Μια ρηξικέλευθη πρόταση ενωτικής δράσης

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
προς κάθε σύντροφο στον ΣΥΡΙΖΑ, όποιο κι΄αν είναι το πόστο του. (Κόμμα, Βουλευτές και Κυβέρνηση, ίσως θα ήταν καλό να διαβάσουν τώρα αυτό το κείμενο, πριν προχωρήσουν σε κινήσεις που είναι ίσως χωρίς επιστροφή).

Η πρότασή μου σύντροφοι έχει τρεις ρίζες:

1) Τότε που οι πατεράδες μας ήταν κλεισμένοι στα στρατόπεδα και στα ξερονήσια, όταν κάποιος ανάμεσά τους τύχαινε να λάβει δέμα από το σπίτι του, δεν το κράταγε για την πάρτη του. Δεν εμπορευόταν τα τσιγάρα και τα παξιμάδια που λάβαινε, ούτε καν τα αντάλλασσε με τους συγκρατούμενούς του. Οι πατεράδες μας μοιράζονταν ότι είχε μέσα κάθε δέμα, λίγο ή λιγότερο, ώστε να έχουν όλοι.

2) Πριν λίγα χρόνια προβλήθηκε το ντοκυμαντέρ "Το Ταξίδι του Αυτοκράτορα". Δείχνει τη ζωή των αυτοκρατορικών πιγκουίνων στη διάρκεια του χειμώνα στην Ανταρκτική. Εκεί, στις σκληρότερες συνθήκες για τη ζωή στη γη, χωρίς κανένα δομημένο καταφύγιο, οι πιγκουίνοι επιβιώνουν ως είδος, αλλά και ως άτομα (το καθένα με τις ιδιαιτερότητές του) σχηματίζοντας μια σφιχτή ομάδα μέσα στην οποία αλλάζουν συνεχώς θέση μεταξύ τους, έτσι ώστε κανείς ποτέ να μην μένει για πολύ στις παρυφές του κοπαδιού εκτεθειμένος στο κρύο και κανείς αντίστοιχα να μη μένει συνεχώς στο κέντρο προστατευμένος χάρις στη ζεστασιά των άλλων σωμάτων. Κανείς δεν παγώνει συνεχώς, κανείς δεν ζεσταίνεται συνέχεια. Και επαναλαμβάνω: Δεν υπάρχει δομημένο καταφύγιο. Είναι η ίδια η λειτουργία της ομάδας τους που προσφέρει το καταφύγιο.

3) Στην αρχαία Αθήνα, στη δημοκρατία του Κλεισθένη, τα αξιώματα δίνονταν με κλήρωση, είτε μεταξύ όλων των Αθηναίων, είτε –αν η θέση απαιτούσε ειδικά προσόντα- μεταξύ όλων εκείνων που διέθεταν αυτά τα προσόντα. Έτσι, ο διαφθορέας δεν μπορούσε να βάλει προκαταβολικά στόχο ποιόν θα διαφθείρει. Και κανένας δεν ρίζωνε σε κάποια θέση, έτσι ώστε να υπάρξουν οι προϋποθέσεις χρόνου είτε για να τον διαφθείρουν άλλοι, είτε να διαφθαρεί ο ίδιος απ΄το μεθύσι της εξουσίας.

Σύντροφοι, η οχιά Σόϊμπλε δεν μας δάγκωσε στο πόδι. Μας δάγκωσε κατάστηθα. Άρα η αντιμετώπιση πρέπει να είναι ανάλογη. Αντίδοτο και αντισώματα χρειαζόμαστε γι΄αυτό το φαρμάκι που μας τυφλώνει να μην βλέπουμε τα πρόσωπα των συντρόφων μας, αλλά μάσκες με διάφορους τίτλους όπως π.χ. «Άρνηση», «Υπεράσπιση», «Υποταγή», κ.λπ.


Για να μιλήσουμε, λοιπόν, σύντροφοι στη γλώσσα της αλήθειας η πρόταση έχει ως εξής:

Στην πραγματικότητα, αυτό που διαθέτει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι 162 ΟΧΙ.
Τα Ναι, ανήκουν στους ήδη γνωστούς μας που έξι μήνες τώρα ψέλναν εν χορώ: «συμφωνία φέρτε - φέρτε συμφωνία τώρα - συμφωνία θα ψηφίσουμε όποια νάναι». Δεν ανήκουν σε μας.

Όμως, στις παρούσες συνθήκες, για να σταθεί η συγκυβέρνηση ελεύθερη από το όποιο καθεστώς ομηρίας, απαιτείται 120 ή 151 από αυτά τα ΟΧΙ να εμφανισθούν ως "εξαναγκασμένα ναι". Ποιός όμως νόμος ορίζει, ότι πρέπει να είναι συνεχώς τα ίδια στόματα που θα εξαναγκάζονται να εκφέρουν το ναι;


Σύντροφοι, έρχονται μπροστά μας διάφορες εκβιαστικές ψηφοφορίες, σε βάθος χρόνου τουλάχιστον δύο μηνών. Προτείνω, λοιπόν:

Πριν από κάθε τέτοια ψηφοφορία στην Ολομέλεια της Βουλής, καλέστε συνεδρίαση της Κ.Ο. και βάλτε κλήρο, σύντροφοι βουλευτές. Βάλτε στην κληρωτίδα τόσα διπλωμένα χαρτάκια, όσοι είστε. Δηλ. 149 αν είστε μόνοι σας, ή, 162 αν είστε μαζί με τους ΑΝΕΛ.

Τα 151 χαρτάκια θα γράφουν μέσα "ναι". Τα υπόλοιπα θα γράφουν "όχι". Τραβήξτε κλήρο. Καθένας που τραβάει δείχνει δημόσια στην ομάδα τι τράβηξε.

Κάποιοι Ευτυχείς θα κληρωθούν να μείνουν στο ΟΧΙ. Οι υπόλοιποι, σε αυτή την επικείμενη στην Ολομέλεια της Βουλής ψηφοφορία, σηκώνουν το σταυρό του Ναι.

Στην επόμενη όμως ψηφοφορία, οι ευτυχείς του ΟΧΙ θα είναι διαφορετικά πρόσωπα, ενώ η ομάδα συνολικά θα παραμένει σταθερή στη στήριξη της κυβέρνησης, σαν δίχτυ ασφαλείας για τον ακροβάτη πρωθυπουργό.

Μ΄αυτό τον τρόπο η περηφάνεια του ΟΧΙ ανήκει σε Όλους, το βάρος τού Ναι επίσης σε Όλους, χωρίς κανείς να το σηκώνει μόνιμα και να του μένει στίγμα. Θα εξακολουθήσουμε να καλύπτουμε τον αντιμνημονιακό χώρο και δεν τον αφήνουμε βορά στην Χ.Α.

Γλυτώνουμε από την ντροπή να φέρνουμε νομοσχέδια τέρατα, σε ένα άρθρο, προσπαθώντας να μαντρώσουμε τους βουλευτές. Οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου επιστρέφουν στο ράφι έκτακτης ανάγκης, όπου τις έχει θέσει το Σύνταγμα.

Αν, για λόγους που έχουν να κάνουν με τις έξωθεν πιέσεις και μανούβρες, τα μέλη της κυβέρνησης υποχρεώνονται να εμφανίζονται πάντα ως Ναι, ας είναι. Δεν πειράζει. Αντιμετωπίζεται.

Το ζήτημα είναι ΠΑΝΤΑ να κρατούν αρκετοί (και όχι πάντα "τα ίδια θύματα") το δίχτυ ασφαλείας της Κυβέρνησης, μέχρι να περάσει αυτή η πρώτη δύσκολη περίοδος.

Σκεφτείτε επίσης την πιθανότητα, αυτές οι κληρώσεις να δημοσιοποιούνται ανοιχτά στο Λαό. Κάθε βουλευτής μας θα βρίσκεται αλληλέγγυος με τον συναγωνιστή του και με τον κόσμο. Κανένας βουλευτής μας δεν θα βρίσκεται υποχρεωμένος να δίνει συνεχώς στους εκλογείς του εξηγήσεις για τη στάση του.

Στη συνέχεια γίνονται εκλογές, όχι για να λύσεις τα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά γιατί μία κυβέρνηση της Αριστεράς δεν δικαιούται, επικαλούμενη την καραμέλα της υπευθυνότητας, να κυβερνά αντίθετα στη Λαϊκή εντολή που έχει λάβει. Διαχωρίζουμε τους ελιγμούς τακτικής, από την θεμελιώδη συμφωνία που ορίζει, ότι ο Λαός έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο στις βασικές αποφάσεις.

Διατηρούμε την ακτινοβολία μας στα κινήματα της Ευρώπης και το ηθικό του κόσμου υψηλό. Είναι ίσως η μοναδική περίπτωση το πατιρντί αλληλοσπαραγμού, που υπήρξε μεταξύ μας τις προηγούμενες ημέρες, από μειονέκτημά μας να γυρίσει σε πλεονέκτημά μας. Να γίνει μέτρο της Αλληλεγγύης μας. Όσο πιο καίριο είναι το χτύπημα που δέχτηκες και από το οποίο συνέρχεσαι, τόσο πιο δυνατός οργανισμός είσαι.

Στοιχείο της φαρμακερής παγίδας Σόϊμπλε είναι, όσο χρόνο αγοράζουμε πανάκριβα προκειμένου να σώσουμε τον τόπο μας, τόση εμπιστοσύνη να χάνουμε μέσα στον κόσμο. Από αυτό πρέπει να ξεφύγουμε.

Ακολουθώντας αυτήν την πρόταση, νομίζω ότι μπορούμε να το πετύχουμε. Και θα το κάνουμε, δείχνοντας ανοιχτά στον κόσμο, ότι τη δήλωση μετανοίας που μας υποχρεώνει το Ευρωϊερατείο να υπογράψουμε, με το να κρατά τον Λαό και την Οικονομία μας στη στραγγάλη, αυτή τη δήλωση λοιπόν την υπογράφουμε μεν και η υπογραφή μας προς το παρόν μένει, αλλά ούτε αρχίζουμε να την εξυμνούμε (βλέπε Σαμαράς) ούτε απομακρυνόμαστε κακομοιριασμένοι με σπασμένο ηθικό.

Μένουμε στο τραπέζι, το χτυπάμε με το χέρι και το μολύβι με το οποίο υπογράψαμε, τους κοιτάμε κατάματα και εξακολουθούμε να τους λέμε «μας υποχρεώσατε να υπογράψουμε ένα ψέμα» !!!!
Και ο κόσμος, σύντροφοι, ΚΑΙ ακούει ΚΑΙ καταλαβαίνει…

Σύντροφοι, σ΄αυτή τη δύσκολη ώρα και στην απαίσια θέση που βρεθήκαμε, τα ναι και τα όχι μας είναι σκαλοπάτια να πατήσουμε. Να σφυρηλατήσουμε την ενότητά μας με εργαλείο την εναλλαγή. Τα όχι και τα ναι μας δεν είναι στασίδια, ν΄αρπάξει ένα ο καθένας ή όποιος προλάβει και να κάθεται μίζερα να κλωσσάει πομφόλυγες ηθικής, αριστερής ευαισθησίας, υπευθυνότητας, και δεν ξέρω ποιας άλλης ‘’παρόλας’’.

Συγχωρήστε μου τη σκληρή γλώσσα των αμέσως προηγούμενων φράσεων. Όμως φτάνει πια με τις διασπάσεις και τα ξεκαθαρίσματα. Αν η καθαριότητα είναι η μισή αρχοντιά, η άλλη μισή είναι διαβολιά. Επιτρέψτε μου ακόμα να θυμίσω, πως τα καλύτερα δείγματα του είδους δεν είναι τα καθαρόαιμα. Τα μπάσταρδα, τα ημίαιμα είναι αυτά που καβαλάνε το κύμα της εξέλιξης και αλλάζουν τον Κόσμο.

Σας απευθύνω θερμούς συντροφικούς χαιρετισμούς μέσα από τη σπηλιά του Κύκλωπα όπου αυτή την ώρα βρισκόμαστε κλεισμένοι, ενώ σαλπάραμε ακολουθώντας τον καπετάνιο μας και τα πρωτοπαλήκαρά του για να φέρουμε το Λαό μας στην ΙΘΑΚΗ.

Και θα τον φέρουμε Σύντροφοι!! Οι Λαοί της Ευρώπης είναι μαζί μας.


ΧΡΥΣΑ ( ΓΕΩΡΓΙΑ ) ΚΟΥΛΟΥΦΑΚΟΥ Σκηνοθέτις θεάτρου, βιολόγος.


ΥΓ. Όταν ήταν στα τελευταία της η προγιαγιά μου η Πολυξένη, ήρθε ο παππάς να την κοινωνήσει και της ευχήθηκε «καλή ψυχή». Και η προγιαγιά μου, από το κρεββάτι του θανάτου της, απάντησε στον εκπρόσωπο του Παντοδύναμου, «Καλή ή κακή, αυτή είναι. Αν του αρέσει, ας την πάρει. Αν δεν του αρέσει, να την αφήσει εδώ» !


Πηγή: Avgi.gr


ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ
@radical30