Mε ή και χωρίς "κουκούλα"...

«Αριστερός» χουλιγκανισμός

του Νίκου Μπίστη

Για την μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και την ιδεολογική οπισθοδρόμηση των στελεχών του τα είπαμε και άλλες φορές. Είναι οδυνηρό για τους χιλιάδες αγωνιστές της ανανεωτικής αριστεράς που πολλές φορές ολομόναχοι, χλευαζόμενοι πανταχόθεν ως light αριστεροί επέμειναν στην προώθηση ενός διαφορετικού ύφους και ήθους στην άσκηση της πολιτικής, να υφίστανται τις απίθανες νοηματικές ακροβασίες των Τσίπρα, Σκουρλέτη, Στρατούλη και άλλων. Μάταια προσπαθούν ο Μπαλάφας και ο Παπαδημούλης να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα υπερασπιζόμενοι τις αρχές και την φιλοσοφία ενός κόμματος που σήμερα έχουν εξαερωθεί, όπως πολύ καλά και οι ίδιοι γνωρίζουν.

Αντί να πουν οι ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ τρείς πολύ απλές λέξεις, δηλαδή «καταδικάζουμε τα έκτροπα» (όπως έκανε προς τιμήν της η Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη) κλείνουν το μάτι στους τραμπούκους και τον πολιτικό χουλιγκανισμό, σε αυτούς που φωνάζουν ότι « η χούντα δεν έπεσε το 1973» σε απροκάλυπτα φασίζουσες συμπεριφορές. Ευελπιστώντας να ελεηθούν από αυτό το συνονθύλευμα πάνω στην κάλπη, σκορπίζουν την πολιτική και ηθική περιουσία που με κόπο δημιούργησαν οι αριστεροί της ανανέωσης. Τα στελέχη του ΚΚΕ Εσωτερικού που πέταξαν κατάμουτρα στον πανίσχυρο και ανεξέλεγκτο τότε Ανδρέα Παπανδρέου ότι το ύφος και το ήθος με το οποίο ασκεί την εξουσία οδηγούν στον λαϊκισμό και την αυθαιρεσία, δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι θα ερχόταν καιρός που ο ηγέτης του ΣΥΝ θα έδινε ρεσιτάλ λαϊκισμού, εξυπνακισμού και προκλητικότητας.

Το τελευταίο εφεύρημα με το οποίο παρέχουν ομπρέλα προστασίας στους τραμπούκους είναι η εξίσωση της φυσικής βίας με κάποια άλλη βία( όπως λένε «μια άλλη πολιτική», χωρις ποτέ να μπαίνουν στον κόπο να μας την παρουσιάσουν) που πηγάζει από το μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, το νομοσχέδιο για την εκπαίδευση και άλλα πολλά με τα οποία διαφωνεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι τέτοια αυτή η άυλη βία ώστε προκαλεί την φυσική αντιβία ως απάντηση, μας λένε από τηλεοράσεως. Και δεν εννοούν το αναφαίρετο δικαίωμα των πολιτών να διαδηλώσουν, πράγμα που το εγγυάται και το προστατεύει η Ελληνική Δημοκρατία μετά το 1974. Εννοούν το δικαίωμα οργανωμένων ομάδων να παρεμποδίσουν την λειτουργία της Βουλής και των βουλευτών, την ελεύθερη διακίνηση ιδεών, ως και την απλή μετακίνηση ενός πολιτικού από το γραφείο στο σπίτι του. « Ε, μέσα σε αυτό το κλίμα που δημιουργεί η άυλη βία, φυσικό είναι να παρατηρούνται και κάποια ανεξέλεγκτα φαινόμενα» μας λένε κομψά και κατά παραχώρηση κλίνοντας και τα δύο μάτια στους οργισμένους αντιδημοκράτες. Μόνο που από το πολύ κλείσιμο του ματιού χάνεις τελικά τον μπούσουλα, αν δεχθούμε ότι έχει μείνει κάτι από αυτόν στον σημερινό ΣΥΝ.