Ένα σκάνδαλο με αρκετούς (συν) ένοχους..‏

Προσπαθεί να μαζέψει τα ασυμάζευτα ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος. Και βέβαια, ανάμεσα στους μετρημένους στα δάχτυλα του δεξιού χεριού που δικαιούνται "δια να ομιλούν", ανάμεσα σ΄αυτό το
χρεωκοπημένο συνάφι των ΜΜΕ, ένας είναι και Χρήστος Σ. Κάνει όμως και ένα φάουλ που σηκώνει τουλάχιστον "κίτρινη κάρτα". Μεταφέρει ένα παράλογα μεγάλο κομμάτι ευθύνης στο αναγνωστικό κοινό.

Μα τι είναι το αναγνωστικό κοινό που κατηγορεί; Αγοραστές εμπορεύματος δεν είναι; Γιατί σίγουρα κατασκευαστές δεν είναι, είναι αναγνώστες, πελάτες. Και πέρα από το τετριμένο "ο πελάτης έχει πάντα δίκιο", το οποίο αναφέρω αλλά δεν επικαλούμαι, υπάρχουν διαφόρων ειδών κσι ποιοτήτων "έμποροι" και
αγοραστές. Άλλοι παράγουν μια "Αυριανή" και άλλοι "το ΒΗΜΑ". Εφημερίδες και οι δύο που, όμως απευθύνονται σε διαφορετικό αναγνωστικό κοινό. Κάποιοι άλλοι "έμποροι"παράγουν κρασί και άλλοι παράγουν "πρέζα". Και τα δύο είδη σε "φτιάχνουν" αλλά οι πελάτες-αγοραστές είναι διαφορετικοί πότες.

Για να τελειώνουμε, ο προβληματισμός μου δεν αποδίδεται σωστά με το κλασικό ερώτημα "αν η κότα έκανε το αβγό ή το αβγό την κότα". Θεωρώ ότι ο δημιουργός του όποιου προϊόντος είναι πάντα ο "πρωταγωνιστής". Εκείνον εκφράζει το προϊόν και ανάλογα με την ποιότητα του δικού του έργου "βρίσκει"και "δημιουργεί" τους ανάλογους πελάτες.

Πάρα πολλά λόγια για κάτι προφανές.... αλλά γι΄αυτό έδειξα και την "κίτρινη κάρτα" στον αθώο του κρίματος Χρήστο Σωτηρακόπουλο....

Ένα σκάνδαλο που έχει αρκετούς (συν) ένοχους..‏

Υστερα από 168 χρόνια παρουσίας κυκλοφόρησε, τελικά, την Κυριακή το τελευταίο φύλλο μίας εφημερίδας, γράφοντας ιστορία για τον λόγο που έκλεισε. Η News of the World με κυκλοφορία 2,8 εκατομμυρίων φύλλων ολοκλήρωσε την παρουσία της όχι γιατί δεν πουλούσε ούτε γιατί ήταν ζημιογόνα. Κάθε άλλο, μάλιστα, ήταν από τις πιο κερδοφόρες εφημερίδες στον πλανήτη, αποφέροντας στην εταιρεία που ανήκει, τη News Corp πάμπολλα έσοδα. Μόνο που αυτή η εφημερίδα (ιδιοκτησίας του πλουσιότερου Μιντιάρχη στη γη, του Αυστραλού μεγιστάνα Ρούπερτ Μέρντοκ) είπε «αντίο» επειδή έφερε τεράστιο πλήγμα στο κύρος του ομίλου με το τεράστιο σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών στη Βρετανία.

Στα 80 του χρόνια ο Μέρντοκ εχει επιχειρήσεις που αποτιμούνται με χρηματιστηριακή αξία πάνω από 8 δις δολάρια και με περισσότερους από 50.000 εργαζόμενους. Στο στόλο του ανάμεσα σε δεκάδες άλλα Μέσα ανήκουν τα τεράστια τηλεοπτικά δίκτυα SKYNEWS και SKYSPORTS σε Βρετανία Γερμανία και Ιταλία, ο αμερικανικός όμιλος FOX που έχει ακόμη τα FOXSPORTS, το FOXNEWS και τον κινηματογραφικό κολοσσό 20th CENTURY FOX, το NATIONAL GEOGRAPHIC και εφημερίδες όπως οι παραδοσιακοί ΤIMES, η σκανδαλοθηρική SUN (που έχει τη μεγαλύτερη κυκλοφορία στα βρετανικά νησιά με 4 εκατομμύρια φύλλα ημερησίως) η NEW YORK POST WALL η STREET JOURNAL, καθώς και το δίκτυο ESPN σε όλη την αμερικανική ήπειρο.

Το πώς και το γιατί αποφάσισε να θυσιάσει μία εφημερίδα 168 ετών με 200 εργαζόμενους (και, μάλιστα, την πρώτη που απέκτησε στη Βρετανία το 1968 έναντι …πινακίου φακής) μένει να αποκρυπτογραφηθεί, αλλά είναι δεδομένο πως η ιστορία με τις υποκλοπές που άρχισε να αποκαλύπτεται το 2006 εδώ και κάποιους μήνες έχει πάρει μορφή χιονοστιβάδας και, πλέον, ενοχλούσε πολύ!

Στη δίνη της έχει βρεθεί ακόμη και ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον που είχε ως σύμβουλο επικοινωνίας του τον πρώην διευθυντή της εφημερίδας (την εποχή του 2003 -2006 που η υποκλοπή των μηνυμάτων από δεκάδες τηλεφωνητές επωνύμων ήταν στο απώγειο της) Αντι Κόουλσον που συνελήφθη τις τελευταίες μέρες. Το ίδιο έχει συμβεί και με άλλους εμπλεκόμενους δημοσιογράφους στην υπόθεση. Επίσης, η φιλία του πρωθυπουργού με την κυρία Ρεμπέκα Μπρουκς, κάποτε απλή γραμματέα στις επιχειρήσεις του Μέρντοκ αλλά τα τελευταία χρόνια πανίσχυρη διευθύνουσα σύμβουλο της βρετανικής πλευράς τους και ανθρώπου της απόλυτης εμπιστοσύνης του μεγιστάνα του Τύπου, έχει προκαλέσει γενική κατακραυγή.

Η κυρία Μπρουκς, αδίστακτη και αριβίστρια, σύμφωνα με τους (πάμπολλους) εχθρούς της ήταν αυτή που ξεκίνησε την πολιτική της ενθάρρυνσης στους αρχισυντάκτες της να βρίσκουν πιο πιπεράτα θέματα.

Η έμφαση που άρχισε στην δεκαετία του ’90 να δίνει στις ροζ ιστορίες στους κύκλους των πολιτικών, των ηθοποιών και των ανθρώπων της σόου μπιζ καθώς και τους αθλητές, απέφερε καρπούς.

Φυσικά η ίδια, που ήταν η πρώτη διδάξασα ως διευθύντρια μέχρι το 2003, δηλώνει αθώα και παντελή άγνοια για το πώς οι δημοσιογράφοι της έφερναν τα τόσα και τόσα αποκλειστικά πρωτοσέλιδα που αφορούσαν χωρισμούς, τσακωμούς, ίντριγκες, προδοσίες ακόμη και οικογενειακά δράματα.

Μία από τις ειδήσεις που σόκαραν την κοινή γνώμη ήταν η αποκάλυψη ιδιωτικού ντετέκτιβ πως είχαν παγιδεύσει τηλέφωνα από τους συγγενείς πεσόντων αξιωματικών και στρατιωτών στο Ιράκ, καθώς και θυμάτων τρομοκρατικών υποθέσεων αλλά και η δημοσιοποίηση της υποκλοπής των μηνυμάτων από το κινητό τηλέφωνο μίας 13χρονης που βρέθηκε αργότερα δολοφονημένη.

Ο Μέρντοκ έσπευσε στην Βρετανία για να είναι κοντά στις εξελίξεις, αλλά θεωρείται βέβαιο πως θα προσπαθήσει να προστατέψει τη Μπρουκς. Γι αυτό λέγεται πως προχώρησε και στην λύση «πονάει το δόντι, κόβεις το κεφάλι» αναστέλλοντας την έκδοση της εφημερίδας.

Φυσικά το να πιστέψει κανείς τους ισχυρισμούς της κυρίας Μπρουκς πως δεν ήξερε τι γινόταν από τους υφισταμένους της, προκαλεί θυμηδία και θα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον να δούμε αν θα της απαγγελθούν κατηγορίες. Επί των ημερών της η εφημερίδα, ξεπέρασε ακόμη και το δικό της αμαρτωλό παρελθόν «κιτρινίζοντας» ακόμη πιο πολύ στην άγρα όλο και περισσότερων αναγνωστών. Και επειδή ο κόσμος πάντα έχει πολύ εύκολο το «κατηγορώ» στην άκρη της γλώσσας, κατακεραυνώνοντας τις πολιτικές των εφημερίδων που κυνηγούν την υψηλή κυκλοφορία με κάθε κόστος, καλό είναι να αναλογιστούμε ποιες είναι και οι δικές του ευθύνες.

Για την ακρίβεια πόσο συνένοχοι είναι και αυτοί οι σχεδόν 3 εκατομμύρια άνθρωποι που αποτελούσαν το φανατικοί αναγνωστικό κοινό της News of the World. Αυτοί δηλαδή, που ενίσχυαν και «τάιζαν» με την αγορά της εφημερίδας αυτό το τέρας που είχε δημιουργηθεί. Είναι πολύ απλό να τα φορτώνουμε όλα στους «κακούς» δημοσιογράφους. Ωστόσο, αν δεν υπήρχε σαν τα πιράνχας αυτό το αδηφάγο κοινό για να καταβροχθίζει τα περιττώματα που έγραφαν, τότε δεν θα συζητούσαμε καν τώρα!

Προς γνώση και συμμόρφωση και ταυτόχρονα τροφή για σκέψη, σε μία κοινωνία που εύκολα καταδικάζει, λειτουργώντας εισαγγελικά αλλά σπάνια αναλαμβάνει την όποια ευθύνη της αντιστοιχεί.

πηγή: aixmi.gr