CHAMPIONS LEAGUE 2014 - 2015

*****************************************************


Γράφει ο Γιώργος Χελάκης




Μέσα πέσανε οι εταιρείες στοιχηματισμού που πλήρωναν πάνω από 3,50 τη ΝΊΚΗ του Ολυμπιακού. Μια χαρά εκτίμησαν κι αυτές και πολλοί από μας τη δυναμικότητα του Ολυμπιακού και τη δυναμικότητα της αχτύπητης Ατλέτικο Μαδρίτης.

Ο Ολυμπιακός έχοντας στον πάγκο του έναν μάγκα, καθάρισε σαν αυγό την υπερηχητική Ατλέτικο. Πανέτοιμοι κι έχοντας στραπατσάρει τη βασίλισσα Ρεάλ, ήρθαν στο «Καραϊσκάκης» οι Μαδριλένοι. Με ένα σερί αήττητων εκτός έδρας εμφανίσεων ήρθε η Ατλέτικο κι έφυγε με σκυφτό το κεφάλι.

Με το νόμισμα που πλήρωνε τους αντιπάλους του, πληρώθηκε αυτό το ιστορικό βράδυ ο Σιμεόνε. Εκεί που η ομάδα του πίεζε να βάλει γκολ στον Ρομπέρτο, εκεί το δεχόταν στις υποδειγματικές αντεπιθέσεις των ερυθρολεύκων.

Μάγκας λοιπόν ο Μίτσελ γιατί πήρε παίκτες που τελείωσαν τις μεταξύ τους συστάσεις πριν από λίγες εβδομάδες και μας τους παρουσίασε ως αξιοθαύμαστο σύνολο με συνοχή, αλληλοκαλύψεις και συγκεκριμένη τακτική στην κόντρα επίθεση.

Ενώ η αμφισβήτηση για τις δυνατότητες του φετινού Ολυμπιακού είχε φτάσει ακόμα και μέσα στα αποδυτήρια, ο Μίτσελ τα γύρισε όλα τούμπα. Να πούμε ότι συμμάχησε μαζί του και η τύχη; Μα έκανε κάποιες κλασικές ευκαιρίες η Ατλέτικο; Την σταμάτησαν τα δοκάρια ή έπιασε τα άπιαστα ο Ρομπέρτο όπως είχε γίνει πέρσι; Τίποτα από όλα αυτά. Απλά πίεσε την Ατλέτικο και της τα «κόλλαγε» ο Ολυμπιακός στην αντεπίθεση. Κι ο αθεόφοβος κόουτς φρόντιζε να της δίνει ρυθμό βγάζοντας τους καλύτερους (Τσόρι και Κασάμι)!

Θα γελάνε και τα μουστάκια του Μαρινάκη. Παίκτες όπως ο Μαζουάκου έχουν εκτινάξει τη χρηματιστηριακή τους αξία. Για τον Κασάμι ούτε λόγος να γίνεται. Ακόμα και ο πανταχόθεν βαλλόμενος Μποτία στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Ο Μιλιβόγιεβιτς συνιστά την απόλυτη δικαίωση του Μίτσελ.

Μαγική βραδιά για τους ερυθρόλευκους. Ολική επαναφορά για τον πιο σεντονάτο παίκτη της ομάδας, τον Κώστα Μήτρογλου. Να μην ξεχνιόμαστε. Με τον πιστολέρο ζεστό τα καλύτερα έρχονται…


sport-fm.gr


***********************************************************************


Γράφει ο Μανώλης Γαβαθιώτης


*** Ναι, σύμφωνοι, και «μάγος» και «σπέσιαλ ουάν» ο Μίτσελ, αλλά … κάποιος τον έφερε και τον εμπιστεύθηκε στην τεχνική ηγεσία του Θρύλου.

Οι «αντικειμενικοί» φοβούνται να γράψουν ακόμα και το όνομα του Βαγγέλη Μαρινάκη για να μην … «παρεξηγηθούν»!


*** ΣΥΜΦΩΝΩ και προσαυξάνω, όλα όσα γράφονται αυτές τις ημέρες, σχετικά με τον Μίτσελ * ΑΚΟΜΑ και τα πιο υπερβολικά, πράγματι του αξίζουν και δεν μπορεί να υπάρξει καμία αμφισβήτηση * ΟΜΩΣ, πάντα υπάρχει και ένα «όμως» * ΚΑΠΟΙΑ στιγμή, τα πράγματα ξεφεύγουν * ΚΑΠΟΙΑ στιγμή, αυτά πού γράφονται, όσο και αν είναι κοντά στην πραγματικότητα, αρχίζουν να δίνουν άλλες διαστάσεις * ΙΔΙΩΣ, όταν με την άφθονη υπερπροβολή, με τα αποθεωτικά πρωτοσέλιδα, με την μονόπαντη απονομή της κολοσσιαίας επιτυχίας, με την ακούσια ( για τον ίδιο ) μονοπώληση του θριάμβου, ΑΔΙΚΟΥΝΤΑΙ κατάφωρα όλοι οι άλλοι συντελεστές΄

*** ΕΝΤΑΞΕΙ, λοιπόν, αν το θέλετε εσείς μία, εγώ το λέω δέκα * Ο ΜΙΤΣΕΛ είναι μάγος, όπως λέει το πρωτοσέλιδο της μιάς εκ των αντικειμενικών * ΕΝΤΑΞΕΙ, ο Μίτσελ είναι ο «σπέσιαλ ουάν», σύμφωνα με τον κεντρικό τίτλο της ετέρας * ΚΑΙ με όλες τις άλλες σάλτσες που περιβάλλουν τους τίτλους συμφωνώ * ΜΑΖΙ κι’ εγώ, ο Μίτσελ είναι όλα όσα γράφονται * ΓΙΑ σιγά όμως, ένα λεπτό * ΓΙΑ να καταλάβουμε *
ΜΟΝΟ στον Μίτσελ ανήκει η επιτυχία ; * ΤΙ είναι δηλαδή ο Μίτσελ, είναι κανένας ξεκρέμαστος, μοναχικός καβαλάρης στον Ολυμπιακό ; * ΕΙΝΑΙ ο πρωτεργάτης του θριάμβου, είναι ο αρχιτέκτονας της νίκης, είναι ο άνθρωπος πού ΑΞΙΖΕΙ, με το παραπάνω, της εμπιστοσύνης πού του έδειξε η διοίκηση, ΝΑΙ !

*** ΓΙΑ σιγά όμως, μισό λεπτό * ΔΙΟΙΚΗΣΗ είπα ; * ΥΠΑΡΧΕΙ λοιπόν και διοίκηση στον ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΗ Ολυμπιακό ; * ΜΑ, αν υπάρχει, αυτή είναι άμοιρη της επιτυχίας ; * ΔΕΝ έχει και αυτή, ένα μερίδιο, είτε μικρό, είτε μεγαλύτερο, από τον ΘΡΙΑΜΒΟ ; * ΓΙΑ σιγά, ρε παιδιά, κάντε λίγο κράτει * ΟΥΤΕ ο ίδιος ο Μίτσελ, πού είναι μαγκιώρος ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ πάγκου, δεν επιθυμεί αυτή την ΜΟΝΟΜΠΑΝΤΗ προβολή * ΠΑΝΤΟΥ όπου μιλάει, όποτε μιλάει ο Μίτσελ, αναφέρεται στη διοίκηση και προσωπικά στον Βαγγέλη Μαρινάκη ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ την συμβολή του στο μεγαλείο της ομάδας

Το θέμα πού … κάνει τζιζ!

*** ΓΙ’ αυτόν λοιπόν τον ΠΡΟΕΔΡΟ προβολή δεν υπάρχει ; * ΤΙ υπάρχει, εκτός από ΜΙΚΡΟΨΥΧΙΑ και από θλιβερή σκοπιμότητα ; * ΔΙΟΤΙ εγώ, σκοπιμότητα βλέπω, πίσω από τις γραμμές * ΚΑΙ κομπλεξικές φοβίες * ΜΗΝ τυχόν και γραφτεί και κάποιο επαινετικό σχόλιο, μια αναγνώριση της συμβολής του προέδρου του Ολυμπιακού * ΚΑΝΕΙ … τζιζ αυτό το θέμα, δεν το ακουμπάμε

*** ΠΟΙΟΣ διάλεξε τον Μίτσελ, ρε ζωντόβολα ; * ΠΟΙΟΣ του ανέθεσε ΕΝ ΛΕΥΚΩ το ποδοσφαιρικό   τμήμα ; * ΠΟΙΟΣ του κάνει όλα τα χατίρια, του ικανοποιεί όλες τις απαιτήσεις ; * ΔΕΝ τολμάτε να γράψετε το όνομά του ; * ΕΧΕΤΕ όλοι επικεντρωθεί στον ανταγωνισμό, ποιος θα γράψει τα περισσότερα, τα πιο κολακευτικά για τον Μίτσελ, ακριβώς για να μη γράψετε κάτι για τον πρόεδρο ;

*** ΕΔΩ, λεβέντες μου, τα λέμε ΟΛΑ * ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ δεν κάνουμε για κανένα * ΕΔΩ θα ξεσκεπάζονται   οι αδελφίστικοι ρόλοι απάντων * ΚΑΙ ειδικά των «αντικειμενικών» αυτοαποκαλούμενων * ΝΑΙ λοιπόν, ο Μίτσελ είναι αυτός πού κάνει την ποδοσφαιρική δουλειά * ΑΛΛΑ αυτό που ΣΑΣ ΚΑΝΕΙ ο Βαγγέλης, είναι πού σας ΠΟΝΑΕΙ περισσότερο.....


************************************************************


«Τσόλο», ξέρεις από Μίτσελ;

Γράφει ο Μπάμπης Χρίστογλου


Aυτός είναι ο Ολυμπιακός. Οσοι τον κρίνουμε με τα μίζερα μέτρα της ελληνικής πραγματικότητας, τον αδικούμε. Δεν παίρνουμε χαμπάρι ότι έχει ξεφύγει. Καθάρισε την Ατλέτικο με συνοπτικές διαδικασίες, δείχνοντας ότι συγκαταλέγεται στα μεγάλα ευρωπαϊκά κλαμπ. Στα λιγοστά εκείνα που μπορούν να νικήσουν την υπερηχητική ομάδα του Σιμεόνε, που ήρθε για μαλλί κι έφυγε κουρεμένη. Μετρήστε:

Ο ΜΙΛΙΒOΓΕΒΙΤΣ: γνώρισε τους συμπαίκτες του πριν από δύο εβδομάδες.
Ο ΜΑΝΙAΤΗΣ: ένα μήνα έξω, έπαιξε με δύο προπονήσεις.
Ο ΦΟΥΣΤEΡ: χωρίς ένα επίσημο παιχνίδι.
Ο ΜHΤΡΟΓΛΟΥ: βουτηγμένος στην αμφισβήτηση, χωρίς γκολ εδώ κι ένα χρόνο. Κι όμως!

Ο ΜIΤΣΕΛ φόρεσε τα γυαλιά στον πολυδιαφημισμένο Σιμεόνε και μάλιστα κάνοντας πλάκα. Γιατί πώς αλλιώς να το πάρει ο «Τσόλο», που ο Μίτσελ έβγαζε από το γήπεδο τους καλύτερους, δηλαδή τον Κασάμι και τον Τσόρι, σαν να του έλεγε ότι κι έτσι δεν μπορεί να τον νικήσει.

ΔΕΝ ΠΑΡΙΣΤAΝΩ τον μετά Χριστόν προφήτη. Για τον Κασάμι σάς τα έχω γράψει από το πρώτο φιλικό. Τώρα σας γράφω και για τον Μιλιβόγεβιτς. Μεγάλη παικτούρα που θα αφήσει εποχή.  Ο Μασουακού θα αφήσει πολλά εκατομμύρια στα «ερυθρόλευκα» ταμεία. Όλα αυτά βέβαια, είναι θέματα για συζήτηση πολύ αργότερα.

ΤΩΡΑ ενδιαφέρει η πρόκριση στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ. Η Ατλέτικο, για να ρεφάρει την ήττα, είναι αναγκασμένη να ψάξει τη νίκη στο Τορίνο επί της Γουβέντους. Εμείς κάνουμε το 2Χ2 επί της Μάλμε και ανοίγουμε τον δρόμο της πρόκρισης.


ΥΓ.: Είμαι ο πρόεδρος της Φούλαμ. Εχω βλαστημήσει που έδωσα τα δεκαπέντε κι ανακουφισμένος που τον ξεφορτώθηκα ως δανεικό παίρνοντας πίσω τρία, κάθομαι να δω Τσάμπιονς Λιγκ. Βλέπω κι αρχίζω πάλι τη βλαστήμια... Ε, άι σιχτίρ!!!

sportday.gr


*********************************************************************


Τριάδα για φίλημα

Γράφει ο Θέμης Καίσαρης

Πριν τη σέντρα, θα ήταν δύσκολο να φανταστείς τον Ολυμπιακό να θριαμβεύει επί της Ατλέτικο και, ταυτόχρονα, να έχει αρκετά πράγματα που δεν λειτούργησαν όσο καλά θα χρειαζόταν για να έλθει μια τέτοια, πολύ μεγάλη ΝΊΚΗ. Εξίσου δύσκολο ήταν να φανταστείς πως η ομάδα που θα σκόραρε από στημένη φάση και αντεπιθέσεις, δεν θα ήταν η Ατλέτικο, αλλά ο Ολυμπιακός. Συνέβησαν όλα και εννοείται πως δεν αφαιρούν τίποτα απ’την τεράστια νίκη του Ολυμπιακού και το επίτευγμα της ομάδας του Μίτσελ.

Πολλές φορές Τύπος και κόσμος λένε πως “παραμιλάει η Ευρώπη, νίκη που θα ακουστεί σ’όλη την Ευρώπη”, αλλά συνήθως απλώς υπερβάλουν. Όπως έγραψα και στο twitter μετά το τέλος του αγώνα, η νίκη επί της Ατλέτικο ήταν μια απ’τις φορές που τέτοιες φράσεις είχαν βάση. Νίκη επί της ομάδας του Σιμεόνε είναι μεγάλη είδηση, είναι γεγονός, είναι κατόρθωμα και δεν αλλοιώνεται από “τι και πως”.

Πάμε τώρα να δούμε αυτά τα “τι και πως”, κυρίως γιατί ο όμιλος έχει πολύ δρόμο και ο Ολυμπιακός  2014-15 τώρα μας συστήνεται. Πριν το ματς μιλήσαμε πολύ για την Ατλέτικο, τώρα είναι η ώρα των ερυθρόλευκων.

Απλωμένη τετράδα

Ο Ισπανός επέλεξε τρεις κεντρικούς μέσους, όπως έλεγαν τα ρεπορτάζ, αλλά τους άπλωσε στο γήπεδο.
Η Ατλέτικο έκανε μόδα τα τελευταία χρόνια την επιστροφή του 4-4-2 σε reactive λογική, με τη Ρεάλ πχ να την αντιγράφει, όταν το έκανε και ο Αντσελότι στα μεγάλα ματς στο τέλος της σεζόν. Ο Μίτσελ επέλεξε να πάει σε “καθρέφτη” και να απλώσει στο κέντρο την τετράδα Αφελάι, Κασάμι, Μιλιβόγεβιτς, Μανιάτη και να στείλει τον Τσόρι πίσω απ’τον Μήτρογλου.

Για να λειτουργήσει το σχέδιο, θα έπρεπε ο Ολυμπιακός να μην αναγκαστεί να ανοιχτεί στο γήπεδο, αλλά να μείνει όσο μπορεί χαμηλά, με τις γραμμές κοντά. Όπως συζητήσαμε και στο χθεσινό κείμενο, η Ατλέτικο είναι μια ομάδα που λατρεύει να αντιδρά, reactive σύνολο που “ψοφάει” να παίζει κόντρα σε αντιπάλους που παίρνουν την πρωτοβουλία. Ο Ολυμπιακός ήθελε να τη βάλει στο ρόλο που δεν της αρέσει, αυτόν του αφεντικού που έχει την κατοχή, και το γρήγορο γκολ του Μαζουάκου του έφτιαξε ακριβώς τις συνθήκες που ήθελε.

Όπως είπε και ο Σιμεόνε, τη μεγάλη διαφορά την έκανε τελικά η αποτελεσματικότητα στο τελείωμα.       Ο Ολυμπιακός έβαλε γκολ στην πρώτη απειλή από στημένο, στην πρώτη αντεπίθεση απ’ τη πολύ μεγάλη ενέργεια του εξαιρετικού Τσόρι και στην πρώτη φάση από κλέψιμο. Τεράστια συγκομιδή για την επιθετική παρουσία του Ολυμπιακού απέναντι σε μια ομάδα πολύ καλή αμυντικά.

Με τέτοια αποτελεσματικότητα στην επίθεση, αυτό που έπρεπε να κάνει ο Ολυμπιακός ήταν να αντέξει αμυντικά. Οι παίκτες του τα κατάφεραν με αίμα και ιδρώτα. Και το οξύμωρο είναι, πως πίσω απ’την μπάλα ο Ολυμπιακός είδε παίκτες να κάνουν πολύ μεγάλο ματς, αλλά είδε και άλλους να δημιουργούν ερωτηματικά.

Κασάμι, Μιλιβόγεβιτς, Μανιάτης

Πριν τον αγώνα έλεγα στο live chat, πως ο Κασάμι είναι ο μόνος παίκτης για τον οποίο βάζω το χέρι
μου στη φωτιά, γιατί τον ξέρω απ’την Premier League. Ο πρώτος απ΄τους νεοφερμένους που μπαίνει
στη λίστα με αυτούς που παίρνουν πολύ θετικό πρόσημο, είναι φυσικά ο Μιλιβόγεβιτς. Το τι έκανε στις εύκολες συνθήκες απέναντι στον ΟΦΗ ήταν αδιάφορο: το θέμα ήταν τι θα έκανε στο δύσκολο τεστ.

Ο Σέρβος απόρησε, όταν μετά το ματς του είπαν πως διένυσε πάνω από 16 χιλιόμετρα στο γήπεδο και
είναι λογικό, αφού η επίδοση είναι τεράστια. Αλλά όπως έχουμε πει, αυτό το νούμερο δεν λέει πολλά. Λένε πολλά περισσότερα για τον Μιλιβόγεβιτς άλλοι αριθμοί: 32/37 πάσες, τις περισσότερες πίσω από
τους στόπερ, που έχουν πάντα το μεγαλύτερο αριθμό πασών, 5/6 τάκλινγκ, τρία κλεψίματα, δύο κρίσιμα μπλοκ σε σουτ, ενώ έπεφτε συνέχεια πιο πίσω για να γίνει τρίτος στόπερ και είχε έξι διωξίματα στην περιοχή.

Ταιριαστό

Μαζί με Κασάμι και Μανιάτη (παρότι δεν έπαιζαν σε τρίγωνο), είχαν 9/13 τάκλινγκ και πέντε κλεψίματα: έκαναν πολύ μεγάλο ματς, έδωσαν ο,τι είχαν για να θωρακίσουν την άμυνα, να ακολουθήσουν τις κινήσεις χωρίς μπάλα των παικτών της Ατλέτικο και να βγάλουν την μπάλα μπροστά.

Είναι απολύτως ταιριαστό, πως το ωραιότερο γκολ του Ολυμπιακού κι αυτό που τελικά του έδωσε τη ΝΊΚΗ, ήρθε από κλέψιμο του Μανιάτη, που ισοπέδωσε τον Ανσάλντι, και τρομερή κούρσα, ντρίμπλα, γύρισμα του Κασάμι. Ο Ολυμπιακός μπορεί να νιώθει πολύ καλά για τον άξονά του, τουλάχιστον σε συνθήκες που η ομάδα παίζει αρκετά πίσω. Το τι θα κάνει αν χρειαστεί να βγει πιο ψηλά είναι άλλη συζήτηση.

Άμυνα ερωτηματικών

Παρά την προσπάθεια των μέσων, παρότι το σενάριο του αγώνα “έκατσε” ακριβώς όπως το ήθελε ο Μίτσελ, δεν νομίζω πως η άμυνα στάθηκε 100% στο ύψος των περιστάσεων και έδωσε πειστικές απαντήσεις. Αναφέρομαι κυρίως στο κεντρικό δίδυμο. Στο πρώτο ημίχρονο, ο Μάντζουκιτς και ο Ραούλ Γκαρσία, έχουν πάρει πέντε (5) κεφαλιές στην περιοχή πριν καν έρθει τελικά το γκολ του Κροάτη στο 38’. Όπως είπαμε, ο Μιλιβόγεβιτς είχε έξι διωξίματα, αλλά κάτι λέει για Μποτία και Αμπιντάλ, το γεγονός πως είχαν λιγότερα απ’τον Σέρβο, παρότι ο Ολυμπιακός αμύνθηκε πολύ χαμηλά για μεγάλο διάστημα και δέχθηκε πολλές σέντρες.

Ο Μαζουάκου πιστοποίησε τα καλά λόγια που ακούει για το παιχνίδι που κάνει με την μπάλα, αλλά χωρίς αυτήν δεν είχε πείσει στο 100%. Έχει βέβαια το άλλοθι πως ο Αφελάι δεν του προσέφερε την προστασία που έδινε στο απέναντι άκρο ο Μανιάτης στον Ελαμπντελαουϊ, με τον τελευταίο να μη φάνηκε πιο αξιόπιστος απ’ τον περσινό Σαλίνο.

Ρομπέρτο και Μήτρογλου

Άφησα για το τέλος τους παίκτες στη βάση και στην κορυφή. Ο Ρομπέρτο νομίζω πως δεν θα πάρει το κρέντιτ που δικαιούται. Με την άμυνα μπροστά του να συμπεριφέρεται όπως είπαμε, ο Ισπανός ήταν
αυτός που κράτησε τον Ολυμπιακό στα διαστήματα που δέχθηκε πίεση. Είπε όχι και στα δύο σουτ που έκανε ο Γκριζμάν, με το που μπήκε στο γήπεδο στο 60’ και στο 62’, είχε σωστές και μελετημένες τοποθετήσεις στα στημένα της Ατλέτικο, ενώ είχε μεγάλη ψυχραιμία και εξαιρετική αντίδραση, όταν
στο 79’ ο Γοδίν με τον Τσέρτσι έπαιξαν βόλεϊ με το κεφάλι στην περιοχή.

Την ίδια ώρα, ο Μήτρογλου έπαιξε όλο το ματς στο γνωστό άχαρο ρόλο της μοναξιάς στην κορυφή.
Ναι, ξέραμε πριν καν γίνει η σέντρα, πως δεν είναι σε θέση να κάνει μόνος του αυτά που έκανε πέρσι σε Βρυξέλλες και Λισαβόνα. Και θυμάμαι πολύ καλά πως στο live CHAT πριν το ματς αρκετοί φίλοι του Ολυμπιακού ρωτούσαν αν θα παίξει ο Μπενίτες, ο Διαμαντάκος, με αμφιβολίες για τον Μήτρογλου.

Κι εγώ τις είχα και εννοείται πως ο Κώστας έχει ακόμα δρόμο μπροστά του. Όμως, οι προπονητές πάντα επιλέγουν αυτούς που έχουν δει να τους προσφέρουν πράγματα. Τον Μήτρογλου θα διάλεγε ο Μίτσελ
και εννοείται πως θα τον άφηνε σε όλο το ματς. Κι ο Έλληνας φορ φάνηκε απ’ την προσποίηση στο γκολ του Αφελάι πως ήταν πιο λυμένος, με πιο καθαρό μυαλό, πιο άνετος, για να κάνει αυτό που του αρέσει: να εμπιστευτεί το ένστικτό του χωρίς να σκέφτεται πολλά. Με τον τρόπο που κύλησε το ματς δεν θα μπορούσε να αστοχήσει στη μοναδική ευκαιρία που του δόθηκε.

Μέλλον

Καταλαβαίνω πως, μετά από πολύ μεγάλες νίκες, είθισται τα εγκώμια να μοιράζονται απλόχερα σε όλους, αδιακρίτως. Ναι, εννοείται πως το κρέντιτ ανήκει σε όλους όσοι αγωνίστηκαν για την προσπάθειά τους
και στον Μίτσελ για τις επιλογές. Αλλά θα το πούμε άλλη μια φορά: σ’αυτή τη γωνία του διαδικτύου προσπαθούμε για ψύχραιμες συζητήσεις και κρίσεις που κοιτάνε στο μέλλον, γι’ αυτό και γίνεται προσπάθεια να τα σημειώνουμε όλα.

Ο Ολυμπιακός κρατάει πάνω απ’όλα μια μεγάλη, ιστορική ΝΊΚΗ, που εννοείται πως ήρθε με πολύ κόπο και με τις λεπτομέρειες να πηγαίνουν με το μέρος του. Δεν γίνεται να κερδίσεις τους μεγάλους με άλλο τρόπο. Οι τρεις βαθμοί και το παράσημο είναι δικά του ανεπιστρεπτί. Όμως πέρα απ’αυτά, για την πορεία προς το μέλλον κρατάει περισσότερο αυτά που είπαμε για το κέντρο και ψάχνει απαντήσεις για την άμυνα και το πως θα συμπεριφερθεί όταν οι αγώνες του βάλουν άλλα ζητούμενα.


Follow Contra  


******************************************************


Γράφει ο Ανδρέας Δημάτος

Με τέτοιο Ολυμπιακό πάμε για πλάκα για 10οι!

Αν είναι ο Ολυμπιακός κάθε χρόνο στο Τσάμπιονς Λιγκ να παρουσιάζεται με επτά διαφορετικούς ποδοσφαιριστές στην 11άδα του και σε κάθε του πρεμιέρα να είναι όλο και πιο... δεμένος και πιο βελτιωμένος σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, τότε έχει δύο επιλογές: η πρώτη να κρατήσει τον Μίτσελ για δέκα χρόνια στον πάγκο του προκειμένου να συνεχίσει να μας εκθέτει και να μας αδειάζει συστηματικά και η δεύτερη να συνεχίσει με αμείωτο ρυθμό το... football manager που παίζει κάθε καλοκαίρι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Μέχρι ενός σημείο γράφαμε για το μοντέλο Πόρτο, αλλά πλέον έχουμε ξεκάθαρα μπροστά μας το... μοντέλο Ολυμπιακός!

«Συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε» δήλωσε μετά το τέλος του ματς ο Βαγγέλης Μαρινάκης και η αλήθεια είναι ότι τα πάντα δείχνουν ονειρεμένα για τον πρωταθλητή Ελλάδας, μετά τη χθεσινή του απίστευτη πρεμιέρα κόντρα στην Ατλέτικο Μαδρίτης.


Ο μόνος που δεν ονειρευόταν ήταν ο Μίτσελ. Κατάφερε και πάλι μέσα σε είκοσι μέρες να δημιουργήσει έναν καινούργιο Ολυμπιακό από την αρχή, αλλά στο τέλος του ματς όλα αυτά του φαίνονταν απόλυτα φυσιολογικά, χωρίς την παραμικρή δόση υπέρβασης.

Το ότι πίστωσε τα πάντα στους ποδοσφαιριστές του είναι απόλυτα αναμενόμενο για έναν ποδοσφαιράνθρωπο με τη δική του προσωπικότητα που δεν χρειάζεται περαιτέρω CREDITS, αλλά η ηρεμία στο ύφος του και η άνεση μπροστά στο... επίτευγμα έμοιαζαν πραγματικά εξωφρενικά.

Στην ουσία το σχέδιο του Μίτσελ είχε στήριγμα σε τρεις... παλιοσειρές, στους τρεις περσινούς άξονες Ρομπέρτο (δύο καθοριστικές επεμβάσεις όταν η Ατλέτικο έψαχνε το 2-2), Τσόρι Ντομίνγκες (ένας ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΈΝΟΣ μαέστρος) και Μήτρογλου (ανάσταση μέσω Τσάμπιονς Λιγκ με το καθοριστικό τρίτο γκολ του Ολυμπιακού), αλλά και σε δύο ολοκληρωμένους νέους παίκτες, τον γνωστό Κασάμι και τον άγνωστο πλην υπερπολύτιμο, Μιλιβόγεβιτς. Συγκρίνετε τα χθεσινά 16 χιλιόμετρα που έτρεξε, με την γκρίνια όταν μαθεύτηκε ότι αυτός θα είναι ο αντικαταστάτης του Σάμαρη. Γιατί κακώς πολλές φορές νομίζουμε ότι τα ξέρουμε όλα.

Συμπερασματικά, με τέτοιο Ολυμπιακό δεν πάμε απλώς, ως Ελλάδα, για την επανάκτηση της 12ης θέσης στη βαθμολογία της UEFA. Mε τέτοιο Ολυμπιακό είναι θέμα χρόνου από τη 13η θέση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα να ξεπεράσουμε και Τουρκία και Ελβετία και Βέλγιο και να ανέβουμε στη 10η.   Μίτσελ είναι αυτός... Ως Ελλάδα, αν με τον Ρεχάγκελ πήραμε Euro, νομίζω ότι κάποια στιγμή με τον Ισπανό στον πάγκο της Εθνικής, μπορούμε να πάρουμε και Μουντιάλ...


Sentra Goal


*****************************************************


Γράφει ο Αντώνης Καρπετόπουλος


Eίναι δυο το πρωί, ο Ολυμπιακός έχει κάνει μια μεγάλη ΝΊΚΗ, με μια αρκετά καλή για τα δεδομένα της εποχής εμφάνιση – ειδικά στο κομμάτι της στρατηγικής και της τακτικής.

Ο Ολυμπιακός ανάγκασε την Ατλέτικο να πάει το παιγνίδι στις πλάγιες γραμμές, γιατί στον άξονα ο Μίλο, ο Κασάμι κι ο πανταχού παρών Μανιάτης δεν την άφηναν να κυκλοφορήσει τη μπάλα, άνοιξε το σκορ νωρίς με το Μαζουάκου και την υποχρέωσε να κάνει κατοχή μπάλας – κάτι που δεν της αρέσει, χτυπώντας στις αντεπιθέσεις και έτσι, αξιοποίησε τους δυο ανέτοιμους ακόμα, αλλά πολύ προικισμένους κυνηγούς του, δηλαδή τον Μήτρογλου και τον Αφελάι.

Αλλά όλα αυτά θα σας τα πουν καλύτερα άλλοι: εγώ θέλω να σας πω ότι δεν τον μπορώ τον Μίτσελ. Καλά καλά δεν τον αντέχω. Μας έχει διαλύσει τα στερεότυπα.

Δεν τον μπορώ τον Ισπανό, γιατί είναι κόντρα σε όλα τα στερεότυπα του προπονητή που έχει καλλιεργήσει στην Ελλάδα ο αθλητικός μας Τύπος. Δεν μιλάει ποτέ για διατάξεις και νούμερα, αλλά του αρέσει να μιλάει για ανθρώπους. Δεν είναι μουτζούφλης και δεν παριστάνει το σοβαρό, όπως τόσοι και τόσοι, αλλά έχει μια ατάκα έτοιμη και μιλάει σαν σταρ που δεν φοβάται τα Media. Δεν σκέφτεται πόσο συμμετρικό πρέπει να είναι ένα 4-4-2, αλλά χρησιμοποιεί τον Αφελάι δίπλα στον Τσόρι σαν δεύτερο πλέι μέικερ καταργώντας το σχήμα.

Δεν φωνάζει, δεν βγάζει τα σακάκια, δεν διαμαρτύρεται για τη διαιτησία, δεν λέει "είμαστε πλήρης", όπως οι προπονητές που εγώ αγαπάω: θέλει συνέχεια παίκτες. Επίσης, αντιλαμβάνεται τον επαγγελματισμό των παικτών ως υποχρέωση του κάθε ποδοσφαιριστή του να δέχεται τις επιλογές του αδιαμαρτύρητα: τολμάει ν αφήνει έξω τον Παπαδόπουλο με τη Νίκη Βόλου ή να διώχνει παιδιά που έχουν ανάγκη από στοργή και τρυφερότητα, όπως ο Τζεμπούρ κι ο Χολέμπας.

Δεν τον μπορώ τον Μίτσελ, γιατί οι δικοί μου προπονητές, αυτοί που καταλαβαίνω κι αγαπώ, χτυπάνε το χέρι στο τραπέζι και απαιτούν να μην πωληθεί ο Σάμαρης π.χ, ενώ αυτός απλά περιμένει τον Μιλο για να τον αντικαταστήσει. Δεν τον μπορώ, γιατί με το γεμάτο αυτοπεποίθηση υφάκι του, δηλώνει τη βραδιά της κλήρωσης του Τσάμπιονς Λιγκ. ότι στην πρεμιέρα ο Ολυμπιακός του θα είναι έτοιμος κι ας κάνει τρεις μεταγραφές ακόμα.

Η κριτική των παικτών  

'Ολοι ξέρουμε πως αυτό δεν γίνεται, πως οι ομάδες δεν μπορεί ν' αλλάζουν τόσο πολύ, πως η ετοιμότητα προκύπτει χάρη στην ομοιογένεια που φέρνει ο χρόνος: με ποιο δικαίωμα καταρρίπτει κλισέ και στερεότυπα; Δεν τον μπορώ, εξαιτίας της αύρας του νικητή που κουβαλάει, χωρίς ως προπονητής να έχει να επιδείξει τίτλους πριν έρθει εδώ. Δεν τον μπορώ, γιατί ήταν αρχηγός της Ρεάλ κι αυτό ακόμα φαίνεται και είναι αρετή του, ενώ εγώ μεγάλωσα με τη βεβαιότητα ότι η καλή είναι η Μπαρτσελόνα.

Γιατί δεν πρεσάρεις ψηλά;

Δεν τον μπορώ το Μίτσελ, γιατί εμένα μ' αρέσουν εκείνοι που πρεσάρουν ψηλά, που στέλνουν τις ομάδες στην επίθεση ακόμα κι αν οι παίκτες δεν έχουν στα πόδια τους ενέργεια για να υποστηρίξουν το σχέδιο. Δεν μου αρέσει, γιατί οι ομάδες του έχουν μόνο κομπίνες στις στημένες φάσεις κι όχι προσχεδιασμένη ανάπτυξη και σχήματα, δουλεμένα στην προπόνηση. Δεν μου αρέσει, γιατί για να κρατήσει τη ΝΊΚΗ βγάζει τον Τσόρι: εμένα οι προπονητές που μ' αρέσουν δεν τον βγάζουν τον Τσόρι ποτέ. Λένε ότι «το μαγικό πόδι του αργεντίνου μπορεί πάντα να κάνει τη διαφορά».

Ολυμπιακός - Ατλέτικο Μαδρίτης 3-2  

Δεν τον μπορώ, γιατί χρησιμοποιεί το Μανιάτη που έχει κάνει μια μόνο προπόνηση και γιατί ξαφνικά θυμάται τον Φουστέρ, που κανονικά, όπως ο Παπαδόπουλος, έπρεπε κι αυτός να πει «φεύγω γιατί ο προπονητής δεν με έβαλε με τη Νίκη Βόλου προτιμώντας τον Ντοσεβί». Δεν τον μπορώ τον Μίτσελ, γιατί δεν στεναχωριέται για αυτούς που φεύγουν και δεν καταλαβαίνει τον απλό οπαδό του Ολυμπιακού που θα 'θελε το Μανωλά για πάντα στο λιμάνι, τον Σάμαρη αρχηγό, τον Φετφατζίδη με το νούμερο δέκα να κάνει κόλπα και ίσως και τον Μέλμπεργκ πίσω. Δεν τον αντέχω τον Ισπανό γιατί ήθελε πίσω τον Μήτρογλου και τον αποκαλεί και «international star».

Ποιόν, το Μήτρογλου!!!  Που «έχει να σκοράρει κάτι μήνες», «παίζει με μέσον στην εθνική», «δεν συνήλθε ποτέ από τον τραυματισμό του». Δεν τον μπορώ τον Ισπανό, γιατί δεν βάζει πέντε τουλάχιστον Ελληνες ως βασικούς, ενώ οι δικοί μου προπονητές που καταλαβαίνουν το μεγαλείο της φυλής μας, πρώτα κοιτάνε το διαβατήριο και την εθνικότητα του παίκτη και μετά την όποια αξία του.

Τόση λογική δεν αντέχεται…

Δεν τον μπορώ τον Μίτσε,λ γιατί στο 95% των αποφάσεών του έχει λογική: συγγνώμη, αλλά τόση λογική δεν την αντέχ!!. Χτες έριξε στο ματς τον Γιαννούλη που δεν είχε παίξει δευτερόλεπτο, για να βοηθήσει τον Μαζουάκου – τόση λογική δεν την μπορώ! Δεν μπορώ επίσης την εμπιστοσύνη του στον Μποτία, για τον οποίο έχουμε συμφωνήσει όλοι ότι είναι άχρηστος πριν κάνει μετακόμιση στην Ελλάδα.

Τα καλύτερα tweets για το Ολυμπιακός - Ατλέτικο  

Δεν τον μπορώ, όταν είναι πρωτοσέλιδο στις ισπανικές εφημερίδες, αυτός που προπονεί μια ομάδα ενός αναξιόπιστου πρωταθλήματος, του οποίου ο πρωταθλητής -τυχαία με αυτόν στον πάγκο- κέρδισε πέρυσι την Μπενφίκα, την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, την Αντερλεχτ και φέτος την Ατλέτικο Μαδρίτης. Δηλαδή τέσσερις πρωταθλήτριες. Δεν τον μπορώ, γιατί ομάδα που πουλάει κι αλλάζει, αυτά δεν μπορεί να τα κάνει.

Δεν τον μπορώ, γιατί ακόμα δεν έχει φύγει. Θυμόσαστε που μετά το ματς με τη Λεβάντε, είχαμε συμφωνήσει πως τον κρατάνε γιατί έχει στο συμβόλαιο μεγάλη αποζημίωση; Και για αυτό ακόμα δεν τον μπορώ. Εγώ θέλω προπονητές που δεν υπογράφουν συμβόλαια και πρέπει απλά να ακούν τον πρόεδρο.
Ετούτος δεν ακούει κανένα…

Αντώνης  Καρπετόπουλος
SPORT24

=================================================================


Ολυμπιακός - Ατλέτικο Μαδρίτης  3 -2

Ήταν η περσινή φιναλίστ του Champions League και είναι η κάτοχος της Primera Division. Μόλις το περασμένο Σάββατο επικράτησε στο "Σαντιάγκο Μπερναμπέου" της Ρεάλ Μαδρίτης. Ε, και;

Η Ατλέτικο Μαδρίτης υπέκυψε σε ένα φλεγόμενο "Γεώργιος Καραϊσκάκης", απέναντι σε έναν ορκισμένο Ολυμπιακό. Οι "ερυθρόλευκοι" πέτυχαν τον απόλυτο αιφνιδιασμό και προηγήθηκαν με 2-0, χάρη στα τέρματα των Μαζουακού (13') και Αφελάι (31'). Οι "ροχιμπλάνκος" μείωσαν με τον Μάντζουκιτς στο 38' και είδαν τον Ρομπέρτο... φαντάρο στην επανάληψη.

Ο Μήτρογλου σκόραρε το 3-1 στο 73' και το σκορ έκλεισε ο Γκριεζμάν στο 86'.

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε εντυπωσιακά στον 3ο όμιλο του Champions League και πλέον το ματς της 2ης αγωνιστικής, απέναντι στην Μάλμε στην Σουηδία, μπορεί να αποδειχθεί καθοριστικό στην προσπάθεια των Πειραιωτών για πρόκριση μπαίνοντας σφήνα στα... θηρία των Ατλέτικο Μαδρίτης και Γιουβέντους.

Η ταυτότητα του αγώνα
Γήπεδο: "Γεώργιος Καραϊσκάκης"
Διαιτητής: Πέδρο Προένσα (Πορτογαλία)
Βοηθοί: Μπερτίνο Μιράντα (Πορτογαλία), Πάουλο Σοάρες (Πορτογαλία)
Βοηθοί περιοχής: Μανουέλ Ντε Σόουζα (Πορτογαλία), Ζοάο Κάπελα (Πορτογαλία)

Ολυμπιακός (Μίτσελ): Ρομπέρτο, Ελαμπντελαουί, Μποτία, Αμπιντάλ, Μαζουακού, Μιλιβόγεβιτς, Μανιάτης, Κασάμι (84' Γιαννούλης), Ντομίνγκες (57' Φουστέρ), Αφελάι (69' Εντινγκά), Μήτρογλου.
Ατλέτικο Μ. (Σιμεόνε): Ομπλάκ, Γκοντίν, Ανσάλντι, Χουανφράν, Μιράντα, Μάριο Σουάρεθ (74' Νίγκεθ), Κόκε, Ραούλ Γκαρθία (66' Τσέρτσι), Τουράν, Γκάμπι (56' Γκριεζμάν), Μάντζουκιτς.

Γκολ: 13' Μαζουακού, 31' Αφελάι, 73' Μήτρογλου / 38' Μάντζουκιτς, 86' Γκριεζμάν
Κάρτες: 35' Ντομίνγκες, 45+2' Μανιάτης / 2' Γκάμπι, 45+2' Κόκε, 88' Γκοντίν, 90' Γκριεζμάν
Θυμηθείτε εδώ το LIVE του αγώνα από τον Βαγγέλη Σταματόπουλο


This is Karaiskakis!

Με μια κίτρινη κάρτα στον Γκάμπι και τον τραυματισμό του Μάντζουκιτς, σε μια διεκδίκηση της μπάλας στον αέρα με τον Κασάμι, ξεκίνησε η αναμέτρηση στο Φάληρο. Το πρώτο δεκάλεπτο δεν έκρυβε συγκινήσεις, ωστόσο στο 12' ο Ολυμπιακός έφτασε μια ανάσα από το γκολ, με την άμυνα της Ατλέτικο
να απομακρύνει σε κόρνερ πριν ο Ντομίνγκες... φυσήξει την μπάλα στα δίχτυα.

Το μοιραίο όμως για τους "ροχιμπλάνκος" δεν αποφεύχθηκε. Το κόρνερ εκτελέστηκε με πάσα και ο Αφελάι έστρωσε στον Μαζουακού, που μετά το κοντρόλ εξαπέλυσε ένα ασύλληπτο βολέ με την μπάλα να καρφώνεται χαμηλά στην αριστερή γωνία του Όμπλακ.

Το "Γ. Καραϊσκάκης" τυλίχθηκε στις φλόγες και το 1-0 για τους Πειραιώτες ήταν γεγονός. Η Ατλέτικο λίγο έλειψε να φτάσει κοντά στην ισοφάριση, αλλά η κεφαλιά του Μάντζουκιτς, μετά από κόρνερ του Γκάμπι, πέρασε άουτ. Ίδια τύχη η κεφαλιά του Ραούλ Γκαρθία στο 22' στην σέντρα του Ανσάλντι.

Οι φιλοξενούμενοι είχαν πλέον την κατοχή της μπάλας (45% - 55% στο ημίχρονο), ανεβάζοντας ψηλά την πίεση τους, με τον Ολυμπιακό να ζορίζεται στην κυκλοφορία, κάνοντας αρκετά λάθη στις μεταβιβάσεις. Για ένα τέταρτο περίπου οι "ερυθρόλευκοι" υπέφεραν στον αγωνιστικό χώρο αλλά, κόντρα στην ροή του αγώνα, βρήκαν ξανά τον δρόμο προς τα δίχτυα.

Ταχύτατη αντεπίθεση με τον Ντομίνγκες να δίνει στον Μήτρογλου, που άφησε κάτω από τα πόδια για τον Αφελάι. Ο "ιπτάμενος" Ολλανδός είδε τους αμυντικούς της Ατλέτικο να... κουτουλάνε και απέναντι στον Όμπλακ πλάσαρε εύστοχα για το 2-0.

Οι "ροχιμπλάκος" μείωσαν στο 38', όταν ο Ανσάλντι σέντραρε από αριστερά και ο Μάντζουκιτς στην πλάτη του Αμπιντάλ βρήκε δίχτυα με άψογη κεφαλιά για το 2-1. Με αυτό το σκορ ΟΛΟΚΛΗΡΏΘΗΚΕ το πρώτο μέρος της αναμέτρησης.

Η επανάληψη ξεκίνησε με την Ατλέτικο να έχει τον πλήρη έλεγχο της αναμέτρησης, αναγκάζοντας τον Ολυμπιακό σε παθητική στάση. Οι Μαδριλένοι πίεζαν ασφυκτικά στην μεσαία γραμμή, με αποτέλεσμα οι Πειραιώτες να δυσκολεύονται αφάνταστα στο κράτημα της μπάλας.

Ο Ρομπέρτο είπε "όχι" στην βολίδα του Ανσάλντι μέσα από την περιοχή στο 60' και δύο λεπτά αργότερα σταμάτησε και τον Γκριεζμάν! Και αφού ο Ισπανός γκολκίπερ κράτησε όρθια την ομάδα του, είχε έρθει η ώρα του Κώστα Μήτρογλου...

Ο Κασάμι με μια νταηλίδικη ενέργεια από δεξιά, παρέσυρε τους αμυντικούς της Ατλέτικο και την κατάλληλη στιγμή γύρισε στον Μήτρογλου. Ο "πιστολέρο" έκανε μια περιστροφή γύρω από τον εαυτό και πλάσαρε εύστοχα τον Όμπλακ για το 3-1 στο 73'!

Το φινάλε επιφύλασσε μεγάλες συγκινήσεις καθώς η Ατλέτικο μείωσε με τον Γκριεζμάν στο 86', που πλάσαρε εξ επαφής για το 3-2. Τίποτε δεν άλλαξε όμως μέχρι το τέλος του αγώνα και το τελευταίο σφύριγμα του αγώνα βρήκε τον Ολυμπιακό νικητή μέσα σε αποθέωση από τους 35000 οπαδούς του στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης".


Η φάση του αγώνα

Η Ατλέτικο πίεζε ασφυκτικά στην επανάληψη ψάχνοντας την ισοφάριση. Ο Ανσάλντι βρέθηκε μέσα στην περιοχή στο 60ο λεπτό και εξαπέλυσε μια οβίδα με το αριστερό αλλά ο Ρομπέρτο με εντυπωσιακή επέμβαση είπε ένα εκκωφαντικό "όχι" στον Αργεντίνο, απέτρεψε την ισοφάριση και λίγο μετά είδε τον Μήτρογλου να σκοράρει για το 3-1...


Ο διαιτητής

Η διαιτησία του Προένσα και των βοηθών του ήταν εξαιρετική για την... Ατλέτικο. Ο Πορτογάλος δεν έκανε το μεγάλο λάθος και σε καμία περίπτωση δεν προσπάθησε να διαμορφώσει το αποτέλεσμα, αλλά ήταν φανερά "ευαίσθητος" στα σφυρίγματα του υπέρ των "ροχιμπλάνκος".

Ο πολυτιμότερος παίκτης της αναμέτρησης

Ο Παϊτίμ Κασάμι είναι περίπτωση παίκτη... Φύση "άναρχος" παίκτης, με απελευθερωμένα ένστικτα, αλλά κόντρα στους "ροχιμπλάνκος" ήταν στρατιώτης ομάδας. Εκμεταλλεύτηκε το τσαμπουκαλεμένο κλέψιμο του Μανιάτη και πρόσθεσε ακόμη μεγαλύτερο νταηλίκι, ετοιμάζοντας το άκρως κρίσιμο γκολ του Μήτρογλου για το 3-1. Ίσως αδικούμε τον Μαζουακού ή ακόμη και τον Μιλιβόγεβιτς (τρομερή προσαρμοστικότητα), αλλά ο Ελβετός είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.


Μας άρεσε

Ο Ολυμπιακός. Έδειξε απίστευτη ετοιμότητα, για μια ομάδα που άλλαξε κατά 2/3 (!) το ρόστερ της το καλοκαίρι. Για Ρομπέρτο και Κασάμι τα είπαμε, αλλά τι να πει κανείς για τον Μποτία, τον Μαζουακού, τον Ομάρ, τον Μιλιβόγεβιτς, τον Τσόρι. Τρομερή η ΝΊΚΗ των Πειραιωτών.


Δεν μας άρεσε

Το ύφος της Ατλέτικο. Πρόκειται για ομαδάρα, αναμφίβολα, έκανε τον Ολυμπιακό να υποφέρει σε πολλά σημεία του αγώνα, αλλά οι Μαδριλένοι είχαν έρθει με τουπέ στο Φάληρο. Το καταλάβαινε κανείς από τους απεσταλμένους του Τύπου, την χαλαρότητα των παικτών της, του γραφείου Τύπου της ομάδας. Μόνο ο Σιμεόνε είχε πει πως πρόκειται για το πιο δύσκολο ΠΑΙΧΝΊΔΙ του ομίλου, αλλά μάλλον κανείς δεν τον άκουσε...



SPORT24