙ βέβαια. Η υποθήκη παραμένει. Έτσι, αν πεθάνει ΠΡΙΝ τα 82 (οπότε και θα έχει αποπληρώσει τις 100.000 €), τα παιδιά του κάνοντας αποδοχή κληρονομιάς θα χρωστούν το αρχικό χρέος των 250.000 €, συν τους τόκους, πλην το ποσό που πλήρωσε ο μακαρίτης. Πείτε μου τώρα εσείς, ποιο παιδί θα κάνει αποδοχή κληρονομιάς; Φυσικά κανένα. Ο Γιώργος έζησε και πέθανε αιχμάλωτος χωρίς ν’ αφήσει στα παιδιά του τίποτα.

Η ελληνική κοινωνία πρέπει να ελευθερωθεί απ’ αυτήν την αιχμαλωσία και να κάνει μια νέα αρχή σε ένα νέο τραπεζικό τοπίο.

Για να πάει μπροστά η χώρα χρειάζεται πρώτα και πάνω απ’ όλα ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ανθρώπους με ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ μιας νέας αρχής. Όλα τ’ άλλα για δημοκρατία, ανάπτυξη, παραγωγική ανασυγκρότηση, αύξηση ανταγωνιστικότητας κ.λπ., είναι απλώς παπαριές σε μια χώρα με σκλάβους των τραπεζών και υποθηκευμένο μέλλον.

Σε ένα άρθρο δεν είναι δυνατή η περαιτέρω ανάλυση. Στη συνέχεια αναφέρω τα οφέλη που θα προέκυπταν για ΟΛΟΥΣ αν η κυβέρνηση υλοποιούσε τα προαναφερθέντα.

- Δίνοντας εφεξής μόνο non recourse δάνεια, θα είχαμε ΟΛΟΙ το κεφάλι μας (έστω και λίγο) πιο ήσυχο ότι αυτά που έκαναν οι τραπεζίτες δεν θα επαναληφθούν.

- Θα «άδειαζε» το 70% των υποθέσεων στα Ειρηνοδικεία που σήμερα (π.χ. στην Αττική) φτάνουν σε βάθος χρόνου το 2025 (και βάλε).

- Το σπουδαιότερο και με άμεσα οφέλη για όλους μας. Τουλάχιστον ένα εκατ. δανειολήπτες θα απελευθερώνονταν και θα είχαν πολύ μεγάλο κίνητρο να καταβάλουν την προσαρμοσμένη δόση στο προσαρμοσμένο δάνειο. Η ελάχιστη εκτίμηση είναι (μ.ό.) 300 €, άρα 300 εκατ. μηνιαίες ταμειακές ροές προς τις τράπεζες ή 3,6 δις το χρόνο.

Σήμερα δεν παίρνουν τίποτα και έχουν ισολογισμούς «μαϊμούδες», με «μαϊμού» εγγραφές στα βιβλία τους. Εγγράφουν «κάνει λαμβάνειν» υπόλοιπα δανείων που ξέρουν πως ΔΕΝ πρόκειται ποτέ να πάρουν.[6] Θεωρούν πως λεφτά υπάρχουν ενώ τα λεφτά κάηκαν. Το σπουδαιότερο, κρατάνε αιχμάλωτους για όλη τους τη ζωή 2 εκατ. Έλληνες και ζητούν να συνεχίσουν να πληρώνουν το 100% των υποχρεώσεων που ανέλαβαν σε άλλες εποχές με τελείως διαφορετικά δεδομένα.

Όλα όσα διαβάσατε μέχρις εδώ, τα γράφω ξανά και ξανά εδώ και 6 χρόνια (όπως κι άλλοι). Χτυπάω την καμπάνα για μια ακόμα. Οι «μαϊμού» εγγραφές, δηλαδή τα κόκκινα δάνεια, θα έρθουν στον αφρό και θα τινάξουν τις τράπεζες και τη χώρα στον αέρα. Τότε, κανείς δεν θα ρωτηθεί αν είχε ή δεν είχε δάνειο, αν ήταν ή δεν ήταν συνεπής.

Το ζήτημα δεν αφορά τους τραπεζίτες. Ποτέ και κανείς τους, δεν αγάπησε και δεν πόνεσε το λαό και τον τόπο. Και μην μου πείτε για ευεργέτες και πράσινα άλογα.

Και στις προηγούμενες πτωχεύσεις της χώρας κάποιοι έβγαλαν αμύθητα πλούτη και αργότερα τους ανακήρυξαν «εθνικούς ευεργέτες».[7]

Ας μην μπω σε ονοματολογία, ούτε να πω για αυτά που γράφει (με ονόματα) ο κόμης Pietro Gamba, φίλος και γραμματέας του Λόρδου Βύρωνα για τους τραπεζίτες της Κεφαλλονιάς.[8] Από το 1821 κρατάει η «τραπεζική κολόνια».

Το ζήτημα αφορά ΟΛΟΥΣ μας και φυσικά και την παρούσα κυβέρνηση. Η ερώτηση είναι δύο λέξεις. Ως πότε;

Μέχρι να απαντηθεί, η αιχμαλωσία και τα δράματα καλά κρατούν και οι μόνοι που ανησυχούν είναι οι τραπεζίτες και τα μεγάλα και μεσαία στελέχη, γιατί τους έχει λυθεί ο αφαλός από τα γέλια αφού «η μέρα φεύγει, ο τραπεζίτης έρχεται».

Σταματώ γιατί θα «παρασυρθώ» και θα αρχίσω να βρίζω το οικονομικό (κι όχι μόνο) επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ, που ή δεν ξέρει ή κάνει πως δεν ξέρει τα κόλπα των τραπεζιτών και των μεγάλων και μεσαίων στελεχών. Αρκούμαι σε δύο παραδείγματα:
(1) Παίρνουν μισθό (π.χ.) 1500 ευρώ, αλλά έχουν και από μια προπληρωμένη κάρτα με minimum 10.000 ευρώ/μήνα !!!
(2) Μεταφέρουν στη «μαύρη τρύπα» των εσωτερικών λογαριασμών της τράπεζας, δάνεια για σπίτια, σκάφη, αυτοκίνητα, μετοχοδάνεια και το @@@ της μάνας τους. Ορισμένοι όχι δικά τους αλλά με το αζημίωτο!!.


Και αν δεν ξέρετε τι να κάνετε, ρωτήστε τους Ρουμάνους. Ναι, του Ρουμάνους, που έφεραν δύο αμερικάνους εισαγγελείς και έφτιαξαν την DNA, δηλαδή, Υπηρεσία Καταπολέμησης της Διαφθοράς. Προσοχή, μην την μπερδεύετε με την Αρχή καταπολέμησης για το ξέπλυμα χρήματος. Για να βήξει το όποιο τραπεζικό στέλεχος, θα περάσει από την ιερά εξέταση της DNA. Αν θέλει να βήξει ξανά, θα περάσει ξανά κ.ο.κ.

Τι στο διάολο δεν καταλαβαίνετε κυρ υπουργοί;[9]

Τέλος, μια παράφραση. Οι τραπεζίτες πρέπει να είναι Άνθρωποι. Αν τύχει και ξέρουν και λίγα οικονομικά, δεν βλάπτει. Εγώ ξέρω ότι υπάρχουν Άνθρωποι (με «Α» κεφαλαίο). Στο ΣΥΡΙΖΑ ξέρουν ότι με τραπεζίτες του χθες (κι ας είναι π. κνίτες) και αιχμάλωτη κοινωνία, ΔΕΝ χτίζεις όχι καινούργιο, αλλά γενικά δεν χτίζεις;

Και τέλος πάντων, αυτό που διεκδικεί από τους «δανειστές» η κυβέρνηση, δηλαδή την απελευθέρωση από τα δανειακά δεσμά, θα το δώσει ως χώρα στους πολίτες της;;;;


Χρήστος Γιαννίμπας
TVXS.GR