Για το Κουρδικό ζήτημα....

University of Kurdistan-Hawler
Kurdish Cinema







Οι στρατοκράτες ελέγχουν ολοκληρωτικά την πολιτική ζωή της Τουρκίας


ΓΙΑ πολλοστή φορά οδηγούν τα γεγονότα στην Τουρκία στο αναμφισβήτητο συμπέρασμα ότι το γενικό επιτελείο ελέγχει πλέον ολοκληρωτικά την πολιτική ζωή της χώρας. Ο “δοτός” πρωθυπουργός Μεσούτ Γιλμάζ ανακοίνωσε ότι “είναι ανάγκη να εισαχθεί στο Υπουργικό Συμβούλιο προς έγκριση”, ένα καινούργιο πρόγραμμα υπό την ονομασία “Πολιτικό Εγγραφο Εθνικής Ασφάλειας”. Η μέθοδος είναι γνωστή και δοκιμασμένη. Το νέο πρόγραμμα πρόκειται να εγκριθεί ως “μυστικό διάταγμα”, ήτοι ως νόμος του οποίου οι λεπτομέρειες δεν γίνονται ποτέ γνωστές, ούτε πώς και πότε ακριβώς εφαρμόζεται. Με το διάταγμα λοιπόν αυτό υποχρεώνονται όλοι, Βουλή, κυβέρνηση και κρατικές υπηρεσίες, σε όποια κίνηση κάνουν, όποιο νόμο και να ψηφίσουν, ακόμη και όποιον προϋπάρχοντα νόμο και να εφαρμόσουν, αυτό να μην έρχεται σε αντίθεση με το “μυστικό διάταγμα”. Λίγη σημασία έχει όμως πότε το Υπουργικό Συμβούλιο θα εγκρίνει αυτό το νόμο. Το “μυστικό διάταγμα” ήδη εφαρμόζεται.



Κατά τον Γιλμάζ και βεβαίως αυτούς οι οποίοι του επέβαλαν την εφαρμογή του, περιγράφονται σε αυτό το διάταγμα ποιοι είναι οι εχθροί της Τουρκίας. Αυτοί είναι στο μεν εσωτερικό ο κουρδικός λαός και το ισλαμικό κίνημα, στο δε εξωτερικό η Ελλάδα, η Αρμενία, η Συρία και το Ιράν. Συνεπώς θα πρέπει η εσωτερική και η εξωτερική πολιτική, η εθνική στρατηγική και η εθνική άμυνα της Τουρκίας να εναρμονιστούν απολύτως με τις επιταγές του ως άνω διατάγματος.

Με αυτή τη νέα πολιτική όμως εγκαταλείπεται και επίσημα το δόγμα του Κεμάλ Ατατούρκ “ειρήνη στη χώρα, ειρήνη στον κόσμο”. Υπάρχει λοιπόν τώρα εσωτερικός εχθρός, που οδηγεί κατευθείαν στον εμφύλιο. Υπάρχει επίσης και εξωτερικός κίνδυνος, που οδηγεί τη χώρα πιο πολύ στο μιλιταρισμό και τον επεκτατισμό.



Την πρώτη του εφαρμογή βρήκε το μυστικό διάταγμα με την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Αγκυρας, που έβγαλε εκτός νόμου το Κόμμα της Ευημερίας του Ερμπακάν. Ο Γιλμάζ είναι στην κυβέρνηση πάνω από έξι μήνες. Δεν έχει λύσει μέχρι τώρα κανένα από τα φλέγοντα θέματα της χώρας. Ούτε φαίνεται να έχει κάποιο πρόγραμμα για να τα λύσει. Μόνο ένα πέτυχε να κάνει, υπό την πίεση του στρατού: Να εισάγει την οκταετή υποχρεωτική εκπαίδευση. Αυτό το σημαντικό εκπαιδευτικό βήμα όμως θα είχε αξία αν το σύστημα ήταν δημοκρατικό.



Γιατί ούτε η φιλοσοφία του τουρκικού εκπαιδευτικού συστήματος ούτε η εκπαιδευτική του μέθοδος είναι δημοκρατικές. Το πρόβλημα δεν είναι η απαγόρευση των ιερατικών σχολείων και των σχολείων Κορανίου. Το πρόβλημα είναι να έχεις ένα εκπαιδευτικό σύστημα που να είναι σύγχρονο, επιστημονικά φτιαγμένο και προοδευτικό. Όμως το σημερινό σύστημα είναι ρατσιστικό και σοβινιστικό.

Οι Κούρδοι είναι το ένα τρίτο του λαού της Τουρκίας. Δεν έχουν τη δυνατότητα και δεν τους δίνεται το δικαίωμα να χρησιμοποιούν τη μητρική τους γλώσσα. Πέραν αυτού δημιουργείται εδώ και αρκετό καιρό ένα νέο σύστημα αφομοίωσης του κουρδικού λαού. Αυξάνεται αλματωδώς ο αριθμός των ειδικών σχολείων όπου οι Κούρδοι μαθητές, εσώκλειστοι για οκτώ χρόνια, χάνουν την επαφή με τις οικογένειές τους. Αυτές είναι ιδέες του “σοσιαλδημοκράτη” Μπουλέντ Ετσεβίτ. Ο ίδιος προτείνει
και μια καινούργια “λύση” για το θέμα των Κούρδων στα νοτιοανατολικά της χώρας. Οι στρατοκράτες της Αγκυρας έχουν καταστρέψει στα τελευταία έξι - επτά χρόνια περίπου 4.000 κουρδικά χωριά. Εκατομμύρια Κούρδοι εξανδραποδίστηκαν στις μεγάλες πόλεις της δυτικής Τουρκίας. Έγινε μία ακόμη εθνική κάθαρση μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου. Έμειναν όμως μερικά μεμονωμένα χωριά εδώ κι εκεί στα νοτιοανατολικά. Ο Ετσεβίτ λοιπόν προτείνει μια ακόμη “λύση”, ίσως την οριστική.
Όσοι Κούρδοι έχουν απομείνει σ’ αυτά τα χωριά να “συμπτυχθούν” σε μερικά νέα μεγαλύτερα κεφαλοχώρια, ώστε να ελέγχονται πιο αποτελεσματικά από το στρατό και τους παρακρατικούς συνεργάτες του.

Ο Ετσεβίτ έχει και άλλες προτάσεις. Κατά μήκος των 700 χιλιομέτρων συνόρων της Τουρκίας με τη Συρία υπάρχει μια ναρκοθετημένη “νεκρή ζώνη”, όπως στην Κύπρο. Ο πρωθυπουργός του Αττίλα λοιπόν προτείνει τώρα την επέκταση αυτής της ζώνης και κατά μήκος των συνόρων της Τουρκίας με το Ιράκ και το Ιράν. Προφανής στόχος αυτής της πρότασης
Ετσεβίτ είναι να αποκόψει τους Κούρδους της Τουρκίας από τους συμπατριώτες τους που ζουν στα άλλα κομμάτια του Κουρδιστάν. Στο μεταξύ συνεχίζονται οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του τουρκικού στρατού, με καταστροφές χωριών και του περιβάλλοντος. Ρίχνουν βόμβες ναπάλμ στα δάση, δηλητηριάζουν τα πηγάδια του νερού και καταστρέφουν τη γεωργική και κτηνοτροφική οικονομία του Κουρδιστάν. Και αυτή η πολιτική εντάσσεται στο νέο “μυστικό διάταγμα” που ανακοίνωσε ο Γιλμάζ.



Όμως οι συνέπειες της εφαρμογής του νέου διατάγματος φαίνονται και στην οικονομία. Ο Γιλμάζ λέει ότι θέλει να σταθεροποιήσει την οικονομία. Ότι θέλει να ρίξει τον πληθωρισμό που “τρέχει” με 100%. Λέει ο Γιλμάζ ότι θέλει να προετοιμάσει τη χώρα για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Χτυπά τις πόρτες διαφόρων διεθνών τραπεζών και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για δάνεια. Όμως με το άλλο χέρι σκορπά 12 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως για τον πόλεμο κατά του κουρδικού λαού. Προγραμματίζει εξοπλισμούς που τα επόμενα δέκα χρόνια θα πλησιάσουν τα 150 δισεκατομμύρια δολάρια.



Είναι λοιπόν αυτά όλα που αποδεικνύουν ότι στην Τουρκία εφαρμόζεται ήδη το νέο σοβινιστικό, μιλιταριστικό και επεκτατικό “Μυστικό διάταγμα” εις βάρος και του λαού της και των γειτόνων της.



Η Αυγή 23.1.1998