Θα νικήσουμε γιατί είναι αδύνατο να ηττηθούμε...

Θα νικήσουμε γιατί είναι αδύνατο να ηττηθούμε...

Χθες είχα την ατυχία να ακούω επί ώρες κι από απόσταση μισού μέτρου έναν πρώην τραπεζίτη, από τη συνομοταξία των αεριτζήδων που βρόμισαν αυτόν τον τόπο επί δεκαετίες, να υπερασπίζεται ένα σύστημα που επέτρεπε τη δανειοδότηση εξωχώριων εταιρειών με σχεδόν μηδενικά κεφάλαια για να κάνουν "ιερές" μπίζνες και να ξεπλένουν βρόμικο χρήμα.

Κι όλα αυτά, ενώ ο λαός υπόφερε δύο μνημόνια κι άλλα τόσα μεσοπρόθεσμα προγράμματα και χρεώθηκε με το μεγαλύτερο δάνειο της ιστορίας του για να αποπληρώσει ένα μη βιώσιμο δημόσιο χρέος και για να ανακεφαλαιοποιήσει τράπεζες που έδιναν θαλασσοδάνεια, προκειμένου να συντηρείται το φαγοπότι μιας φαύλης χρηματοπιστωτικής, επιχειρηματικής, πολιτικής και μιντιακής ελίτ, η οποία κι οδήγησε την Ελλάδα και τους έλληνες στα βράχια.

Ναι, ακριβώς αυτά τα βράχια που ο αλήστου μνήμης Αντ. Σαχλαμαράς ακόμα προπαγανδίζει πως θα ρίξει τη χώρα η σημερινή κυβέρνηση. Ποιός έχασε, όμως, τη ντροπή του για να τη βρει ο πρώην πρωθυπουργός; Πόσα ακόμα ψυχοφάρμακα πρέπει, επιτέλους, να καταναλώσει αυτός ο διαχρονικός προδότης της πατρίδας και της παράταξής του, όπως κι ο συνοδοιπόρος του τα προηγούμενα χρόνια, Β. Βενιζέλος, για να καταλάβουν ότι είναι πολιτικώς νεκροί;

Ακόμα κι αν ο Αλέξης Τσίπρας κι ο Γιάνης Βαρουφάκης, επιστρέψουν από τις Βρυξέλλες με μια αποτυχία στις αποσκευές τους, οι τελευταίοι που δικαιούνται να τους κριτικάρουν είναι εκείνοι που μας χρεοκόπησαν. Αυτοί που οδήγησαν έναν ολόκληρο λαό στην οικονομική γενοκτονία, στην ταπείνωση και στην υποδούλωση, θα λογοδοτήσουν σύντομα στη Δικαιοσύνη, κι ας μην το θέλει ο Στ. Θεοδωράκης κι ο χρηματοδότης του, και μακροπρόθεσμα στην Ιστορία.

Δεν φοβόμαστε το Grexit, όπως ο βρεγμένος δεν φοβάται τη βροχή. Οι 500.000 έλληνες που δεν μπορούν να πληρώσουν για τροφή, ρεύμα και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, οι ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι, τα εκατομμύρια των απλήρωτων κι ανασφάλιστων εργαζόμενων σε συνθήκες γαλέρας, οι εκατοντάδες χιλιάδες που μετανάστευσαν στο εξωτερικό, τα χιλιάδες παιδιά που δεν έχουν λεφτά για να αγοράσουν ένα κουλούρι από τη σχολική καντίνα, δεν τρέμουν τη χρεοκοπία.

Τη ζουν τώρα, αυτός ο τόπος έτσι κι αλλιώς την έχει ζήσει πολλές φορές στο παρελθόν κι έχει καταφέρει να ξανασταθεί στα πόδια του. Είναι καθήκον όσων ελλήνων δεν ανήκουν ακόμα σε κάποια από τις παραπάνω κατηγορίες, να συμπαραταχθούν με όσους βρίσκονται σε δυσχερέστερη θέση απο τους ίδιους, στην πλατεία Συντάγματος, στο Λευκό Πύργο κι όπου αλλού διοργανώνονται συγκεντρώσεις συμπαράστασης, όχι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ, αλλά στην Ελλάδα που δεν σκύβει το κεφάλι, στην Ελλάδα που διαπραγματεύεται χρησιμοποιώντας λογικότατα επιχειρήματα, τα οποία γίνονται αποδεκτά κι από εκείνους στο εξωτερικό που διαθέτουν κρίση και ιστορική γνώση, στην Ελλάδα, που η κληρονομιά της δεν της επιτρέπει να ξεπουλά στο γιουσουρούμ τη δημοκρατία, την αξιοπρέπεια, την περηφάνια, το φιλότιμο...

Ο Αλέξης Τσίπρας κι ο Γιάνης Βαρουφάκης, δεν προσβάλλουν τη Γερμανία, δεν εξαπατούν τους ευρωπαϊκούς λαούς (γι' αυτό, άλλωστε, και κερδίζουν και τη δική τους εμπιστοσύνη), δεν φυγομαχούν από την προσπάθεια για τη δημιουργία μιας καλύτερης Ευρώπης, από το νεοφιλελεύθερο τέρας που μας κληροδότησαν οι απερχόμενες, αργά ή γρήγορα, ηγεσίες της. Αυτό που θα απαιτήσουν αυτές τις ημέρες στις Βρυξέλλες, είναι η Ευρώπη να δοκιμάσει έναν άλλο δρόμο από αυτόν που ακολούθησε μέχρι σήμερα κι ο οποίος γιγάντωσε, ανάμεσα σε άλλα δεινά, και το φασισμό.

Το μήνυμα στην Άνγκελα Μέρκελ είναι σαφές: είτε ανοίγεις το μονοπάτι τής κοινωνικής δικαιοσύνης, είτε γκρεμίζεσαι από την ίδια αλαζονεία από την οποία καταστράφηκαν πολύ ισχυρότερες αυτοκρατορίες από τη δική σου. Η Γερμανία αιματοκύλησε δύο φορές τον 20ό αιώνα και, τουλάχιστον μετά από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, πήρε συγχωροχάρτι από τους λαούς που κατέλαβε κι αφάνισε ακόμα και σε θαλάμους αερίων κι εκτελεστικά αποσπάσματα.

Η Ελλάδα, αυτήν την ώρα, ζητά από το Βερολίνο να επιδείξει τη μεγαλοψυχία που εκείνη του έδειξε το 1953, όταν διέγραψε το χρέος του. Αν το Βερολίνο δεν το πράξει, τότε ας ετοιμαστεί κι αυτό με τη σειρά του, να υποστεί την κατάρρευση του σύγχρονου Δούρειου Ίππου με το οποίο κατέστησε πλειάδα ευρωπαϊκών κρατών αποικίες χρέους κι εν τέλει αποικίες του, να θρηνήσει δηλαδή το τέλος τής ευρωζώνης...

Το κατεστημένο, εγχώριο και διεθνές, δίνει μάχη πλέον οπισθοφυλακών, επιχειρώντας να διατηρήσει, με όποιο τρόπο, τα προνόμια που βλέπει πως χάνει. Κι αυτό είναι κατόρθωμα κυρίως του ελληνικού λαού, ο οποίος με τη σθεναρή στάση του δεν επιτρέπει στην κυβέρνηση να κάνει κωλοτούμπα, ακόμα κι αν η τελευταία έδειχνε διάθεση να υποκύψει στον πειρασμό.

Εμείς οι πολίτες είμαστε εκείνοι που αποτρέπουμε τον Πρωθυπουργό και τον υπουργό Οικονομικών, να ενδώσουν σε έναν επαχθή συμβιβασμό, που τους οπλίζουμε με δύναμη για να διαπραγματευτούν ένα μέλλον για το οποίο δεν θα ντρεπόμαστε. Είμαστε οι γενιές που ζήσαμε τη δυστυχία τής συνθηκολόγησης με την εξαθλίωση. Είμαστε, όμως, και οι γενιές που είναι στο χέρι μας να βιώσουμε και την ευτυχία τής ταξικής αφύπνισης, που συνοδεύεται από την εθνική έγερση και η οποία εξαπλώνεται ως χαρμόσυνο νέο σε όλη την Ευρώπη, σε όλο τον κόσμο.

Τα τελευταία πέντε χρόνια βρεθήκαμε σε διαδηλώσεις, άλλοτε περισσότεροι άλλοτε λιγότεροι, για να διαμαρτυρηθούμε για πολιτικές που μας μετέτρεπαν σε σκλάβους μιας διεφθαρμένης ελίτ, που πλούτισε πάνω στην πλάτη μας και είχε το θράσος να μας κατηγορεί πως ‘’μαζί τα φάγαμε’’. Σήμερα, κι αν χρειαστεί και τις επόμενες ημέρες, θα ανταμώσουμε ξανά στους δρόμους τής φωτιάς, για να γιορτάσουμε τη νίκη των οραμάτων πάνω στη μιζέρια τής φριχτότερης αρρώστιας τού πνεύματος, δηλαδή του ρεαλισμού. Για ελάχιστα πράγματα ήμουν περισσότερο βέβαιος στη ζωή μου: Θα νικήσουμε γιατί είναι αδύνατο να ηττηθούμε...

Tripio evro
Greki blogspot