ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ

"Ωδή στο Θόδωρο Νικολαΐδη! ¨


Δεν έχουμε συχνά πυκνά αυτήν την επιθυμία. Να απλώσουμε το χέρι μας για να σφίξουμε το χέρι του ΠΣΑΤ. Ομολογούμε δε, ότι συχνά πυκνά έχουμε την επιθυμία να το απλώσουμε αλλά … Περί του αντιθέτου! Τέλος πάντων.

Δικαιούται λοιπόν, συγχαρητηρίων ο ΠΣΑΤ. Και εκ βάθους καρδίας. Για την απόφαση βράβευσης του θρύλου της αθλητικής δημοσιογραφίας, Θόδωρου Νικολαίδη. Για την απόδοση τιμής στο μνημειώδες ήθος κι ύφος του μέγα ανθρώπου και δημοσιογράφου.

Κατ αρχήν, ο ΠΣΑΤ (ορθά, ορθότατα) υποκαθιστά και την Πολιτεία. Καλύπτει την αδιαφορία της. Είναι και δική της υποχρέωση – βλέπετε - να αναγνωρίζει και να τιμά μνημεία του Τύπου με κοινωνική προσφορά στον τόπο. Παράλληλα να τα αναδεικνύει και να τα προβάλλει. Για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλιοί …

Ξεχωριστή, μοναδική προσωπικότητα της δημοσιογραφίας ο ανέγγιχτος (λόγω της αναλλοίωτης λάμψης του χαρακτήρα του) από τους καιρούς των πειρασμών, Κύριος – το «Κ» κεφαλαίο - Θόδωρος Νικολαϊδης βραβεύεται από τα δημιουργήματα του. Από τα «παιδιά» του !

Δύο Πανεπιστήμια αθλητικής δημοσιογραφίας υπήρξαν στην Ελλάδα: «Φως των Σπορ» και «Αθλητική Ηχώ». Πανεπιστήμια – κοιτίδες του Τύπου. Είχαμε την τύχη (και την τιμή και τη χαρά) να φοιτήσουμε στην «Αθλητική Ηχώ».

Το χρώμα του χρήματος, το είδαμε από το «Φως των Σπορ», φυσικά. Δεν γνωρίσαμε το βάθος της τσέπης του Θόδωρου Νικολαίδη. Δεν δουλέψαμε δίπλα του, δυστυχώς. Το μάθαμε από όσους κατά καιρούς ευεργετήθηκαν.
Κι ευεργετούνται, κι ευεργετούνται ακόμη. Μισθοδοτούμενοι και μη …

Γνωρίσαμε όμως, το απύθμενο βάθος της ψυχής και την απεραντοσύνη του πνεύματος του. Πολυτιμότερα – για εμάς – αγαθά από το χρήμα. Διαστάσεις του περιβάλλοντος του, στο οποίο αναπτύχθηκε η δημοσιογραφία με χωρίς φόβο, με πάθος, με αντριλίκι, με μπέσα και με σεβασμό. «Χρώματα» της εικόνας του αειθαλούς Θόδωρου Νικολαίδη.

Είχαμε και την ευλογία – επειδή περί τέτοιας πρόκειται – να τύχουμε της συμπάθειας του.

Γενεές επί γενεών δημοσιογράφων είδαν το «Φως», το αληθινό της δημοσιογραφίας κοντά του. Δεν … βαπτίστηκαν απλά, αλλά γαλουχήθηκαν στο Πανεπιστήμιο της κολοσσιαίας εφημερίδας του Θόδωρου Νικολαίδη. Δημοσιογράφοι first class. Με άλματα στον ουρανό του Τύπου .Όσο ψηλά κι εάν έφθασαν, ποτέ δεν λησμόνησαν το εφαλτήριο τους. Και το μέντορα τους.

Η βράβευση του ξεχωριστού κι ως δημοσιογράφου αλλά κι ως ανθρώπου, Θόδωρου Νικολαίδη, είναι η ελάχιστη απόδοση τιμής σε αυτόν. Και τούτο επειδή δεν αφορά μόνον τον θαυμαστό δημοσιογράφο και τον εκπληκτικό άνθρωπο Θόδωρο Νικολαίδη. Αφορά μία ολόκληρη καταπληκτική οικογένεια. Κοντά σε αυτήν κι εκατοντάδες άλλες οι οποίες έζησαν, έμαθαν και αναπτύχθηκαν χάρη στην οικογένεια (με αρχές … βράχους!) του Θόδωρου Νικολαίδη.

Από την καρδιά μας (κι όχι μόνο, πιστεύουμε ακράδαντα) στον ΠΣΑΤ για την απόφαση του. Στο πρόσωπο του Θόδωρου Νικολαίδη την κορυφή της πυραμίδας της δημοσιογραφίας (ναι, και πέρα της αθλητικής) του τόπου βραβεύεται η ιστορία της.

Ο Θεός να τον έχει υγιή και δυνατό. Για να εκπέμπει «Φως» στις σκοτεινές εποχές τις οποίες διάγουμε.

Τον ευχαριστούμε για το απέραντο πνεύμα και το απύθμενο βάθος της ψυχής του. Και θα είμαστε όλοι εκεί, για την βράβευση του. Όλοι «παιδιά» του. «Παιδιά» ενός ανώτερου δημοσιογράφου κι ανθρώπου…


ΥΓ 1 : Ο ΠΣΑΤ υποχρεούτα,ι κατ' αναλογία, να τιμήσει σύντομα και το έτερο «ιερό τέρας» του χώρου μας, τον Δημήτρη Μπούζα. Να σεβαστεί έτσι, και το μνημείο της αθλητικής δημοσιογραφίας στη μακεδονική πρωτεύουσα. Να, βραβεύσει (και) το θρύλο του αθλητικού της Τύπου.


ΥΓ 2 : Σημαιοφόρος: ο Θόδωρος Νικολαίδης; Παραστάτης: ο Φαίδωνας Κωνσταντουδάκης! Στις παρυφές της κορυφής του Εκδότη – Γενικού Διευθυντή του «Φωτός», ο αξεπέραστος Δημοσιογράφος (το «Δ» με κεφαλαίο) και Φίλος (επίσης, το «Φ» με κεφαλαίο) καλλιτέχνης της πένας …