Πόλεμος και Ειρήνη

Με την ευκαιρία της σημερινής 9ης Μαϊου, σαν παγκόσμιας ημέρας της ήττας του φασισμού και
του ναζισμού, ξαναθυμίζω (στον εαυτό μου κυρίως) το παρακάτω κείμενο, που κάποια σχέση έχει
ίσως, με το θέμα αυτό...


ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ


Έχοντας γεννηθεί το 1930, γίνεται σαφές πως αν διέθετα λίγο περισσότερο από ένα κουκούτσι μυαλό, θα μπορούσα να γράψω ή να μιλήσω για μια κοσμοϊστορικά μεγάλη αλλά και κρίσιμη περιόδο, της Ευρωπαϊκής σύγχρονης Ιστορίας. Δεν χρειάζεται να ανατρέξω στην α' ή β' βιβλιογραφία, για να υποστηρίξω αυτά που έχω εμπεδώσει μέσα μου σαν καταστάλαγμα των όσων βίωσα, είδα ή άκουσα, στα εβδομήντα οκτώ χρόνια της ζωής μου.

Καλά λοιπόν, ας μη γράψω Ιστορία! Μπορώ,όμως να μιλάω στο όνομά της, χωρίς φανατιμούς και δογματισμούς. Βλέπεις, δεν με άγγιξαν ποτέ τέτοιες βαριές ασθένειες. Ανήκα πάντα μόνο στον εαυτό μου, τη φαμίλια μου και τους ανθρώπους που αγάπησα ή/και εκτίμησα. Τη μεταπολίτευση, σε παγόσμιο επίπεδο, την έχετε ζήσει κι εσείς που με διαβάζετε τώρα δα. Εννοώ τη περίοδο της κατάρευσης του λεγόμενου "Σοσιαλιστικού Μοντέλου", που ξεκίνησε με τη πτώση του "Τοίχους του Αίσχους", στο Βερολίνο και τη διάλυση της κραταιάς Σοβιετικής Ένωσης.

Δεν συνέβη τίποτα τότε! Καμιά δραματική εξέληξη δεν ακολούθησε αυτή την άρδην αλλαγή του παγκόσμιου πολιτικού σκηνικού. Λες και είχε καταρεύσει η "παράγκα των Μητρόπουλων" και όχι ολόκληρο Ανατολικό Μπλόκ, που περιελάμβανε τότε, ακόμη και τη μισή σημερινή Μεγάλη Γερμανία! Υπήρξαν μάλιστα, τότε, φωνές ανακούφισης πολύ περισσότερες από κατακραυγής. Πολύ λίγοι πολίτες (γιατί εμείς δεν μιλάμε σαν πολιτικοί) στη πλευρά του λεγόμενου Δυτικού Κόσμου, είχαν αντιληφθεί τη φάκα. Όλοι έβλεπαν το τυρί: τη πτώση του "κόκκινου" Φασισμού.

Η φάκα, βέβαια, ήταν η ολοκληρωτική επιβολή του άλλου Φασισμού, του Καπιταλισμού με τα "χρώματα" της Ίριδας αυτός. Ναι! Χάθηκε, εξαφανίστηκε έτσι στο "ντούκου", η πράγματι κακόηχη αλλά πολύτιμη για τα μη προνομοιούχα Έθνη "Ισορροπία του Τρόμου".. Ακολούθησε με ταχύτητα και ακρίβεια πυραύλου, η αποκαλούμενη "Παγκοσμιοποίηση", ο φερετζές, σαν να λέμε, του σημερινού Αμερικανικού Ιμπεριαλισμού. Δηλαδή, για να θυμηθώ τη γιαγιά μου, τη Δήμητρα, «η επικράτηση του Σατανά και της Βασιλείας του Χρήματος των Ωβραίων», όπως με δίδασκε εκείνη τότε, πριν 70 τόσα χρόνια.

Σήμερα, δύο δεκαετίες μετά τα παραπάνω συγκλονιστικά γεγονότα, νέα δεινά για την ανθρωπότητα φαίνονται στον ορίζοντα. Αυτή τη φορά δεν πρόκειται για Ιδεολογική Σύγκρουση δύο εκ διαμέτρου αντίθετων παρατάξεων. Κανείς, αυτή τη φορά, δεν μιλάει για ανταγωνισμό ανάμεσα σε Έθνη, Κράτη, Πατρίδες, Δημοκρατίες και Σοσιαλισμούς.Τώρα δεν υπάρχει Χώρα ή Λαός που θα πάρει τα δίκαια του ενός ή του άλλου, με ιδεολογικοπολιτικά κριτήρια. Τώρα, στις μέρες μας, οι αντίπαλοι όλων μας, σαν άτομα, λαοί και κοινωνίες, είναι οι ίδιοι οι πολιτικοί και οικονομικοί μας Ταγοί.

Είναι οι Κυβερνήσεις μας, οι Τράπεζες μας, τα Χρηματητήρια μας, οι Πολυεθνικές μας, η ίδια η Οικονομία κάθε Χώρας, ξεχωριστα και όλες μαζί, που αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της κατάρευσης και της χρεωκοπίας. Ένα εφιαλτικό σενάριο, δηλαδή, όπου το 70% των πολιτών, ανεξαρτήτως χώρας, πολιτεύματος, κοινωνικής και οικονομικής τάξης και ιδεολογίας, κινδυνεύει να χάσει ένα μεγάλο μέρος τής με κόπους και θυσίες αποκτηθήσης αποταμίευσης του, από τη μια μέρα στη άλλη. Η ανεργεία και η φτώχια θα εκτιναχθεί και η λεγόμενη Μεσαία Τάξη θα εξεληχθεί σε Τάξη Νεόπτωχων, του 21ου Αιώνα.

Για την Εργατική Τάξη, τους μεροκαματιαρηδες και την Αγροτιά, ας ΜΗ γίνει λόγος, γιατί φοβάμαι πως...
θα με πάρουν τα κλάματα! Δεν ξέρω πως έφτασα σήμερα, να καταπιαστώ με ένα τόσο σκληρό, μακάβριο θα το χαρακτήριζα, θέμα. Αράδα στην αράδα, με μόνο εφόδιο το ένστικτο και το πολιτικό μου κριτήριο, γλύστρησα σε αναλύσεις που και ο ίδιος αμφιβάλω για το σωστό ή το λάθος τους.

Θα κλείσω με μια ρήση του καπετάν Μανώλη, του πατέρα μου, που την άκουσα σε ηλικία 14-15 ετών και την τηρώ σαν κόρη οφθαλμού, έκτοτε:
«Στα έργα μιάς ολόκληρης ζωής κάθε ανθρώπου, Τα Στερνά Τιμούν Τα Πρώτα».

@radical30
Πόρτο Ράφτη
12 Οκτ.2008