Την Ελλάδα κυβερνά μια διεφθαρμένη κλίκα

Συχνά πυκνά αναφέρομαι στο γεγονός ότι, από ίδρυσης του Ελληνικού Κράτους, κάποια άχρηστη ελίτ δεν επιτρέπει τους Έλληνες να αναπτύξουν τις εξαιρετικές ικανότητες τους ώτε να δημιουργησουν ένα κράτος υπόδειγμα. Ότι, στον φόβο μην χάσουν την εξουσία, δημιουργούν συνεχώς προβλήματα ώστε να είναι απαραίτητοι. Ότι θέλουν την εξουσία με κάθε τρόπο...

Ότι δεν τους νοιάζει η ευημερία του λαού παρά μόνο η καρέκλα. Ότι με κάθε τρόπο, διώχνουν από το προσκήνιο κάθε άξιο Έλληνα - επιχειρηματία, εφευρέτη, επιστήμονα, πολιτικό- αν δεν μπει στην κλίκα συμφερόντων τους ώστε να γίνει κι αυτός ρεμάλι σαν κι αυτούς κοροϊδεύοντας τον Λαό. Ότι έχουν δημιουργήσει ένα Δημόσιο πραιτοριανών, εξουσιάζοντας με παραλογισμό τον Λαό.

Κι όλα αυτά, τα έγραφα χωρίς να γνωρίζω το ακόλουθο ρετρό κείμενο που συνέταξε το 1947, όχι κάποιος αγανακτισμένος όπως εγώ, μα ο απεσταλμένος του Τρούμαν στην Ελλάδα ώστε να ερευνίσει το τι ακριβώς συμβαίνει στην χώρα μας.

Η έκθεση που έστειλε ο απεσταλμένος αυτός, ονόματι Porter, λες και γράφτηκε μόλις σήμερα από αγανακτισμένο Έλληνα μπλόγκερ...Δεν μιλάει καν για ελίτ αλλά για...κλίκα


...Ρεμάλια του κερατά. Δεν θέλω να σας σφάξω, όπως έσφαξαν οι αγανακτισμένοι Γάλλοι στην επανάσταση τους, στα δικά τους ρεμάλια, μόνο και μόνο επειδή είμαι Έλληνας...

Το μόνο που έχω να πω για εσάς, είναι η θεϊκή φράση του οικονομολόγου Max Kaisser, όταν αναφέρθηκε στο λαμόγιο πρόεδρο, της λαμόγιο τράπεζας, Goldman Sachs :

"Δεν θα ησυχάσω ως που να πεθάνω, αν δεν τον δω να δουλεύει σερβιτόρος..."

Αμήν.-
Πιπεράτος
------------------------


Αρχές του 1947 η Αγγλική κυβέρνηση έχει ανακοινώσει στις ΗΠΑ, πως αδυνατούσε πλέον να συνεχίσει την ενίσχυση της ελληνικής κυβέρνησης, στον αγώνα της κατά της κομμουνιστικής επικράτησης στην Ελλάδα.
Ο Αμερικανός πρόεδρος Τρούμαν προκειμένου να έχει ιδία άποψη , στέλνει το 1947 τον Paul A. Porter ως επικεφαλής αμερικανικής αποστολής.
Μετά από έναν περίπου μήνα, ο Porter στέλνει επιστολή προς το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, γράφοντας μεταξύ των άλλων:

« Εδώ δεν υπάρχει κράτος !
Υπάρχει μόνο μία ιεραρχία πολιτικών, ο ένας χειρότερος από τον άλλον.
Μοναδική τους έννοια , η κατάκτηση της εξουσίας.
Σε ολόκληρη τη χώρα οι άνθρωποι έχουν παραλύσει από την αβεβαιότητα και τον φόβο, οι επιχειρηματίες δεν επενδύουν, οι καταστηματάρχες δεν αποθηκεύουν προμήθειες.

Και συνεχίζει:

Η δημόσια διοίκηση είναι υπερβολικά εκτεταμένη!!!!.
Οι χαμηλοί μισθοί προσαυξάνονται ΒΑΣΕΙ ΕΝΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ, ( μερικοί δημόσιοι υπάλληλοι κερδίζουν μέχρι και τέσσερις φορές περισσότερο από τον βασικό μισθό τους!).
Η δημόσια διοίκηση δεν είναι σε θέση να προβεί ούτε στην είσπραξη φόρων, ή την επισκευή δρόμων.
Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει άλλη πολιτική εκτός από το να εκλιπαρεί για ξένη βοήθεια ,απαριθμώντας θορυβωδώς τις θυσίες της Ελλάδος!!!!
Στόχος της είναι να χρησιμοποιήσει την ξένη βοήθεια για τη διαιώνιση των προνομιών μιας μικρής κλίκας που έχει την έδρα της εκέι, γύρο στην πλατεία Κολωνακίου…

Υπογραφή :Paul A. Porter



ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ!!
ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΑΤΟ ΔΕΝ ΣΩΘΗΚΕ ΠΟΤΕ, ΒΕΛΑΖΟΝΤΑΣ…


Προσυπογράφοντας,
@radical30

Η «πολιτική της έντασης» βοηθά την κυβέρνηση





Δράση παρακρατικών μηχανισμών που κατευθύνονται από κύκλους της
εξουσίας, με στόχο να περισπάσουν την προσοχή του ελληνικού λαού και έτσι
να διευκολύνουν την κυβέρνηση να περάσει εξουθενωτικά αντιλαϊκά μέτρα
στη Βουλή ή κάποιο νέο κύμα χαμηλής έντασης δραστηριότητας από αναρχικές
ομάδες με γκαζάκια και σποραδικούς πυροβολισμούς σε κτίρια;

'Η μήπως αθέλητη συνύπαρξη και των δύο φαινομένων; Τα ερωτήματα αυτά
γεννιούνται αυθόρμητα στο μυαλό του κάθε Ελληνα, με αφορμή το μπαράζ
επιθέσεων με γκαζάκια τις τελευταίες ημέρες και τους νυχτερινούς
πυροβολισμούς κατά των γραφείων της ΝΔ. Τέτοια ερωτήματα άλλωστε
προκαλούν πάντα ανάλογα φαινόμενα σε μια χώρα σαν τη δική μας, όπου η
δράση του παρακράτους έχει πολύ μακρά ιστορία, αλλά και οι επιθέσεις με
γκαζάκια αποτελούν ρουτίνα.

Απαντήσεις στα θέματα αυτά δεν παίρνει ποτέ ο κόσμος. Ελάχιστα άτομα είναι αυτά που γνωρίζουν την αλήθεια, αλλά αυτοί δεν μιλούν ποτέ κι έτσι όλοι εμείς οι υπόλοιποι παραμένουμε σε βαθύ σκοτάδι, κάνοντας υποθέσεις και δυσπιστώντας απέναντι στους πάντες και πρωτίστως απέναντι στις Αρχές. Μόνο ορισμένες πολιτικές
επισημάνσεις μπορούμε να κάνουμε εμείς - και αυτές επισφαλείς.

'Oπως κάθε φορά που κάποιος δεν ξέρει τους δράστες κάποιου αξιοσημείωτου γεγονότος και προσπαθεί να καταλάβει σε χοντρές γραμμές τι συνέβη, το πρώτο
ζήτημα που μπαίνει είναι το ποιός ωφελείται από το γεγονός, ποιός ωφελείται πολιτικά.

Αυτό το κριτήριο δεν είναι απόλυτο, δεν ισχύει όλες τις φορές, αλλά πολύ συχνά έχει βαρύνουσα σημασία. Και επειδή αναφερόμαστε στην πολιτική, σε καμιά περίπτωση αυτό δεν σημαίνει ότι ο ωφελούμενος είναι και ο δράστης ή ο οργανωτής του ευνοϊκού γι' αυτόν γεγονότος.

Στις περιπτώσεις δράσης του παρακράτους κάθε εξουσίας, ποτέ δεν ήταν ο πρωθυπουργός αυτός που έδινε τις σχετικές εντολές. Συχνά δεν ήταν καν μπλεγμένος ούτε κάποιος σκοτεινός υπουργός της εκάστοτε κυβέρνησης. Αυτό, ιστορικά στην Ελλάδα, έχει αποτυπωθεί με ανάγλυφο τρόπο στην περιβόητη φράση του Κωνσταντίνου Καραμανλή «Ποιος κυβερνά αυτή τη χώρα;» όταν επί πρωθυπουργίας του δολοφονήθηκε ο Γρηγόρης Λαμπράκης.

Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν κάποιοι τρομοκράτες επέλεξαν κατά σύμπτωση να πυροβολήσουν κατά των γραφείων της ΝΔ τα χαράματα της ίδιας μέρας που η συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη ψήφισε στη Βουλή την επαίσχυντη παραίτηση της Ελλάδας από κάθε δικαίωμα ασυλίας κρατικής περιουσίας έναντι των δανειστών.

Σε απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι αν κάποια ελληνική κυβέρνηση αδυνατεί να
αποπληρώσει δανειακές υποχρεώσεις, τότε η ΕΕ ή το ΔΝΤ ή η ΕΚΤ, έχουν
νομικά το δικαίωμα να κατασχέσουν την... Ακρόπολη ή το κτίριο της
Βουλής! Το αν θα το κάνουν ή όχι οι ξένοι δανειστές είναι δευτερεύον για
την ώρα. Το εξωφρενικό είναι το τι υπέγραψαν με την ψήφο και των
βουλευτών τους η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ.

Επιπλέον, την ώρα που τα εισοδήματα καταρρέουν, η κυβέρνηση αυξάνει, ως πρώτη δόση για το 2013, την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος κατά 13%, «γδέρνει» για μια ακόμα φορά τον ελληνικό λαό επιβάλλοντας πρόσθετους φόρους 2,3 δισεκατομμυρίων ευρώ, με πρώτα θύματα φυσικά τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, αλλά και
όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες.

Μεθαύριο πρέπει να αποφασίσει η Βουλή, αν για τον χειρισμό της λίστας Λαγκάρντ
θα παραπέμψει σε προανακριτική επιτροπή τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, ενώ με ενδιαφέρον πολιτικό αναμένεται και το πόσοι βουλευτές από τους 300 θα ψηφίσουν υπέρ της παραπομπής και του εκ των κυβερνητικών εταίρων προέδρου του ΠΑΣΟΚ,
Ευάγγελου Βενιζέλου.

Η κυβέρνηση κατηγορείται επίσης και δικαίως, από την αντιπολίτευση, ότι κυβερνά
με αλλεπάλληλα «κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα», λόγω της συστηματικής προσφυγής της σε Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, που επιτρέπονται σε σπανιότατες περιπτώσεις, λόγω απολύτως έκτακτων συνθηκών. Αυτό είναι το εξαιρετικά δυσμενές για την κυβέρνηση πολιτικό κλίμα, μέσα στο οποίο κάποιοι πυροβόλησαν τα άγρια μεσάνυχτα τα γραφεία της ΝΔ.

Μιλώντας από πολιτική σκοπιά, το μόνο βέβαιο είναι, πως σίγουρα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει
να ωφεληθεί τίποτα από την ενασχόληση των μέσων ενημέρωσης και της κοινής γνώμης, όχι με τα προαναφερθέντα κρίσιμα θέματα, αλλά με τον κάλυκα στο άδειο γραφείο του προέδρου της ΝΔ, το οποίο είχε μήνες να επισκεφθεί, όπως ανέφεραν
δημοσιογράφοι και μάλιστα στην κρατική τηλεόραση. Σύμπτωση; Δεν θα το
μάθουμε ποτέ.


ethnos.gr

Το παρακάτω άρθρο του Κώστα Βαξεβάνη δημοσιεύτηκε στη γερμανική εφημερίδα DIE ZEIT στις 29 Νοεμβρίου

"Την Ελλάδα κυβερνά μια διεφθαρμένη κλίκα"

Του Κώστα Βαξεβάνη

Το να σε συλλαμβάνουν 50 άντρες της Κρατικής Ασφάλειας, του ειδικού τμήματος της ελληνικής Αστυνομίας που έχει την ευθύνη για την προστασία του Πολιτεύματος, είναι αναμφίβολα μία εμπειρία. Το να σε αγκαλιάζουν και να σε φιλάνε όμως αυτοί οι οποίοι ήρθαν για να σε συλλάβουν, δηλώνοντας πως είναι μαζί σου, είναι μια έκπληξη. Όταν ως ερευνητική ομάδα του περιοδικού HOT DOC, πήραμε την απόφαση να δώσουμε στη δημοσιότητα τα ονόματα της «Λίστας Λαγκάρντ», ξέραμε πως αρχίζει μια περιπέτεια. Η λίστα αυτή η οποία είχε παραδοθεί από τον υπάλληλο της Ελβετικής Τράπεζας HSBC, στην τότε υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας Κριστίν Λαγκάρντ, περιείχε τα ονόματα χιλιάδων καταθετών, για την πλειοψηφία των οποίων ήταν εμφανές πως τα έσοδα δεν ήταν φορολογημένα ή νόμιμα.

Με τη λίστα αυτή, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία και Γερμανία, κατάφεραν να εντοπίσουν τους φοροφυγάδες και να εξασφαλίσουν έσοδα. Όχι όμως η Ελλάδα.
Ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου, -ο οποίος προφασιζόταν ότι αναζητά εναγωνίως χρήματα για την ελληνική κρίση- πήρε τη λίστα, έκανε ένα αντίγραφο σε CD το οποίο όμως κάπου παράπεσε και δεν αξιοποιήθηκε.

Συμπεριφέρθηκε περίπου σε αυτό το CD-ντοκουμέντο, όπως σε όλα τα μουσικά CD στο σπίτι του. Στη συνέχεια αυτή η λίστα πέρασε σε μερικούς κρατικούς υπαλλήλους και τον επόμενο υπουργό Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος την πήρε σε μορφή usb, αλλά δεν θυμήθηκε και αυτός τι ακριβώς την έκανε.
Όλα αυτά δεν είναι σενάρια κωμωδίας. αλλά όσα κατέθεσαν επισήμως στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής.

Τρεις κυβερνήσεις και δύο υπουργοί, χρησιμοποίησαν διάφορα νομικά επιχειρήματα, όπως το ότι η λίστα είχε αποκτηθεί παράνομα άρα δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, για να μην κάνουν καμία έρευνα για την φοροδιαφυγή. Η λίστα βεβαίως ήταν νόμιμη και παραχωρήθηκε επισήμως από τις γαλλικές αρχές στην Ελλάδα. Επί δύο χρόνια έμεινε στα συρτάρια ή τα παντελόνια των Υπουργών και η ύπαρξή της, χρησιμοποιήθηκε για οικονομικούς και πολιτικούς εκβιασμούς.

Όταν τη δημοσιεύσαμε, δεν κάναμε μόνο το δημοσιογραφικά σωστό, να αποκαλύπτουμε δηλαδή αυτό που οι άλλοι ήθελαν να κρύψουν, αλλά και το ηθικά σωστό. Απαλλάξαμε την πολιτική ζωή από το νοσηρό κλίμα που είχε δημιουργήσει η υπόθεση της λίστας και ζητάγαμε από την ελληνική κυβέρνηση να αλλάξει την άδικη εικόνα που παρουσιάζει η Ελλάδα: από την μία άνθρωποι να τρώνε από τα σκουπίδια και από την άλλη, όσοι δεν πληρώνουν για την κρίση να συνεχίζουν να έχουν την ασυλία από τους πολιτικούς τους προστάτες.

Η αποκάλυψη της λίστας δεν ενόχλησε γιατί παρουσίαζε «προσωπικά δεδομένα» (μία ακόμη νομική εφεύρεση,) αλλά γιατί εμφάνιζε την πραγματικότητα. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα και οι άνθρωποι του, εκδότες, επιχειρηματίες, φίλοι υπουργών, οι κυρίαρχοι των ελληνικών ΜΜΕ και τραπεζίτες, ήταν μέσα στη λίστα.

Αυτός ήταν και ο λόγος που οι αστυνομικοί που ήρθαν να με συλλάβουν, δήλωσαν την συμπαράστασή τους. Ως κομμάτι της κοινωνίας που υποφέρει, ζουν αυτή την αντίθεση αλλά και την υποκρισία αυτών που εξουσιάζουν. Οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν εμφανίζονται αντιπαθητικές και αντιλαϊκές επειδή παίρνουν μέτρα λιτότητας μόνο, αλλά γιατί χρησιμοποιούν την κρίση για να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένα συμφέροντα.

Στο εξωτερικό έχει δημιουργηθεί η εικόνα ενός τεμπέλη Έλληνα που πίνει ούζο και χορεύει συρτάκι, χωρίς να νοιάζεται για το μέλλον. Ναι, παρασιτικά φαινόμενα υπάρχουν στην Ελλάδα όπως και σε όλες τις χώρες. Μην ξεχνάμε πως η διαφθορά στην Ελλάδα είχε καθηγητές από την Γερμανία. Μια σειρά από εταιρείες τεχνολογίας και εξοπλισμών, που χρημάτισαν έλληνες υπουργούς και κρατικούς λειτουργούς για να πουλήσουν ακριβά προϊόντα. Αυτοί οι υπουργοί κυβερνούν ακόμη. Εμφανίζεται η βολική εικόνα ενός διεφθαρμένου λαού, γενικά και αόριστα, για να κρυφτεί μια συγκεκριμένη αλήθεια. Διεφθαρμένος είναι ο πυρήνας της εξουσίας.

Η Ελλάδα κυβερνιέται από μια κλειστή ελίτ εξουσίας που αποτελείται από συγκεκριμένους επιχειρηματίες που ευνοούνται και παρανομούν, από πολιτικούς που τους ευνοούν και τους νομιμοποιούν και από δημοσιογράφους, που αντί να πουν την αλήθεια την αποκρύπτουν. Η σύλληψή μου και η δίκη μου μεταδόθηκε από όλα τα Μέσα Ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο. Όχι όμως από τα ελληνικά. Δεκάδες συνάδελφοι με έπαιρναν τηλέφωνο για να μου δηλώσουν ότι έχω δίκιο, αλλά κανένας δεν το έγραψε στο Μέσο που δούλευε. Πώς να το γράψει; Οι ιδιοκτήτες είναι στην λίστα Λαγκάρντ.

Ο Τύπος στην Ελλάδα είναι φιμωμένος και πολλές φορές αυτοφιμωμένος. Πριν μερικούς μήνες, το REUTERS και το HOT DOC ταυτόχρονα, αποκάλυψαν ένα μεγάλο σκάνδαλο στην Τράπεζα Πειραιώς. Κανένα Μέσο δεν έγραψε το παραμικρό. Το γελοίο ήταν πως δημοσίευσαν την διάψευση της Τράπεζας, χωρίς να έχουν δημοσιεύσει ποτέ την είδηση.

Οι σελίδες των εφημερίδων είναι γεμάτες από διαφημίσεις τραπεζών, μια διακριτική μέθοδος εξαγοράς της σιωπής. Τις τελευταίες μέρες η είδηση πως οι Τράπεζες θα μπουν υπό την εποπτεία της Τρόικας, προκάλεσε δημοσιεύματα για «αφελληνισμό των ελληνικών Τραπεζών». Οι εφημερίδες που δεν έχουν γράψει το παραμικρό για την εποπτεία συνολικά της ελληνικής οικονομίας, τη φοροδιαφυγή και την αδικία στην εφαρμογή της λιτότητας, ξύπνησαν από το λήθαργο και ανακάλυψαν την «εθνική ανεξαρτησία», όταν εθίγησαν αυτοί που τους έδιναν δάνεια χωρίς εγγυήσεις και πολλές φορές χωρίς επιστροφή.

Τα Μέσα που δεν έγραψαν ποτέ τίποτα για τις offshore εταιρείες που ανήκουν στους ίδιους τους Τραπεζίτες και χρησιμοποιούνται για ψεύτικες αυξήσεις του μετοχικού τους κεφαλαίου, ξαφνικά έγιναν σαν πόρνες που ζητούν πίσω την παρθενία τους.

Αυτό ήταν το πρόβλημα με το HOT DOC. Δεν μπορούσαν να πάρουν τηλέφωνο τον εκδότη και να του πουν μην το δημοσιεύσεις αυτό, γιατί εκδότης είμαι εγώ.
Έτσι επέλεξαν την μέθοδο των διώξεων. Η ελληνική Δικαιοσύνη, η οποία επί χρόνια ερευνά σκάνδαλα τα οποία καταλήγουν τελικώς στην παραγραφή, πολύ γρήγορα και πολύ βίαια, με οδήγησε σε δίκη για να με τιμωρήσει για την αλήθεια.

Στη δίκη η οποία κατέληξε σε μια Διεθνή κατακραυγή από τα Διεθνή Μέσα Ενημέρωσης, αθωώθηκα. Η αθώωση προκάλεσε ικανοποίηση στην κοινή γνώμη. Όχι όμως στην Εισαγγελία. Πριν μία βδομάδα μάθαμε πως η Εισαγγελία άσκησε έφεση στην αθώωσή μου, με το επιχείρημα πως η δίκη δεν ήταν όπως έπρεπε. Προφανώς εννοεί πως η δίκη θα είναι όπως πρέπει, αν καταλήξει στην καταδίκη μου.

Κάθε μέρα στην Ελλάδα, η οποία βρίσκεται πάνω από τον γκρεμό, ψηφίζουν νόμους για τα συμφέροντα των δικών τους ανθρώπων. Των ανθρώπων που βρίσκονται σε δεκάδες λίστες «Λαγκάρντ». Στη συνέχεια ψηφίζουν άλλους νόμους για να αυτοαμνηστεύονται, να μην πάνε οι ίδιοι φυλακή. Παράνομα Mall των οποίων οι ιδιοκτήτες αντιμετώπιζαν δίκες νομιμοποιήθηκαν σε μία νύχτα με νόμο. Ο Βενιζέλος ο οποίος επέβαλε χαράτσι στα ακίνητα, έκανε νόμο για να απαλλάξει από αυτό, τους μοναδικούς που μπορούν να το πληρώσουν, τους πλούσιους.

Άλλαξε πέντε λέξεις στον Ποινικό Κώδικα και γλύτωσε από τη φυλακή 700 επώνυμους της εκλογικής του περιφέρειας. Στην Ελλάδα, όπου δεν λειτουργεί ούτε περίπτερο χωρίς άδεια, τα τηλεοπτικά κανάλια λειτουργούν με άδειες που ανανεώνονται κάθε χρόνο, μαζί βέβαια με το σύστημα πολιτικών αλληλοεκβιασμών και ομηρίας μεταξύ καναλαρχών και κυβέρνησης.

Κάθε μέρα θεσμοθετούν τη διαφθορά με νόμους, εξυπηρετούν τους δικούς τους ανθρώπους, αλλά στο εξωτερικό μιλάνε για τη διαφθορά του ταβερνιάρη που δεν κόβει απόδειξη. Όταν αποκαλύπτονται καταφεύγουν στην τακτική της ισχύος. Τα ΜΜΕ που ανήκουν στους ευεργετηθέντες, αποσιωπούν τα πάντα.

Κατά τη διάρκεια της νομικής εξέλιξης της δικής μου υπόθεσης, υπήρξε ένα συμπέρασμα που μου ήταν δύσκολο να το αποδεχθώ. Οι έλληνες, άκουγαν ξένα Μέσα Ενημέρωσης, το BBC και την Ντόιτσε Βέλλε, για να ενημερωθούν τι γίνεται με έναν έλληνα δημοσιογράφο στη χώρα τους. Δυστυχώς αυτό είχε ξανασυμβεί σε μια άσχημη πολιτική περίοδο. Αυτή της ελληνικής χούντας.