Ο <<Τσάντας>> ή Μπάμπης Βασιλειάδης

Γράφει ο faidon alkinoos

Ο «Τσάντας»


Παρτιτούρα, πιάνο, πλήκτρα, φωνή, ατμόσφαιρα και μια τσάντα…
Αυτά είναι τα συστατικά για να φτιαχτεί ένα τραγούδι…
Ναι, και μία τσάντα!
Μία τσάντα που δε μάθαμε ποτέ πόσο ζύγιζε, ποιο ήταν το πραγματικό και απόλυτο περιεχόμενό της… ποιο ήταν το πραγματικό περιχόμενό της...

Αν με αλγεβρικό τρόπο, ονομάσουμε Χ τα άγνωστα κι ανέκδοτα, και προσπαθήσουμε με βάρος στα ήδη κυκλοφορούντα (αλήθεια πόσα είναι και αυτά να καταλήξουμε σε κάποια λύση, τότε, μάλλον, θα έχουμε μία εξίσωση με δύο τουλάχιστον ή με πάρα πολλούς άγνωστους Χ… (όπου Χ = τραγούδι = στίχοι).

Μία τσάντα γεμάτη επιτυχίες !!!

Μεταφορέας της και διαχειριστής της, ο απίστευτα άγνωστος, ο απίστευτα πολύγραφος και πάντα εμπνευσμένος, ο διάσημος:

"Τσάντας ο Λόγιας", Ταμβάκης, - Χαράλαμπος (Μπάμπης) Βασιλειάδης.



ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ:

Ο περαστικός θαμώνας στο μπαράκι του Μάριου (Δαλέζιου - του Συριανού) της Οδού Ίωνος 5 (Κοτοπούλη), μιας και το δικό του μόνιμο στέκι, ήταν το διπλανό μπαράκι του μπάρμπα - Γιάννη (Χαριτόπουλου).

Ο αδελφός της Νίκης Βασιλειάδη της τέως συζύγου, του τέως δικτάτορα, Γεωργίου Παπαδόπουλου, την οποία χώρισε με «αυτόματο» διαζύγιο μίας χρήσης, προκειμένου να παντρευτεί την παράνομη ερωμένη του, Δέσποινα Γάσπαρη, υπάλληλο της Γεωγραφικής Υπηρεσίας του Στρατού (Πεδίον Άρεως) και αδελφή του Γιώργου Οικονομίδη…

Ο θείος του Χρήστου Παπαδόπουλου – υιού της Νίκης και του τέως δικτάτορα Παπαδόπουλου, που κατά την πανεπιστημιακή του περίοδο 1963-1965, ως συμφοιτητής του Αλέκου Παναγούλη και του Λευτέρη Βερυβάκη, έλεγε πως τη χούντα και το πραξικόπημα στην Ελλάδα αν γίνει ποτέ, θα το έκανε ο «Νάσερ»… (αυτό ήταν το ψευδώνυμο του δικτάτορα και το προσωνύμιο που είχε εισπράξει από τους συναδέλφους του, λόγω της μεγάλης συμπάθειας, του τέως, στο πρόσωπο αυτό).

Ο μεγάλος εχθρός του Καζαντζίδη, όπως ο ίδιος ο Στέλιος λέει, μιας κι αυτά τα έχει εξομολογηθεί στο Βασίλη Βασιλικό…

Αυτό που δεν γνωρίζουν πολλοί είναι ότι ο Καζαντζίδης καθυστέρησε περίπου δύο χρόνια να "μπει" στη παραγωγή δίσκων, εξαιτίας ενός περίεργου περιστατικού, με έναν άνθρωπο που τότε κατείχε νευραλγική θέση στην εγχώρια δισκογραφία και που αργότερα έγραψε αρκετά τραγούδια στο μεγάλο λαϊκό τραγουδιστή. Ο άνθρωπος αυτός ήταν ο Χαράλαμπος Βασιλειάδης, ο επονομαζόμενος και «Τσάντας». Κάποια στιγμή ο Στέλιος Καζαντζίδης, όταν ακόμα τραγουδούσε σε κάποιο υπόγειο μαγαζί στην Καλογρέζα, βρέθηκε μαζί με άλλους μουσικούς στο σπίτι του Βασιλειάδη. Ο Στέλιος, αφελώς και λόγω άγνοιας, αναφέρθηκε σε κάποια ερωμένη, πιθανώς, του «Τσάντα». Συγκεκριμένα, ανέφερε πως την είδε να βγαίνει από ένα κακόφημο μαγαζί στην Πατησίων. Ο αυθορμητισμός του Στέλιου, δεν επιδέχονταν αμφισβήτηση. Ο Βασιλειάδης κατάλαβε πως ο Καζαντζίδης λέει αλήθεια. Μη μπορώντας όμως να τη δεχθεί, αντέδρασε παράλογα. Το μίσος του για τον Στέλιο, τον έκανε να "αγκαλιάσει" κάποιον άλλον πρόσφυγα τραγουδιστή, τον Γιάννη Τζιβάνη…

Πηγή: http://stelioskazantzidis.blogspot.com/2008_10_01_archive.html#ixzz1G9xGOxlk



Ο Βίρβος συμπληρώνει:

<<Παράλληλα, τραγουδούσε -(ο Στέλιος)- μαζί με κάποιους άσημους μουσικούς σε κάποιο κουτούκι της Νέας Ιωνίας. Όταν τον άκουσε ο μεγάλος στιχουργός Χαράλαμπος Βασιλειάδης, επονομαζόμενος και ως "τσάντας", τον έφερε σε επαφή με τη δισκογραφική εταιρεία Columbia, με την οποία υπέγραψε το πρώτο του συμβόλαιο>>

Ο Κώστας Μπαλαχούτης επίσης:

<< O Στέλιος Καζαντζίδης με δηλώσεις και συνεντεύξεις του, πάντα, αναγνώριζε τον καθοριστικό ρόλο «δασκάλου» που έπαιξε ο Χρυσίνης στην πορεία του: Ο άνθρωπος που με βοήθησε πολύ και με στήριξε στα πρώτα μου χρόνια ήταν ο συνθέτης και μαέστρος Στέλιος Χρυσίνης. Σε αυτόν με πήγε ο Μπάμπης ο Βασιλειάδης που ήταν μεγάλος στιχουργός και με είχε ακούσει στα ταβερνάκια που εμφανιζόμουνα. Τα υπόλοιπα που λένε διάφοροι είναι ψέμματα. Ο Χρυσίνης μου έμαθε τα μυστικά του τραγουδιού. Εκείνος με δίδαξε πως και πότε να παίρνω τις σωστές αναπνοές και γενικά πως να εκμεταλλευτώ το λαρύγγι μου, ώστε να αποδώσω με τον καλύτερο τρόπο το τραγούδι. Ο Χρυσίνης ήταν πολύ ωραίος άνθρωπος, ευγενικός και θεοσεβούμενος. ΄Ηταν τυφλός. Είχε μεγάλες γνώσεις γύρω από την μουσική και το τραγούδι και με συμβούλεψε σωστά. Μου έκανε πρόβες άλλου επιπέδου... για δίσκο... Του χρωστάω πάρα πολλά. Αυτός με δίδαξε την τέχνη του τραγουδιού. Βέβαια αρχικά με προόριζε για ρεμπέτικο τραγούδι... Μετά όμως κατάλαβε το είδος της φωνής που κατά κάποιον τρόπο έγινε "σχολή" ώστε να ανασκουμπωθούν οι συνθέτες και οι στιχουργοί και να γράψουν κοινωνικά λαϊκά, πονεμένα τραγούδια. Ο Χρυσίνης, εκτός από συνθέτης, σε πολλές ηχογραφήσεις μου συμμετείχε σαν μαέστρος και σαν μουσικός>>.



Ο άνθρωπος που ανακάλυψε, όταν άκουσε, τη Γιώτα Λύδια, ήδη μικροπαντρεμένη στα δεκαέξι της, να τραγουδάει στην αυλή της, και να υπογράφει το πρώτο της συμβόλαιο με την Columbia. Στα εικοσιπέντε της είχε ήδη ηχογραφήσει 1000 (χίλια) τραγούδια, μιας κ’ είχε χαρακτηριστεί ως ή «Μούσα Όλων»…

Ο ίδιος άνθρωπος που πρώτος ανακάλυψε κι έφερε στο προσκήνιο της δισκογραφίας την Μ. Χατζοπούλου, το τυφλό αηδόνι της δεκαετίας (τέλη) ’50 (αρχές) ’60…

Ο εξαιρετικός αυτός ανιχνευτής ταλέντων, ανακαλύπτει και τη Ρία Κούρτη…

Ο άνθρωπος που μαζί με το Στέλιο Χρυσίνη, τον τυφλό συνθέτη και μεγάλο δάσκαλο, το διορθωτή των (μουσικών) ατελειών όλων των άλλων, έφτασαν να αποτελούν το τρομερό δίδυμο στις His Μaster's Voice και Columbia.

Όπως αναφέρει ο Κώστας Μπαλαχούτης:

Τα λόγια του Κώστα Βίρβου, σε συζήτηση που είχα μαζί του, είναι χαρακτηριστικά της στενής σχέσης που υπήρχε μεταξύ τους: «Ο Χρυσίνης ήταν πρώτα άριστος ενορχηστωτής και μετά καλός συνθέτης. Λίγο πριν και μετά το ΄50 έλυνε και έδενε στις εταιρείες. Ήταν κολλητός του Τσάντα. Οι δυο τους είχαν μεγάλη δύναμη και μπορούσαν να επιβάλλουν τραγούδια και πρόσωπα στη δισκογραφία >>.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ:

Ο Χαράλαμπος Βασιλειάδης γεννήθηκε στο Τσανάκ Καλέ 1902.
Έφτασε στην Ελλάδα, Αθήνα, το 1922.

Για πολύ λίγο εργάζεται, στο Υπουργείο Ναυτικών, ως υπάλληλος. Πολύ πολύ γρήγορα εγκαταλείπει την ιδιότητά του αυτή, προκειμένου να ασχοληθεί αποκλειστικά και μόνο, για όλο το υπόλοιπο της επιτυχημένης ζωής του, με τη στιχουργική και το τραγούδι.

Πρώτη του δισκογραφική αναφορά φέρεται να είναι το τραγούδι «Δυο καρπούζια σ’ ένα χέρι», που τραγούδησε ο γλυκύτατος Στελλάκης Περπινιάδης, -(παρ’ όλο που είχαν μελοποιηθεί οι στίχοι και από άλλους συνθέτες νωρίτερα)-.

Κατοικία του στη Νέα Πατρίδα τα πασίγνωστα και πολύπαθα «Προσφυγικά Νέας Φιλαδελφείας».

Εξασφαλίζει το ιδιότυπο φερώνυμο λόγω της εικόνας του… (Πάντα φέρνει, κοντά του, μία τσάντα, εντός της οποίας είχε την πραμάτεια του… τους στίχους του… την πνευματική του εργασία… πληροφορίες λένε πως ήταν πάντα γεμάτη)…

Μιλούν σχεδόν όλοι, για τη μεγάλη του μόρφωση. Ο Κώστας Βίρβος μας καταθέτει την πληροφορία, πως μιλούσε πέντε (5) γλώσσες…

Παρ’ όλ’ αυτά δεν τον εμπόδιζε, το βάρος της μόρφωσης, όταν κάποιος του ζητούσε ένα στίχο, αφού του ’δινε ο «πελάτης» κάποιες λέξεις ή την ιδέα του ζητούμενου περιεχομένου, να το γράφει επί τόπου, στο γόνατο, όπως μας μαρτυρά ο Γιώργος Ζαμπέτας…

Το «Τσάντας», ή «Λόγιας» μάλλον, παρατσούκλι που τού το προσήψε ο Στράτος Παγιουμτζής, γνωστό πειραχτήρι και με έντονη αίσθηση του χιούμορ την εποχή εκείνη…

Εκτός όμως από το παρατσούκλι – προσωνύμιο «Ο Τσάντας», χρησιμοποίησε και το ψευδώνυμο «Ταμβάκης», που ήταν το πατρικό επίθετο της συζύγου του…

Περισσότερα από 1400 τραγούδια έχουν εντοπιστεί επίσημα…

Το όνομά του θα μείνει για πάντα στην Ιστορία του Ελληνικού Τραγουδιού. Ως ο πρώτος επαγγελματίας στιχουργός της Ελλάδας, αλλά και λόγω του πολύγραφου χαρακτήρα του.

Αρκετά από τα τραγούδια του, είτε στίχους του ή και μελωδίες του ακόμα, τα είχε χαρίσει, μόνο και μόνο για να ακουστούν… Δεν είχε και ιδιαίτερο πρόβλημα να γράψει άλλα…

Αλλά...

«Κι αφού γύρισα στην Αθήνα, μου ήρθαν τα μαντάτα… Πέθανε ο Τσάντας… Μια και δυο, πήγα στο σπίτι του μακαρίτη να βρω τη χήρα, όπου συνέβη το εξής: σε περίμενε, μου λέει, να σου δώσει αυτό, το είχε γράψει για σένα: ΠΟΥ ’ΣΑΙ ΘΑΝΑΣΗ…»

Αυτά μας λέει, όπως θα ακούσετε πιο κάτω, ο Γιώργος Ζαμπέτας, για την τελευταία επιθυμία του μεγάλου στιχουργού, που… αφού έζησε μια απλή κι απέριττη ζωή, στη Νέα Φιλαδέλφεια, έφυγε από τη ζωή ξεχασμένος και πάμπτωχος, στις 16 Μάη του 1970.

Το αφιέρωμα ξεκινάει με το βίντεο, όπου ο Ζαμπέτας, μας αναφέρει την ιστορία του τραγουδιού:

«ΠΟΥ ΣΑΙ ΘΑΝΑΣΗ»

ΣΤΙΧΟΙ: ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ (ΜΠΑΜΠΗΣ) ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ – ΛΟΓΙΑΣ – ΤΣΑΝΤΑΣ – ΤΑΜΒΑΚΗΣ
ΜΟΥΣΙΚΗ - ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΜΠΕΤΑΣ

https://www.youtube.com/watch?v=3RXeb3bgGJE

Θα πάρω σβάρνα μια βραδιά
όλες τις συνοικίες
δε θέλω πολυτέλειες
και πολυκατοικίες

Είχα έναν παλιόφιλο
τα ίχνη του έχω χάσει
σ' ένα στέκι απόμερο
το στέκι του Θανάση

Πού 'σαι Θανάση
Πού 'σαι Θανάση
Ήθελα να σ' αντάμωνα...

Πού 'σαι Θανάση
Πού 'σαι Θανάση
ήθελα να σ' αντάμωνα
Η γρουσουζιά να σπάσει

Εκεί θα βρω της νιότης μου
τα φίνα τα ωραία
Το Μάνθο το Θεμιστοκλή
και την παλιά παρέα

Δίπλα θα καθίσουμε
σαν πρώτα στο τραπέζι
και μαζί θ' ακούσουμε
γλυκιά πενιά να παίζει



Ακολουθούν εννέα τραγούδια, που έχει υπογράψει το στίχο τους ο Χαράλαμπος (Μπάμπης) Βασιλειάδης – Τσάντας – Λόγιας - Ταμβάκης, και έχουν γραφτεί ή έχουν παιχτεί στον ελληνικό κινηματογράφο:



1.- ΤΑΙΝΙΑ:

<<Είμαι μια Δυστυχισμένη>> 1964
Σκηνοθεσία: Απόστολος Τεγόπουλος

«Φέρτε μια κούπα με κρασί»
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
Τραγούδι: Πόλυ Πάνου
https://www.youtube.com/watch?v=yEv3Hhx8DGE

Φέρτε μια κούπα με κρασί
και κάντε μου παρέα,
για μένα απόψε η βραδιά
είναι η τελευταία.

Βρε ζωή φαρμάκια στάζεις,
σε βαρέθηκα.
Κι αν χρυσά παλάτια τάζεις,
είναι ψεύτικα.

Πέστε τραγούδια θλιβερά
απ’ της καρδιάς τα βάθη,
δεν είναι άλλα πιο βαριά
απ’ τα δικά μου πάθη.

Βρε ζωή φαρμάκια στάζεις,
σε βαρέθηκα.
Κι αν χρυσά παλάτια τάζεις,
είναι ψεύτικα.

Κι αν δείτε, φίλοι, κάποτε
μια μάνα πικραμένη,
πέστε ας το πάρει απόφαση
κι ας μη με περιμένει.

Βρε ζωή φαρμάκια στάζεις,
σε βαρέθηκα.
Κι αν χρυσά παλάτια τάζεις,
είναι ψεύτικα.



2.- ΤΑΙΝΙΑ:

<<Είναι σκληρός ο χωρισμός>> 1963
Σκηνοθεσία: Κώστας Στράντζαλης

«Σβήσε το φως να κοιμηθούμε»
Μουσική: Γιάννης Παπαιωάννου
Τραγούδι: Πόλυ Πάνου
https://www.youtube.com/watch?v=Vdtxgu5DNss

Άσε με στη βαθιά μαστούρα
και μην αρχίζεις τη μουρμούρα
κόφ' το γαζί, μην το τραβούμε
σβήσε το φως, να κοιμηθούμε.

Μου 'χεις ζαλίσει το κεφάλι,
πάψε τη γκρίνια τη μεγάλη,
σαν ξημερώσει θα τα πούμε,
σβήσε το φως, να κοιμηθούμε.

Έλα γλυκά και φίλησέ με,
σβήσε το φως κι αγκάλιασέ με,
με γκρίνιες άκρη δε θα βρούμε,
σβήσε το φως, να κοιμηθούμε.





3.- ΤΑΙΝΙΑ:

<<Γαμπρός απ’ το Λονδίνο>> 1967
Σκηνοθεσία: Γιάννης Δαλιανίδης

«Γιαννάκη Ομορφόπαιδο»
Μουσική - Τραγούδι: Γιώργος Ζαμπέτας
https://www.youtube.com/watch?v=AhWQ5x1TdTM


Γιαννάκη ομορφόπαιδο
Γιαννάκη λεβεντόπαιδο
Παμπόνηρε και παραμυθατζή
Με το παραμύθι σου
την έκανες τη τύχη σου
και το ψηστήρι σου φιγουρατζή

το μυαλό σου μάζεψε
και την πορεία άλλαξε
με την φωτιά να παίζεις δεν μπορείς
σαν πολλά μας τά ’κανες
Γιαννάκη το παράκανες
Τον μάστορά σου κάποτε θα βρεις

Γιάννη παραμυθατζή
Γιάννη μου φιγουρατζή

Γιαννάκη ομορφόπαιδο
Γιαννάκη λεβεντόπαιδο
Περπάτα ίσια και προσεχτικά
Μέτρησε τα βήματα
Μην έχουμε τραβήματα
Και την πατήσεις απ τα θηλυκά





4.- ΤΑΙΝΙΑ

<<Ο πιο καλός ο μαθητής>> 1968
Σκηνοθεσία: Κώστας Ανδρίτσος


«Ο Πιο Καλός Ο Μαθητής»
Μουσική - Τραγούδι: Γιώργος Ζαμπέτας
https://www.youtube.com/watch?v=Lu7S7TxYHVY


Ένα καιρό που μ’ έστελνε
η μάνα μου σχολείο ω! ω! ω! ω!
κι ο δάσκαλος μου μ’ έβαζε
στο πρώτο το θρανίο

Ο πιο καλός ο μαθητής
ήμουνα εγώ στη τάξη ω! ω! ω! ω!
κι οι δάσκαλοι μου με είχανε
μη βρέξει και μη στάξει

Πάντοτε στο τετράδιο
βαθμό έπαιρνα δέκα ω! ω! ω! ω!
κι αν στη ζωή πήρα μηδέν
τα φταίει μια γυναίκα

Στον έλεγχο διαγωγή
είχα κοσμιωτάτη ω! ω! ω! ω!
κι όμως οι συναναστροφές
μου βγάλανε το μάτι





5.- ΤΑΙΝΙΑ:

<<Πατέρα κάτσε φρόνιμα>> 1967
Σκηνοθεσία: Κώστας Καραγιάννης


«Πατέρα Κάτσε Φρόνιμα»
Μουσική - Τραγούδι: Γιώργος Ζαμπέτας
https://www.youtube.com/watch?v=ZMhKPy2rdN8

Πατέρα, κάτσε φρόνιμα
μη γίνεσαι ρεζίλι.
Τα νιάτα θέλουν έρωτα
κι οι γέροι χαμομήλι.

Κάθε πράμα στον καιρό του
και τον Αύγουστο κολιός,
στη ζωή έγινε νόμος
και δε γίνεται αλλιώς.

Μπαμπά μου, κάτσε φρόνιμα,
σ’ το λέω μια και δύο.
Δεν είσ’ εσύ για τσαχπινιές
αλλά για συνεργείο.

Μπαμπά μου, κάτσε φρόνιμα
μη στρίβει το μυαλό σου.
Και άσε το ζεϊμπέκικο,
σ’ το λέω για καλό σου.


6.- <<Η ΑΘΗΝΑ ΤΗ ΝΥΧΤΑ>> 1962

Σκηνοθεσία: Κλέαρχος Κονιτσιώτης


«Ο Αράπης»
Μουσική - Τραγούδι: Γιώργος Ζαμπέτας
https://www.youtube.com/watch?v=S-qYqo0ongc


Μελαμψές Βεδουίνες, ξελογιάστρες, τσαχπίνες
χορεύουν τα βράδια χορούς της αγάπης, ενώ το ταμ-ταμ
το χτυπάει ο αράπης, ο μαύρος, ο σκύλος, ταμ, ταμ, ταμ
Ταμ, ταμ, ταμ, χτυπάει ο αράπης

Η μικρή απ’ τ’ Αλγέρι, που ’χει ντέφι στο χέρι
τη βλέπουνε όλοι, της λένε γι’ αγάπη, ενώ η μικρή
γουστάρει τον αράπη, το μαύρο...

Και η μπουρδού απ’ τ’ Αλγέρι, με το ντέφι στο χέρι
τη βλέπουνε όλοι, της λένε γι’ αγάπη, ενώ η χουχού
γουστάρει τον αράπη, το μαύρο...
...γουστάρει κι αγαπάει, το μαύρο, το σκύλο,
τον αράπη, το Μανόλη το Χιώτη, την Μαίρη Λίντα, τον Τσιτσάνη,
την Πόλυ Πάνου, τον Κολοκοτρώνη, το Μπιθικώτση, την Καίτη Γκρέυ,
τον Καλδάρα, τον Γαβαλά, τη Ρία Κούρτη, τον Αγγελόπουλο,
τον Πετσά, τον Αράάάπηηη...





7.- ΤΑΙΝΙΑ:

<<Να ζει κανείς ή να μη ζει;>> 1966
Σκηνοθεσία: Ορέστης Λάσκος


«Να Ζει Κανείς ή Να Μη Ζει;»
Μουσική - Τραγούδι: Γιώργος Ζαμπέτας
https://www.youtube.com/watch?v=E9q0CV6nuZg


Ό,τι κι αν είχα τα 'χασα
κι αν πόνεσα κι αν δάκρυσα
είναι ωραία η ζωή,
να ζει κανείς ή να μη ζει;

Είναι ωραία η ζωή,
να ζει κανείς ή να μη ζει;
Να ζει, να ζει, να ζει.
Άλα!

Κι αν η χαρά σε ξέχασε
κι αν χειμωνιά σε σκέπασε
η άνοιξη θα ξαναρθεί,
να ζει κανείς ή να μη ζει;

Η άνοιξη θα ξαναρθεί,
να ζει κανείς ή να μη ζει;
Να ζει, να ζει, να ζει!

Κι αν οι καρδιές ματώνουνε
τα δάκρυα στεγνώνουνε
όλα περνούνε στη ζωή,
να ζει κανείς ή να μη ζει;


Όλα περνούνε στη ζωή,
να ζει κανείς ή να μη ζει;
Να ζει, να ζει, να ζει!



8.- ΤΑΙΝΙΑ:

<<Πάρε κόσμε>> 1967
Σκηνοθεσία: Ερρίκος Θαλασσινός


«Πάρε Κόσμε»
Στίχοι: Ναπολέων Ελευθερίου (συνεργασία) -Τσάντας ο Λόγιας - Χαράλαμπος Βασιλειάδης
Μουσική - Τραγούδι: Γιώργος Ζαμπέτας
https://www.youtube.com/watch?v=Dg_JTinShsM


Στο σπίτι μου απέναντι
κάθεται ο Αγαθοκλής,
τ’ αρέσει να τα δίνει μέχρι φράγκο
και να ’ναι πάντοτε ταπής.

Ο Αγαθοκλής, ο μερακλής

Ατύχησε ο Αγαθοκλεύς,
τον βρήκε μαύρη συμφορά,
επήρε μια καλόκαρδη γυναίκα
μα έχει στρίγκλα πεθερά.

Ο Αγαθοκλής, ο μερακλής

Αγαθοκλή, λεβέντη μου,
τον κόσμο όλον αγαπάς,
ακόμα και τα ρούχα σου μοιράζεις
και όσα βγάζεις τα σκορπάς.

Ο Αγαθοκλής, ο μερακλής



9.- ΤΑΙΝΙΑ:

<<Αγωνία>> 1969
Σκηνοθεσία: Οδυσσέας Κωστελέτος


«Αγωνία»
Μουσική: Γιώργος Ζαμπέτας
Τραγούδι: Τόλης Βοσκόπουλος
https://www.youtube.com/watch?v=y5aFBn0Kwas


Η καρδιά μου πληγωμένη
σαν καμπάνα ραγισμένη
μυστικά με βασανίζει με μανία,
η ζωή πριν μας χωρίσει
προσπαθώ να βρω μια λύση
αγωνία αγωνία

Αγωνία με λαχτάρα να σε νοιάζομαι
αγωνία δυστυχώς να σε μοιράζομαι

Με καρδιά χίλια κομμάτια
σε κοιτάζω μες στα μάτια
αν εμένα αγαπάς να το διαβάσω
μια φωτιά με τριγυρίζει
η ζωή μου δεν θ' αξίζει
αν σε χάσω αν σε χάσω

Αγωνία με λαχτάρα να σε νοιάζομαι
αγωνία δυστυχώς να σε μοιράζομαι



Στο Νο 10.-
θα αφήσω τους στίχους από το πρώτο τραγούδι που δισκογραφήθηκε το:

«Δυο Καρπούζια Σ’ Ένα Χέρι»
Μουσική - Τραγούδι: Στελλάκης Περπινιάδης



Παστρικά δε μου ξηγιέσαι και δυο φάτσες μου κρατάς
κι ενώ μ' άλλον ε τραβιέσαι, λες εμένα αγαπάς.
Κι ενώ μ' άλλον ε τραβιέσαι, λες εμένα αγαπάς,
παστρικά δε μου ξηγιέσαι και δυο φάτσες μου κρατάς.

Νταβατζή θέλεις εμένα και τα πλούτη αλλού να βρεις,
δυο καρπούζια σ' ένα χέρι, να κρατήσεις δεν μπορείς.
δυο καρπούζια σ' ένα χέρι, να κρατήσεις δεν μπορείς,
νταβατζή θέλεις εμένα και τα πλούτη αλλού να βρεις.

Μη θαρρείς πως είμαι χάπι, κάτι έχω μυριστεί,
τη δουλειά που πας να φτιάξεις, σαν κορόιδο θα πιαστείς.
Τη δουλειά που πας να φτιάξεις, σαν κορόιδο θα πιαστείς,
μη θαρρείς πως είμαι χάπι, κάτι έχω μυριστεί.



ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ:

Ερευνώντας, ψάχνοντας στοιχεία, γύρω από τον "Τσάντα", βρήκα πως ο άνθρωπος αυτός που έλυνε κι έδενε στις εταιρείες, Μεγάλες ή Μικρές, δεν είχε φροντίσει καν για το όνομά του…

Σα να μην τον ένοιαζε καθ’ όλου η υστεροφημία του…
Σαν, ό,τι κι αν έκανε, ό,τι κι αν έγραψε, όσους κι αν βόηθησε… λες… σαν πνεύμα του ελληνικού τραγουδιού να το έκανε, μόνο και μόνο για να πάει αυτό μπροστά…

Λες κ’ ήταν ξεκομμένος απ’ την άλλη του Πατρίδα, την Παλιά…
Κι αφού εκεί δε ζούσε, τι να τον ένοιαζε εδώ…

Άσχημα πράγματα δε βρήκα: πλην της μαρτυρίας Καζαντζίδη… αλλά ας πάει... Κάτι καλό είχαν όλοι τους να πούνε…



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:



1.- ΤΑΣΟΥ ΣΧΟΡΕΛΗ – ΡΕΜΠΕΤΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ, ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΤΟΜΟΙ - ΠΛΕΘΡΟΝ

2.- ΗΛΙΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ – ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ - ΚΕΔΡΟΣ

3.- ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ – ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ 1931–2001 - ΚΨΜ

4.- ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ - ΥΠΑΡΧΩ – ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ ΛΙΒΑΝΗΣ

5.- ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ - Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΟΛΗ – ΦΙΛΙΠΠΟΤΗΣ

6.- ΠΑΝΟΣ ΓΕΡΑΜΑΝΗΣ – ΟΤΑΝ Η ΦΩΝΗ ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ ΘΡΥΛΟ – ΑΓΚΥΡΑ

7.- ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΑΛΑΧΟΥΤΗΣ - ΚΙ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΘΑ ΥΠΑΡΧΩ. Η ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗ – ΑΤΡΑΠΟΣ

8.- ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΔΟΥΛΗΣ – ΝΤΟΜΠΡΑ ΚΑΙ ΣΤΑΡΑΤΑ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ – ΚΑΚΤΟΣ

9.- ΠΟΛΥΤΙΜΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΑΠΟ :

WWW.YOUTUBE.COM

WWW.MUSICHEAVEN.GR

10.- ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ SITES – ΠΟΛΛΏΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΕΡΑΝΙΣΤΩΝ ΚΑΙ BLOGS



ΦΑΙΔΩΝ ΑΛΚΙΝΟΟΣ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ - ΠΟΙΗΤΗΣ



Φωτογραφία: Ρεμπέτικα Τραγούδια (Ηλίας Πετρόπουλος, εκδόσεις Κάκτος)

faidonalkinoos





ΣΧΟΛΙΑ


AR-ON Σολίστ
07.07.2011, 22:04

Η αλήθεια είναι πως ο συγκεκριμένος υπότιτλος και οι αναφορές, από τo ξεκίνημα κιόλας του άρθρου στην ιστορία με τον Καζαντζίδη, με μπέρδεψαν λιγάκι, με έκαναν να αργήσω κάπως να καταλάβω ότι πρόκειται για άρθρο - αφιέρωμα στη ζωή και το έργο του Χαράλαμπου Βασιλειάδη. Όταν μάλιστα (κατά τη μαρτυρία του Βίρβου αλλά και του ίδιου του Στέλιου, λίγο παρακάτω) άσχετα με την όποια "έχθρα", ήταν εκείνος που τον έφερε σε επαφή με την Columbia...

Σε κάθε περίπτωση, επρόκειτο για έναν αξιόλογο δημιουργό που αγαπούσε πραγματικά το ελληνικό τραγούδι και άφησε τα χνάρια του σε μια ολόκληρη εποχή, όχι μόνο λόγω των πολλών στίχων του, αλλά κυρίως με τις ευκαιρίες που έδωσε σε νέους συνθέτες και τραγουδιστές να αναδειχτούν.

Οφείλουμε θερμά συγχαρητήρια στο faidon alkinoo για αυτό το εξαιρετικά ενδιαφέρον και "παιδευτικό" του κείμενο.



AR-ON Σολίστ
07.07.2011, 22:14

ΥΓ1: πολύ ενδιαφέρον ειδικά το "ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ".

ΥΓ2: σχετικά τώρα με την αξία του ως στιχουργός, άσχετα με τις όποιες ενστάσεις για τα υψηλά ή όχι νοήματα των στίχων του "Τσάντα", ένα έχω να πω: έχουν πολλά να διδαχτούν οι νεώτεροι στιχουργοί από την μαστοριά και την τεχνική του, ας δουν πόσο στρωτοί, πόσο "στακάτοι" και μέσα στο μέτρο είναι οι στίχοι του, πόσο ουσιαστικές και μεστές οι λέξεις που χρησιμοποιεί! Γιατί πήξαμε στο βερμπαλισμό και το δήθεν, ενώ η αξία τις περισσότερες φορές βρίσκεται στα απλά πράγματα...