Τρίζουν τα κόκκαλα των Ελλήνων

Εκτός τόπου και χρόνου, ήμαστε.

Οι μεγάλοι λαοί δεν κλαίνε τη μοίρα τους, παίρνουν διδάγματα από το παρελθόν και προχωρούν στο μέλλον.
Οι πρόγονοι δεν περίμεναν τον από μηχανής θεό σαν τον Μεσσία. Τον χρησιμοποιούσαν για να βρεθεί λύση και να ολοκληρωθεί κάθε είδους κάθαρση.
Περάσαμε μονομιάς από την αλληλεγγύη στη λύπη, από το συναίσθημα στο μίσος.
Το "μαύρο πρόβατο της ΕΟΚ" τη δεκαετία του '80, έγινε ο Έλληνας ο κλέφτης που δεν πληρώνει φόρους, ο πολιτικός ο ψεύτης, ο Έλληνας ο τυχοδιώκτης, ο προβληματικός, ο ελαττωματικός, με λίγα λόγια, ο άχρηστος.

Δεν μπορεί ένας ολόκληρος πλανήτης να μας χλευάζει και να μην αναρωτιόμαστε κι εμείς αν τελικώς, ηθελημένα
ή όχι, έχουμε κάνει λάθη, αν έχουμε χάσει τη μπάλα μέσα από τα χέρια μας χωρίς να το καταλάβουμε.
Ας τιμωρηθεί επιτέλους ένας ιθύνων νους ! Έλεος, γιατί χρονοτριβούμε ακόμα;

Καταντήσαμε ζητιάνοι με γραβάτες και χαρτοφύλακες, δίχως ίχνος αξιοπρέπειας και αξιοπιστία.
Κανένας δεν μας βοηθάει στο εξωτερικό επειδή μας αγαπάει ή μας αγάπησε ξαφνικά.
Εφόσον όμως χτυπάμε τη πόρτα τους, θα πρέπει να γνωρίζουμε και το κόστος.

Κάπου εκεί στη Πίνδο, τρίζουν τα κόκαλα των συμπατριωτών μας του '40, που έμειναν άθαφτοι, για να μπορούμε
εμείς σήμερα να θάβουμε τόσο άνετα την ίδια μας τη χώρα.

ΝΙΚΟΣ ΑΛΙΑΓΑΣ


Αναρτήθηκε από heretica filosofia