Για την Ιστορία, για να μη ξεχνάμε...

Για την Ιστορία…

Η «ΑΙΩΝΙΑ» ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΔΥΟ ΚΟΣΜΩΝ, ΔΥΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΩΝ

Οι ιστορικές διαδρομές των ομάδων, φίλες και φίλοι, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο, από τα προάστια του Λονδίνου μέχρι τα ανθρακωρυχεία του Νιούκαστλ, και από τα ανεξάρτητα έθνη που συνθέτουν το ισπανικό κράτος μέχρι τις φτωχογειτονιές του Σάο Πάολο της Βραζιλίας, συνδέονται άρρηκτα με κοινωνικές καταβολές και βαθιές ιδεολογικές ρίζες.

Και στο ποδόσφαιρο, μέσα από τον ανταγωνισμό των σωματείων, εκπροσωπούνται έθνη, θρησκείες, ιδεολογικές αντιλήψεις, επαγγελματικές καταβολές. Και μπορεί να ζούμε σε μία εποχή όπου τα πάντα αναθεωρούνται επαγγελματικά και εμπορευματοποιημένα, όμως το ποδόσφαιρο, είτε σε κάποιους αρέσει είτε όχι, αναδεικνύει και φέρνει στην επιφάνεια ακόμη και τις πιο βαθιές αντιθέσεις μέσα στα ίδια κράτη, μέσα στα πλαίσια των θρησκειών που διέπουν ηνωμένα βασίλεια ή ομόσπονδες δημοκρατίες.

Χωρίς να θέλω να παρεκκλίνω από τα δικά μας, να μην ξεφύγω δηλαδή από το ντέρμπι των «αιωνίων», δεν θα μπω στον πειρασμό να αναφερθώ ούτε στις πολύ βαθιές διαφορές που χωρίζουν την Μπαρτσελόνα και τη Ρεάλ, που ασφαλώς είναι πολύ πιο περίπλοκες από το αγωνιστικό σκέλος, ούτε τους λόγους που χώρισαν τη Μίλαν και την Ιντερ, ούτε το τι εκπροσωπούν οι Φλαμένγκο και Φλουμινένσε. Εκείνο που πολύ απλά μπορώ να καταθέσω, μέσα από τη δική μου ματιά, είναι ότι μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού αναδεικνύεται, σε όλες τις εκφάνσεις της, η σύγκρουση διαχρονικά δύο εντελώς διαφορετικών κόσμων, δύο διαμετρικά αντίθετων ιδεολογιών και κοσμοθεωριών που χαρακτηρίζουν τις ομάδες αυτές, από την ίδια τη στιγμή της γέννησής τους!

Ο Παναθηναϊκός ανέκαθεν θεωρούνταν αλλά και εκπροσωπούσε την άρχουσα τάξη. Η ομάδα της Αθήνας, της δήθεν καλής κοινωνίας, των καλοστεκούμενων αστών, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κατάφερναν να παρεισφρέουν στις παρυφές της εκάστοτε εξουσίας και μέσα από αυτήν, είτε επρόκειτο για το παλάτι είτε για τη χούντα, να επιβάλλουν τη δική τους «ποδοσφαιρική ισχύ»! Και σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι ο Παναθηναϊκός υπήρξε ο εκλεκτός της Φρειδερίκης, του Κωνσταντίνου Γλίξμπουργκ, η αρεστή ομάδα σε όλο αυτό το σκυλολόι που νεμόταν επί εκατονταετίες τις τύχες ολόκληρης της Ευρώπης. Και η σύνδεση του Παναθηναϊκού με το στέμμα τον απομάκρυνε διαρκώς, όλο και περισσότερο από τη βάση της ελληνικής κοινωνίας και διεύρυνε το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών, μεταξύ κατεστημένου και των ανθρώπων του λαού, που πάσχιζαν να κερδίσουν με μάχες καθημερινές την ίδια τη ζωή.

Και επίσης, δεν είναι τυχαίο ότι ο Παναθηναϊκός υπήρξε η εκλεκτή ομάδα των συνταγματαρχών, του Παπαδόπουλου, του Παττακού, του Μακαρέζου, όλων όσοι κατέλυσαν τη χώρα και το σύνταγμα. Και ήταν η χούντα εκείνη που έδιωξε από τον Ολυμπιακό τον Μπούκοβι, τον προπονητή-θρύλο των «ερυθρόλευκων» πρωταθλημάτων, που είχε ισοπεδώσει τον Παναθηναϊκό, τη διετία 1967-69, ως δήθεν πράκτορα του ανατολικού μπλοκ! Και ήταν η χούντα εκείνη που με τα βαλιτσάκια του Ασλανίδη οδήγησε τον Παναθηναϊκό στο Γουέμπλεϊ, μέσα από μία πορεία, όπως αποδείχθηκε, ντροπιαστική, αντίστοιχη με αυτήν, λίγα χρόνια αργότερα, του δικτάτορα Βιντέλα στην Αργεντινή, όταν με το «έτσι θέλω» ουσιαστικά απένειμε τον τίτλο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή στην ομάδα της Νοτίου Αμερικής και διοργανώτρια, τότε, χώρα.

Αλλά, για να μη δημιουργηθούν παρερμηνείες, η σύνδεση του Παναθηναϊκού με την εξουσία και το κατεστημένο, διαπερνά το παλάτι και τη χούντα και ουσιαστικά συνεχίζεται, αμέσως μετά την ανάληψη της κυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ του 1981.

Και μπορεί η μεγάλη δύναμη της ομάδας του Νταϊφά τότε να οδήγησε τον Θρύλο από το ’79 μέχρι το ’83 σε τέσσερα συνεχόμενα πρωταθλήματα, όμως, πέρα από κάθε αμφιβολία, το κατεστημένο του ΠΑΣΟΚ και το βαθύ κράτος που δημιούργησε ήταν εκείνα που οδήγησαν τον Ολυμπιακό στο… χρονοντούλαπο, τότε, της ιστορίας και στα πέτρινα χρόνια, καθώς ξεκάθαρα ο εναγκαλισμός του Παναθηναϊκού με το τότε ΠΑΣΟΚ ήταν σφικτός και αδιαίρετος. Και χρειάστηκε να έρθει ο Σωκράτης Κόκκαλης, το ’93, και να καταφέρει ο Ολυμπιακός επί ημερών του να πάρει το πρώτο πρωτάθλημα το 1996-97. Δηλαδή από το ’83 μέχρι το ’96 ο Ολυμπιακός πήρε μόνο ένα πρωτάθλημα, το ’86-’87, πάλι τότε με τον Νταϊφά.

Και, για να κλείσω με αυτή την ιστορική αναδρομή, να θυμίσω απλώς πως ακόμη και η νέα εξουσία της Νέας Δημοκρατίας που επήλθε προκειμένου να ανατρέψει το ΠΑΣΟΚ, ήταν ουσιαστικά αυτή που έδωσε το πρωτάθλημα του 2003-04 στον Παναθηναϊκό! Θυμάστε, τότε, όταν τα γκάλοπ και οι δημοσκοπήσεις έφερναν τη Νέα Δημοκρατία στην εξουσία, κάτι που επιβεβαιώθηκε τον Μάρτιο του 2004. Ήταν ακριβώς η ίδια χρονική στιγμή, που ο Δούρος έκλεινε τα μάτια στο πέναλτι στον Τζιοβάνι, αλλοίωνε αποτελέσματα και απένειμε τίτλους, ενόψει της νέας εξουσίας του «πράσινου» Κώστα Καραμανλή!

Από την άλλη πλευρά, ο Ολυμπιακός διαχρονικά εκπροσωπεί τη βάση, τη δημοκρατία, τους ανθρώπους του Λιμανιού, τους αυτοδημιούργητους, όλους εκείνους που έντιμα, με ιδρώτα και προσωπική προσπάθεια, κερδίζουν τη ζωή με βάση την αξία τους και τις ηθικές τους καταβολές και όχι χάρην των σχέσεων που μπορεί να έχουν διαχρονικά με την ελίτ της εξουσίας, είτε αυτή λέγεται χούντα, παλάτι ή κατεστημένα αστικά κόμματα! Ο Ολυμπιακός εξέφραζε και εκφράζει τη δημοκρατία. Και η ιδεολογία της Ολυμπιακοφροσύνης διαπερνά τα πολιτικά κόμματα και εκπροσωπεί, υπό την έννοια αυτή, τη συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας.

Υπό το πρίσμα αυτό, για να το ξέρουν οι νεότεροι, που δεν πρέπει να στέκονται απλά στις λογικές μίας νίκης σκοπιμοτήτων ή μίας νίκης που δίνει τρεις βαθμούς ή μιας νίκης που μας φέρνει πιο κοντά στο πρωτάθλημα, το ντέρμπι των «αιωνίων» είναι μία διαχρονική σύγκρουση δύο εντελώς διαφορετικών κόσμων, δύο αντιμαχόμενων ιδεολογιών, στην ουσία είναι η δημοκρατία απέναντι στη συντήρηση, η βάση της κοινωνίας απέναντι σε μία δήθεν πλουτοκρατία!

Και κάθε νίκη του Ολυμπιακού επί του Παναθηναϊκού είναι και μία νίκη του λαού απέναντι σε ό,τι διαχρονικά τον καταπιέζει και ό,τι του στερεί σε τίτλους ή προσωπικά δικαιώματα, με τρόπο μη σύννομο -κάτι που έχει επιβεβαιωθεί πολλές φορές από το 1925 έως σήμερα.


Αντώνης Πίκουλας
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 26/10/2014)