Μέτρησα τα χρόνια μου και τα βρήκα αρκετά...

«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται πολύ λιγότερος χρόνος ζωής απ' όσο έχω ζήσει έως τώρα...

Αισθάνομαι όπως ένα μικρό παιδί που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται σε άλλο ρυθμό και με βαθιά απόλαυση.

Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται , διαδικασίες μέτρα και κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.

Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους, που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.

Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες για μικροπράγματα.

Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.

Δεν ανέχομαι τους τάχα, τους δήθεν και τους καιροσκόπους.

Με ενοχλεί η φθόνος και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους, για το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους, νομίζοντας ότι θα τους φέρουν στα μέτρα τους.

Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα.

Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο... Ε, ο χρόνος μου είναι λίγος για να
συζητώ για τους τίτλους και τις επικεφαλίδες.

Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται...Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα...

Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.

Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.
Που δεν επαίρονται για τη ζωή τους.
Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν το ακούσουν από κάποιους άλλους.
Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους για λάθη και παραλήψεις.
Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Που επιθυμούν να βαδίζουν με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.
Που πιστεύουν και τηρούν τη Συνέπεια Λόγων και Πράξεων.

Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων...
Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με τρυφερά αγγίγματα στην ψυχή.

Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.

Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν...Είμαι σίγουρος
ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ' όσες έχω ήδη δοκιμάσει.

Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου
και τους αγαπημένους μου.

Εύχομαι και ο δικός σου δρόμος να είναι ο ίδιος, γιατί κάποια στιγμή θα φτάσεις κι εσύ εδώ...»