ΣΤΕΛΙΟΣ ΡΑΜΦΟΣ

ΣΤΕΛΙΟΣ ΡΑΜΦΟΣ και Θανάσης Λάλας στον Flash 96
“μετά τις εκλογές” (20 06 12).
από George Thalassinos


* Λάλας: Εσείς κύριε Ράμφο πιστεύετε ότι υπάρχει μία διαφοροποίηση μεταξύ της Νέας Δημοκρατίας του Κυρίου Σαμαρά και του κυρίου Βενιζέλου;
@ Ράμφος: Έκανε υπέρβαση η Νέα Δημοκρατία και το Πασόκ έκανε υπέρβαση και η Δημάρ έκανε υπέρβαση.

* Λάλας: Έτσι μπράβο. Από τη άλλη μεριά υπάρχει μια διαφορετική λογική στον Σύριζα. Θα ομολογήσω συστρατευόμενος με εσάς, τόσο αυτό που λέει το απ εδώ μπλόκ όσο και το απ εκεί, είναι σαν μία πορεία , δηλαδή λίγο ως πολύ διαφοροποιούνται λεκτικά αλλά τι λέμε, λέμε παιδιά ότι αυτό το πράμα που μας  έχει έρθει στο πιάτο, πρέπει να πάμε να το ξανασυζητήσουμε γιατί δεν έχει και τόσο αποτελεσματική εφαρμογή. Είτε το λέμε λίγο έτσι, είτε το λέμε λίγο διαφορετικό, πάντως ένα λέμε όλοι μαζί. Γιατί λοιπόν δεν μπαίνουμε όλοι μαζί  στο δωμάτιο, να πούμε τη διαφορετική πλευρά που έχουμε ο καθένας και να κάνουμε μια σύνθεση διεκδίκησης αφού στην πραγματικότητα το ίδιο λέμε.

@ Ράμφος: Λέμε λοιπόν ότι στην περίπτωση αυτή, την  ευθύνη την  έχει εκείνος που παίζει με όρους μερικότητος. Με όρους δηλαδή, ότι οι απέναντι του, είναι αδύνατο να συνεργαστούν μαζί του. Υπό τη έννοια αυτή, οι παλιοί απόηχοι των ταξικών αντιθέσεων που τους ακούμε και σήμερα είναι βαρίδια στην εικόνα μιας  Αριστερής κινήσεως, ενός Αριστερού κόμματος ας πούμε. Δηλαδή η φρασεολογία, "με εκείνους που υπέγραψαν δεν καθόμαστε", ενώ οι άλλοι λένε το πρόβλημα είναι πατριωτικό, αυτομάτως οι μεν σκέφτονται το καθολικό οι άλλοι το μερικό. Μόνο αν νικήσει η Αριστερά τη μερικότητα της και το έκανε φαίνεται η Δημάρ, τότε μπορεί να έχει μέλλον, ανεξαρτήτως του 27%.

* Λάλας: Παρ όλο που πιστεύει το αντίθετο πιστεύει ότι θα εξαφανιστεί;

@ Ράμφος: Δεν έχει σημασία αυτή τη στιγμή η υπέρβαση έχει το μέλλον.

* Λάλας: Γιατί εδώ η κυρία Παπαρήγα είχε πει "από τη στιγμή που αποτύχουμε σαν κυβέρνηση τότε οι Αριστεροί ψήφοι θα γίνουν αυτομάτως δεξιοί ψήφοι".
@ Ράμφος: Μα νομίζω ότι αυτό είναι μια λογική μερικότητος. Αυτή τη στιγμή, επειδή ο κίνδυνος είναι για τον τόπο, δεν χωράει η μερικότητα παρά μόνο συμπληρωματικά. Όχι να χάσεις τον εαυτό σου, αλλά να κάνεις τον εαυτό σου τόσο θετικό, ώστε ό άλλος να μην αντέχει τον περιορισμό του.

Ακούστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.