ΤΣΑΡΛΣ ΜΠΟΥΚΟΦΣΚΙ

''Οι δεινόσαυροι, εμείς''
Τσαρλς Μπουκόφσκι

Η οποιαδήποτε αναφορά στην ποίηση του Bukowski δεν θα ήταν αληθινή,
αν σκεπάσει με σκοτάδι τα σημεία της ζωή του δημιουργού που έπλασαν
τον χαρακτήρα του, το στυλ του και το αναγνωρίσιμο ύφος γραφής του.
Η πολυετής κακοποίηση του Bukowski, από τον στρατιωτικό πατέρα του, δημιουργεί έναν άνθρωπο ειλικρινή, τολμηρό, ευθύ, αθυρόστομο.

Στα 16 του χρόνια ο ποιητής γρονθοκοπεί το “σύμβολο εξουσίας” και η βία σταματάει με βία. Ακολουθεί το σοβαρότατο πρόβλημα ακμής στην επιδερμίδα του, που τον ωθεί να κλείσει οριστικά την πόρτα της εξέλιξης του προς την κοινωνικοποίηση. Ζει στους δρόμους παρέα με ναρκομανείς και ιερόδουλες, ληστεύει για να ζήσει, καταλήγει στη φυλακή.

Λατρεύει το ποτό και τις γυναίκες. Χαρακτηριστικά για το αλκοόλ έχει δηλώσει : “Όσον αφορά εμένα, μου επιτρέπει να αποστασιοποιούμαι
από τα πράγματα αλλά και να τα απολαμβάνω. Να αποκτώ πραγματικά τη συναίσθηση, του πως περνάει η μία μέρα μετά την άλλη, ο ένας χρόνος
μετά τον άλλο.

Το να πίνει κανείς, μοιάζει με … απόπειρα αυτοκτονίας που σου επιτρέπει
να επιστρέφεις στη ζωή και να τη βλέπεις με άλλα μάτια. Είναι σαν να αναγεννιέσαι. Έχεις την αίσθηση ότι ζεις πολλές ζωές και μάλιστα ως διαφορετικός άνθρωπος. Δεν μπορώ να πω αν είναι καλό ή κακό. Είναι σίγουρα διαφορετικό. Έτσι, σαν παράδειγμα, απολαμβάνω τη μία ζωή μου ως συγγραφέα και την άλλη ως πότη”.


Η ποίηση του Bukowski είναι καθαρή, σοκαριστική, δίχως συναισθηματισμούς, φτάνει τα όρια της προσβολής και του απόλυτου μηδενισμού. Είναι ποίηση σκληρή, αληθινή με μια αντικειμενική δυναμική απέναντι στην πραγματικότητα. Ο Bukowski είναι αφοπλιστικός, παρατηρητικός. Η πιο μικρή κίνηση των πρωταγωνιστών του γεννάει το σκηνικό των ποιημάτων του, φανερώνει την απελπισμένα συμβατική ζωή.
Ο δημιουργός επιλέγει να αντιληφθεί τον θάνατο, τον πόνο, το συνηθισμένο, το αραχνιασμένο στην ανθρώπινη ύπαρξη, όχι επειδή επιδιώκει να φορτίσει συναισθηματικά το έργο του, αλλά γιατί έχει μάθει να παρατηρεί το σκοτεινό.

Στα ποιήματα του, όπως και στη ζωή του, ο Bukowski παίζει με τα όρια και
τις χιλιάδες σκέψεις που κατακλύζουν το μυαλό του. Δεν φοβάται να ρισκάρει, να αγγίξει τη φωτιά ή και να καεί ακόμα , καθώς θεωρεί πως η όψη των πραγμάτων πρέπει να αποκαλύπτεται και είναι καθ’ όλα έτοιμος την δική του αλήθεια να την απελευθερώσει μέσα από τα ποιήματα του.

Ο ποιητικός κόσμος του Bukowski δεν είναι ωραιοποιημένος, δεν είναι ρομαντικός. Η απλή, ξεκάθαρη, καθημερινή γλώσσα, με τις σκόρπιες
βρισιές και το αλήτικο λεξιλόγιο του, δηλώνει την αλήθεια ενός κόσμου
που επιλεκτικά αγνοούμε. Τα ποιήματα του Charles Bukowski δεν επιζητούν καμία συγχώρεση, καμία δικαιολογία αλλά προσφέρουν λύτρωση.



=======================================


«‘Η Ιδιοφυΐα του πλήθους»
του Τσαρλς Μπουκόφσκι


Υπάρχει αρκετή πανουργία, μίσος, βία και παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο, που αρκεί για να προμηθεύσει οποιονδήποτε στρατό μια οποιαδήποτε μέρα, και οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του, και οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη, και οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη...

Eκείνοι που κηρύττουν Θεό, χρειάζονται Θεό.
Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη.
Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες.
Προσοχή στους γνώστες.
Προσοχή σ' εκείνους που όλο διαβάζουν βιβλία.
Προσοχή σ' εκείνους που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια,
είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν.
Προσοχή σ' εκείνους που βιάζονται να επαινέσουν,
γιατί θα θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα.
Προσοχή σ' εκείνους που βιάζονται να κρίνουν,
φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν.
Προσοχή σ' εκείνους που αναζητούν τα πλήθη,
γιατί είναι ένα τίποτα μόνοι τους.
Προσοχή στο μέσο άντρα. Τη μέση γυναίκα.
Προσοχή στην αγάπη τους, η αγάπη τους είναι μέτρια,
αναζητά το μέτριο.

Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους,
υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει,
να σκοτώσει τον καθένα.

Δεν αντέχουν τη μοναξιά,
δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά.
Θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε.
Oτιδήποτε διαφοροποιείται απ τα δικά τους μέτρα.
Ανίκανοι όπως είναι να δημιουργήσουν Τέχνη,
ανίκανοι είναι και να την καταλάβουν…
Θα εκλάβουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου συνολικά.

Ανίκανοι όπως είναι να αγαπήσουν πλήρως,
θα θεωρήσουν και τη δική σας αγάπη ελλειπή,
και θα σας μισήσουν γι' αυτό,
και το μίσος τους θα είναι τέλειο.

Όπως ένα αστραφτερό διαμάντι
όπως ένα μαχαίρι,
όπως ένα βουνό,
όπως μια τίγρη,
όπως το δηλητήριο...

Η πιο τελειοποιημένη Τέχνη τους!
Η Διάνοια της Μάζας...



Μετάφραση: Themis Next
Πηγή:tvxs.gr



==========


”Οι δεινόσαυροι, εμείς”


Γεννημένοι έτσι
να είμαστε έτσι
καθώς τα ασβεστωμένα πρόσωπα χαμογελούν
καθώς ο κ. Θάνατος γελά
καθώς οι ανελκυστήρες κόβονται
καθώς τα πολιτικά τοπία διαλύονται
καθώς το αγόρι στο σούπερ μάρκετ έχει πτυχίο πανεπιστημίου
καθώς τα μολυσμένα ψάρια ξεστομίζουν τις μολυσμένες προσευχές τους
καθώς ο ήλιος κρύβεται

είμαστε
γεννημένοι έτσι
να είμαστε έτσι
με αυτούς τους προσεκτικά τρελούς πολέμους
με την όψη σπασμένων παραθύρων σε εργοστάσια να ατενίζουν το κενό
με μπαρ όπου οι θαμώνες δεν μιλούν πλέον μεταξύ τους
με τσακωμούς που καταλήγουν σε πυροβολισμούς και μαχαιρώματα

γεννημένοι έτσι
με νοσοκομεία που είναι τόσο ακριβά που είναι φθηνότερο να πεθάνεις
με δικηγόρους που χρεώνουν τόσο ακριβά που είναι φθηνότερο να δηλώσεις ένοχος
σε μια χώρα όπου οι φυλακές είναι γεμάτες και τα τρελοκομεία κλειστά
σε έναν τόπο όπου οι μάζες ανυψώνουν ηλίθιους σε πλούσιους ήρωες

γεννημένοι μέσα σ’ αυτό
περπατώντας και ζώντας μέσα σ’ αυτό
πεθαίνοντας λόγω αυτού
μένοντας άφωνοι λόγω αυτού
ευνουχισμένοι
έκλυτοι
αποκληρωμένοι
λόγω αυτού
εξαπατημένοι από αυτό
χρησιμοποιημένοι από αυτό
εξευτελισμένοι από αυτό
εξοργισμένοι και απηυδισμένοι από αυτό
βίαιοι
απάνθρωποι
λόγω αυτού

η καρδιά έχει μελανιάσει
τα δάχτυλα πλησιάζουν το λαιμό
το όπλο
το μαχαίρι
τη βόμβα
τα δάχτυλα τείνουν προς έναν μη αποκρυνόμενο θεό

τα δάχτυλα πλησιάζουν το μπουκάλι
το χάπι
τη σκόνη…



vakxikon.gr