Λευτεριά στο Σύνταγμα

Λευτεριά στο Σύνταγμα
του Σταύρου Θεοδωράκη

Στον Αυλώνα, ένας από τους σκληρότερους αλλά και σοφότερους κρατούμενους, ο Λάμπρος, μου είχε πει ότι πει ότι πρέπει να γκρεμίσουμε τις φυλακές ανηλίκων. Επειδή γνώριζε όμως ότι αυτό δεν θα γίνει ποτέ, είχε σπεύσει να μου πει και για αυτά που θα έπρεπε να αλλάξουν.

«Δεν υπάρχουν ζεστά νερά», «το φαγητό είναι χάλια», «στο προαύλιο δεν υπάρχει ένα δέντρο, σαν ζώα βγαίνουμε». Σε αυτό το τελευταίο επέμενε. «Να το βάψουνε έστω. Να
μην είναι αυτό το γκρίζο πράγμα που σε σκοτώνει». Οι περισσότεροι συγκρατούμενοι του συμφωνούσαν με αυτή τη λύση. Μάλιστα κάποια στιγμή το ζήτησαν επίσημα από την Διεύθυνση και από ότι μαθαίνω βρέθηκε μια λύση. Η Φυλακή θα αγοράσει τις μπογιές και οι φοιτητές της καλών τεχνών θα αναλάβουν να σπάσουν την εικόνα του μπετόν αρμέ που αντικρίζουν όλη μέρα, κάθε μέρα, οι νεαροί κρατούμενοι.

Τον Λάμπρο - και την πρόταση του για λίγο χρώμα στο γκρίζο προαύλιο - τον θυμήθηκα την Κυριακή το πρωί που πέρασα βιαστικός από το Σύνταγμα. Τα σημάδια από τις πρόσφατες μάχες είναι ακόμη φανερά στην πλατεία. Δεν θέλω να πω τα ίδια και τα ίδια (για μάρμαρα, αποκαΐδια και δακρυγόνα) γιατί θα καταντήσω σαν ορισμένους κομματικούς που έχουν «κολλημένη τη βελόνα». Θα σας πω μόνο για τις σινιέ τσάντες που δεν τις αντέχω. Έχουν δραπετεύσει από τις βιτρίνες των σπασμένων μαγαζιών και έχουν καταλάβει, ως ευέλικτες μαϊμούδες, κάθε ελεύθερο πλακάκι της πλατείας.

Στην «πάνω μεριά», στην Αμαλίας, το τελευταίο απόκτημα είναι μια «εκκλησία» που έστησαν οι παλαιοημερολογίτες (νομίζω). Καλούν τον κόσμο να κοινωνήσει πριν την τελική μάχη. Από μακριά είναι για γέλια, από κοντά αν διαβάσεις και τα κουρελόπανα με τις βρισιές και τους αφορισμούς είναι για κλάματα.

Θα πρέπει λοιπόν, άμεσα, κάτι να γίνει. Ο Καμίνης την περασμένη εβδομάδα πρότεινε «να σταματήσει η κατάληψη του δημόσιου χώρου». Ο χώρος να αποκατασταθεί και να αποδοθεί στους πολίτες της Αθήνας και στους επισκέπτες της. Να μπουν καινούργια μάρμαρα που θα καλύψουν το μπετόν αρμέ…

Οι πρώτοι που έπρεπε να δεχτούν την πρόταση του Δημάρχου νομίζω ότι είναι οι ίδιοι οι Αγανακτισμένοι. Αν όλα σταματήσουν εδώ, ο μύθος των δυναμικών κινητοποιήσεων του Μαΐου και του Ιουνίου ίσως περισωθεί. Αλλιώτικα όλα θα παρασυρθούν στην γελοιότητα.
Και αυτό είναι – αν το καλοσκεφθείτε – κάτι που συμφέρει το κομματικό σύστημα. Γι' αυτό και οι πολιτικοί δεν παίρνουν θέση. Ιδιωτικώς ψιθυρίζουν ότι «το κακό έχει παραγίνει», δημοσίως όμως σιωπούν. Κάποιοι φοβούνται, οι περισσότεροι όμως χαίρονται. «Ότι μας πολεμά εκφυλίζεται» - «ότι δεν ελέγχουμε πεθαίνει».

ΥΓ.
Το μόνο που έχει μείνει κάπως «ζωντανό» στο Σύνταγμα είναι η συνέλευση της «κάτω πλατείας». Δεν είναι εύκολο να συμφωνήσει κανείς με τις αποφάσεις τους που όλο και πιο συχνά μοιάζουν με ντιρεκτίβες αριστερίστικων οργανώσεων. Στην τελευταία Συνέλευση μάλιστα, απειλούν με σαμποτάζ, όσους ξένους επενδύσουν στην Ελλάδα, λένε δηλαδή:
«ας μην τολμήσει κανείς επίδοξος επενδυτής να κάνει ψώνια ευκαιρίας δημόσιας περιουσίας και γης (…) στην χώρα όπου όταν στερείς την ελευθερία στο λαό της, ξέρει να γεννά έναν Κανάρη ή να κάνει συντρίμμια μια γέφυρα στον Γοργοπόταμο»!

Έστω και έτσι όμως, αυτοί συνεχίζουν να παιδεύονται. Ας συνεχίσουν λοιπόν τις συνελεύσεις τους αλλά χωρίς τον τριτοκοσμικό διάκοσμο. Κι αν κάποιοι φοβούται μήπως η πλατεία παραδοθεί στο «καθεστώς» να κάνουμε μια συμφωνία… αποστρατικοποίησης. Να φύγουν τα ΜΑΤ και να κυκλοφορεί μόνο η άοπλη δημοτική αστυνομία (για να δίνει και καμιά πληροφορία στους τουρίστες - αν ποτέ επανέλθουν).

πηγή:protagon.gr