Περιμένω τη σταγόνα....

[quote="radical30"]Περιμένω τη σταγόνα. Περιμένει και αυτή, αιωρείται. (του Άρη Δαβαράκη]
======

Toν Άρη Δαβαράκη δεν τον έχω γνωρίσει προσωπικά. Αλλά έχω μέσα μου τη σιγουριά ότι τον γνωρίζω καλά. Αυθαίρετο;
Ίσως και αλαζονικό; Μια άρχικη αλλά αρκετά συγκεκριμένη συγκεκριμένη άποψη για τον Άρη είχα σχηματίσει, όταν
διάβασα στο Zougla.gr πριν 4-5 χρόνια ένα κομμάτι του που είχε δημοσιευθεί εκεί. Ο τίτλος ήταν "Γράμμα από τη Φυλακή"
και όντως έτσι ήταν. Ο Άρης Δαβαράκης ήταν πράγματι στη φυλακή ακτίοντας ήδη μια ποινή για κάποιο αδίκημα. Όχι, δεν
είχε σκοτώσει, ληστέψει, κλέψει, εξαπατήσει, προδώσει ... τίποτα απ' αυτά. Τότε γιατί; θα αναρωτηθείτε προφανώς. Για
κάποιο λόγο ασφαλώς, αλλά που δεν ήταν τίποτα από τα παρπάνω και που δεν ήταν οπωσδήποτε τέτοιος που να τον
"λερώνει" στα μάτια μου. Εγώ έτρεχα στο Ζούγκλα κάθε Κυριακή για να διαβάσω τα "γράμματά" του. Διαμάντια πραγματικά.

Σύντομες, πραγματικές ιστορίες από τη ζωή σε μιά φυλακή, που είχεις την αίσθηση, διαβαζοντάς τις, ότι ήσουν και εσύ εκεί,
παρέα μ' εκείνον και ζούσες κι' εσύ όλα όσα περιέγραφε. Τίποτα μελό ή τραβηγμένο αλλά με ένα τρόπο που ξεχείλιζε αλήθεια,
αλλά και κατανόηση, κριτική, αντικειμενικότητα και πάνω απ' όλα ανθρωπιά. Ναι, ο Άρης, έχω την εντύπωση ότι σκέφτεται,
κρίνει, πράτει με γνώμονα τη ψύχη του. Τον θεωρώ πρώτα από κάθε άλλο του χάρισμα, ότι είναι ένας έντιμος άνθρωπος.

Το συγκεκριμένο άρθρο, " η σταγόνα", είναι χαρακτηριστικό του χαρακτήρα του. Δεν κάνει πολιτική ανάλυση, ούτε και δείχνει
προς μια κατεύθυνση. Είναι βέβαια καίριο στις επισημάνσεις του, πολιτικοποιημένο με τη σωστή έννοια του όρου, όμως είναι, σύγχρονα και απλοϊκό, αθώο, καθαρό. Αυτό που σας έλεγα παραπάνω.... Σκέπτεται, μιλάει(?) και γράφει, με τη ψυχή του ...
Χωρίς εξαρτήσεις, Δεν είναι ένα άγιος άνθρωπος - δεν υπάρχουν τέτοιοι, αλλά δεν υπάρχουν αρκετοί σαν κι' αυτόν στο "άγριο"
συνάφι που ανοίκει επαγγελματικά....

radical30

[διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο protagon.gr]

Περιμένω τη σταγόνα. Περιμένει και αυτή, αιωρείται.

......Κάποια στιγμή θα στάξει – και τότε, έτσι ξαφνικά, θα ξεχειλίσει το νεροπότηρο της νεότερης ιστορίας μας και της οικονομικής διαχείρισης που μας έφερε ως εδώ, αποκαλύπτοντας κάποιους, τους υπεύθυνους της μεγάλης τραγωδίας που ζούμε. Όσοι εξ’ αυτών εμπλέκονται και είναι Έλληνες, είναι προδότες –και σαν προδότες θα αναλάβουνε ο καθένας την ευθύνη του. Οι μη έχοντες την Ελληνική ιθαγένεια, οι «ξένοι» δηλαδή, «αυτοί τη δουλειά τους κάνανε», θα πούμε όλοι. Δεν θα είναι εξ άλλου και η πρώτη φορά που η λατρεία του χρήματος ξεπέρασε κάθε «λογικό» (αν υπάρχει) όριο. Και στο τέλος-τέλος ούτε τους ψηφίσαμε ούτε τους πιστέψαμε ποτέ για ανθρώπους της προκοπής – άνθρωποι της διεθνούς πιάτσας είναι, δεν έχουνε να δώσουνε λογαριασμό παρά σε ότι ψυχές κουβαλάνε κι’ αυτοί μέσα τους.

Η αριστερά για πρώτη φορά στην μεταπολιτευτική ιστορία μπορεί να καυχηθεί ότι στέκεται με αξιοπρέπεια μπροστά σε όλη αυτή τη θλιβερή παρωδία – παρακολουθώντας απλώς τον αυτοεξευτελισμό του υπολοίπου «πολιτικού προσωπικού». Ο Σαμαράς και το κόμμα του δεν τα κατάφερε να κρατηθεί μακριά και ήδη, στην συνείδηση του κόσμου, έχει ταυτιστεί με «αυτό που φεύγει». Και η μεταβατική αυτή γιγαντιαία κυβέρνηση που τα περιλαμβάνει όλα τα σκάνδαλα και τις βρωμιές (ή σχεδόν όλα), η υπό την ηγεσία του κ. Παπαδήμου «εθνοσωτήριος» αυτή κυβέρνηση, αν αντέξει μέχρι τις εκλογές, θα έχει ευτυχώς ήδη «κάψει» όσους συμμετέχουν σε αυτήν. Κάποιοι, διακριτικά και φοβισμένα, δείχνουν να θέλουν, κάπως, με κάποιον τρόπο ευλογημένο, να διαχωρίσουν τη θέση τους –αλλά δεν είναι εύκολο, κακά τα ψέματα. Την ώρα που θα στάξει η σταγόνα η αναστάτωση θα είναι τέτοια που θα πρέπει να είναι κανείς πολύ μακριά από τον τόπο του δράματος – το κέντρο της Αθήνας δηλαδή, την Ηρώδου Αττικού και τα κέντρα εξουσίας.

Την περιμένω την σταγόνα –και την διακρίνω κιόλας έτσι όπως κατεβαίνει σιγά-σιγά, αποφασιστικά, διαυγέστατη και λαμπυρίζουσα μέγα δάκρυ, πηχτή, βαριά, με στόχο και προορισμό προδιαγραμμένο : Θα στάξει εκεί, στα κέντρα εξουσίας, στοχευμένα – και από εκεί και πέρα τίποτα πια δεν θα είναι ίδιο…

Άρης Δαναράκης
protagon.gr