Λύση στο αδιέξοδο;

Λύση στο αδιέξοδο;
του Νίκου Σωκιανού

Το έναυσμα για τις σκέψεις που σας παρουσιάζω σε αυτό το άρθρο μου, το πήρα από σχόλιο αναγνώστη στο τελευταίο άρθρο μου εδώ στο protagon : ‘’Κτηματολόγιο: λεφτά με ουρά;’’. Αναφέρει λοιπόν ο σχολιαστής***: «Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να δεχτούμε το ξεπούλημα της "ιδιωτικής" περιουσίας του Δημοσίου, αλλά και της ιδιωτικής περιουσίας εκάστου εξ ημών. Κι ας αφήσουμε τις αστειόητες περί "διαγραφής δανείων" (και το ακόμα πιο αστείο, περί "λαϊκής κυριαρχίας")».

Δυστυχώς, αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουμε, εάν μελετήσουμε προσεκτικά τις υποχρεώσεις, που απορρέουν από τα ‘’συμβόλαια’’ που έχουν υπογραφεί από τις ελληνικές κυβερνήσεις. Ο ‘’μηχανισμός’’ έχει νομικώς κατοχυρωθεί σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο, που προστατεύει τα συμφέροντα των δανειστών. Το κατά πόσο είναι βιώσιμα τα χρέη ή όχι που ακούμε στα κανάλια, με εμπαθείς εξηγήσεις και με αναφορές σε αμερικανικούς οίκους αξιολόγησης, δεν είναι το βασικό θέμα. Αυτοί οι οίκοι έχουν τις δικές τους σκοπιμότητες.

Με μια απλή λογική ματιά στην ιστορία, καταλήγουμε στο εξής συμπέρασμα: Όσο θα υπάρχει η Ελλάδα ως κράτος, θα έχει την υποχρέωση και τη δυνατότητα να αποπληρώνει τα δάνεια, μέσω φορολογίας και μεταβιβάσεων τίτλων ιδιοκτησίας στους δανειστές. Βιώσιμο λοιπόν το χρέος!

Διαφωνίες ακούω; Σωστά! Διότι υπάρχουν ιστορικά παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι ενίοτε οι αποπληρωμές σταματούν. Να δούμε δύο περιπτώσεις, ενδεικτικά.

- Η μια πρόσφατη, της Αργεντινής. Που με το «έτσι μπορώ και έτσι κάνω» ανάγκασε πριν από χρόνια τους δανειστές, αγοραστές ομολόγων, να διαγράψουν μεγάλο μέρος από τα λεφτά τους. Αλλά όχι όλους. Αυτοί που δεν υπέκυψαν, πήγαν στα αμερικάνικα δικαστήρια και κέρδισαν. Η απόφαση αναφέρει ότι πρέπει να πληρωθούν στο άρτιο και σε δολάρια. Θα δούμε τι θα γίνει τελικά, η διαδικασία δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα. Η Αργεντινή πιέζεται και βρήκε αρωγό...: τους Κινέζους! Για να μην βουλιάξει ξανά. Οι Κινέζοι παίρνουν ανταλλάγματα: πρώτες ύλες και διασφάλιση κινεζικών εξαγωγικών δραστηριοτήτων.

- Η δεύτερη περίπτωση, του «δεν πληρώνω», της Γερμανίας! Που με τον Χίτλερ αρχηγό των Ναζί, μαζικού τότε κινήματος στην Γερμανία με εκατομμύρια μέλη, διέκοψε τα επαχθή βάρη των αποζημιώσεων, που της είχαν επιβληθεί ως πολεμικές αποζημιώσεις από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η διακοπή συνεπάγεται πόλεμο, το γνώριζε αυτό καλά ο Χίτλερ και αυτοί που τον υποστήριξαν. Και προχώρησαν. Με σύστημα...

Εδώ υπάρχει συνέχεια που μας αφορά ως Ελλάδα. Η Γερμανία έχει τώρα, μετά την ένωσή της, 70 χρόνια μετά το τέλος του πολέμου, τη νομική υπόσταση να καλύψει αποζημιώσεις και το αναγκαστικό δάνειο. Αυτήν την νομική υπόσταση δεν την είχε ούτε η Δυτική Γερμανία ούτε η Ανατολική. Έτσι, και με τη βοήθεια των νικητών συμμάχων μας, απέφυγαν οι Γερμανοί τις πολλές αποζημιώσεις. Αναλαμβάνοντας όμως κομβικό ρόλο στον ψυχρό πόλεμο. Είχαν και το κατάλληλο νομικό πλαίσιο, αποδεκτό στη διεθνή κοινότητα. Το αναγκαστικό δάνειο, όμως, που τους έδωσε η Ελλάδα, δεν είναι καλυμμένο. Είναι διεκδικήσιμο. Δεν θα προχωρήσω άλλο σε αυτό το θέμα, διότι ξεφεύγω.

Η βασική ερώτηση του άρθρου μου είναι, εάν μια κυβερνητική συμμαχία Αριστεράς και Δεξιάς (π.χ. Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ), χωρίς να αποκλείεται και άλλος συνδυασμός, θα μπορούσε να διαπραγματευτεί άλλη μια διαγραφή δανεικών με μεγάλη λαϊκή στήριξη απ' ό,τι θα μπορέσει να κάνει μία μόνο παράταξη (δεδομένης της αναιμικής πλειοψηφίας που διαφαίνεται).

Μη βιαστείτε να πείτε, δεν γίνεται. Το κράτος βρίσκεται σε κατάσταση ανάγκης. Οι πολίτες δεν αντέχουν άλλο, οι συσσωρευμένες οφειλές στην εφορία (περί τα 70 δισ. ευρώ) αυξάνονται και θα αυξηθούν περισσότερο τους επόμενους μήνες.

Η Γερμανία έχει, για δεύτερη φορά μετά την ένωσή της, κυβέρνηση συνεργασίας σοσιαλδημοκρατίας και χριστιανοδημοκρατίας, CDU-CSU και SPD. Πηγαίνει πολύ καλά. (?)

Καταλήγω στο ότι, μια τέτοια κυβέρνηση ευρείας συνεργασίας δίνει μια αξιόλογη πιθανότητα επιτυχίας για μια νέα διαγραφή ενός ικανού τμήματος των δανεικών, που και αυτό βέβαια δεν θα είναι ανώδυνο. Παραμένοντας όμως εντός της ευρωζώνης.

Μα γιατί δεν αναφέρεις και άλλα σενάρια, ίσως να μου πείτε ( π.χ. συνεργασίας ΚΚΕ με ΣΥΡΙΖΑ, αποδοχής της Χ.Α.; Το Ποτάμι, ΕΛΙΑ, ΓΕΦΥΡΕΣ, ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ; )Δεν με παίρνει ο χώρος για τέτοια, εδώ. Αλλά και δεν τα βλέπω εφικτά, με μετρήσιμα νούμερα, εκλογικά. Δεν αποκλείεται να κάνω λάθος.

Άλλα σενάρια, αυτά της Δραχμής, δεν ενδείκνυνται κατά τη γνώμη μου. Έχω αναφερθεί σχετικά στο protagon, στο άρθρο μου: "Μήπως θέλετε τη δραχμή;"

Εάν δεν διαγραφούν επισήμως και άλλα χρέη, θα αποπληρωθούν με ιδιοκτησία. Ελληνική. Για τις επόμενες δεκαετίες. Διότι η φοροδοτική ικανότητα, η απορρέουσα από το ΑΕΠ, δεν αρκεί για να επιστραφούν τα δανεικά. Ούτε βέβαια για να γίνουν δημόσιες επενδύσεις.

***Σχόλιο του κυρίου Μιχάλη Γρηγορίου


Πηγή: protagon.gr