ΤΟ ΟΧΙ ΤΟΥ 1940

ΟΧΙ

Εδώ στο Πόρτο Ράφτη, που ζω τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια, σήμερα δεν υπήρξε καμιά εορταστική ατμόσφαιρα. Οχι πως αυτό μου έκανε κάποια κακή εντύπωση, ίσα ίσα που γλύτωσα από μια ακόμα υποκριτική μασκαράτα. Τι να γιορτάσουμε,στη ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΛΛΑΔΑ,για την εποποιϊα του40. Που να βρούμε το απαιτούμενο θράσσος για να τολμήσουμε, έστω, να μπούμε στο παιχνίδι των αναμνήσεων εκείνης της πράγματι ιστορικής εποχής για τη Χώρα και της εθνικής περιφάνειας που ζήσαμε σαν Λαός!

Ετσι που έχουν τουμπάρει τα πράγματα στη πατρίδα μας, ποιοί είναι εκείνοι που μπορούν να φανταστούν την ατμόσφαιρα που κυριάρχισε εκείνες τις ανεπανάληπτες πρώτες ώρες, μέρες, βδομάδες, μήνες. Οι νέοι που να κοιτάξουν γύρω τους, να δουν ή ν΄ακούσουν κάτι που να θυμίζει, έστω, τέτοιες στιγμές πανελλήνιας πατριωτική ανάτασης. Αφού, τώρα, το σκηνικό της σημερινής Ελλάδας, μόνο αισθήματα θλήψης, απογοήτευης, ντροπής και κυρίως
οργής μπορεί να προκαλέσει.

Τότε, μέχρι τις 3:30 πρωί της 28ης Οκτώβρη, ή χώρα βίωνε μια διάρκεια τετρετούς Δικτατορίας Μεταξά. Που έπαψε όμως να υφίσταται από το ίδιο εκείνο πρωινό , εκ των πραγμάτων, από τη στιγμή που σήμανε η έναρξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου και ήλθε η ώρα που Μεταξάς και Γεώργιος έπρεπε να καλέσουν τον λαό, να πολεμήσει.

Με τί θα πολεμούσε, με τα χέρια; Όπλα δώθηκαν στους στρατιώτες, δεν γινόταν διαφορετικά, και οι στρατιώτες ήταν οι ίδιοι που μέχρι τις τρείς το πρωί, σαν πολίτες, ένοιωθαν στο πετσί τους ένα απάνθρωπο πολιτικό προγκρόμ. Εχθροί τους δεν ήταν μόνο οι συνήθεις ύποπτοι κομμουνιστές, αλλά καθέ Δημοκρατικός πολίτης που δεν είχε ενταχθεί στις φασιστικές οργανώσεις, τύπου Μουσολίνι και Χίτλερ, του Καθεστώτος.

Ομως οι Ελληνες δεν έβλεπαν πλέον εσωτερικό αντίπαλο. Η υπεράσπιση της Πατρίδας τους έκοφτε! Όλοι μαζύ, σαν μια γροθιά, αφίνοντας πίσω πικρίες, αδικίες, αρκετοί και βασανισμούς, θυμήθηκαν το ιερό σύνθημα "Αμύνεσθε περί Πάτρις", των προγόνων μας, και μετατρέποντάς το στην, εξ ίσου ιερή, πολεμική κραυγή-ιαχή: ΑΕΡΑ, πήραν φαλάγγι της άψογα οργανωμένες και οπλίσμένες Μεραρχίες του Μουσολίνι. Αν και τελείως ανέτοιμοι στρατιωτικά, εγραψαν
πράγματι νέες σελίδες ηρωισμού και αυταπάρνησης, αυτό που αργότερα αποκλήθηκε "Εποποιία του 1940", όχι από μας τους Έλληνες, αλλά από κάθε Ηγέτη, κάθε Χώρας.

Ο αποκληθής "Πατέρας της Νίκης", τότε Προθυπουργός της Μ.Βρετανίας, Ουϊνστον Τσώρτσιλ, είχε πει μιλόντας στο Αγγλικό Κοινοβούλιο, την ημέρα που οι Γερμανοί πάτησαν εν τέλει και τα χώματα της Κρήτης, τελευταίο προπύργιο αντίστασης, όταν η υπόλοιπη Ευρώπη είχε ήδη καταληφθεί:
"Πρέπει στο εξής να λέμε, ότι οι Ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες και όχι το αντίστροφο, όπως λέγαμε μέχρι σήμερα".

Ακόμη και ο Χίτλερ σε επίσημη ομιλία του, στη διάρκεια του Πολέμου,ομολόγησε ότι ή αντίσταση της Ελλάδας κόντρα και στη Γερμανία, μετά τους ηττηθέντες Ιταλούς συμμάχους των, καθυστέρησε την έγκαιρη χρονικά επίθεσή του εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης, με μοιραίο αποτέλεσμα να φτάσουν χειμώνα πια, στη τελική σύγκρουση για τη κατάληψη του Στάλιγκραντ. Και έτσι είχαν την ίδια τύχη, που ο βαρύς ρωσικός χειμώνας είχε επιφυλάξει και στις αήττητες μέχρι τότε μεραρχίες του Ναπολέοντα.

Ημουν ακριβώς δέκα ετών πιτσιρικάς, εκείνο το πρωινό της 28ης Οκτωβρίου 1940, που ξύπνησα τρομαγμένος από τον, τρομακτικό ψυχολογικά, ήχο των σειρήνων που ξεφώνιζαν σαν ντελάλης την έναρξη ενός πολέμου που κανείς σχεδόν τότε, δεν περίμενε. Από εκείνη τη στιγμή και σ΄αυτή την ηλικία, τέλειωσε για μένα και όλα τα ελληνόπουλα της γενιάς μου, η περίοδος της ανέμελης νεότητας. Ποτέ πια δεν υπήρξαμε,ενώ είμασταν, παιδιά. Μεγαλώσαμε πρόωρα και αναδρομικά. Και αποτελέσαμε, πιστεύω, την πιο δυναμική γενιά της σύγχρονης Ελληνικής παραγωγής ανθρώπινου δυναμικού.

Πολλά όλα αυτά που είδα και έζησα εκείνα τα χρόνια΄, που ακόμη και για τη εξεύρεση της αναγκαίας ταπεινής τροφής oι έλληνες έπρεπε αρκετές φορές να κάνουν κάτι που ενείχε τον κίνδυνο της παρανομίας και με διώκτη - αντίπαλο, όχι κάποιο "φάβα" έλληνα πολιτσμάνο της εποχής, αλλά τους γερμαναράδες της GESTABO και των SS.

Τότε, ομολογώ πως ένοιωθα υπερήφανος για τη πατρίδα μου και τους συμπατριώτες μου. Αρκετά χρόνια μετά, όταν βίωσα και τον καταστροφικό εμφύλιο και όλα όσα ακολούθησαν, άρχισα σιγά σιγά να χάνω τον σεβασμό και την αγάπη που υπήρχε μέχρι τότε, γι αύτο που αποκαλούμε Πατρίδα.
Σήμερα έχω φθάσει στο σημείο να ντρέπομαι σαν Ελλήνας!

Όμως θέλω να βάλω ένα ερώτημα, για κάθε σύγχρονο συμπατριώτη:

ΜΕ ΠΟΙΑ ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΠΙΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΕΧΟΥΜΕ ΦΤΆΣΕΙ, ΜΙΑ ΕΠΕΤΕΙΟ ΕΝΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ ΣΑΝ ΤΟ "ΟΧΙ" ΤΟΥ 40, ΝΑ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΤΑΤΡΕΨΕΙ ΣΕ ΓΙΟΡΤΗ;
ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΑ ΛΟΓΙΚΗ ΓΙΟΡΤΆΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΕΜΟ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΝ ΥΠΗΡΞΕ ΜΙΑ ΕΝΔΟΞΗ ΕΠΟΧΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ; ΓΙΟΡΤΑΖΕΤΑΙ ΠΟΤΕ Η ΕΝΑΡΞΗ ΕΝΟΣ ΑΙΜΑΤΗΡΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ; ΠΟΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΕΛΛΑΔΑ, ΣΗΜΕΡΑ, ΕΧΟΥΝ ΚΟΥΡΑΓΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΓΙΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ;

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ, ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΝΤΡΕΠΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΛΟΥΦΑΖΕΙ ΣΕ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ!
ΓΙΑΤΙ, ΚΑΚΑ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ, ΟΥΤΕ Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΕΣ ΜΕΤΑΞΑ (36-40) ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΩΝ (67-74),ΕΞΕΘΡΕΨΑΝ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΣΟΥΣ ΨΕΥΤΕΣ, ΚΛΕΦΤΕΣ ΚΑΙ ΑΠΑΤΑΙΟΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ, ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ, ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥΣ, ΚΑΙ ΠΑΕΙ ΛΕΓΟΝΤΑΣ.... ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΕΣ; ΝΑΙ!!!

Ουφ! Τα είπα όπως τα νοιώθω και ξέσπασα. Αν με θεωρήσετε υπερβολικό ή άδικο, θα μου αξίζει μάλλον. Πάντως για σκεφτείτε το άλλη μια φορά, ίσως κάπου συμπέσουμε στις κρίσεις μας.


Radical30