Radical30 World
Κάνετε κλικ σε μια φωτογραφία του Τίτλου ή στη λέξη Φόρουμ για να δείτε τα θέματα μας.

Εγγραφείτε στο φόρουμ, είναι εύκολο και γρήγορο

Radical30 World
Κάνετε κλικ σε μια φωτογραφία του Τίτλου ή στη λέξη Φόρουμ για να δείτε τα θέματα μας.
Radical30 World
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.
Σύνδεση

Έχω ξεχάσει τον κωδικό μου

Πρόσφατα Θέματα
» 5 Μαρτίου 1943: Η μεγαλύτερη νίκη της Αντίστασης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ EmptyΚυρ 06 Μαρ 2016, 12:59 από radical30

» Forsaken-2015 ******
Ο ΣΥΡΙΖΑ EmptyΔευ 22 Φεβ 2016, 10:13 από radical30

» The First Grader *******
Ο ΣΥΡΙΖΑ EmptyΔευ 08 Φεβ 2016, 13:05 από radical30

» Περί των "Κοινών Αγαθών"
Ο ΣΥΡΙΖΑ EmptyΠαρ 05 Φεβ 2016, 02:20 από radical30

» Ο δικός μου "χιονάνθρωπος"
Ο ΣΥΡΙΖΑ EmptyΤετ 03 Φεβ 2016, 06:11 από radical30

» Δημήτρης Βαρδαβάς
Ο ΣΥΡΙΖΑ EmptyΤετ 03 Φεβ 2016, 04:52 από radical30

» Η "Νονά"
Ο ΣΥΡΙΖΑ EmptyΣαβ 23 Ιαν 2016, 06:11 από radical30

Μάρτιος 2024
ΔευΤριΤετΠεμΠαρΣαβΚυρ
    123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031

Ημερολόγιο Ημερολόγιο

Ψηφοφορία
Τροφοδοσία RSS


Yahoo! 
MSN 
AOL 
Netvibes 
Bloglines 


Παρόντες χρήστες
42 χρήστες είναι συνδεδεμένοι αυτήν την στιγμή:: 0 μέλη, 0 μη ορατοί και 42 επισκέπτες :: 2 μηχανές αναζήτησης

Κανένας

Περισσότεροι χρήστες υπό σύνδεση 151, στις Τρι 19 Νοε 2019, 12:57

Ο ΣΥΡΙΖΑ

Πήγαινε κάτω

Ο ΣΥΡΙΖΑ Empty Σκέψεις μετά το Συνέδριο....

Δημοσίευση  radical30 Κυρ 21 Ιουν 2015, 12:48







Η ώρα του απολογισμού

Ποια μηνύματα έστειλε το Συνέδριο και γιατί δεν χωράνε εύκολοι πανηγυρισμοί.

Οι προδιαγραφές του ιδρυτικού Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ ήταν τέτοιες που δεν θα έδινε αυτά που μπορούσε και αυτά που έπρεπε να δώσει. Όσο κιαν αυτό μοιάζει τραβηγμένο ως συμπέρασμα, είναι η αλήθεια και το να την κρύψουμε δεν βοηθά σε τίποτα. Θα διατυπώσουμε, ευθύς εξαρχής, το συμπέρασμά μας: Το Συνέδριο δεν απευθύνθηκε στην κοινωνία, δεν απευθύνθηκε στην εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν περισσότερο ένα συνέδριο καταγραφής συσχετισμών και μηχανισμών.

Στηρίχθηκε σε μια συστηματική υποτίμηση της βάσης του κόμματος και της πλατιάς επιρροής του και αναδείχθηκαν σε αυτό δευτερεύοντα προβλήματα -κυρίως οργανωτικής φύσης- κι όχι ένα ξεκάθαρο πολιτικό μήνυμα προς την κοινωνία (πώς θα βάλουμε τέρμα στα μνημόνια και τι θα βάλουμε στη θέση τους), ούτε ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς τα μέλη για το τι είδους κόμμα οικοδομούμε και αξίζει να επενδύσουμε σε αυτό. Ακόμα και τα υποδεέστερα μηνύματα που λογαριάζονταν να δοθούν προς την κοινή γνώμη («συμμάζεμα» του κόμματος, ξεπέρασμα μιας μικρής Βαβέλ κ.λπ.) δεν μπόρεσαν να αντιμετωπιστούν με ουσιαστικό τρόπο.

Αντίθετα, το επικίνδυνο φαινόμενο του «κόμματος μέσα στο κόμμα» διευρύνθηκε, παγιώθηκε και οδηγεί σε ένα διχασμό μέχρι τη βάση. Άνοιξε, επίσης, ένα μέτωπο με τον Μανώλη Γλέζο που θα έπρεπε να είχε αποφευχθεί. Τέλος, το κερασάκι στην τούρτα, ο ανηλεής ανταγωνισμός ομάδων και μηχανισμών, «κούρεψε» καταστάσεις και ανοίγματα προς διάφορους χώρους που θα κοστίσουν στο μέλλον. Από όλα αυτά, αν ισχύουν, βγαίνει το συμπέρασμα ότι πρέπει να λείπουν οι εύκολοι πανηγυρισμοί. Ας συμφωνήσουμε στο σημείο ότι το Συνέδριο δεν έδωσε ό,τι μπορούσε και έπρεπε να δώσει, άρα και ο σχεδιασμός του και η υλοποίησή του είχαν αδυναμίες και προβλήματα. Στο σημείο αυτό να θυμίσουμε πως στην απελθούσα Κ.Ε. υπήρξαν φωνές που είχαν έντονο προβληματισμό στο αν χρειαζόταν ένα συνέδριο με τέτοιες προδιαγραφές. Μικρά και ασφυκτικά χρονικά πλαίσια, συνεχή γεγονότα και κινητοποιήσεις (ΕΡΤ, νέα κυβέρνηση κ.λπ.), λειψή προετοιμασία και συζήτηση σε όλο το κόμμα. Μάλιστα, είχε αντιπροταθεί να πραγματοποιηθεί πρώτα ένα καταστατικό συνέδριο και μετά να γινόταν το ιδρυτικό.

Ο σφυγμός του κόμματος

Το γεγονός ότι ήταν ένα μαζικό συνέδριο και όχι ένα συνέδριο στελεχών, έδωσε την ευκαιρία να εκφραστεί ο «σφυγμός του κόμματος». Γιατί οι 3.500 αντιπρόσωποι δεν ανήκουν σε μηχανισμούς και ομάδες που ανταγωνίζονται. Γιατί οι 3.500 αντιπρόσωποι ήταν ένα ισχυρό δείγμα της διάθεσης, των ανησυχιών, των ουσιαστικών συσχετισμών μέσα στο κόμμα. Ίσως αυτό να ήταν και το θετικότερο σημείο της όλης συνεδριακής διαδικασίας. Η συμμετοχή του σώματος αυτού σε καίριες στιγμές, σε ομιλίες στελεχών ή απλών αντιπροσώπων έδινε τον τόνο, λειτουργούσε σαν «θερμόμετρο» για τις διαθέσεις του. Αυτό φάνηκε από την πρώτη μέρα, στην εναρκτήρια ομιλία του Τσίπρα, φάνηκε και στις κρίσιμες αποφάσεις για τον τρόπο εκλογής προέδρου και Κ.Ε., φάνηκε και στη συζήτηση για τις συνιστώσες, φάνηκε -εν μέρει- και στις ψηφοφορίες για το Καταστατικό και, τέλος, αποτυπώθηκε στα αποτελέσματα της κάλπης για τον πρόεδρο και για την Κ.Ε.

Ο σφυγμός του κόμματος, στη συντριπτική του πλειοψηφία, συνδέεται με το «λαϊκό καημό» για απαλλαγή από τα μνημόνια και από το καθεστώς της τρόικας, από τον «καημό» για ριζοσπαστική πορεία και που ταυτόχρονα αναγνωρίζει τον Α. Τσίπρα ως ηγετική φυσιογνωμία που μπορεί να εκφράσει αυτήν την πολιτική - και αυτό φαινόταν σε όλες του τις παρεμβάσεις. Την ίδια στιγμή, έχει έρεισμα και διευρύνεται ο φόβος και η αμφιβολία για την καθήλωση, για την εμπλοκή του όλου εγχειρήματος, γεγονός που οδηγεί στη σκέψη να υπάρχει, καλού- κακού, ένας δομημένος συσχετισμός ως αριστερό αντίβαρο μέσα στο κόμμα. Αυτός ο φόβος συντηρείται από την ετερογένεια της λεγόμενης πλειοψηφίας και από την απουσία μιας μαχητικής επιχειρηματολογίας που να απαντά και να καλύπτει τις κριτικές της Αριστερής Πλατφόρμας. Αυτή η πλευρά υποτιμήθηκε εντελώς, αφέθηκε ανενόχλητη και αναπάντητη, ενώ όλη η επιχειρηματολογία συγκεντρώθηκε στην αντιμετώπιση των ζητημάτων που έθετε ο Μανώλης Γλέζος.

Το σώμα, ο σφυγμός του κόμματος, ήθελε ενιαίο κόμμα, όχι «κόμμα μέσα στο κόμμα», όχι διαπάλη μηχανισμών. Αυτά δεν προβλήθηκαν, δεν υποστηρίχθηκαν, δεν αναδείχθηκαν ως σημαντικά ζητήματα. Τέλος, ο σφυγμός του κόμματος, αναδεικνύει το «δυσαρεστημένο μέλος», μια ποιοτική κατάσταση γενικής δυσφορίας και μη ικανοποίησης των μελών, σε όποια τάση ή γραμμή κι αν ανήκουν. Από τη μια η συσπείρωση σε μια σκληρή αντιπολίτευση και από την άλλη μια πλειοψηφική Βαβέλ, συν την έντονη διαπάλη μηχανισμών, δημιουργούν τους όρους για να συναντάμε παντού δυσαρεστημένα μέλη.

Ορισμένα πολιτικά ζητήματα

Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι είναι «έτοιμος για τη διακυβέρνηση της χώρας». Η εικόνα του Συνέδριου πόσο βοήθησε αυτήν την πεποίθηση; Οι αμφιβολίες διαχέονται, η αμφισβήτηση μορφοποιείται. Από το χώρο της «πλειοψηφίας» εμφανίζεται μια γυναικεία υποψηφιότητα που αποσπά 4,69%. Η Αριστερή Πλατφόρμα, νομίζοντας πως βρίσκεται σε συνθήκες κόμματος του 4,5%, ψηφίζει για πρόεδρο «λευκό» (20%). Κάθε φίλος, κάθε ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ αυτά δεν τα καταλαβαίνει. Τα καταλαβαίνουν μόνο οι μηχανισμοί.

Το «κόμμα μέσα στο κόμμα», όπου σταθεί και όπου βρεθεί, καταγγέλλει όλο το υπόλοιπο ως «δεξιόστροφο». Ακόμα και τη στιγμή που ψηφιζόταν το Καταστατικό τού υπό ίδρυση κόμματος, η Αριστερή Πλατφόρμα αποχωρεί για να δει τι θα κάνει στις εκλογές, αδιαφορώντας πλήρως για τις διαδικασίες του ενιαίου, δημοκρατικού, πολυτασικού αριστερού κόμματος. Όλα αυτά περνούν σαν «φυσιολογικές» καταστάσεις και εθίζεται το «δυσαρεστημένο μέλος» σε αυτές τις συνθήκες. Πολλοί φεύγουν τα βράδια, όταν λήγουν οι εργασίες, απογοητευμένοι.

Τα αποτελέσματα των εκλογών για ανάδειξη της Κ.Ε. δείχνουν αύξηση της Αριστερής Πλατφόρμας (περίπου στο 30% από 25% που είχε στη Συνδιάσκεψη), μείωση της «πλειοψηφίας» και κυριαρχία του «όλου ΣΥΝ» που μόλις είχε αυτοδιαλυθεί μέσα και στις δύο «μεγάλες παρατάξεις».

Αποτέλεσμα, το «κούρεμα» δυνάμεων και ιδιαίτερα του ΕΚΜ και των Ενεργών Πολιτών. Η Αριστερή Πλατφόρμα κινήθηκε με μεγαλύτερη σταθερότητα, υποστηρίζοντας, στοιχειωδώς, μια πολιτική πλατφόρμα. Έπεισε και μάζεψε όσους -από διάφορες αφετηρίες- δυσανασχετούν με τις επιλογές της ηγεσίας (διάφορες συνιστώσες, κάποιο κόσμο δυσαρεστημένο είτε για θέματα δημοκρατίας είτε πολιτικής γραμμής κ.λπ.), ενώ προέβαλε ιδιαίτερα ότι «πρέπει να μας στηρίξετε, γιατί το δεξιό κομμάτι θέλει να μας αποκλείσει οργανωτικά και να μας εξαφανίσει».

Ο «λαϊκός καημός» δεν απαντιέται με το «ΣΥΡΙΖΑ ή μνημόνια», ούτε το «δυσαρεστημένο μέλος» με τη βουλιμία των μηχανισμών και το βάθεμα του χάσματος που διαμορφώνει το φαινόμενο του «κόμματος μέσα στο κόμμα». Ο «λαϊκός καημός» βλέπει έναν ΣΥΡΙΖΑ περίπου σαν τα άλλα κόμματα, όχι ως ξεχωριστή δύναμη και δεν επενδύει τώρα σε αυτόν. Είναι επιφυλακτικός και δύσπιστος, άσχετα με το τι θα κάνει όταν έρθει η στιγμή των εκλογών. Μέχρι τότε, όμως, μέχρι να έρθει η μέρα των εκλογών, η Ελλάδα καθημερινά διαλύεται, οι εργαζόμενοι απολύονται κατά χιλιάδες και η απελπισία γενικεύεται.

Αναγκαία η «ουσιαστική ωρίμανση του ΣΥΡΙΖΑ»

Από την πλευρά εκπροσώπων -προερχόμενων από την ΚΟΕ- υποστηρίχθηκε η «ουσιαστική ωρίμανση του ΣΥΡΙΖΑ». Τόσο με υποστήριξη και ανάδειξη στρατηγικών στόχων όσο και με την προβολή ενός συστήματος αξιών. Υποστηρίχτηκε, επίσης, ότι πρέπει να σταλούν μηνύματα προς την κοινωνία και προς τα μέλη του κόμματος, που να δείχνουν έναν οργανισμό αποφασισμένο να προχωρήσει για τη λαϊκή υπόθεση με πρόγραμμα συγκεκριμένο και δεσμευτικό και με σαφή καθήκοντα για τα μέλη του και το κόμμα συνολικά, από την επόμενη κιόλας μέρα. Ένα κόμμα των μελών με λειτουργία και διαδικασίες.

Όλα αυτά είχαν σημαντική απήχηση σε μεγάλο μέρος των συνέδρων, σε όποια «παράταξη» κι αν ανήκαν. Τέλος, αναδεικνύοντας το θέμα ενός πιο εγκάρσιου διαχωρισμού και ο οποίος αφορά το «ποιοι νοιάζονται πραγματικά για μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και ποιοι νοιάζονται μόνο για τα πόστα τους».

Και αυτός ο διαχωρισμός αγγίζει την καρδιά και το νου χιλιάδων ανθρώπων μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ που τον βλέπουν, το νιώθουν. Το αντιφατικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα πεδίο άσκησης πολιτικής και επιρροής, που πρέπει όμως να υπηρετεί την ωρίμανση και το σωστό του προσανατολισμό. Το πρόβλημα είναι κυρίως -για να μην πούμε αποκλειστικά- πολιτικό και ιδεολογικό και δευτερευόντως οργανωτικό.

Το Συνέδριο ασχολήθηκε με τα δευτερεύοντα, βούλιαξε σε αυτά, κυριαρχήθηκε από αυτά. Η διάθεση, όμως, μεγάλης μερίδας ήταν διαφορετική. Τα υποκειμενικά στοιχεία για την έκφρασή της είναι ακόμα αδύναμα αλλά υπαρκτά. Τα μηνύματα του Συνεδρίου, πολιτικά και οργανωτικά, οφείλει να τα αξιολογήσει σωστά μια ηγεσία ώστε να χαράξει την πιο αποτελεσματική πολιτική για την αντιμετώπισή τους.


του Γιώργου Παπαϊωάννου
radical30
radical30
Admin

Εγγραφή : 28/09/2009
Δημοσιεύσεις : 3499
Τόπος : Πόρτο Ράφτη
Ηλικία : 93

http://radicalrvolution-radical30.blogspot.com

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Ο ΣΥΡΙΖΑ Empty Ο ΣΥΡΙΖΑ

Δημοσίευση  radical30 Πεμ 14 Μαρ 2013, 05:16

Τσίπρας: Δεν υπάρχουν Ηρακλείς του ριζοσπαστισμού
15:37, 19 Μάιος 2013 | tvxsteam tvxs.gr/node/129013
 
Ο ΣΥΡΙΖΑ 129013-tsipras
Φωτογραφία: Μενέλαος Μυρίλλας/FosPhotos
Ολοκληρώθηκαν το απόγευμα της Κυριακής οι εργασίες της Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ εν μέσω ενστάσεων από την πλευρά συνιστωσών και στελεχών του κόμματος. Ο Μανώλης Γλέζος, ο οποίος είχε εκφράσει την έντονη διαφωνία του, το απόγευμα εμφανίστηκε περισσότερο συγκαταβατικός προς τις προτάσεις του Αλέξη Τσίπρα, που αποτέλεσαν το μήλον της έριδος. Πρόκειται για τις θέσεις του επικεφαλής του κόμματος περί ενιαίου ψηφοδελτίου και δημιουργίας ενιαίου κόμματος μέσω διάλυσης των συνιστωσών. Πάντως, οι τελικές αποφάσεις, όπως δήλωσε και ο ίδιος, θα ληφθούν στο Συνέδριο του Ιουλίου.


Στην πρώτη και σύντομη παρέμβασή του, λίγο πριν αρχίσουν οι ψηφοφορίες στην Κεντρική Επιτροπή, ο κ. Τσίπρας επανέλαβε τη θέση που διατύπωσε το Σάββατο, ότι πιστεύει σε ένα κόμμα με τάσεις, όχι όμως με μηχανισμούς.
 
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ανέφερε ότι τελικά για το θέμα της ξεχωριστής λίστας και των συνιστωσών, θα αποφασίσει το ίδιο το Συνέδριο και πρότεινε, κατά τη διάρκεια των προσυνεδριακών διαδικασιών, οι οργανώσεις να λειτουργούν συναινετικά, χρησιμοποιώντας ακόμη και λίστες. Για τις συνιστώσες, είπε ότι ή θα αυτοδιαλυθούν, ή θα μετεξελιχθούν σε τάσεις ή θα έχουν θέση παρατηρητή στον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ.
 
Το μεσήμερι, την ίδια ημέρα, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ παρενέβη εκ νέου τονίζοντας ότι  δεν υπάρχουν «οι Ηρακλείς του ριζοσπαστισμού και κάποιοι άλλοι από εμάς, που να έχουν εκχωρήσει τα πάντα στην Σοσιαλδημοκρατία», προσθέτοντας, μεταξύ των άλλων ότι «είναι αδιανόητο να απαγορεύουμε να ανοίξει η συζήτηση στη βάση του κόμματος»
 
Τα αποτελέσματα των ψηφοφοριών
 
Με εισήγηση του κ. Τσίπρα εγκρίθηκαν από την ΚΕ του Σαββατοκύριακου δύο σημαντικές αποφάσεις:
 

  1.  Το μέτρο του 1 προς 10 για την εκλογή συνέδρων (κάτι που σημαίνει πως το σώμα θα είναι ευρύ, τουλάχιστον 3.000 - 3.500 άτομα) &


  2. Σταυροδοσία 30%.


  3. Οι ψηφοφορίες που διεξήχθησαν με συνοπτικές διαδικασίες για το Καταστατικό και τις Θέσεις και αφότου η Αριστερή Πλατφόρμα υπέβαλλε ως συμβολή στο διάλογο ένα αντιπαραθετικό κείμενο (όχι όμως με μορφή αντι-εισήγησης), ήταν καθαρά τυπικές.


  4. Όλα παραπέμπονται σε διάλογο στις οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και οι κρίσιμες αποφάσεις θα ληφθούν στο συνέδριο, όπου όλα δείχνουν πως ο κ. Τσίπρας θα προσέλθει με την ισχύ της εσωκομματικής πλειοψηφίας. 



 
Η Κεντρική Επιτροπή επιβεβαίωσε ότι οι εγγραφές νέων μελών θα γίνουν μέχρι τις 10 Ιουνίου. Εγγραφές θα μπορούν να γίνουν και αργότερα αλλά όσοι εγγραφούν μετά τις 10 Ιουνίου δεν θα έχουν δικαίωμα ψήφου.
 
Με βάση το μέτρο 1:10 οι σύνεδροι θα ανέλθουν γύρω στις 3000. Αν όμως υπάρξει ρεύμα νέων εγγραφών είναι πιθανόν ο αριθμός αυτός να αυξηθεί.
 
Αρχική δυσαρέσκεια αλλά εν τέλει ανακωχή από Μανώλη Γλέζο
 
Νωρίτερα, την Κυριακή, έγινε γνωστή η ανακοίνωσή Μανώλη Γλέζου -από κοινού με ακόμη τέσσερις εκπροσώπους συνιστωσών-, με την οποία κατακρινόταν η απόφαση του κ. Τσίπρα να εξαγγείλει διάλυση των συνιστωσών και η επιβολή ενιαίας λίστα στην εκλογή των οργάνων του κόμματος.
 
Στην εν λόγω ανακοίνωση, γίνεται αναφορά στη συνέντευξη του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ στον ραδιοφωνικό σταθμό «στο Κόκκινο» . «Η ενέργεια αυτή είναι άτοπη και από πλευράς τύπου και ουσίας» τονίζεται στην ανακοίνωση. «Ως προς τον τύπο γιατί έγινε χωρίς καμία έγκριση από συλλογικά όργανα κι ενώ εκκρεμούν οι συνεδριάσεις, κι ως προς την ουσία γιατί προβάλλονται θέσεις που απειλούν με επικίνδυνες εντάσεις και προβλήματα στο εσωτερικό του εγχειρήματος και προκαταβάλουν εξελίξεις».
 
Στο ίδιο κείμενο αναφερόταν ότι ο Αλέξης Τσίπρας, με τις εξαγγελίες αυτές, «προωθεί ιδέες και θέσεις που πλήττουν την συνοχή και την ίδια την Δημοκρατία και τον πλουραλισμό στον ΣΥΡΙΖΑ. Αντί να κάνουμε γιορταστικές εκδηλώσεις για να γιορτάσουμε την 21 η Μαίου 2001 που συγκροτήθηκε το Φόρουμ, το οποίο οδήγησε στον ΣΥΡΙΖΑ, την ίδια αυτή ιστορική μέρα, προς τέρψιν της τρικομματικής κυβέρνησης και του αξιοθρήνητου εκπροσώπου της ο πρόεδρος εξαγγέλει την διάλυση των συνιστωσών και του ενωτικού εγχειρήματος».
 
Ο Μανώλης Γλέζος, που είναι επικεφαλής στο Επικρατείας του κόμματος και των '‘Ενεργών Πολιτών’' και οι άλλες τέσσερις συνιστώσες, ζητούσαν την «απόρριψη των απαράδεκτων απόψεων που επιβάλλονται άνωθεν» και πρότειναν να ισχύσουν οι διαφορετικές λίστες και απλή αναλογική στην εκλογή των οργάνων και κάθε συνιστώσα να μετέχει στο κόμμα σε ένα μεικτό σχήμα, περίπου δηλαδή όπως σήμερα. 
 
Την ανακοίνωση υπέγραφαν πέραν του Μανώλη Γλέζου, οι Γιάννης Θεωνάς (ΚΕΔΑ), Στ. Καράμπελας (ΕΔΗΚ), Π. Μαντάς (ΔΗΚΚΙ) και Π. Σχίζας (Ριζοσπαστική Οικολογική Αριστερά).
 
Στροφή
 
Μετά τις παρεμβάσεις του Αλέξη Τσίπρα στην Κ.Ε, ο Μανώλης Γλέζος προχώρησε σε μια δήλωση που μπορεί να ερμηνευθεί ως "αλλαγή κλίματος". Συγκεκριμένα, ανέφερε ότι: «ο γόνιμος διάλογος που αναπτύχθηκε στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αποδεικνύει τα παρακάτω: Μοναδικός δρόμος μας είναι ότι ο Ενιαίος Φορέας τον οποίο ίδρυσαν οι πολιτικοί οργανισμοί που σήμερα συναποτελούμε, πρέπει να αποκτήσει μόνο ενιαία δράση, χωρίς ξεχωριστές εμφανίσεις.Όποιος επιχειρεί να αλλοιώσει το πολιτικό σχήμα που κέρδισε την εμπιστοσύνη του λαού στις εκλογές, ενταφιάζει ό, τι δημιουργήσαμε».
 
Διαφωνία Λαφαζάνη-Αριστερής Πλατφόρμας
 
Εν τω μεταξύ, τη διαφωνία του εξέφρασε το απόγευμα του Σαββάτου, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, ο οποίος μίλησε από το
βήμα της Κ.Ε μετά από τοποθετήσεις στελεχών όλων των πλευρών.
 
Όπως αναφέρει το «Βήμα», ο κ. Λαφαζάνης επιτέθηκε στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί «ανακαλύπτει τον εσωκομματικό εχθρό προκειμένου να καλύψει την αδυναμία απώλειας της δυναμικής» και υπογραμμισε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να γίνει ένα κόμμα σαν όλα τα άλλα, ούτε αρχηγικό, ούτε μονολιθικό», τονίζοντας  ότι δεν πρόκειται να συμφωνήσει και θα αγωνιστεί μέχρι τέλους ώστε να μην επιβληθεί σιωπητήριο στο κόμμα.
Παράλληλα, τάχθηκε στο πλευρό των συνιστωσών στην προσπάθειά τους να διατηρηθούν και υποστήριξε την πρακτική της ξεχωριστής λίστας αντί του ενιαίου ψηφοδελτίου για την εκλογή οργάνων.
 
Επιπλέον, μίλησε για την «ανάγκη να ξαναστήσεις το συγκρουσιακό χαρακτήρα του κόμματος, ο ΣΥΡΙΖΑ να μπει ξανά μπροστά στους αγώνες, δεν υπάρχει αγώνας χωρίς περιεχόμενο. Αυτό το συγκρουσιακό πνεύμα χρειαζόμαστε, χρειαζόμαστε ορμή, για να βγούμε από το black out».
 
 
Βούτσης: «Δεν απαντά στα κρίσιμα η Αριστερή Πλατφόρμα»
 
Από την πλευρά του, ο γραμματέας της ΚΟ Ν. Βούτσης, ανέφερε χαρακτηριστικά: «Αν είναι να παραμείνουμε όπως είμαστε, τότε τι χρειαζόμαστε το Συνέδριο;».
 
Απευθυνόμενος στην Αριστερή Πλατφόρμα σχολίασε: «Θα περίμενα να απαντήσει σε μία σειρά ζητήματα που βρίσκονται σε εκκρεμότητα. Αν έχουμε προβάδισμα 1-2 μονάδες από την ΝΔ, θα πάρουμε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και με ποιους θα συνεργαστούμε από τις υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις».
 
«Πόσα τέρμινα θα χρειαστούν για να γίνει ρεαλιστική η πρόταση για κυβέρνηση της Αριστεράς», διερωτήθηκε και κατέληξε λέγοντας ότι, αν δεν τα βρουν οι πλευρές του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτά τα σημεία, το συνέδριο θα είναι μία πολύ δύσκολη διαδικασία. Μίλησε τέλος για την υπό διαμόρφωση εικόνα ενός διφυούς κόμματυος και φορέα, «ένα κοστούμι για δύο ή δυόμισυ, από το οποίο πρέπει να βγούμε με συμφωνίες, χωρίς επιβολή και χωρίς ομηρείες».
 
 
 
======================================
 
 
 
«Προχωρούμε στην αυτοδιάλυση του Συνασπισμού, για να συγκροτήσουμε όλοι μαζί, σε ισότιμη πολιτική βάση και από κοινού με τον ανένταχτο κόσμο, το νέο ενιαίο φορέα της ριζοσπαστικής αριστεράς» υπογράμμισε ο Αλέξης Τσίπρας.
 
Επιπλέον ανέφερε ότι το ενιαίο κόμμα θα είναι δημοκρατικό και πολυτασικό, με στόχο όχι πλέον την ενδυνάμωση της πολιτικής του απήχησης και επιρροής, αλλά το άνοιγμα ενός εναλλακτικού δρόμου για τη χώρα. «Στόχος μας είναι να γίνουμε ο καταλύτης μιας μεγάλης πολιτικής αλλαγής στην Ελλάδα, και η σπίθα μιας μεγάλης ανατροπής συσχετισμών στην Ευρώπη» τόνισε ο Αλέξης Τσίπρας και συνέχισε: «σχέδιο μας είναι η έξοδος από την κρίση με την κοινωνία όρθια. Και η στροφή σε ένα καινούριο αναπτυξιακό πρότυπο, που θα έχει στο επίκεντρό του όχι τα κέρδη των λίγων αλλά τις ανάγκες ολόκληρης της κοινωνίας. Κλείνουμε λοιπόν έναν μεγάλο ιστορικό κύκλο, για να ανοίξουμε έναν ακόμα μεγαλύτερο ακόμα πιο σημαντικό».
 
Δείτε ΕΔΩ τα τρία βίντεο. με την πλήρη ομιλία του Αλέξη Τσίπρα...
 
https://youtu.be/VQfD7u2a7cw
https://youtu.be/foiYeEU0eTQ
https://youtu.be/s0_ukwWc1UU
 
 
πηγή: realnews.gr
 
 
 
==========================
 
 
 
ΣΥΡΙΖΑ: Κατάργηση μνημονίων - Επαναδιαπραγμάτευση χρέους
 
 
https://www.dailymotion.com/video/xzzyn8_%CE%B7-%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%B7-%CF%84%CF%83%CE%B9%CF%80%CF%81%CE%B1_news
 
 Δόθηκαν αργά εχθές στην δημοσιότητα οι προγραμματικές θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, που συνεδριάζει σήμερα, εν όψει του Συνεδρίου του κόμματος τον Ιούλιο.
 
Ανάμεσα στις καινοτομίες, η αποσαφήνιση των κινήσεων μιας κυβέρνησης της αριστεράς για τα μνημόνια και το χρέος, ο διαχωρισμός των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων στην Ελλάδα σε 2 κατηγορίες αφού δεν ισχύει
«η παραδοσιακή διάκριση των τριών πολιτικών οικογενειών -δεξιά, κέντρο, αριστερά-» καθώς και έμμεση αυτοκριτική με βάση και τα διδάγματα της Κύπρου.
 
Στους αντίποδες του φιλοευρωπαικού προσανατολισμού των θέσεων της πλειοψηφίας, η «Αριστερή Πλατφόρμα», στις δικές της θέσεις που επίσης ανακοίνωσε, προτείνει «σύγκρουση µε την ευρωζώνη αλλά και την ΕΕ», ριζοσπαστικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ και κυβέρνηση με το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
 
*Ακολουθούν βασικά σημεία των θέσεων:
 
 
Για την Ευρώπη
 
..Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι µέρος αυτού του ευρωπαϊκού κινήµατος αντίστασης και εξέγερσης. Η δική µας Ευρώπη βρίσκεται στον αντίποδα της Ευρώπης του νεοφιλελευθερισµού, των αυτοκρατορικών βλέψεων κάποιων κρατών της και του εντεινόμενου αυταρχισμού. ∆ική µας Ευρώπη είναι η Ευρώπη των λαών, η Ευρώπη των επαναστάσεων, η Ευρώπη του κοινωνικού κράτους, η Ευρώπη του σεβασµού της παιδικής ηλικίας, των ηλικιωμένων
και των ανθρώπων µε ειδικές ανάγκες, η Ευρώπη της επιστηµονικής επανάστασης, η Ευρώπη του ∆ιαφωτισµού και της ριζοσπαστικής κριτικής του, η Ευρώπη του φεµινισµού, της οικολογίας και του διεθνισµού, η Ευρώπη της αλληλεγγύης και της δημοκρατίας, η Ευρώπη του σοσιαλισµού.
 
Ο κίνδυνος του «τυχοδιωκτισμού»
 
Ο σοσιαλισµός και οι αξίες που τον διέπουν είναι ο γνώµονας και το κριτήριο του τι προτείνουµε και πώς δρούµε, του σε ποιους απευθυνόµαστε και πώς απευθυνόµαστε, του ποιούς πείθουµε και πώς τους πείθουµε, του πώς αποτιµούµε επιτυχίες και αποτυχίες. Αλλά η στρατηγική στόχευση επιμερίζεται σε άµεσους στόχους και στις αντίστοιχες τακτικές κινήσεις ή πρωτοβουλίες, που εξαρτώνται πάντα από πραγµατικά προσφερόµενες δυνατότητες και πραγµατικούς συσχετισµούς δύναµης. Και εδώ ο πολιτικός φορέας είναι υποχρεωµένος να πλέει µε όλη την απαιτούµενη ευελιξία ανάµεσα στη Σκύλλα του καιροσκοπισµού, που τείνει να αγνοήσει τον στρατηγικό στόχο υποκύπτοντας στο εκάστοτε θεωρούµενο ως εφικτό, και στη Χάρυβδη του τυχοδιωκτισµού, που τείνει να αγνοήσει τους πραγµατικούς συσχετισµούς δύναµης και το πράγµατι εφικτό, απλώς εκφωνώντας στεντόρεια τον στρατηγικό στόχο και τα εν γένει χαρακτηριστικά του.
 
Ο κεντρικός στόχος
 
Ο κεντρικός στόχος που θέτει σήµερα ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι η ανατροπή της κυριαρχίας των δυνάµεων του νεοφιλελευθερισµού και των µνηµονίων, των δυνάµεων της κοινωνικής καταστροφής, της διαπλοκής, της διαφθοράς και της σήψης, είναι η ανάδειξη µιας κυβέρνησης της συµπαραταγµένης Αριστεράς στηριγµένης σε µια πλατιά συµµαχία κοινωνικών δυνάµεων. Η επιτυχία αυτού του στόχου θα αποτελέσει τοµή σε σχέση µε την ελληνική ιστορία, τοµή που θα δηµιουργήσει νέες, άγνωστες σήµερα, δυνατότητες, τοµή που θα ανοίξει µια νέα σελίδα για την κοινωνία µας και θα δώσει σηµαντική ώθηση σε µια δυναµική που ξεπερνά τα σύνορά µας.
 
Κυβέρνηση της αριστεράς και μεταρρυθμίσεις
 
Μια κυβέρνηση της Αριστεράς αποσκοπεί να σταµατήσει τον κοινωνικό και οικονοµικό κατήφορο που επέβαλαν στην Ελλάδα οι δυνάµεις του νεοφιλελευθερισµού και των µνηµονίων, να εξαλείψει τη διαπλοκή και τη διαφθορά, να µεταρρυθµίσει ριζικά και δηµοκρατικά το κράτος και τους θεσµούς του, και να ανοίξει µια νέα πορεία.
 
Μια τέτοια κυβέρνηση θα σηµατοδοτήσει µια κοµβική αλλαγή του πολιτικού συσχετισµού υπέρ των δυνάµεων της εργασίας, φέρνοντας αυτές τις δυνάµεις στο προσκήνιο. Θα ανοίξει τον δρόµο στην πραγµατική δηµοκρατία και στην ανασυγκρότηση της χώρας ενόσω θα διαλύει το «τρίγωνο» που δυναστεύει τον τόπο επί δεκαετίες, διαπλέκοντας αξεδιάλυτα το κρατικοδίαιτο κεφάλαιο, το πολιτικό σύστηµα του δικοµµατισµού και τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα καθαρίσει το τραπέζι, θα αξιοποιήσει όλες τις έντιµες και δηµιουργικές δυνάµεις της κοινωνίας µας, ανεξάρτητα από ιδεολογικές αναφορές ή πολιτικές πεποιθήσεις, ανοίγοντας παράλληλα δρόµους για να αναπτυχθεί παραπέρα ο αγώνας των εργαζόµενων τάξεων, για να δηµιουργηθεί έδαφος ώστε να ανθίσει η λαϊκή πρωτοβουλία σε όλους τους χώρους και σε όλα τα επίπεδα.
 
Το αντίπαλο μπλοκ
 
Η παραδοσιακή διάκριση των τριών πολιτικών οικογενειών -δεξιά, κέντρο, αριστερά- έχει πάψει να αντιστοιχεί στις παγιωµένες για µεγάλο διάστηµα εκπροσωπήσεις κοινωνικών τάξεων και στρωµάτων και στις αντίστοιχα εµπεδωµένες νοοτροπίες. Στη θέση των παραδοσιακών εκπροσωπήσεων τείνουν να διαµορφωθούν δύο αντίπαλα πολιτικό-κοινωνικά µπλοκ. Από τη µια µεριά, είναι το ενιαίο πλέον µπλοκ του τέως δικοµµατισµού µε την προσθήκη της ∆ΗΜΑΡ στην κυβέρνηση και την έµµεση πρόσδεση κάποιων στελεχών του Σηµιτικού «εκσυγχρονισµού» που διαµορφώνουν τυπικά ανεξάρτητες κινήσεις ελπίζοντας να αποκοµίσουν διαπραγµατευτική δύναµη.
 
Παρά τις κατά καιρούς εµφανιζόµενες διαφοροποιήσεις, επικοινωνιακού κατά βάσιν χαρακτήρα,  αυτό το µπλοκ αλληλοσυµπληρούµενων δυνάµεων που περιλαµβάνει τόσο ακροδεξιές όσο και κεντροαριστερές συνιστώσες, τείνει να αποκτήσει τα χαρακτηριστικά παράταξης, µε τη δική της ιδεολογία, µε τις δικές της εφηµερίδες, µε τις δικές της «ενηµερωτικές» εκποµπές στην τηλεόραση, µε τα δικά της στελέχη,  όπως είναι διάσπαρτα στους κρατικούς και περί το κράτος οργανισµούς, µε τους δικούς της οργανικούς διανοούµενους.
 
Η πολύµορφη αυτή παράταξη, που τείνει να γίνει ενιαία, συνυφαίνεται σχεδόν αξεδιάλυτα µε το κράτος και τους µηχανισµούς ισχύος του, όπως αυτοί είχαν διαµορφωθεί µετά τη µεταπολίτευση, ενώ θεµελιώδης στόχος της φαίνεται πως είνα, το να διατηρήσει αυτή τη συνύφανση µε κάθε µέσο.
 
Το µπλοκ αυτό εκπροσωπεί ταξικά, µε διάφανο πλέον τρόπο, το µεγάλο «ελληνικό» κεφάλαιο -τραπεζικό, εφοπλιστικό, εµπορικό- όπως είναι στενά συνδεδεµένο µε το ευρωπαϊκό και διεθνές. Εκπροσωπεί επίσης, το κρατικοδίαιτο κεφάλαιο των «µεγάλων έργων» και των «αποκλειστικών προµηθευτών», που ελέγχει το µεγαλύτερο µέρος των ηλεκτρονικών και έντυπων ΜΜΕ, καθώς και άλλους προπαγανδιστικούς µηχανισµούς. Η πολυσυζητηµένη διαπλοκή εντοπίζεται ακριβώς εδώ.
 
Η Χρυσή Αυγή
 
Στο (προηγούμενο) µπλοκ, παρέχουν στήριγµα µικροαστικά κατά βάσιν στρώµατα, που παραµένουν εγκλωβισµένα σε έναν ιστορικά διαµορφωµένο συντηρητισµό και στην  προπαγάνδα του ''µονόδροµου''. Ο πολιτικός ρόλος και η δράση της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, αποτελεί προποµπό ολοκληρωτικών κατευθύνσεων του καθεστώτος και µοχλό πίεσης προς ριζικά αντιδηµοκρατικές ρυθµίσεις.
 
Η δήθεν αντισυστηµική ρητορεία και η τροµοκρατική πρακτική της παρα-εγκληµατικής αυτής οργάνωσης, επιδιώκει να παροχετεύσει την οργή των άνεργων και των απελπισµένων σε «εύκολους» αποδιοποµπαίους τράγους, κατά τρόπο πλήρως ανέξοδο για το σύστηµα πολιτικής κυριαρχίας. Η Χρυσή Αυγή, µε τις πλούσιες διασυνδέσεις στα Σώµατα Ασφαλείας, συνιστά έτσι το µακρύ χέρι του συστήµατος, δηλαδή το εκκολαπτόµενο νέο παρακράτος.
 
Η έμμεση αυτοκριτική και η Κύπρος
 
Έτσι, µολονότι η πολιτική της κυβέρνησης συναντά περίπου καθολική άρνηση, µολονότι η ίδια κλυδωνίζεται από εσωτερικές εντάσεις, η αντίθεση εναντίον της δεν έχει πάρει τη µορφή γνήσιου πολιτικού ρεύµατος. Υπό τη σκιά του φόβου, που προκαλεί σε αρκετούς, το πλαστό δίληµµα «µνηµόνιο ή χάος» και σε συνδυασµό µε την ένταση της κρατικής καταστολής, η κυβέρνηση έχει κατορθώσει να επιτύχει την ουδετεροποίηση κάποιων στρωµάτων και την ανοχή κάποιων άλλων.
 
Από την άλλη µεριά, οι εξελίξεις στην Κύπρο, ενώ κατέδειξαν πλατιά ικανοποίηση και περηφάνια για το αρχικό κυπριακό «Όχι», δηµιούργησαν
εκ των υστέρων έντονα ερωτήµατα, για το πόσο µια χώρα µπορεί να αντισταθεί αποτελεσµατικά στους εκβιασµούς του κεφαλαίου και των εκφραστών του και να ακολουθήσει µια συνεπή πορεία αντίστασης στις αντίστοιχες επιταγές.
 
Η συνθήκη αυτή απαιτεί τον σαφέστερο σχεδιασµό της πολιτικής µας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ οφείλει να δείξει, προς κάθε κατεύθυνση, όχι µόνο ότι
πρέπει αλλά και ότι µπορεί να υπάρξει άλλος δρόµος, ότι ο ίδιος είναι αποφασισµένος να τηρήσει, µέχρι τέλους, τις δεσµεύσεις του για την κατάργηση των µνηµονίων, ότι είναι ικανός να πείσει την πλειοψηφία
του Ελληνικού λαού ότι αξίζει να αγωνιστεί γι αυτόν τον στόχο.
 
Όρος επιτυχίας είναι, να δοθεί ολόκληρη η απαιτούµενη έµφαση στην επεξεργασία και την ανάλυση του εναλλακτικού µας προγράµµατος, όπως και των προϋποθέσεων υλοποίησής του.
 
Οι στόχοι
 
Έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και οι δυνάµεις που στρατεύονται µαζί του, δεσµευόµαστε:
 
1. Να υψώσουµε την ασπίδα κοινωνικής προστασίας που θα αποσοβήσει
την ανθρωπιστική καταστροφή.
- Να µην υπάρχει πολίτης χωρίς το αναγκαίο για την επιβίωσή του ελάχιστο εισόδηµα, χωρίς περίθαλψη και κοινωνική προστασία, χωρίς πρόσβαση στα βασικά αγαθά.
- Να µην υπάρχει παιδί που πεινάει, να µην υπάρχει νοικοκυριό που χάνει το σπίτι του, να µην υπάρχει άνεργος χωρίς επίδοµα ανεργίας.
Η αποκατάσταση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, σε όλες της τις διαστάσεις, βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο των προτεραιοτήτων µας.
 
2. Να ακυρώσουµε τα µνηµόνια και τους εφαρµοστικούς τους νόµους στη Βουλή, όπου ψηφίστηκαν, και να τα αντικαταστήσουµε µε ένα εθνικό σχέδιο οικονοµικής και κοινωνικής ανόρθωσης και παραγωγικής ανασυγκρότησης, µε ενίσχυση, κατά προτεραιότητα, επιλεγµένων βιοµηχανικών κλάδων και του αγροτοδιατροφικού τοµέα, σχέδιο που θα εντάσσει ταυτόχρονα στο πλαίσιό του την κοινωνικά δίκαιη δηµοσιονοµική εξισορρόπηση και την πολιτιστική αναγέννηση της χώρας.
Η υλοποίηση του σχεδίου αυτού, θα επουλώνει τα τραύµατα που έχουν δεχθεί οι εργαζόµενοι και τα λαϊκά στρώµατα και θα αποκαθιστά, σταδιακά, τους όρους ασφαλούς εργασίας και αξιοπρεπούς διαβίωσης µε τους ανάλογους µισθούς και συντάξεις, ενώ θα δηµιουργεί συστηµατικά προϋποθέσεις ένταξης νέων εργαζοµένων.
 
3. Να επαναδιαπραγµατευτούµε τις δανειακές συµβάσεις και να ακυρώσουµε τους επαχθείς όρους τους, µε βασικό δεδοµένο ότι το ζήτηµα του δηµοσίου χρέους συνιστά πανευρωπαϊκό και όχι στενά ελληνικό πρόβληµα.
 
Με πρόσθετο δεδοµένο, το ότι δεν πρόκειται να επιτρέψουµε ποτέ το να µετατραπεί η χώρα σε αποικία χρέους, στόχος της επαναδιαπραγµάτευσης, οφείλει να είναι, η διαγραφή του µεγαλύτερου µέρους του, ενώ εκείνο που αποµένει, οφείλει να αποπληρωθεί µετά από µια περίοδο χάριτος, µε δικαιότερους όρους και µέσω µιας ρήτρας, που θα συνδέει τον ρυθµό αποπληρωµής µε τον ρυθµό ανάπτυξης της οικονοµίας.
 
Οι εκβιασμοί των δόσεων
 
Ενδέχεται να διατυπωθούν κατά τη διαπραγµάτευση απειλές, ίσως και εκβιασµοί, περί διακοπής της χρηµατοδότησης, περί εξόδου από το ευρώ, ίσως και άλλα. Αλλά, όπως ήθελε να συµπυκνώσει το σύνθηµα που χρησιµοποιήσαµε «καµιά θυσία για το ευρώ», απόλυτη προτεραιότητα για µας είναι η αποτροπή της ανθρωπιστικής καταστροφής και η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, και όχι η υπαγωγή σε υποχρεώσεις που άλλοι ανέλαβαν υποθηκεύοντας τη χώρα.
 
Κατά συνέπεια, δεσµευόµαστε ότι θα αντιµετωπίσουµε το ενδεχόµενο τέτοιων απειλών ή εκβιασµών, µε όλα ανεξαιρέτως τα όπλα που µπορούµε να επιστρατεύσουµε, ενώ είµαστε ήδη έτοιµοι να αναµετρηθούµε ακόµη και µε τη χειρότερη έκβαση. Είµαστε βέβαιοι, ότι σε µια τέτοια απευκταία περίπτωση ο ελληνικός λαός θα µας στηρίξει ανεπιφύλακτα.
 
Τράπεζες και ιδιωτικοποιήσεις
 
Να θέσουµε το τραπεζικό σύστηµα υπό την ιδιοκτησία και τον έλεγχο του δηµοσίου, µε ριζική τροποποίηση του τρόπου λειτουργίας του και των στόχων που σήµερα υπηρετεί, µε αναβάθµιση του ρόλου των εργαζοµένων και των καταθετών. Να ιδρύσουµε δηµόσιες τράπεζες ειδικού σκοπού, µε αντικείµενο την αγροτική πίστη, την µικρή και µεσαία επιχείρηση και τη λαϊκή στέγη.
 
Να ακυρώσουµε τις προβλεπόµενες ιδιωτικοποιήσεις και τη λεηλασία του δηµόσιου πλούτου, να επαναφέρουµε υπό δηµόσιο έλεγχο, αλλά ταυτόχρονα να ανασυγκροτήσουµε πλήρως, τις επιχειρήσεις στρατηγικής σηµασίας που έχουν ιδιωτικοποιηθεί ή βρίσκονται σε διαδικασία ιδιωτικοποίησης, ώστε να διαµορφώσουµε έναν ισχυρό, παραγωγικό, αποτελεσµατικό και ανοιχτό σε συνεργασίες δηµόσιο τοµέα νέου τύπου,
υπό καθεστώς πλήρους διαφάνειας και υπό τις κατάλληλες µορφές κοινωνικού ελέγχου, µακριά από τη λογική του κρατισµού,  της κοµµατικοποίησης και των πελατειακών σχέσεων
 
 
----------------
 
ΤΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ
 
Για τις διαδικασίες του Συνεδρίου:
 
Ένα τόσο σηµαντικό Συνέδριο όπως το ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ –ΕΚΜ, το οποίο γίνεται σε µια τόσο κρίσιµη στιγµή για τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ
και σε µια από τις πιο κρίσιµες περιόδους για τον τόπο, θα χρειαζόταν µεγαλύτερη προετοιµασία, καλύτερο σχεδιασµό, άνεση χρόνου για την επεξεργασία και συζήτηση των επίµαχων ζητηµάτων και διασφάλιση της ουσιαστικότερης συµµετοχής των µελών και οργανώσεων του φορέα στις Συνεδριακές διαδικασίες και αποφάσεις. Η απόφαση για τη διεξαγωγή του Ιδρυτικού Συνεδρίου, χωρίς όλες τις ως άνω προϋποθέσεις, συνιστά ένα µεγάλο έλλειµµα.
 
Η ριζοσπαστικοποίηση της ...ριζοσπαστικής αριστεράς:
 
Το ιδρυτικό Συνέδριο µπορεί να γίνει το Συνέδριο τοµής για το δεύτερο κύµα ριζοσπαστικοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ. Μιας δεύτερης ριζοσπαστικοποίησης, µε όρους ταξικούς, εργατικούς, λαϊκούς, κοινωνικούς , οι οποίοι να πατάνε γερά, προωθητικά και τολµηρά στο έδαφος των εργατικών και κοινωνικών αναγκών, στους χώρους δουλειάς, στους κλάδους, στις γειτονιές, τους δήµους, στα σχολεία, στο χώρο της υγείας, στους εργαζόµενους του ιδιωτικού και δηµόσιου τοµέα, στους άνεργους νέους και µεγαλύτερης ηλικίας.
 
Μια κυβέρνηση της Αριστεράς, για να στηρίξει µια νέα προοδευτική πολιτική σοσιαλιστικού ορίζοντα, µε διαγραφή χρέους, χωρίς τρόικα, µνηµόνια και δανειακές συµβάσεις, σε σύγκρουση µε την ευρωζώνη αλλά και την ΕΕ.
 
Για να στηρίξει, επίσης, µια πολιτικά ανεξάρτητη πορεία υπεράσπισης και διασφάλισης των νόµιµων δικαιωµάτων της, χρειάζεται να αναζητήσει µια νέα θέση στην περιοχή µας και τον κόσµο.
 
Κυβέρνηση:
 
Κεντρική θέση του ΣΥΡΙΖΑ για τη διέξοδο από την κρίση, αλλά και την εκπλήρωση όλων των ως άνω µέτρων, είναι η άµεση εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση των τραπεζών και ο γενικότερος αναπροσανατολισµός τους ώστε να διαδραµατίσουν αποκλειστικά ένα νέο αναπτυξιακό, επενδυτικό, παραγωγικό και κοινωνικό ρόλο.
 
Θεωρούµε, ότι σήµερα µια συνεργασία και συµπόρευση όλων των δυνάµεων της Αριστεράς, κατά πρώτο λόγο του ΣΥΡΙΖΑ µε το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που θα έδινε ισχυρό αριστερό προβάδισµα στο πολιτικό σκηνικό, όχι µόνο καθίσταται όσο ποτέ αναγκαία αλλά και ότι οι τραγικές εξελίξεις που σηµειώνονται στην Ελλάδα και την Κύπρο, µαζί µε τα διδάγµατα που τις ακολουθούν, φέρνουν αντικειµενικά πιο κοντά αυτή τη συµπόρευση και την καθιστούν πιο δυνατή µέσα από αµοιβαίες µετατοπίσεις και την εκδήλωση ισχυρής ενωτικής βούλησης.
 
 
   
Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ
 
News 24.gr
 
 
 
 
==========================
 
 
 
Και στο τέλος φταίει ο... ΣΥΡΙΖΑ!
 
... ο καταραμένος ΣΥΡΙΖΑ....
 
 
Αναστέλλεται η απεργία των εκπαιδευτικών απ' την ΟΛΜΕ και φυσικά φταίχτης είναι ο συνηθισμένος: ο ΣΥΡΙΖΑ! Γιατί; Γιατί δεν επέβαλε την απεργία.
 
Δηλαδή, όσοι θέλανε την απεργία χρεώνουν την αναστολή της στον ΣΥΡΙΖΑ.
 
Αρα, αν γινόταν θα χρεώναν και την απεργία σ' αυτόν;
 
Όοοοχι!
 
Μα τι λες;
 
Αν γινόταν, θα ήταν "θέλημα του αγωνιστικού ελληνικού λαού και όχι ενός κόμματος που θέλει να καπηλευτεί τους αγώνες του".
 
Μην απορείτε, έτσι θα λεγόταν.
 
Τότε, θα τον κατηγορούσαν ότι καπηλεύεται τους αγώνες.
(αυτό δεν ήταν άλλωστε το συμπέρασμά τους και από τα κινήματα των πλατειών το 2011; Το ΚΚΕ έφταιγε επειδή δεν ήταν εκεί, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έφταιγε επειδή... ήταν!)
 
Το ότι, ας πούμε, το μοναδικό κόμμα το οποίο έδωσε πολιτική στήριξη και κάλυψη στους επίδοξους απεργούς καθηγητές ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό ελάχιστη σημασία έχει, για όποιον θέλει εκ των προτέρων να τον βρίσει και να τον κατηγορήσει.
 
Το ότι τα άλλα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης (τη Χ.Α. επιτρέψτε μου να τη χρεώνω στην κυβέρνηση) εξαρχής κράτησαν αρκετές αποστάσεις από το συγκεκριμένο απεργιακό εγχείρημα, αυτό δεν απασχολεί μάλλον όσους απλώς αρέσκονται στο να κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ για όλα.
 
Και, πριν μου πει κάποιος οτιδήποτε περίεργο (π.χ. ότι... "περνάω γραμμή ΣΥΡΙΖΑ" και τα τοιαύτα), θα υπενθυμίσω πως πριν προκηρυχθεί η απεργία, στις 9/5 είχα εκφράσει αρκετές επιφυλάξεις για τη βιωσιμότητα του εγχειρήματος, διότι -έγραφα- "αν αποτύχει η απεργία, τότε το πλήγμα θα είναι τεράστιο και για τους εκπαιδευτικούς αλλά και για το θεσμό του συνδικαλισμού εν γένει.
 
Γι' αυτό -έλεγα πως- θα πρέπει πρώτα να εξασφαλιστεί η επιτυχία της απεργίας και μετά να προκηρυχθεί".
 
(Για του λόγου το αληθές, διαβάστε την τότε τοποθέτησή μου εδώ.)
 
Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως υιοθέτησε άλλη γραμμή από τη... δική μου και πολλών άλλων που εξέφραζαν επιφυλάξεις. Μεταξύ των οποίων, επιφυλάξεις εξέφραζε και το ΚΚΕ, το οποίο όμως σήμερα, έρχεται και επιτίθεται στους υπόλοιπους που δεν προχωρούν τελικά στην απεργία, την οποία προηγουμένως το ίδιο... κριτίκαρε! (παράνοια...!!!)
 
Και παρόλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε και στήριξε (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων) με σθένος την απεργία. Και με πολιτικό κόστος. Μην το ξεχνάμε αυτό. Εκείνη την ώρα τον έβριζαν οι περισσότεροι γονείς, αλλά αυτός συνέχιζε να στηρίζει τις επιλογές των εκπιαδευτικών.
 
Δηλαδή, εγώ κινήθηκα κάπως φοβικά και συντηρητικά, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ κινήθηκε πολύ πιο... ριζοσπαστικά.
 
Αλλά για τους ριζοσπάστες συμπολίτες μας αυτό μάλλον δεν έχει σημασία.
Σημασία έχει, στο τέλος της ημέρας να κατηγορηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ από όλους για οτιδήποτε.
 
Αν λοιπόν τελικά, δεν αναστελλόταν η απεργία και αύριο που ήταν η κρίσιμη μέρα, όλοι ή σχεδόν όλοι οι εκπαιδευτικοί πήγαιναν κανονικά στη δουλειά τους, λόγω της επιστράτευσης, τότε τί θα γινόταν;
 
1. Η απεργία θα αποτύγχανε παταγωδώς.
2. Η κυβέρνηση θα επέχαιρε λόγω της αποτυχημένης απεργίας.
3. Θα αναδεικνυόταν μια τεράστια αντίθεση μεταξύ συνδικαλιστικών σωματείων και εργαζομένων.
(το 3ο καταλαβαίνετε πόσο επικίνδυνο είναι για το θεσμό του συνδικαλισμού)
Και στο τέλος ξέρετε και τι αλλο θα γινόταν;
4. Οι θιασώτες της απεργίας και πάλι θα έβριζαν τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν οργάνωσε καλύτερα την απεργία (λες και αυτός είναι κυρίαρχος στην ΟΛΜΕ) και θα έβγαιναν κι από πάνω και θα του έλεγαν "Σε τελικά ανάλυση, αφού έβλεπες ότι δε θα τραβήξει, γιατι δεν την ανέστειλες κι έβαλες σε τέτοιο κίνδυνο τους εργαζομένους και το συνδικαλισμό για να παίξεις εσύ πολιτικά παιχνίδια;"
 
Προκατάληψη να έχεις και αφορμές για να βρίσεις, θα βρεις.
 
Και φυσικά θα είχαν παραβλέψει, αυτό που γνωρίζαμε καλά ήδη από την προηγούμενη μέρα των ψηφοφοριών στις ΕΛΜΕ, ότι δηλαδή, προκειμένου να ''ψήσουν'' οι συνδικαλιστές τους εκπαιδευτικούς να πάνε να ψηφίσουν υπέρ της απεργίας, τους είχαν αφήσει το παράθυρο ανοιχτό, λέγοντας
 
"Καλά, ελάτε να ψηφίσετε σήμερα υπέρ και μη φοβάστε για την απόλυση. Είναι πιθανό να την πάρουμε πίσω την απεργία. Αλά πρέπει τουλάχιστον να δείξουμε, ως κλάδος, μια πολιτική ενέργεια που θα μας εκφράζει".
 
Αυτό, ενώ ήταν γνωστό, για προφανείς λόγους της φιλοαπεργιακής προπαγάνδας, δεν αναδείχθηκε ιδιαιτέρως από τα μέσα που τη στήριζαν.
 
Το ότι δεν το... πολυδιαφημίζαμε κιόλας, δε σημαίνει ότι δεν ίσχυε.
 
Οι καθηγητές, στην πλειοψηφία τους, φοβούνται για τη δουλειά τους και πιθανότατα δε θα κατέβαιναν στις ψηφοφορίες των ΕΛΜΕ, αν δεν έπαιρναν διαβεβαιώσεις από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, ότι θα γίνει ό,τι χρειάζεται προκειμένου να μη χάσουν τη δουλειά τους.
 
Και πριν κάποιος κατηγορήσει την ΟΛΜΕ, θέλω να ρωτήσω το εξής: αν δεν αναστελλόταν τελικά, πιστεύετε ότι θα απεργούσε κανείς την Παρασκευή;
 
Η εκτίμησή μου είναι σαφέστατα "όχι".
Δε θα απεργούσε κανείς ή σχεδόν κανείς.
 
Ποιον θα εξυπηρετούσε λοιπόν η μη αναστολή μιας δεδομένα αποτυχημένης απεργίας; Η απάντηση δική σας.
 
Και γιατί θα αποτύγχανε η απεργία; Διότι οι επίδοξοι απεργοί είναι επιστρατευμένοι!
 
Το ξεχάσαμε αυτό ή μας φαίνεται παιχνιδάκι;
 
Ξεχνάμε ότι όποιος απεργούσε αύριο, αυτομάτως θα έχανε και τη δουλειά του άνευ αποζημιώσεως κλπ;
 
Μετά με τί θα τάιζε τα παιδιά του; Με... ένδοξους, αλλά ηττημένους αγώνες;
 
Πώς θα μπορούσε ο επιστρατευμένος να απεργήσει;
Θα μπορούσε, αν συνέτρεχαν κάποιες προϋποθέσεις.
 
1. Αν οι εκπαιδευτικοί, ως κλάδος, έβγαιναν κατά δεκάδες χιλιάδες στα συλλαλητήρια και έδειχναν έμπρακτη αγωνιστική διάθεση, τότε ο ένας θα έπαιρνε κουράγιο απ' τον άλλον και θα έλεγαν "όλοι μαζί μπορούμε να τολμήσουμε".
 
Δεν υπήρξε κάτι τέτοιο.
 
2.Αν οι εκπαιδευτικοί ήξεραν ότι η κοινωνία στέκεται στο πλευρό τους.
 
Τα λέγαμε και προ ημερών: στην Ισπανία, στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο, υπήρχε στους δρόμυος λαοθάλασσα από εκπαιδευτικούς, μαθητές και γονείς κι έτσι αναγκάστηκε ο Ραχόι, να πάρει πίσω το νομοσχέδιο.
 
Εδώ όμως, όχι μόνο λαοθάλασσα δεν υπήρξε, αλλά στις συζητήσεις με τον κόσμο έγινε φανερό στον καθένα, ότι οι γονείς ουδεμία στήριξη δίνουν στην απεργία.
 
Ούτε βέβαια τα παιδιά (που άλλοτε κάνουν καταλήψεις ακόμη και για τις... τρίγωνες τυρόπιτες), δείχνουν κάποια αγωνιστική διάθεση στήριξης.
 
Και αφού η πλειοψηφία της κοινωνίας είναι τα παιδιά και οι γονείς, τότε οι εκπαιδευτικοί είχαν την κοινωνία είτε εχθρική απέναντί τους, είτε -στην καλύτερη περίπτωση- ουδέτερη.
 
3. Αν οι εκπαιδευτικοί είχαν δίπλα τους την άμεριστη στήριξη των υπολοίπων εγασιακών ομάδων και κυρίως των δημοσίων υπαλλήλων. Όταν εκδηλώθηκε από την κυβέρνηση η πρόθεση επιστράτευσης, η ΟΛΜΕ ζήτησε από την ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ να προκηρύξουν εκείνη την απεργία, προκειμένου να την καλύψουν με τον θεσμικό τους ρόλο και να αποτραπεί η επιστράτευση, αλλά εις μάτην.
 
Και η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ αρνήθηκαν το αίτημα των εκπαιδευτικών. Έτσι έμειναν ακάλυπτοι ακόμη κι από την συνομοσπονδία των δημοσίων υπαλλήλων.
 
Ούτε βέβαια είδαμε, όπως ήταν λογικό κι επόμενο, έμπρακτη αλληλεγγύη από τις υπόλοιπες εργασιακές ομάδες.
 
Επομένως, αγαπητοί μου, πώς να προχωρήσουν σε απεργία όταν δεν έχουν γενικώς ως κλάδος το περίσσιο πάθος και πληθος που χρειάζεται μια απεργία... επιστρατευμένων; Όταν δεν έχουν στήριξη από την κοινωνία;
 
Κι όταν μάλιστα μένουν ακάλυπτοι από τις υπόλοιπες εργασιακές ομάδες και κυρίως την ΑΔΕΔΥ;
 
Όχι, είπαμε, για την αναστολή της απεργίας φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο πουλημένος, ο αστός, ο καραμπουζουκλής.
 
Κι ας ήταν το μεγάφωνο της φωνής των εκπαιδευτικών.
Κι ας τους στήριζε κόντρα στο ρεύμα της κοινωνίας.
Κι ας υπέστη, ενδεχομένως, πολιτικό κόστος γι' αυτήν του την επιλογή.
 
Α! Και μην ξεχνάμε πως δεν ελέγχει ο ΣΥΡΙΖΑ την ΟΛΜΕ.
Η ΔΑΚΕ και η ΠΑΣΚΕ είναι οι πρώτες σε δύναμη.
 
Καλώς ή κακώς, η πλειονότητα των εργαζομένων (οι οποίοι θα...απεργούσαν) έχει αναδείξει πρώτες δυνάμεις αυτές τις δύο και όχι τις δυνάμεις της αριστεράς.
 
Επομένωςν, ένας πολιτικός χώρος που δεν ελέγχει την συγκεκριμένη ομοσπονδία ώστε να εφαρμόσει τη δική του τακτική, που δεν επιθυμεί να παίξει διασπαστικό ρόλο, βλέποντας την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ να στέκονται αξιοπρεπώς, και που εκτιμώντας τις δυσκολίες της απεργίας, συναινεί στην αναστολή της, δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο να θεωρείται υπόλογος και... "προδότης των εργασιακών αγώνων".
 
Μάλλον προκειμένου να μην παραδεχτούμε τη δική μας αγωνιστική ανεπάρκεια, ως άτομα και ως λαός, είναι βολικό να ρίξουμε τα βέλη εκεί που τα ρίχνουν όλοι, εδώ και ένα χρόνο.
 
Φοριέται πολύ...
 
Έχουμε μετατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ σε σάκκο του μποξ.
Έχουμε κάτσει απ' τη μια μεριά εμείς κι απ' την άλλη η κυβέρνηση και τον έχουμε βάλει στη μέση.
 
Όταν η κυβέρνηση δεν μπορεί ή δε θέλει να μας χτυπήσει ευθέως, χτυπάει
τον σάκκο του μποξ, τον ΣΥΡΙΖΑ.
 
Κι όταν εμείς δεν μπορούμε να χτυπήσουμε την κυβέρνηση, χτυπάμε επίσης τον ΣΥΡΙΖΑ.
 
Αρκετά βολικό σαν άθλημα. Και γλιτώνουμε και τα μαυρισμένα μάτια και εκτονονώμαστε.
 
Αμ πως!
 
 
ΥΓ.: Το άθλημα "φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ" έχει ξεκινήσει ως χόμπι του λαού μας εδώ και 6-7 χρόνια, απ' τις κινητοποιήσεις κατά του νόμου της Γιαννάκου, πήρε διαστάσεις την εποχή του Γρηγορόπουλου, αλλά εδώ και ένα χρόνο, έχει αναδειχθεί σε... ολυμπιακό άθλημα, στο οποίο επιδίδεται σύσσωμη η κοινή γνώμη, εξ αριστερών και εκ δεξιών.
 
Θα επανέλθω σύντομα στο θέμα "φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ".
 
 
 
Πηγή: toixo-toixo.blogspot.gr
 
 
 
 
============================
 
 
 
Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δημιουργεί ρεύμα νίκης;
του Άκη Κοσώνα
 
 
Διότι:
 
.... είναι προφανές ότι οι συνεχείς -μικρές έστω- μετακινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την τύχη του μνημονίου και την διατήρηση ή όχι του ευρώ, έχουν προκαλέσει αβεβαιότητα (στα όρια της σύγχυσης) στον κόσμο, κάτι που αποτυπώνεται και στις δημοσκοπήσεις. Η ποικιλία εκφράσεων για την αντιμετώπιση του μνημονίου δείχνει έναν πλουραλισμό απόψεων ο οποίος όμως δεν είναι καθόλου χρήσιμος στους πολίτες που θέλουν να ακούσουν με σαφήνεια τον άλλο κυβερνητικό λόγο.
 
Ένας άλλος λόγος καθήλωσης του ΣΥΡΙΖΑ σε ποσοστά μάχης για την πρωτιά με τη ΝΔ (αλλά ποσοστά που δεν ξεπερνούν το 26-27%, κάτι που σημαίνει ότι και τα δύο κόμματα δεν έχουν «αέρα» ανόδου, αλλά απλώς μίζερο προβάδισμα σε σχέση με τα άλλα κόμματα), είναι ότι δεν έχει διατυπωθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ κυβερνητικός λόγος.
 
Δεν είναι πια από μόνος του ικανός να συγκροτήσει ρεύμα εκλογικής νίκης ο καταγγελτικός/επιθετικός λόγος απέναντι στην πολυκομματική ή όχι κυβέρνηση : αυτό ήταν αρκετό όσο στα κριτήρια του κόσμου επικρατούσε η απόφαση ενοχοποίησης και τιμωρίας όσων κυβέρνησαν και έφεραν τη χώρα ως εδώ. Από την ώρα που ψήφισαν έτσι ώστε δύο από αυτές τις δυνάμεις (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) να μπορούν να συγκυβερνήσουν και μάλιστα με αριθμητική άνεση με τη βοήθεια μιας τρίτης (ΔΗΜΑΡ), το παιχνίδι των επιχειρημάτων μετατοπίστηκε αλλού.
 
Η αλήθεια είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ (κόμμα του 4-5% έως ένα χρόνο πριν) δεν ήταν έτοιμος να μπει σε αυτό το παιχνίδι, αφού ούτε ενιαίο κόμμα με συγκεκριμένες αρχές και κοινή καταγωγή ήταν, ούτε καταγεγραμμένη δύναμη εξουσίας. Από τον Ιούνιο του 2012 (όταν μετά τις εκλογές σχηματίστηκε η τρικομματική κυβέρνηση) έως τώρα, δεν συγκροτείται ικανός χρόνος για να καλυφθούν οι δύο παραπάνω προϋποθέσεις.
 
Αντιθέτως όμως, είναι ικανότατος χρόνος για τη διαμόρφωση μιας πολιτικής θέσης σαφούς και κατανοητής, ως προς τις αρχές και τις κυβερνητικές προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, σε σχέση με την παραμονή ή όχι στο κοινό νόμισμα.  
 
Οι ευέλικτες διατυπώσεις του Αλ. Τσίπρα και οι διαφορετικές αποχρώσεις (για να μην πούμε διαφορετικές θέσεις) στις αναλύσεις/απαντήσεις σημαντικών στελεχών του, επιτείνουν τη σύγχυση και αυτομάτως δημιουργούν ελεύθερο χώρο στο μεγάλο κόμμα της κυβέρνησης (ΝΔ), να επιχειρηματολογεί στη βάση της ανασφάλειας που νιώθει ο κόσμος, προβάλλοντας αρκετά επιτυχημένα τη λογική «περνάμε άσχημα αλλά τουλάχιστον ξέρουμε τι έχουμε. Αν φύγουμε από το πρόσκαιρο άσχημα θα πάμε στο άγνωστο που μπορεί να είναι η καταστροφή».
 
Βέβαια, για να στηρίξει αποτελεσματικά τη μια ή την άλλη κυβερνητική πρόταση, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει πρ
radical30
radical30
Admin

Εγγραφή : 28/09/2009
Δημοσιεύσεις : 3499
Τόπος : Πόρτο Ράφτη
Ηλικία : 93

http://radicalrvolution-radical30.blogspot.com

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Ο ΣΥΡΙΖΑ Empty Οι οικονομολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ σχολιάζουν

Δημοσίευση  radical30 Δευ 25 Φεβ 2013, 03:03


Οι οικονομολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ σχολιάζουν τη νέα εποχή που έρχεται

Oι οικονομικές αναλύσεις για το αν η χώρα θα ξεφύγει από τη πίεση των κερδοσκόπων και την άρνηση των αγορών να τη στηρίξουν, μετά την απόφαση του Πρωθυπουργού να ζητήσει οικονομική βοήθεια, φούντωσαν από την Παρασκευή ακόμη και στον ΣΥΡΙΖΑ!

Η πρόταση του προέδρου της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλ. Τσίπρα για διενέργεια δημοψηφίσματος κατά της προσφυγής στο ΔΝΤ, μπορεί να πέρασε ως μια πρωτοβουλία που αποφασίστηκε ομόφωνα, ωστόσο οι «οικονομολόγοι» του κόμματος, που δεν είναι λίγοι ούτε ασήμαντοι, είχαν προτείνει και άλλες, εναλλακτικές λύσεις.

Του Παναγιώτη Μπίτσικα από το "Βήμα", 25/04/2010.

Μπορεί το γενικό πρόσταγμα για τα ζητήματα της οικονομίας να έχει ο 63χρονος οικονομολόγος και πρώην βουλευτής κ. Γ. Δραγασάκης (κατηγορηματικά αντίθετος στην εμπλοκή του ΔΝΤ, που, όπως λέει, είναι μηχανισμός επιβολής του νεοφιλελευθερισμού), υπάρχουν όμως και άλλες απόψεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ «ακούει» και συνομιλεί με τον καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας στο ΕΜΠ κ. Γ. Μηλιό, όπως και με τον λέκτορα του Οικονομικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Κρήτης κ. Σπ. Λαπατσιώρα. Επίσης, βαρύτητα έχουν οι παρεμβάσεις των κκ. Ηλ. Ιωακείμογλου και Γ. Κουζή - επιστημονικοί σύμβουλοι του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ-, αλλά και του οικονομολόγου και διευθυντή του Ινστιτούτου «Ν. Πουλαντζάς» κ. Χ. Γολέμη που είναι μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ.

Ο κ. Γ. Τόλιος, διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών, μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ, συμπορεύεται με τον υπεύθυνο οικονομικής πολιτικής του ΣΥΝ και βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Π.Λαφαζάνη και με όσους προτείνουν την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, ενώ είναι εντός της οπτικής τους ακόμη και η έξοδος από την ΟΝΕ. Με ενδιαφέρον εξετάζουν στον ΣΥΝ τις απόψεις του καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Απ. Δεδουσόπουλου, ο οποίος υπήρξε επιστημονικός σύμβουλος του ευρωβουλευτή Κώστα Φιλίνη (1986-1987).


«Το Βήμα» μίλησε με τέσσερις οικονομολόγους που επηρεάζουν με τη σκέψη τους τον ευρύτερο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, τους κκ. Ευκλ. Τσακαλώτο, Κ. Βεργόπουλο, Γ. Σταθάκη και Θ. Παρασκευόπουλο. Εδωσαν τη δική τους απάντηση στο ερώτημα: «Ποια είναι η άποψή σας για την προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης ΕΕ- ΔΝΤ και τι θα προτείνατε για την αντιμετώπιση των άμεσων αναγκών εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους;».

--------

Γ. Σταθάκης «Ενδειξη αναξιοπιστίας»

«Η προσφυγή στον μηχανισμό “διάσωσης” ΕΕ και ΔΝΤ αποτελεί ένδειξη αναξιοπιστίας του ελληνικού δικομματικού συστήματος και της Νομισματικής Ενοποίησης της Ευρώπης. Το ελληνικό δικομματικό σύστημα που όχι μόνο διαμόρφωσε συστηματικά ένα πρωτοφανές σύστημα διαφθοράς, ανικανότητας και κατασπατάλησης πόρων αλλά ακόμη και σήμερα αδυνατεί να παρουσιάσει ένα βιώσιμο και δίκαιο πρόγραμμα περιορισμού των ελλειμμάτων με πειστική φορολόγηση του μεσαίου και ανώτερου πλούτου και δραστική περικοπή των άχρηστων δημοσίων δαπανών. Της ΕΕπου έφτιαξε ένα κοινό νόμισμα χωρίς “δανειστή της ύστατης στιγμής” και κοινοτικό προϋπολογισμό και που σήμερα δεν “θέλει” ή δεν “μπορεί” να διαμορφώσει αξιόπιστους μηχανισμούς “αλληλεγγύης”».

Ο κ. Γ. Σταθάκης είναι καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κρήτης. Γεννήθηκε το 1953 και σπούδασε Οικονομικά στα Πανεπιστήμια της Αθήνας και του Νιούκαστλ. Διετέλεσε επισκέπτης ερευνητής στο Κέντρο Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ.

Είναι Α΄ αντιπρόεδρος του ΔΣ της «Αυγής».

---------

Κ. Βεργόπουλος «Σφάλματα κατά συρροήν»

«Η κυβέρνηση διαπράττει ασυγχώρητα σφάλματα κατά συρροήν: α) αναχρηματοδοτεί με κόστος 8% παλαιότερα χρέη που έχουν συναφθεί με 3%, β) εμπλέκεται σε ασύμβατη σχέση:το χρέος αυξάνεται με 8%, ενώ το εθνικό εισόδημα υποχωρεί με-4%, γ) το χειρότερο:η ασυμβατότητα μεταξύ χρέους και εισοδήματος επιδεινώνεται με μέτραπου, αντί να βγάζουν τη χώρα από το αδιέξοδο, την εγκλωβίζουν βαθύτερα, δ) με τις περικοπές εισοδημάτων και συντάξεων και την αύξηση φορολογίαςδιασφαλίζεται εξαθλίωση, δεν προωθείται η αποπληρωμή του χρέους, αλλά η τελική χρεοκοπία.Επιβάλλεται αναδιαπραγμάτευση του χρέους με περίοδο χάριτος, αλλαγή οικονομικής πολιτικής, με προτεραιότητα στην αύξηση του εισοδήματος. Χωρίς αύξηση εισοδήματος, το χρέος δεν θα αποπληρωθεί ποτέ».

Ο κ. Κ. Βεργόπουλος είναι καθηγητής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Παρίσι VΙΙΙ και διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Σορβόννης. Γεννήθηκε το 1942 στην Αθήνα και έχει συνδέσει την επιστημονική του πορεία με παρεμβάσεις στα κοινωνικά τεκταινόμενα. Κουβαλά στη σκέψη του, όπως ο ίδιος έχει γράψει, τον Μαρξ, τον Μπερνστάιν, τον Μαρκούζε, ακόμη και τον Λακάν.

-----------

Ευ. Τσακαλώτος «Η ύφεση θα βαθύνει»

«Η κυβέρνηση εξέτασε μόνο μία παράμετρο της κρίσης: “πού θα βρούμε λεφτά”.Δεν διερεύνησε ζητήματα συσχετισμών στην Ελλάδα και συμμαχιών στην Ευρώπη, δεν στενοχώρησε το κεφάλαιο και τις αγορές, δεν διάλεξε άλλο μοντέλο ανάπτυξης. Ετσι, κατέληξαν σε μια λύση που και άδικη είναι και αναποτελεσματική. Με την προσφυγή στον μηχανισμό ΕΕ- ΔΝΤ, η ύφεση θα βαθύνει. Μπορεί να μειωθεί το χρέος αλλά θα είναι χειρότερο το εισόδημα και επομένως ο λόγος χρέους και εισοδήματος θα επιδεινωθεί. Ακριβώς αυτή η στρατηγική του αποπληθωρισμού, ύστερα από μεγάλες κρίσεις,ποτέ δεν δούλεψε».

Ο κ. Ευ. Τσακαλώτος, είναι καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Γεννήθηκε το 1960 στην Ολλανδία, έζησε 28 χρόνια στη Βρετανία- σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και του Σάσεξ και δίδαξε επί τέσσερα χρόνια στο Πανεπιστήμιο του Κεντ- και ήρθε το 1993 στην Ελλάδα. Είναι μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ (Κοκκινοπράσινο Δίκτυο) και μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ.

-------

Θ. Παρασκευόπουλος «Θα επιδεινώσουν το πρόβλημα»

«Ο “μηχανισμός στήριξης” θα επιδεινώσει το πρόβλημα αντί να το λύσει. Ο συνδυασμός υψηλού επιτοκίου και αναγκαστικής ύφεσης θα επιφέρει πλήρη αδυναμία του ελληνικού Δημοσίου να πληρώσει τα χρέη του. Αυτό θα φανεί ήδη από έσοδα από ΦΠΑ του δευτέρου διμήνου 2010 και από τις εισπράξεις του ΙΚΑ:στη φοροδιαφυγή και στην εισφοροδιαφυγή θα προστεθούν η ανεργία και η ασφυξία των μικρών επιχειρήσεων. Το ερώτημά «Και τι να κάνουμε τώρα;», όταν το θέτουν οι κρατούντες, είναι κυνικό. Διότι οι ερωτώντες έκαναν τα χρέη, έδωσαν φορολογική ασυλία στον μεγάλο πλούτο και συνδιαμόρφωσαν το θεσμικό καθεστώς της ευρωζώνης, έναν αληθινό οικονομικό ζουρλομανδύα».

Ο κ. Θ. Παρασκευόπουλος σπούδασε Οικονομικά, Πολιτική Επιστήμη και Κοινωνιολογία στη Γερμανία. Από το 2007 είναι επιστημονικός συνεργάτης στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα μέλος της διεύθυνσης της ΚΟ- είναι στέλεχος της ΑΚΟΑ.

Συνεργάτης των εφημερίδων «Εποχή» και «Αυγή» και του ΡΣ 105,5 στο Κόκκινο.


πηγή: tvxs.gr
radical30
radical30
Admin

Εγγραφή : 28/09/2009
Δημοσιεύσεις : 3499
Τόπος : Πόρτο Ράφτη
Ηλικία : 93

http://radicalrvolution-radical30.blogspot.com

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Ο ΣΥΡΙΖΑ Empty «Ποια έξοδος; Από ποια κρίση; Με ποιες δυνάμεις;»

Δημοσίευση  radical30 Δευ 26 Νοε 2012, 10:43

Του Γιάννη Δραγασάκη


Αυτές τις μέρες κυκλοφορεί το βιβλίο του Γιάννη Δραγασάκη «Ποια έξοδος;
Από ποια κρίση; Με ποιες δυνάμεις;» (εκδόσεις Ταξιδευτής).

Είναι μια συλλογή άρθρων στην καρδιά της πολιτικής συζήτησης, με κεντρικό άξονα το κομβικό ζήτημα των προτάσεων της Αριστεράς για την κρίση, ένα βιβλίο επίκαιρο και ωφέλιμο περισσότερο από ποτέ. Από την εισαγωγή του τόμου, προδημοσιεύουμε σήμερα ένα απόσπασμα που αναφέρεται στο εξαιρετικά κρίσιμο ερώτημα με ποιες κοινωνικές δυνάμεις, με ποιους πόρους («Πού θα βρει τα λεφτά μια αριστερή κυβέρνηση για να υλοποιήσει το πρόγραμμα», ως γνωστόν τίθεται διαρκώς, όχι μόνο από αντιπάλους, αλλά και από φίλους και οπαδούς, συχνά με αγωνία) και ποιες δυνατότητες μπορούμε να βγούμε από την κρίση. Οι μεσότιτλοι είναι των «Ενθεμάτων».


Το πώς θα βγούμε από την κρίση έχει να κάνει όχι μόνο με το «τι» και το «πώς», αλλά και με τις δυνάμεις που θα ωθήσουν και θα οδηγήσουν την κοινωνία προς την έξοδο.Το ρόλο αυτόν δεν μπορεί να τον παίξει μόνο του το κράτος ή μόνος του ο ιδιωτικός τομέας ή οι αγορές ή το ξένο κεφάλαιο. Αφετηρία πρέπει να γίνει η ίδια η κοινωνία και οι ανάγκες της.

Μόνο στη βάση ενός σχεδίου που θα εκφράζει αυτές τις ανάγκες θα μπορέσουμε να συζητήσουμε για το ρόλο του κράτους, των δημόσιων πολιτικών, του ιδιωτικού τομέα, των συνεταιρισμών και του ξένου κεφαλαίου. Η αντίστροφη θεώρηση θα οδηγήσει σε δογματισμούς. Διότι η έξοδος από την κρίση θα απαιτήσει συνέργειες και συνεργασίες ευρύτατες, αξιοποίηση όλων των δυνατοτήτων.

Το κρίσιμο ερώτημα, στη φάση αυτή τουλάχιστον, είναι από τη σκοπιά ποιων συμφερόντων και ποιας προοπτικής θα συγκροτηθεί αυτό το σχέδιο ανασυγκρότησης; Ποιες κοινωνικές δυνάμεις θα εκφράζει και σε ποιες κοινωνικές δυνάμεις, επομένως, θα στηριχθεί η υλοποίησή του; Ποιες δυνάμεις θα το υπερασπισθούν από προσπάθειες διάβρωσης ή και ανατροπής του; Ποιος θα είναι ο «ιδιοκτήτης του»;

Η έξοδος από την κρίση δεν μπορεί να γίνει από την πλουτοκρατία, που έχει τα χαρτοφυλάκιά της στο εξωτερικό, τις δυνάμεις της διαπλοκής, τα στηρίγματα του δικομματισμού, τις δυνάμεις του μαύρου χρήματος, τις οικονομικές και κοινωνικές δυνάμεις που είναι με το ένα πόδι στην παρανομία, τη διαφθορά, τα κάθε λογής λαθρεμπόρια που αποτελούν την κοινωνική βάση ενός πολυσχιδούς μαφιόζικου καπιταλισμού.

Τα συμφέροντα αυτά πρέπει, αντίθετα, να απομονωθούν, ακριβώς για να ξεχωρίσουν οι δυνάμεις της νόμιμης επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας, που έχουν λόγους και συμφέρον να νοιάζονται για την τύχη, τη συνοχή και την αναπαραγωγή της κοινωνίας.

Ένας νέος κοινωνικός συνασπισμός για την έξοδο από την κρίση...

Η έξοδος από την κρίση απαιτεί ένα νέο κοινωνικό μπλοκ, έναν νέο «συνασπισμό συμφερόντων», στον πυρήνα του οποίου θα είναι οι άνθρωποι του μόχθου, οι δυνάμεις της εργασίας και της γνώσης, τα παραδοσιακά και τα νέα τμήματα της εργατικής τάξης και της μισθωτής εργασίας του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, οι άνεργοι, η νεολαία, οι εργαζόμενοι του αγροτικού χώρου, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι μικροί επιχειρηματίες, ο κόσμος που ζει από την εργασία του με την ευρύτερη έννοια.

Το κρίσιμο στη συγκρότηση αυτού του νέου κοινωνικού συνασπισμού, δεν είναι τα εξωτερικά του όρια. Τα όρια αυτά θα είναι ρευστά, ευμετάβλητα, ανοιχτά σε κάθε κοινωνική ή οικονομική δύναμη, που οι στόχοι της θα εναρμονίζονται αντικειμενικά με τους στόχους του προγράμματος ανασυγκρότησης. Κρίσιμος παράγοντας είναι οι εσωτερικές σχέσεις ανάμεσα στις κοινωνικές δυνάμεις που θα αποτελούν τη βάση και τον πυρήνα του νέου συνασπισμού. Πρέπει να είναι σχέσεις σταθερές και με προοπτική, με προγραμματικό περιεχόμενο, ικανές να αντέξουν σε δυσκολίες.

Ακριβώς γι’ αυτό, ο νέος κοινωνικός συνασπισμός ΔΕΝ θα πρέπει να συγκροτηθεί στη βάση μόνο των επιμέρους αιτημάτων, ως άθροισμα δυσαρεσκειών από τη σημερινή πολιτική, αλλά πρέπει να συγκροτηθεί στη βάση υλοποιήσιμων πολιτικών, ολοκληρωμένου σχεδίου, που θα συνθέτει συμφέροντα και θα ικανοποιεί ανάγκες με την υλοποίησή του, με τη δημιουργία νέων υλικών βάσεων για την ανόρθωση της κοινωνίας και της οικονομίας.

Γι’ αυτό και είναι κρίσιμος ο ρόλος του προγράμματος και των προγραμματικών συμφωνιών, ιδιαίτερα σε κλάδους των μεσαίων στρωμάτων και της παραοικονομίας, όπου η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και η υπαγωγή σε φορολογικούς, εργασιακούς και περιβαλλοντικούς κανόνες, θα πρέπει να συνδυαστεί με μέτρα και δημόσιες πολιτικές που θα εξασφαλίζουν την επιβίωση και την παραγωγική ένταξη των εν λόγω στρωμάτων στον παραγωγικό ιστό.

Πού θα βρεθούν τα λεφτά για ένα αριστερό πρόγραμμα;

Η συζήτηση για τους σκοπούς και τα μέσα μιας πολιτικής εξόδου από την κρίση, παγιδεύεται συχνά στους υπαρκτούς χρηματοπιστωτικούς περιορισμούς, ιδιαίτερα μιας ελλειμματικής και χρηματοπιστωτικά λεηλατημένης οικονομίας, όπως η ελληνική.

Το ερώτημα είναι γνωστό, τίθεται συνέχεια: «Πού θα βρείτε τα λεφτά», για να χρηματοδοτήσετε το πρόγραμμά σας;

Το πρόβλημα είναι υπαρκτό, αφού, όπως είδαμε, μεγάλο μέρος των καταθέσεων έχει αναλωθεί ή έχει φύγει στο εξωτερικό. Τα κεφάλαια των τραπεζών και των ασφαλιστικών ταμείων έχουν καταστραφεί. Οι τιμές της ακίνητης περιουσίας έχουν πέσει. Η παραγωγική μηχανή συρρικνώνεται και ο όποιος πλούτος παράγεται, κατανέμεται άνισα και υποφορολογείται.

Όμως η ποιότητα της πολιτικής δεν κρίνεται από τον όγκο των κεφαλαίων που μπορεί να διανείμει, αλλά από τη θέληση και την ικανότητά της να εφαρμόσει
νέες αρχές και νέα κριτήρια διαχείρισης, βασισμένα στη διαφάνεια και τη δικαιοσύνη. Τι μπορούμε να κάνουμε, λοιπόν;

Το πρώτο είναι, να προστατεύσουμε και να χρησιμοποιήσουμε δίκαια και αναπτυξιακά τους όποιους πόρους υπάρχουν, αντιμετωπίζοντας τα άμεσα προβλήματα επιβίωσης και δημιουργώντας ταυτόχρονα προϋποθέσεις δημιουργίας νέου πλούτου και δίκαιης διανομής του.

Το δεύτερο είναι, μια πολιτική διεύρυνσης των δημόσιων εσόδων και αναδιάρθρωσης των δαπανών, όπως ήδη είπαμε. Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει να οργανώσουμε τους φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς και τη φορολογική πολιτική σε νέες βάσεις. Ένα περιουσιολόγιο πλήρες και αξιόπιστο θα αποτελεί τη βάση για τη χάραξη της φορολογικής πολιτικής, που πρέπει να στηρίζεται σε απλούς, σταθερούς και κοινωνικά δίκαιους κανόνες.

Το τρίτο είναι, η αξιοποίηση δυνατοτήτων για αναπτυξιακές συμπράξεις και για αναπτυξιακό δανεισμό με δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς του εξωτερικού, στο πλαίσιο μιας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής.

Τέταρτο, πρέπει να αξιοποιήσουμε πολιτικές και μέσα για έναν νέο τύπο προστατευτισμού της εγχώριας παραγωγής και απασχόλησης, που δεν θα στηρίζεται στους δασμούς αλλά σε νέες μορφές συνεργασίας σε φορολογικά, θεσμικά και άλλα εργαλεία.

Τέλος, πρέπει να ενεργοποιήσουμε, πέρα από τις υλικές, και «άυλες» δυνατότητες. Ο Λένιν μιλούσε για τη «γνώση» ως παραγωγική δύναμη και για τις ιδέες ως «υλική δύναμη», και δεν ήταν καθόλου "ιδεαλιστής". Σήμερα πολλοί οικονομολόγοι της παγκόσμιας τράπεζας ανακαλύπτουν τη σημασία της «εμπιστοσύνης», της κοινωνικής δικτύωσης, της συλλογικότητας, του σχεδιασμού, της αλληλεγγύης, ως προϋποθέσεις και παράγοντες της ανάπτυξης.

Πρέπει να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας και να ανακαλύψουμε ξανά την πολιτική, όχι ως ένα «βρώμικο παιχνίδι», αλλά ως υλική δυνατότητα. Η πολιτική, όταν έχει την πρωτοβουλία, στηρίζεται στο λαό και έχει τη στήριξη της κοινωνίας, μπορεί να ανοίξει νέους δρόμους, να δημιουργήσει νέα μέσα, νέες δυνατότητες.

Μια κυβέρνηση που θα αναλάβει το έργο της ανασυγκρότησης της χώρας δεν θα έχει μαγικές λύσεις. Αρχικά θα πρέπει να ενεργήσει με βάση τα υφιστάμενα μέσα και τους υφιστάμενους πόρους, όσοι και όποιοι είναι αυτοί, εισάγοντας όμως νέα κριτήρια διαχείρισής τους, όπως ήδη είπαμε. Η βασική διαφορά από τις προηγούμενες κυβερνήσεις θα είναι η νέα αντίληψη για την πολιτική, οι νέες σχέσεις της πολιτικής με την κοινωνία και οι νέες σχέσεις της κοινωνίας με την εξουσία, που θα πρέπει να δημιουργήσει. Σχέσεις που θα απελευθερώνουν και θα ενεργοποιούν δυνάμεις και πόρους που είναι σε αδράνεια.


Πηγή: www.enthemata.wordpress.com

=================

Την Πέμπτη 29 Νοεμβρίου

Οι εκδόσεις «Ταξιδευτής» μας καλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του Γιάννη Δραγασάκη «Ποια έξοδος; Από ποια κρίση; Με ποιες δυνάμεις;». Θα μιλήσουν οι: Αριστείδης Μπαλτάς (ΕΜΠ), Σάββας Ρομπόλης (Πάντειο Πανεπιστήμιο-ΕΜΠ), Βασίλης Δρουκόπουλος (Πανεπιστήμιο Αθηνών), ενώ χαιρετισμό θα απευθύνει ο Αλέξης Τσίπρας.

Η παρουσίαση θα γίνει την Πέμπτη 29 Νοεμβρίου, ώρα 19.30, στη Στοά του Βιβλίου (Πεσμαζόγλου 5)

Πηγή: Ενθέματα Αυγής
radical30
radical30
Admin

Εγγραφή : 28/09/2009
Δημοσιεύσεις : 3499
Τόπος : Πόρτο Ράφτη
Ηλικία : 93

http://radicalrvolution-radical30.blogspot.com

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Ο ΣΥΡΙΖΑ Empty Απ: Ο ΣΥΡΙΖΑ

Δημοσίευση  radical30 Κυρ 21 Οκτ 2012, 08:08

"Ωραίο παραμύθι με ενδιαφέροντα δράκο"

«Δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να φύγει από το ευρώ, γιατί θα καταστραφούμε» υποστήριξε, μιλώντας στην τηλεόραση του ΑΝΤ1,
o Αλέξης Τσίπρας.

«Αυτό που φωνάζουμε είναι ότι δεν μπορεί να φύγει μια χώρα από το ευρώ. Αυτό που κατανοούν φοιτητές στα πρώτα έτη των σπουδών τους, δεν μπορούμε να το καταλάβουμε; Υφίσταται θέμα ευρώ αν θα διατηρηθεί ως νόμισμα, όχι αν η Ελλάδα θα είναι μέσα» πρόσθεσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Χαρακτήρισε μάλιστα το ενδεχόμενο εξόδου από το κοινό νόμισμα ως ένα «ωραίο παραμύθι με ενδιαφέροντα δράκο».

Αναφορικά με το μνημόνιο, ο κ. Τσίπρας είπε: «Το μνημόνιο; Ποιο μνημόνιο; Δεν υπάρχει μνημόνιο για κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Το μνημόνιο θα καταργηθεί». Παράλληλα, επιτέθηκε στα ΜΜΕ, κάνοντας λόγο για διαπλοκή, ενώ σημείωσε ότι «αν το 1821 είχαμε ΜΜΕ να εκβιάζουν για την επανάσταση, τότε οι οπλαρχηγοί θα μένανε χωρίς λαό».

Εκτίμησε, ακόμη, ότι η κυβέρνηση θα καταρρεύσει, λέγοντας ότι «η τρικομματική κοινοπραξία που βρίσκεται υπό κατάρρευση, θα αποτύχει. Και τότε θα πρέπει να διαχειριστούν το μέλλον του τόπου υγιείς δυνάμεις».

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιτέθηκε στον Ευάγγελο Βενιζέλο για τη λίστα Λαγκάρντ, λέγοντας ότι «εγώ με το 27% δεν γνωρίζω ποιοι είναι στη λίστα, όμως το γνωρίζει το ΠΑΣΟΚ εδώ και δύο χρόνια και τώρα το έμαθε και ολόκληρη η κυβέρνηση».

Απαντώντας σε ερώτηση για τη φορολόγηση των πλουσίων, υπογράμμισε: «Θα δημεύσουμε περιουσίες σε όσους έβγαλαν χρήματα στο εξωτερικό παρανόμως και κερδοσκοπούν».

Δήλωσε επίσης ότι είναι έτοιμος να καθίσει να διαπραγματευτεί με την Άνγκελα Μέρκελ. «Είμαι έτοιμος να κάτσω στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης ακόμη και με το μεγαλύτερο εχθρό μου. Δεν θα κάνω όμως δηλώσεις μετάνοιας. Όταν κάτσω απέναντι στη Μέρκελ, θα ξέρει ότι δεν ήμουν στις λίστες της Siemens ούτε στα μπλοκάκια του Χριστοφοράκου».

Χαρακτήρισε, τέλος, ως φασιστική οργάνωση τη Χρυσή Αυγή και είπε ότι χρέος των πολιτικών δυνάμεων είναι να αναγνωρίσουν τις αιτίες που οδηγούν στη «ναζιστική» αυτή οργάνωση. «Η άνοδος του Χίτλερ επετεύχθη, επειδή επί τρία χρόνια ακολουθούσαν ένα πρόγραμμα σαν αυτό που έχουμε εδώ» συμπλήρωσε, επισημαίνοντας ότι «πρέπει να πάρουμε διδάγματα».

Πηγή:opinionpost.gr
radical30
radical30
Admin

Εγγραφή : 28/09/2009
Δημοσιεύσεις : 3499
Τόπος : Πόρτο Ράφτη
Ηλικία : 93

http://radicalrvolution-radical30.blogspot.com

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Ο ΣΥΡΙΖΑ Empty Ο ΣΥΡΙΖΑ

Δημοσίευση  radical30 Κυρ 21 Οκτ 2012, 07:17

«Ναι» στο σχέδιο διακήρυξης του ΣΥΡΙΖΑ, ως «βάση για συζήτηση»
Ρεπορτάζ: Ζαφειριάδου Μαριτίνα


Ως «βάση για συζήτηση» στα όργανα του κόμματος, ψηφίστηκε χθες στην συνεδρίαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του Συνασπισμού, το σχέδιο Διακήρυξης του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ, που παραμένει πάντως «ανοιχτό» για τροποποιήσεις.

Η Επιτροπή που ορίστηκε, μάλιστα, αποτελούμενη από τους Αλέκο Καλύβη, Αριστείδη Μπαλτά και Γιάννη Μπαλάφα, θα αναλάβει να ενσωματώσει κομμάτια από τις "συμβολές" που κατατέθηκαν επί του κειμένου, το οποίο θα συζητηθεί αναλυτικά την Τρίτη στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ και κατόπιν στις τοπικές οργανώσεις και τις συνελεύσεις του κόμματος, προτού παρουσιαστεί στην Εθνική Συνδιάσκεψη του κόμματος, που θα γίνει –εκτός απροόπτου- την 1η Δεκεμβρίου.

Αντιστοίχως, υπερψηφίστηκε και το Σχέδιο Αρχών Λειτουργίας στο μεταβατικό σχέδιο από την Εθνική Συνδιάσκεψη ως το Συνέδριο, που προς ώρας τοποθετείται στα τέλη Απριλίου του 2013.

Στη χθεσινή συνεδρίαση, κείμενο συμβολής, με εμφανείς διαφορές από το σχέδιο διακήρυξης, κατέθεσε το Αριστερό Ρεύμα, που μέχρι αύριο θα έχει καταθέσει κωδικοποιημένες τις τροπολογίες που προτείνει επί του κειμένου.

Ψηφίστηκε από τα μέλη του, που κατέγραψαν έτσι την εσωκομματική τους δύναμη, ζητώντας κυρίως πιο κριτική στάση στην Ευρωζώνη και το Ευρώ, σεβόμενοι την επιλογή για παραμονή της χώρας σε αυτό, αλλά και θέτοντας ως προτεραιότητα την ευημερία του λαού.

Ζητούν ακόμα πιο ριζοσπαστική αντιμετώπιση του χρέους, εξηγώντας πως αν δεν υπάρξει ευρωπαϊκή λύση, θα πρέπει να υπάρξει εθνική, με μέλη του Ρεύματος να σημειώνουν πως σε αυτή την περίπτωση θα μπορούσαν ως «εργαλεία» για τη διαγραφή του να χρησιμοποιηθούν, είτε ο διεθνής λογιστικός έλεγχος, είτε η στάση πληρωμών.

«Αυτό το χρέος, πέραν του ότι είναι άδικο και ταξικό και σε σημαντικό βαθμό επαχθές, πράγμα που επιβάλει τη σύσταση μίας ανεξάρτητης, αξιόπιστης, διεθνούς επιτροπής για τον έλεγχό του, έχει καταστεί και μη βιώσιμο (...)
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να δηλώσει ότι μία κυβέρνηση της Αριστεράς θα προχωρήσει στη διαγραφή του χρέους ή του μεγαλύτερου μέρους του, επιβεβλημένη για λόγους επιβίωσης, έτσι και αλλιώς, αφού εξαντλήσει κάθε εύλογο περιθώριο διαπραγμάτευσης», αναφέρεται στο κείμενο συμβολής.

Στο θέμα της συνεργασίας με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, ζητούν το βάρος να πέσει στο ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ενώ επιμένουν στην ανάγκη ο ΣΥΡΙΖΑ να αποτελεί «πολυτασικό κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς».

Στον αντίποδα, το κείμενο παρατηρήσεων που απέστειλε στα μέλη της Γραμματείας ο Αλέξης Μητρόπουλος, εκφράζοντας ουσιαστικά τους «πασοκογενείς», επιτίθεται ουσιαστικά στην μειοψηφία, σημειώνοντας ότι οι τάσεις έχουν απόλυτη ελευθερία συζήτησης, αλλά «δεν μπορούν να αντιτίθενται και να αποδομούν την άποψη της πλειοψηφίας στον εξελισσόμενο δημόσιο διάλογο.

Υποστηρίζει πως «το “άνοιγμα” προς τα συνεπή σοσιαλιστικά στρώματα και
τη νεολαία (...) περιέσωσαν τη μαζική φυσιογνωμία του χώρου» και χαρακτηρίζει «περιττή, ανούσια και βλαπτική» την ύπαρξη συνιστωσών εντός του φορέα και ζητά ενιαίο λόγο εκ μέρους του. Απορρίπτει ουσιαστικά το άνοιγμα προς το ΚΚΕ και ζητά μεγαλύτερη προσέγγιση προς τη λεγόμενη «σοσιαλιστική Αριστερά».

Το Real.gr παρουσιάζει αναλυτικά:

- Το Σχέδιο Διακήρυξης του ΣΥΡΙΖΑ /ΕΚΜ
- Το Σχέδιο Αρχών Λειτουργίας στο μεταβατικό στάδιο
- Τη Συμβολή του Αριστερού Ρεύματος
-Τις παρατηρήσεις του Αλέξη Μητρόπουλου

==========



Real Επικαιρότητα


"" Αυτά τα μέτρα θα είναι τα πρώτα που δεν θα εφαρμοστούν""

Σε ειρηνικό ξεσηκωμό για να μην ψηφιστούν τα μέτρα, καλεί ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Αλέξης Τσίπρας σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα «Αυγή της Κυριακής».

«Αυτά τα μέτρα δεν θα είναι τα τελευταία, θα είναι τα πρώτα που δεν θα εφαρμοστούν», είπε ο κ. Τσίπρας σημειώνοντας ότι η κυβέρνηση «κρέμεται από μια κλωστή». Παράλληλα, θεωρεί ότι η κυβέρνηση «μέρα με τη μέρα, χάνει τη δημοκρατική της νομιμοποίηση» και προσθέτει ότι η κοινοβουλευτική σταθερότητα της κυβέρνησης «θα δοκιμαστεί με την ψήφιση και με την εφαρμογή των μέτρων».

Ο ειρηνικός ξεσηκωμός του λαού μας ενάντια στην υποβοηθούμενη αυτοκτονία του, προσθέτει, είναι η μόνη επιλογή ελπίδας και προοπτικής
και τονίζει ότι εάν αυτό το πετύχουμε, αργά ή γρήγορα το θέμα της κυβερνητικής σταθερότητας και των εκλογών θα τεθεί εκ των πραγμάτων.

Με αφορμή, δε, την πρόσφατη σύνοδο κορυφής, ο κ. Τσίπρας αναφέρει
ότι η συγκυβέρνηση των «μερκελιστών» δεν μπορεί να αξιοποιήσει τα
κάποια ρήγματα που υφίστανται στη στρατηγική Μέρκελ για την Ευρώπη.

Εκτιμά μάλιστα ότι υπάρχει αναξιοποίητο διαπραγματευτικό απόθεμα, που είναι, πρώτον ότι δεν συμφέρει την ευρωζώνη η αποσταθεροποίηση στην Ελλάδα, και δεύτερον, το κόστος για την παγκόσμια οικονομία και τη Γερμανία από την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη και το ντόμινο που θα προκαλέσει στον Νότο.

Αναφορικά με το αίτημα να συσταθεί εξεταστική επιτροπή για το μνημόνιο,
ο κ. Τσίπρας τόνισε ότι «δεν είναι δυνατόν να μην λογοδοτεί κανείς. Ούτε και οι πρωτεργάτες αυτής της καταστροφής να κοιμούνται ήσυχοι και ανενόχλητοι».

Επίσης, θεωρεί ότι η Χρυσή Αυγή είναι γέννημα-θρέμμα αυτής της βάναυσης και αντιλαϊκής πολιτικής και ότι «η μόνη αποτελεσματική αποτροπή του εκφασισμού της κοινωνίας, είναι να σταματήσουμε αμέσως τώρα την οικονομική, κοινωνική και ανθρωπιστική καταστροφή που συντελείται με το μνημόνιο».

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη του Αλέξη Τσίπα στην εφημερίδα «Η Αυγή της Κυριακής»


realnews.gr


radical30
radical30
Admin

Εγγραφή : 28/09/2009
Δημοσιεύσεις : 3499
Τόπος : Πόρτο Ράφτη
Ηλικία : 93

http://radicalrvolution-radical30.blogspot.com

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Επιστροφή στην κορυφή

- Παρόμοια θέματα

 
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης