EMPOPOI ΠΑΝΤΟΥ!!!

<<Έμποροι (και) της κρίσης>>
του Γιάννη Πανούση


Στη χώρα μας εμπορευόμαστε καθετί (τόσο σε συνθήκες ανάπτυξης όσο και σε συνθήκες κρίσης):

* Έμποροι της γνώσης και της επιστήμης

Αν ανοίξουμε οποιοδήποτε περιοδικό, από αυτά τα κραυγαλέα που «διανοουμενίζουν», μέσα θα συναντήσουμε πρωτοκλασάτους επιστήμονες να ποζάρουν στα κοσμικά σαλόνια – πλάι σε μεγιστάνες του νόμιμου ( πλούτου – δηλώνοντας απερίφραστα το ποιος τους επιχορηγεί, άρα και τους ελέγχει.

Το κρίσιμο ερώτημα: Πως ακριβώς θέλουμε να πείσουμε τη νέα γενιά ότι η αρετή σχετίζεται με τη μόρφωση και την κοινωνική συμπεριφορά κι όχι με τη χωρίς όρους και όρια οικονομική εκμετάλλευση των όποιων δεξιοτήτων ή ταλέντων PR;

* Έμποροι της μοναξιάς και του έρωτα

Το εμπόριο αυτό προϋποθέτει αποτυχία ή αδυναμία δημιουργίας σταθερών διανθρώπινων και κοινωνικών σχέσεων, από άτομα τα οποία αποδέχονται
ότι η σχέση με το αντίθετο φύλο έχει πρωταρχικά σεξουαλικό περιεχόμενο (ή και αγοραίο), αναζητώντας την ευτυχία στα 090….

Το κρίσιμο ερώτημα: Πόσο φταίει η δική μας ηθική που οι πιο εύθραυστοι (ή έστω οι πιο επιρρεπείς) μετράνε τα αισθήματα με υλικά ανταλλάγματα;

* Έμποροι του θανάτου

Στην κατηγορία αυτή εντάσσονται όλοι οι συναλλασσόμενοι με τα ναρκωτικά, τη βία, το οργανωμένο έγκλημα ή διάφορες επιχειρήσεις «επικίνδυνων αποστολών».

Εδώ το παιχνίδι είναι σκληρό και βρόμικο, διότι αυτό που διακυβεύεται δεν είναι κάποια ηθική στάση ή ανθρώπινη αξία αλλά δισεκατομμύρια μαύρου χρήματος.

Το κρίσιμο ερώτημα: Θα διαλέγουν οι άλλοι το θάνατό μας κι εμείς θα μιζάρουμε στη ρουλέτα αυτή βάζοντας εγγύηση τη ζωή μας;

* Έμποροι σχέσεων – επιρροών – επαφών – και εξουσίας

Μ’ αυτούς μπαίνουμε στον καλό κόσμο, τον upper world ή τη high society. Εδώ είναι τα πάντα αόρατα, όμορφα αρωματισμένα, χωρίς βία και δίχως ηθικά διλήμματα.

Οι smart αυτοί επιχειρηματίες, πολιτικοί και πνευματικοί δημιουργοί δεν πουλάνε ηρωίνη, αλλά διαπραγματεύονται τη μοίρα ολόκληρων λαών, ανατρέπουν κυβερνήσεις και καθεστώτα, συνδέουν και αποσυνδέουν διεθνή συμφέροντα ανεβάζοντας τους δείκτες ανεργίας (δηλαδή τους ανθρώπους που πεινάνε) ή και παραχαράσσουν την ιστορία προς όφελος μιας μπίρας ή μιας κόκα κόλα.

Όχι ότι το έγκλημα απουσιάζει από τους κύκλους και τις λέσχες. Τα χρησιμοποιούμενα όμως μέσα είναι η διαφθορά των προσώπων και η υπονόμευση των θεσμών.

Το γενικό κρίσιμο ερώτημα: Μήπως τελικά κάποιος πρέπει να διώξει όλους αυτούς τους εμπόρους του φόβου και του κέρδους από το Λίκνο της Δημοκρατίας (αν βέβαια τέτοια εξακολουθεί να είναι η Ελλάδα του 2012);


protagon.gr

===========

Προφανώς όχι εκ προθέσεως, ο Γιάννης Πανούσης παρέλλειψε να
αναφέρει και μια άλλη, πολύ δυναμική και αποτελεσματική αλλά και καταστροφική για την κοινωνια, κατηγορία:

* Έμποροι της Θρεσκείας!!!!

@radical30